Działając na podstawie art. 14b § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.– Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 1997 r. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.) zmieniam informację, której udzielił Naczelnik Urzędu Skarbowego w Elblągu pismem z dnia 14.06.2004 r. Nr PD 2 /415/26/04 na zapytanie z dnia 12.05.2004 r. uzupełnione pismami z dnia 25.05.2004 r.

Z treści Pana pisma wynika bowiem, że prowadzi Pan Przedsiębiorstwo Wielobranżowe “M.”, w skład którego wchodzi również sklep mięsny, w którym wykonano prace remontowo-budowlane wymienione w piśmie i w związku z tym wystąpił Pan z prośbą o udzielenie odpowiedzi na pytanie czy postępuje Pan prawidłowo księgując faktury dokumentujące poniesienie wydatków na te prace bezpośrednio w podatkowej księdze przychodów i rozchodów po stronie kosztów oraz czy odpisów amortyzacyjnych od tego obiektu można dokonywać od jego wartości ustalonej na podstawie wyceny obiektu wykonanej przez rzeczoznawcę.

Z pisma tego wynika również, że wykonanie prac remontowo-budowlanych w sklepie zlecono firmie remontowo-budowlanej. Po wstępnym kosztorysie zużycia materiałów oraz robocizny wartość tych prac została wyceniona na kwotę około 30.000 zł, którą w całości zaksięgowano po stronie kosztów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Jednocześnie wyjaśnia Pan, że przeprowadzony w sklepie remont nie był związany z jego przebranżowieniem i w dalszym ciągu jest to sklep mięsny, ale po ponad 10 latach prowadzenia działalności wymagał wymiany wszystkich zużytych wymienionych w piśmie elementów na nowe również z uwagi na wymogi SANEPID-u oraz wdrażanego systemu HACCAP. Ponadto w piśmie tym wyjaśnia Pan, że budynek, w którym od 1990 r. prowadzona jest działalność gospodarcza, kupił w stanie surowym wraz z działką w roku 1989 za kwotę 4.000.000 st. zł, co po denominacji daje kwotę 400,00 zł, a transakcja udokumentowana została aktem notarialnym.

Z tytułu wykonywanej działalności gospodarczej od 1990 r. był Pan opodatkowany w formie karty podatkowej gdy nie było jeszcze wymogu prowadzenia ewidencji środków trwałych i dlatego też przez cały okres kontynuowania budowy sklepu do chwili oddania go do używania nie zbierał Pan faktur potwierdzających poniesienie wydatków związanych z dokończeniem budowy sklepu. Jednak od 2000 r. zmienił Pan formę opodatkowania z karty podatkowej na zasady ogólne z obowiązkiem prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W związku z tym, w celu ustalenia wartości początkowej budynku, zlecił Pan wykonanie jego wyceny rzeczoznawcy, który wartość tego obiektu wycenił na kwotę 83.310,00 zł. Nadmienia Pan też, że w chwili obecnej budynek jest wpisany do ewidencji środków trwałych, ale odpisy amortyzacyjne od tego budynku nie są księgowane w podatkowej księdze przychodów i rozchodów z uwagi na brak faktur dokumentujących wydatki poniesione na dokończenie jego budowy.

Wyrażając swoje stanowisko w tej sprawie uważa Pan, że wykonując w sklepie prace remontowo-budowlane wskazane w piśmie nie podwyższył jego wartości, a jedynie wymienił stare, zniszczone elementy na nowe spełniając zalecenia SANEPID-u oraz wymogi związane z wdrażaniem systemu HACCAP.

W przypadku ustalenia wartości początkowej budynku dla celów amortyzacji podatkowej, gdy brak jest wszystkich dowodów poniesienia kosztów dokończenia jego budowy, czyli kosztu jego wytworzenia, zastosowanie ma art. 22g ust. 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). Przepis ten postanawia, że jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych, o których mowa w ust. 8, przez biegłego powołanego przez podatnika.

Z pytania Podatnika nie wynika jednak kiedy została wykonana wycena przedmiotowego obiektu przez rzeczoznawcę powołanego przez Podatnika, w związku z czym nie jest możliwe ustalenie czy sporządzona przez biegłego wycena budynku na kwotę 83.310,00 zł stanowiła wartość tego obiektu w cenach rynkowych na dzień przyjęcia go do używania. Zatem udzielenie jednoznacznej odpowiedzi w tym zakresie nie jest możliwe.

Zauważyć też należy, że problematyka zakwalifikowania robót w obiekcie budowlanym do remontu lub ulepszenia dotyczy zagadnienia bardzo skomplikowanego, wymagającego wiadomości specjalistycznych, często udziału biegłego z danej dziedziny. Tylko bowiem znajomość charakteru wykonanych robót pozwala na prawidłowe zakwalifikowanie wykonanych prac. Przepisy podatkowe nie definiują pojęcia remontu.

Zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414 z późn. zm.) przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Wydatki poniesione na remont, bez względu na ich wysokość, stanowią koszt uzyskania przychodu.

Natomiast art. 22g ust. 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) postanawia, że jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500,00 zł. W myśl tego przepisu środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500,00 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. Wydatków na ulepszenie środków trwałych, stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Wydatki te, zgodnie z treścią przywołanego wyżej art. 22g ust. 17, powiększają wartość środków trwałych stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

Z pisma Pana wynika, że w prowadzonym przez Pana sklepie mięsnym wykonano szereg robót polegających na wymianie glazury, wymianie terakoty, wymianie okna i drzwi, remoncie zaplecza sanitarnego dla pracowników, remoncie magazynu, remoncie chłodni, wymianie instalacji elektrycznej oraz kanalizacyjnej i kosmetyce oraz naprawie elewacji, których wartość ogółem wyniosła 30.000 zł. Nie przesądza to jednak o tym, że roboty te spowodowały ulepszenie środka trwałego i powiększyły jego wartość początkową.

W takim przypadku należy rozgraniczyć wydatki poprzez właściwe i staranne udokumentowanie ponoszonych kosztów. Aby zadecydować o tym, czy dany wydatek należy uznać za remont czy ulepszenie środka trwałego trzeba dokonać precyzyjnych ustaleń faktycznych odnoszących się do tego środka trwałego. Szczegółowej kwalifikacji poniesionych nakładów powinien Pan dokonać w oparciu o posiadaną dokumentację wykonanych robót oraz rozeznanie co do stanu technicznego budynku z okresu przed wykonaniem prac budowlanych.

Dopiero bowiem poprawne zakwalifikowanie poniesionych wydatków pozwoli na jednoznaczne określenie sposobu ich odniesienia w koszty.

W związku z powyższym organ drugiej instancji uważa, że w obecnym stanie faktycznym nie można udzielić jednoznacznej prawidłowej odpowiedzi na wniesione przez Pana zapytanie.