INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. Organu dnia 13.08.2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia z faktury, na której wpisano zamiast adresu Wnioskodawcy adres jego oddziału – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13.08.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia z faktury, na której wpisano zamiast adresu Wnioskodawcy adres jego oddziału.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej:„Spółka” lub „Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą, w zakresie kompleksowej obsługi transportu kolejowego, opartą na „platformie logistycznej” zarówno na terytorium Polski, jak i poza granicami kraju. Oferta Spółki obejmuje transport kolejowy towarów, spedycję, obsługę i utrzymanie taboru i infrastruktury kolejowej, usługi przeładunkowe oraz doradztwo celne.

Wzrost zapotrzebowania na świadczone usługi i dynamiczny rozwój Spółki powoduje, że swoją działalność Wnioskodawca wykonuje również za pomocą oddziałów swojego przedsiębiorstwa, położonych w różnych miejscowościach (dalej jako: oddziały terenowe).

Realizacja obsługi transportu kolejowego za pomocą terenowych oddziałów Spółki zapewnia efektywniejsze, sprawniejsze i praktyczniejsze wykonywanie działalności gospodarczej oraz wpływa pozytywnie na jakość realizowanych działań. W rezultacie działalność Spółki w zakresie, w jakim jest ona wykonywana za pomocą oddziałów terenowych jest formalnie wykonywana przez Wnioskodawcę, natomiast faktycznie jest realizowana przez dany oddział terenowy. W konsekwencji, czynności opodatkowane wykonywane przez kontrahentów Spółki są formalnie realizowane na rzecz Wnioskodawcy jako podatnika VAT, a faktycznie na rzecz oddziału terenowego stanowiącego jednostkę strukturalną Spółki.

W rezultacie, w przypadku wykonywania na rzecz oddziału terenowego czynności opodatkowanych przez kontrahentów Spółki wystawiane są faktury VAT. Mając na uwadze zapewnienie transparentności podatkowej czynności opodatkowanych wykonywanych przez, jak i również na rzecz oddziałów terenowych, Wnioskodawca stosuje zasadę zgodnie z którą, jako:

• adres nabywcy - na fakturach zakupowych dokumentujących zakup towarów lub usług, oraz
• adres sprzedawcy - na fakturach dokumentujących sprzedaż towarów lub usług

- umieszczany jest adres oddziału terenowego, jako rzeczywistego nabywcy lub sprzedawcy usług lub towarów.

Stosowanie powyższej zasady, zgodnie z którą na fakturze dokumentującej dokonanie czynności opodatkowanych umieszczany jest adres oddziału terenowego, a nie adres Spółki figurujący w rejestrze podatników VAT pozwala w prosty sposób ustalić jednostkę organizacyjną Spółki jako rzeczywistego beneficjenta lub świadczeniodawcę czynności opodatkowanych i zapewnia przejrzystość rozliczeń podatkowych.

Umieszczanie na fakturach VAT adresu oddziału terenowego, zamiast adresu Spółki ułatwia kontakty z kontrahentami Spółki, zapewniając szybszą i lepszą identyfikację beneficjenta/świadczeniodawcy, czynności opodatkowanych, jak również sama transakcja staje się przez to bardziej czytelna i transparentna. Jednocześnie, wprowadzone przez Spółkę rozwiązania w znacznym stopniu usprawniają i przyspieszają proces wewnętrznych rozliczeń w ramach struktury Wnioskodawcy, co ma bezpośredni wpływ na efektywność prowadzonej działalności gospodarczej i osiągane wyniki finansowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy umieszczanie przez kontrahenta Spółki na fakturach VAT, dokumentujących wykonanie czynności opodatkowanych, adresu oddziału terenowego zamiast adresu spółki nie pozbawia jej prawa od obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z tak wystawionej faktury...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Umieszczanie przez kontrahenta Spółki na fakturach VAT, dokumentujących wykonanie czynności opodatkowanych, adresu oddziału terenowego zamiast adresu Spółki nie pozbawia jej prawa od obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z tak wystawionej faktury.

