POSTANOWIENIE

Na podstawie:
art. 216 § 1, art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity - Dz.U. Nr 8 poz. 60) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Radzyniu Podlaskim po rozpatrzeniu wniosku z dnia 10 stycznia 2005 r. postanawia uznać stanowisko podatnika za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.01.2005 r. do Urzędu Skarbowego wpłynął wniosek podatnika o udzielenie pisemnej informacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W złożonym wniosku podatnik pyta czy postępuje prawidłowo uznając naliczony podatek od towarów i usług od rat leasingu operacyjnego na podstawie faktur VAT wystawionych w okresie 14.05.2004 r. - 16.12.2004 r. za koszt uzyskania przychodu.

Zgodnie z zapisem art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.) nie uważa się za koszt uzyskania przychodów podatku od towarów i usług. Jest to zasada, od której przepis ten wprowadza wyjątki. Mianowicie jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego.

W przedstawionym stanie faktycznym, w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, lecz uprawnienie to podatnik utracił na skutek nieprzestrzegania rygorów przewidzianych w przedmiotowej ustawie. Wówczas brak jest podstaw prawnych do zaliczenia tego podatku do kosztów uzyskania przychodów. Przepis art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy podatnika, któremu prawo obniżenia podatku należnego nie przysługuje a nie w sytuacji, gdy prawo to z przyczyn leżących po stronie podatnika traci, jak w przedstawionym przez wnioskodawcę stanie faktycznym.

Nie można uznać, że kosztem uzyskania przychodów jest podatek od towarów i usług w sytuacji, gdy posiadając uprawnienie do obniżania kwoty podatku należnego, z prawa tego podatnik nie skorzystał.

W przypadku usługobiorców użytkujących samochody na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu, lub innej umowy o podobnym charakterze, zostało wprowadzone ograniczenie w zakresie odliczania podatku naliczonego od czynszu (raty) leasingowego. Jeżeli co do zasady podatnikowi przysługuje uprawnienie do obniżenia kwoty podatku w części, to ta kwota podatku jest wyłączona z kategorii kosztów uzyskania przychodów w ramach podatku dochodowego. Natomiast w pozostałej części, co do której nie przysługuje uprawnienie obniżenia, podatek naliczony jest kosztem uzyskania przychodów.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia i nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Natomiast jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmnieniona lub uchylona w drodze decyzji w określonym trybie (art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej).
Mając na uwadze powyższe postanowiono jak w sentencji.

Na postanowienie niniejsze służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej). Zażalenie wnosi się za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Radzyniu Podlaskim. W przypadku składania zażalenia należy dołączyć znaki opłaty skarbowej w wysokości 5 zł oraz 50 gr. od każdego załącznika.

Zażalenie winno odpowiadać warunkom określonym w art. 222 Ordynacji podatkowej czyli powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.