Stan faktyczny w sprawie:

Podatnik stosuje procedurę opodatkowania marżą, na podstawie art. 120 ustawy o podatku od towarów i usług. Otrzymuje zaliczki na poczet sprzedawanych towarów używanych (samochodów).

Ocena prawna stanu faktycznego:

Uregulowania dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego zawarte zostały w przepisie art. 19 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535). Zgodnie z tym przepisem obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W ust. 11 w/w artykułu wskazano, iż jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

W ustawie o podatku od towarów i usług nie wskazano szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego w zakresie dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, o których mowa w art. 120 w/w ustawy. Zatem u podatnika, który otrzyma zaliczkę na poczet sprzedaży towaru używanego obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania tej kwoty.

Jak wynika z treści przepisu art. 120 ust. 4 w/w ustawy, w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odsprzedaży, podstawę opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia pomniejszoną o kwotę podatku.

Na podstawie ust. 16 w/w artykułu, podatnik w wystawionych przez siebie fakturach nie wykazuje kwot podatku.

W § 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970), wydanego na podstawie delegacji wynikającej z art. 19 ust. 22 w/w ustawy, stwierdza się, że faktury dokumentujące świadczenie czynności, których podstawą opodatkowania jest marża, zgodnie z art. 120 ustawy, zawierają dane określone w ust. 1 pkt 1-5 i 12, oraz wyrazy „VAT marża” tj:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. dzień miesiąc i rok albo miesiąc i rok dokonania sprzedaży oraz datę wystawienia i numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”; podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym;
4. nazwę towaru lub usługi;
5. jednostkę miary i ilość sprzedanych towarów lub wykonanych usług;

12) kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem, wyrażoną cyframi i słownie.

Natomiast jak stwierdzono w § 17 ust. 1 i 2 w/w rozporządzenia, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część lub całość należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano część lub całość należności od nabywcy. Fakturę wystawia się również nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym pobrano przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi każdą kolejną część należności.

Uwzględniając powołane przepisy podatnik zobowiązany jest wystawić fakturę „VAT marża” dokumentującą otrzymaną zaliczkę zawierającą całą kwotę otrzymanej zaliczki, a w deklaracji VAT-7 wykazać wartość marży proporcjonalnie w stosunku do całości marży wynikającej z danej transakcji.