Uzasadnienie stanowiska Spółki

Zasady związane z prawem do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określone zostały m.in. w art. 86 ustawy VAT, zgodnie z którym podatnikowi podatku od towarów i usług, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy VAT. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit.a ustawy VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi VAT z faktur dokumentujących nabycie towarów lub usług, które są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a ustawy VAT nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
   1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
   2. w których kwota podatku wykazana na oryginale faktury lub faktury korygującej jest różna od kwoty wykazanej na kopii;
2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
3. wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą tę samą sprzedaż;
4. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
   1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,
   2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
   3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 56 i 83 kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności;
5. faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
6. zaświadczenie, o którym mowa w art. 86 ust. 5, zawiera informacje niezgodne ze stanem faktycznym;
7. wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.
   
   

Mając na uwadze powyższe, określony w art. 88 ust. 3a ustawy VAT katalog, zgodnie z którym ustawodawca wyłączył podatnikowi, w odniesieniu do posiadanych faktur VAT, prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, nie wymienia okoliczności, w której prawo do obniżenia zostaje wyłączone ze względu na umieszczenie na fakturze VAT adresu oddziału podatnika, zamiast adresu jednostki macierzystej.

Biorąc pod uwagę powyżej przytoczone przepisy, w ocenie Wnioskodawcy brak adresu Spółki, z jednoczesnym wskazaniem na inny adres związany z działalnością gospodarczą nabywcy na fakturze, nie jest przesłanką pozbawiającą podatnika prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z tego dokumentu.

Jednocześnie, katalog (I) podmiotów zobowiązanych do wystawienia faktur VAT, jak również (II) czynności dokumentowanych fakturami określony został w art. 108 ust. 1 ustawy VAT, zgodnie z którym faktura dokumentuje dokonanie sprzedaży. Zgodnie z zapisem tegoż artykułu, faktury obowiązani są wystawiać podatnicy podatku VAT, o których mowa w art. 15 ustawy VAT. Przepisy niniejszego artykułu są uzupełnione przez przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360, dalej jako: rozporządzenie fakturowe), wydane na podstawie upoważnienia przewidzianego w art. 106 ust. 8 ustawy VAT.

Zgodnie z § 5 ust. 1 lit. a) rozporządzenia fakturowego, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy. Przepis ten nie zawęża podawanych na fakturze adresów wyłącznie do adresów siedziby nabywcy.

Jednocześnie zgodnie z art. 226 pkt 5 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej jako: dyrektywa VAT) bez uszczerbku dla przepisów szczególnych przewidzianych w niniejszej dyrektywie, faktury wystawione zgodnie z przepisami art. 220 i 221, do celów VAT, zawierają wyłącznie następujące dane: (I) pełną nazwę (nazwisko) i (II) adres podatnika oraz nabywcy lub usługobiorcy. W konsekwencji, zdaniem Spółki powyższe przepisy nie precyzują, o który adres nabywcy chodzi, nie ograniczając możliwości wskazania jako adresu nabywcy adresu oddziału przedsiębiorcy, który będąc wyodrębnioną w ramach struktury Spółki jednostką organizacyjną prowadzi w jej imieniu i na jej rzecz działalność gospodarczą. Tak więc, przytoczone przepisy nie wykluczają wskazania na fakturze VAT rzeczywistego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, tj. adresu oddziału terenowego.

Zdaniem Spółki, podanie na fakturze VAT adresu oddziału terenowego, pod którym Spółka prowadzi działalność gospodarczą spełnia wymogi określone w art. 106 ust. 1 ustawy VAT oraz w § 5 ust. 1 rozporządzenia fakturowego odnośnie oznaczenia nabywcy i nie wpłynie na prawo Spółki do odliczenia VAT wykazanego na tak wystawionej fakturze.

Za takim poglądem przemawia stanowisko wyrażone m.in. w:

