Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60) stwierdzam, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20.01.2005r., który wpłynął do tut. Urzędu w dniu 24.01.2005r. (uzupełnionym pismem z dnia 25.02.2005r.), o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 24.01.2005r. do Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Z opisanego w piśmie stanu faktycznego wynika, że Spółka dokonuje korekty podatku naliczonego w deklaracji za styczeń 2005r. i zgodnie z art. 90 ust. 2-9 ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług, wylicza nowy współczynnik proporcji,. W związku z tym Spółka zwróciła się z zapytaniem: czy w wartości mianownika obliczanego współczynnika proporcji należy uwzględnić czynności niepodlegajace opodatkowaniu podatkiem VAT. Zdaniem Spółki takie transakcje nie powinny być uwzględniane przy obliczaniu tegoż współczynnika proporcji, ponieważ skoro dana czynność nie jest normowana przepisami o podatku od towarów i usług i pozostaje poza zakresem jej stosowania, to nie może wpływać na materię tam regulowaną.

Zgodnie z przepisem art. 90 ust. 1, 2 i 3 ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. W przypadku, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa powyżej, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Powyższą proporcję należy ustalić jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Zgodnie z art. 90 ust. 4 ww. ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Jednocześnie w myśl art. 91 ust. 1 ww. ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-7, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli kwota korekty nie przekroczy 0,01 % kwoty podatku naliczonego podlegającego korekcie.

Zatem uwzględniając powyższe przepisy stwierdzić należy, iż w liczniku omawianej proporcji znajduje się roczny obrót z tytułu czynności, w związku z którymi przysługiwało podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, tzn. wartość transakcji, które zgodnie z art. 86 ust. 1, 8 i 9 ww. ustawy, dają podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, a mianowicie:

•wartość netto czynności opodatkowanych stawkami 0%, 3%, 7% i 22%,

•wartość dostaw towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju (nieopodatkowanych), które dają podatnikowi uprawnienie do odliczenia w kraju związanego z nimi podatku,

•wartość czynności, o których mowa w art. 7 ust. 3-7 (nieopodatkowanych), czyli wartość przekazanych przez podatnika prezentów o małej wartości i próbek, od zakupu których przysługuje odliczenie podatku,

•wartość czynności ubezpieczeniowych, finansowych i bankowych wymienionych w art. 86 ust. 9, których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa trzeciego lub gdy usługi te dotyczą bezpośrednio towarów eksportowanych, dając podatnikowi uprawnienie do odliczenia podatku.

Natomiast w mianowniku ustalanej proporcji uwzględnia się całkowity obrót uzyskany z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (czyli kwotę z licznika) oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo, przy czym – tak ustalony całkowity obrót pomniejsza się o wartość:

•obrotu z tytułu dostawy (sprzedaży) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności,

•sporadycznych transakcji dotyczących nieruchomości,

•sporadycznych usług wymienionych w załączniku nr 4 w poz. 3, czyli usług pośrednictwa finansowego.

Zatem uznać należy, iż transakcje niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług znajdują się w kategorii czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, dlatego też przyjmuje się, iż wartość takich transakcji winna znaleźć się w mianowniku obliczanego na podstawie art. 90 ust. 2-7 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, współczynnika proporcji.