Zgodnie z art. 14a § 1 wyżej cytowanej ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości Naczelnik Urzędu Skarbowego w Gryfinie na pisemny wniosek podatnika udziela pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawie w sposób następujący:

Wnoszący zapytanie przedstawił stan faktyczny, z którego wynika, iż Sąd Rejonowy Sąd Pracy zasądził od pozwanego pracodawcy, Samodzielnego Publicznego Zespołu Zakładów Opieki Zdrowotnej na rzecz byłych pracowników wypłatę zaległych części składowych wynagrodzeń tj.: premii, trzynastej pensji, dopłaty ze środków funduszu socjalnego do wypoczynku niezorganizowanego (wczasy pod gruszą), za dyżury lekarskie oraz ekwiwalent pieniężny za odzież roboczą. Płatnik rozpoczął spłatę zobowiązań wobec pracowników w miesiącu lipcu 2004 r. bez potrącania i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Na tle takich okoliczności, Strona formułuje stanowisko, iż zgodnie z art. 21 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych zobowiązania wobec pracowników podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z wyłączeniem ekwiwalentu za odzież roboczą oraz świadczeń socjalnych - „wczasów pod gruszą”.

Mając na uwadze otrzymany dochód, pracownicy winni otrzymać informacje o uzyskanych przez podatnika dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT – 11, bez uwzględniania zaliczek na podatek.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Gryfinie stwierdza, iż stanowisko Płatnika jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące normy prawa podatkowego: art. 9 ust. 1, art. 10 ust. 1, art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1, art. 21 ust. 1 pkt 11, art. 31, art. 32, art, 39 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90 poz. 416 ze zm.).

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52 a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Zatem wszelkie dochody podatnika nie wymienione enumeratywnie w katalogu zwolnień przedmiotowych podlegają opodatkowaniu.

Rodzaje źródeł przychodów zawarte zostały w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym

od osób fizycznych. W punkcie 1 tego artykułu jako źródło przychodów wymieniono m.in. stosunek pracy. Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy przychodami, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych swiadczeń.

Przepis ten ulega uszczegółowieniu w zakresie pojęcia przychodów ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych zawartej w art. 12 ust. 1 ustawy.

Z przepisu tego wynika, iż za przychody ze stosunku pracy, uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Podana wyżej definicja przychodów ze stosunku pracy określa, iż do przychodów pracownika zaliczyć należy zarówno świadczenia pieniężne jak i niepięniężne. Istotne jest jednak, że świadczenia te możę otrzymać wyłącznie osoba będąca pracownikiem. O tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy decyduje więc okoliczność , czy może je otrzymać tylko pracownik (w świetle ust. 4 art. 12 za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się m.in. osobę pozostającą w stosunku pracy), czy także inna osoba nie związana aktualnie lub w przeszłości z pracodawcą. Tym samym do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które otrzymane zostało przez podatnika w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z danym pracodawcą, bez względu na okres jego wypłaty (w trakcie czy po ustaniu stosunku pracy).

Posługując się brzmieniem literalnym określającym przychody ze stosunku pracy należy stwierdzić, że wypłata zaległych części składowych wynagrodzeń to jest: premii. trzynastej pensji, dopłaty ze środków funduszu socjalnego do wypoczynku niezorganizowanego (wczasy pod gruszą) oraz wynagrodzenie za dyżury lekarskie stanowią przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu na ogólnych zasadach.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 poz. 176 z 2000 r. ze zm.), wolne od podatku dochodowego jest, wartość świadczeń rzeczowych wynikających z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy oraz ekwiwalenty za te świadczenia wypłacane zgodnie z przepisami wydanymi przez Radę Ministrów lub właściwego ministra, a także ekwiwalenty pieniężne za pranie odzieży roboczej, za używanie odzieży i obuwia własnego zamiast roboczego oraz wartość otrzymanych przez pracowników bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie napojów bezalkoholowych, posiłków oraz artykułów spożywczych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków i napojów bezalkoholowych.

Zatem przyznany pracownikom ekwiwalent za używanie odzieży i obuwia własnego zamiast roboczego, a także ekwiwalenty pieniężne za pranie odzieży roboczej korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wypłacone zaległe przychody stanowiące wynagrodzenie ze stosunku pracy są przychodem w miesiącu jego otrzymania lub postawienia do dyspozycji pracowników.Postanowienia art. 31 cyt.ustawy nakładają obowiązki płatnika na zakłady pracy dokonujące ww. wypłat na rzecz osób – obliczania i pobierania w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy. Za stanowiskiem takim przemawia fakt nałożenia przez ustawodawcę wskazanym przepisem obowiązku pobierania zaliczek na podatek od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku pracy. Rozliczenia zaległych wynagrodzeń należy dokonać na zasadach określonych w art. 32 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zaliczki, o których mowa w art. 31, z zastrzeżeniem ust.1a, wynoszą: za miesiące od początku roku do miesiąca włącznie, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali – 19 % dochodu uzyskanego w danym miesiącu: za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód uzyskany od początku roku przekroczył kwotę, o której mowa w pkt 1 – 30 % dochodu uzyskanego w danym miesiącu: za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód uzyskany od początku roku przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę drugiego przedziału skali - 40 % dochodu uzyskanego w danym miesiącu.

W omawianym przypadku jednorazowa wypłata świadczenia przysługująca za dłuższy okres stanowi przychód otrzymany w danym miesiącu tj. w lipcu 2004 r.

Płatnicy, zgodnie z art. 39 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, imienną informację sporządzoną według ustalonego wzoru (PIT - 11).

Jeżeli obowiązek poboru przez płatników zaliczek na podatek ustał w ciągu roku, płatnicy są zobowiązani przekazać imienną informację, w terminie do dnia 15 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrana została ostatnia zaliczka.

Na podstawie powyższego organ podatkowy stwierdza, iż zakład pracy spełniał funkcję płatnika dla celów podatkowych, gdyż dokonał wypłat należności przychodu ze stosunku pracy od

których jest zobowiązany obliczyć i pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Reasumując, obowiązujące przepisy podatkowe nakładają na zakład pracy obowiązek wystawienia informacji PIT -11.