• interpretacji indywidualnej wydanej za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 lipca 2011 r., sygn. IPPP3/443-669/11-3/JK
  „jak wynika z wyżej przytoczonego przepisu, brak adresu siedziby, z jednoczesnym wskazaniem na inny adres związany z działalnością gospodarczą nabywcy na fakturze, nie jest przesłanką pozbawiającą podatnika prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z tego dokumentu.
  „reasumując, Wnioskodawca jest uprawniony do skorzystania z prawa do odliczenia na podstawie otrzymanej faktury VAT, która zawiera braki formalne, to znaczy wskazuje nazwę spółki, adres jej skrytki pocztowej i właściwy numer VAT, ale nie zawiera adresu jej siedziby. Jednak wskazać należy, iż faktura zawierająca jedynie adres skrytki pocztowej bez jednoczesnego podania adresu siedziby podatnika, bądź jego miejsca prowadzenia działalności, jest dokumentem wystawionym z uchybieniem § 5 rozporządzenia i wymaga uzupełnienia danych o brakujący adres spółki, podany do organu podatkowego w celu identyfikacji podmiotu”.
• interpretacji indywidualnej wydanej za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 31 stycznia 2007 r., sygn. IPPP1/443-723/07-2/GD
  „powyższe przepisy nakładają na podatnika wymóg umieszczania na fakturze danych, które pozwolą zidentyfikować dla celów podatkowych uczestników konkretnej transakcji (sprzedawca, nabywca).W przedstawionym stanie faktycznym umieszczenie na fakturze nazwy i nip x oraz nazwy jednostki terenowej i pełnego adresu tej jednostki spełni ten wymóg. Uwzględniając powyższe stanowisko podatnika należy uznać za prawidłowe”.
• interpretacji indywidualnej wydanej za pośrednictwem Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu z dnia 4 listopada 2005 r., sygn. PSUS/PPOI-443/358/05/MAK
  „Zdaniem tut. Organu podatkowego podanie adresu siedziby oraz oddziału sprzedawcy jest celowe ze względu na właściwą identyfikację sprzedawcy. Jednoznaczne określenie sprzedawcy na fakturze VAT sprzyja pewności obrotu gospodarczego. Ponieważ jednak ustawodawca nie precyzuje, jaki adres sprzedawcy należy podać na fakturze, podanie zarówno adresu siedziby spółki, jak i oddziału nie jest konieczne. W związku z powyższym w sytuacji, gdy na fakturze VAT wystawianej przez przedmiotową spółkę umieszczony zostanie adres miejsca prowadzenia działalności zgłoszony uprzednio w urzędzie skarbowym, w opinii tut. Organu podatkowego spełniony zostaje wymóg, o którym mowa w § 9 ust. 1 pkt 1 powołanego powyżej rozporządzenia, dotyczący umieszczania na fakturze VAT m.in. adresu sprzedawcy. Podanie na fakturze VAT tylko adresu miejsca prowadzenia działalności bez wskazania adresu siedziby spółki nie powoduje utraty prawa podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego”.
  
  

Mając na uwadze powyższe, umieszczenie na fakturach VAT adresu oddziału terenowego, zamiast adresu spółki, zdaniem Wnioskodawcy w lepszym stopniu zapewnia właściwą identyfikację nabywcy zarówno w kontaktach z kontrahentami Spółki, jak również w zakresie rozliczeń podatkowych, przez co zwiększa pewność obrotu gospodarczego oraz transparentność podatkową dokonywanych transakcji.

Tym niemniej, przyjęcie stanowiska odmiennego, zgodnie z którym umieszczenie na fakturze VAT adresu oddziału terenowego, a nie adresu Spółki, stanowi błąd formalny dotyczący treści faktury, a błąd ten nie stanowi przeszkody do obniżenia przez Spółkę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z tak wystawionej faktury.

Zdaniem Spółki, umieszczenie na fakturze VAT danych pozwalających zidentyfikować: (I) podmioty transakcji, w tym nabywcę, (II) przedmiot transakcji, jak również pozwalających na określenie (III) podatku od towarów i usług, w szczególności danych określonych w art. 108 ustawy VAT oraz § 5 Rozporządzenia fakturowego, z jednoczesnym wskazaniem adresu oddziału terenowego, bez podawania adresu Spółki nie powoduje, że faktura wystawiona jest błędnie, w sposób uniemożliwiający odliczenie VAT.

Zakwestionowanie prawa podatnika do odliczenia VAT możliwe jest w stosunku do faktur zawierających takie wady i braki, które wyłączają identyfikację podmiotów oraz przedmiotu transakcji, jak również uniemożliwiają ustalenie poprawności określenia VAT. Wady faktury muszą być na tyle poważne, aby wykluczały możliwość traktowania tego dokumentu, jako faktury VAT. W konsekwencji, nawet przyjęcie, iż umieszczenie na fakturze VAT adresu oddziału terenowego, bez podania adresu Spółki stanowi błąd, powinien on być kwalifikowany jako „błąd mniejszej wagi”, tj. drobny błąd o charakterze technicznym.

