Zgodnie z art.22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U z 2000 r. Nr 14 poz., 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnych źródeł są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Art. 23 powyższej ustawy zawiera zamknięty katalog wydatków nie stanowiących z mocy ustawy kosztów uzyskania przychodów. Wśród wymienionych w tym artykule wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów nie ma strat w środkach obrotowych. Gramatyczna wykładnia tego przepisu prowadzi do wniosku, że podatnik ma możliwość odliczenia od przychodów wszelkich kosztów pod tym jednakże warunkiem, że mają one bezpośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma bądź może mieć wpływ, na wielkość osiągniętego przychodu. Każdy wydatek, bądź poniesiona strata wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego, bądź pośredniego związku z przychodem i racjonalności działania dla osiągnięcia konkretnego przychodu.Z opisanej w piśmie sytuacji wynika, że miało miejsce włamanie, a właściwie napad dokonany przez dwóch zamaskowanych napastników, do sklepu. W wyniku tego zdarzenia została skradziona: gotówka z kasy lombardowej, depozyty lombardowe, skupiony od ludności złom złota oraz gotówka stanowiąca utarg ze sprzedaży win. Do dnia złożenia wniosku śledztwo nie zostało zakończone. W odniesieniu do strat w majątku obrotowym, jakimi są m. in. pieniądze, trudno mówić, że zmierzają one do osiągnięcia przychodów. Stanowią one jednak element kosztowy w prowadzonej działalności gospodarczej, przy czym każdy przypadek obciążenia kosztów startami musi być rozpatrywany indywidualnie, z uwzględnieniem następujących przesłanek:- całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika,- okoliczności, które spowodowały powstanie straty,- udokumentowania strat, np: protokołem opisującym zdarzenie, jego datę, przyczynę, dokładne obliczenie wielkości straty, uzupełnionym o protokół policji w przypadku kradzieży itp. Przyjmuje się, że dla celów podatkowych tylko kradzież powstałą na skutek zdarzeń nieprzewidywalnych, nie do uniknięcia można uznać za zdarzenie losowe, które uzasadnia zaliczenie powstałej straty w ciężar kosztów uzyskania przychodu. Nie można uznać jednak za zdarzenie losowe kradzieży środków obrotowych nienależycie zabezpieczonych. Wartości pieniężne uznaje się za należycie zabezpieczone, jeżeli przedsiębiorca w celu ich ochrony przed kradzieżą przestrzegał wymagań określonych m. in. w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 października 1998r. w sprawie szczegółowych zasad i wymagań, jakimi powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 129, poz. 858 ze zm.). Tut. organ zauważa, że jeżeli prowadząc działalność gospodarczą, dołożył Pan należytej staranności przy przechowywaniu środków pieniężnych i ich zabezpieczeniu przed kradzieżą, a tym samym spełniał Pan wymogi określone w ww. rozporządzeniu to do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć starty powstałe w wyniku kradzieży gotówki z kasy lombardowej. Zdaniem tut. organu do kosztów uzyskania przychodów można także zaliczyć różnicę pomiędzy wartością depozytu a wypłaconym klientom odszkodowaniem – pod datą wypłaty odszkodowania. Kosztami uzyskania przychodów będzie również wartość pożyczek dotycząca nieodebranych skradzionych depozytów, zaliczona do kosztów pod datą umorzenia postępowania. Tut. organ nie podziela Pana stanowiska w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów skradzionego złota. Nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartości skradzionego skupionego złota, gdyż u podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, wartość towarów handlowych (a do takich należy zaliczyć skradzione złoto) odnoszona jest w koszty działalności w momencie zakupu. W przypadku zaistnienia straty w towarach handlowych uznanie ich wartości za koszt podatkowy sprowadza się do przeksięgowania kwot wcześniej zaliczonych do kosztów, z jednej pozycji (tj. z zakupów – kolumna 10) do innej pozycji (tj. do pozostałych wydatków – kolumna 14).