Pod pojęciem tym rozumieć należy wszelkiego rodzaju uchybienia przepisom dotyczącym rygorów formalnych faktury, których ciężar gatunkowy jest jednak tego rodzaju, iż nie wpływa na możliwość obniżenia podatku należnego. Błąd taki nie powoduje wyłączenia prawa do odliczenia podatku VAT na tak wystawionej fakturze.

Prawo do odliczenia może dotyczyć wyłącznie tych czynności, które faktycznie zostały dokonane, sama faktura nie tworzy natomiast prawa do odliczenia podatku na niej wykazanego, ma ona bowiem głównie znaczenie dowodowe - potwierdza wystąpienie określonego zdarzenia gospodarczego, podlegającego opodatkowaniu podatkiem odwartości dodanej.

Stanowisko te znajduje potwierdzenie w:

• wyroku ETS z dnia 14 lipca 1988 r., sygn. C-123/87
  „wymóg uwzględnienia na fakturze danych innych niż określone w art. 22(3)(b) VI dyrektywy, jako warunek wykonania prawa do odliczenia, musi być ograniczony do tego, co jest konieczne dla zapewnienia prawidłowego poboru podatku od wartości dodanej oraz umożliwienia nadzoru ze strony organów skarbowych. Co więcej, takie dane nie mogą, z powodu ich ilości lub technicznego charakteru sprawiać, by wykonanie prawa do odliczenia było praktycznie niemożliwe lub nadmiernie utrudnione”.
• wyroku TSUE z dnia 15 lipca 2010 r., sygn. C-368/09, zgodnie z którym:
  „w istocie tylko dane wymienione w art. 226 dyrektywy 2006/112 powinny znajdować się obowiązkowo do celów podatku VAT na fakturach wydanych zgodnie z art. 220 owej dyrektywy. Z powyższego wynika, że państwa członkowskie nie mogą według swojego uznania powiązać wykonania prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej z przestrzeganiem warunków dotyczących treści faktury, które nie zostały wyraźnie przewidziane przez przepisy wskazanej dyrektywy”.
• wyroku WSA z dnia 27 lutego 2008 r., sygn. akt. I SA/Łd 1136/07
  „podkreślić jednak należy, że pozbawienie podatnika prawa do odliczenia dotyczyć może jedynie takich wad i braków faktury, które wyłączają identyfikację podmiotów oraz przedmiotu transakcji, jak również ustalenie poprawności określenia podatku od wartości dodanej. Powyższe uwagi pozwalają na sformułowanie tezy, iż wady faktury muszą być na tyle poważne, aby wykluczały możliwość traktowania tego dokumentu, jako faktury VAT. Trzeba bowiem raz jeszcze zaznaczyć, że prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego jest jego głównym uprawnieniem, a zarazem istotą podatku naliczonego, który dla przedsiębiorców, będących podatnikami podatku od towarów i usług jest neutralny.A contrario, podatnik będzie mógł skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego wówczas, gdy faktura zawiera drobne błędy o charakterze technicznym, określane niekiedy błędami mniejszej wagi. Pod pojęciem tym rozumieć należy wszelkiego rodzaju uchybienia przepisom dotyczącym rygorów formalnych faktury, których ciężar gatunkowy jest jednak tego rodzaju, iż nie wpływa na możliwość obniżenia podatku należnego”.
• interpretacji podatkowej wydanej za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, z dnia 12 grudnia 2010 r., sygn.ILPP2/443-1563/10-2/PG
  „ z powyższego wynika, iż o prawidłowości faktur VAT wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe. A zatem, jeżeli w fakturach dokumentujących transakcje występują tzw. wadliwości mniejszej wagi, należy uznać, że nie ma podstawy do kwestionowania faktur VAT wyłącznie z powodu wspomnianych braków mających charakter wadliwości mniejszej wagi. Są to tego rodzaju wadliwości, które co prawda powodują, że faktura nie odpowiada wymogom określonym w przepisach, jednakże same w sobie nie wpływają one na przedmiot i podstawę opodatkowania.Z tego też względu należy uznać, iż chociaż faktury VAT, w których jako nabywca figuruje nazwa jednostki macierzystej, jednakże z adresem oddziału, a nie jednostka macierzysta wraz ze swoim adresem, nie spełniają wymogów określonych przepisami prawa, nie można uznać, że faktury te zawierają błędy, które nie pozwalają na rzeczywiste odzwierciedlenie przebiegu zdarzeń gospodarczych.”
  
  

W konsekwencji, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie stanowiska przedstawionego przez Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Jak wynika z przywołanego powyżej art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do obniżenia podatku jest uzależnione m.in. od wykorzystania zakupów do czynności opodatkowanych oraz od fizycznego posiadania faktury.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Z kolei, zgodnie z art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
   1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący
   2. w których kwota podatku wykazana na oryginale faktury lub faktury korygującej jest różna od kwoty wykazanej na kopii;
2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
3. wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą tę samą sprzedaż;
4. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
   1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,
   2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
   3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności;
5. faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
6. zaświadczenie, o którym mowa w art. 86 ust. 5, zawiera informacje niezgodne ze stanem faktycznym;
7. wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.
   
   

Jak wynika z wyżej przytoczonego przepisu, brak adresu siedziby, z jednoczesnym wskazaniem na inny adres związany z działalnością gospodarczą nabywcy na fakturze, nie jest przesłanką pozbawiającą podatnika prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z tego dokumentu.

Katalog czynności dokumentowanych fakturami określony został w art. 106 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym faktura dokumentuje dokonanie sprzedaży, jak również podmiotów zobowiązanych do ich wystawienia. Zgodnie z zapisem, faktury obowiązani są wystawiać podatnicy, o których mowa w art. 15 ustawy. Przepisy te są uzupełnione przez przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwane dalej rozporządzeniem, wydane na podstawie upoważnienia przewidzianego w art. 106 ust. 8 ustawy.

Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT" (…)
   
   

Faktura dokumentująca sprzedaż powinna przede wszystkim zawierać dane określone w art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, tj. dane dotyczące nabywcy. Natomiast w myśl cytowanego powyżej § 5 ust. 1 rozporządzenia, który precyzyjniej określa treść faktury, winna ona zawierać m.in. nazwy bądź nazwy skrócone nabywcy i ich adresy. Przepis ten nie zawęża jednak podawanych na fakturze adresów wyłącznie do adresów siedziby, czy też prowadzenia działalności nabywcy, a zatem adresem podawanym na fakturze może być adres, który został przez podatnika w odpowiedni sposób zgłoszony na złożonym we właściwym dla podatnika urzędzie skarbowym, formularzu NIP-2 i VAT-R.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, że prowadzi działalność gospodarczą polegającą na transporcie kolejowym towarów, spedycji, obsłudze i utrzymaniu taboru i infrastruktury kolejowej, usłudze przeładunkowej oraz doradztwie celnym. Dynamiczny rozwój Spółki powoduje, że swoją działalność Wnioskodawca wykonuje również za pomocą oddziałów terenowych swojego przedsiębiorstwa, położonych w różnych miejscowościach. Działalność Wnioskodawcy w zakresie, w jakim jest ona wykonywana za pomocą oddziałów terenowych, jest formalnie wykonywana przez Wnioskodawcę, natomiast faktycznie jest realizowana przez dany oddział terenowy. W konsekwencji, czynności opodatkowane wykonywane przez kontrahentów Spółki są formalnie realizowane na rzecz Wnioskodawcy jako podatnika VAT, a faktycznie na rzecz oddziału terenowego stanowiącego jednostkę strukturalną Spółki. Kontrahentów Spółki wystawiają faktury VAT, na których umieszczają adres oddziału terenowego, jako rzeczywistego nabywcy usług lub towarów. Za zgodą Wnioskodawcy taki adres umieszczany jest także na fakturach dokumentujących sprzedaż towarów lub usług przez oddziały terenowe.

Stosowanie powyższej zasady, zgodnie z którą na fakturze dokumentującej dokonanie czynności opodatkowanych umieszczany jest adres oddziału terenowego, a nie adres Spółki figurujący w rejestrze podatników VAT, pozwala w prosty sposób ustalić jednostkę organizacyjną Spółki jako rzeczywistego beneficjenta lub świadczeniodawcę czynności opodatkowanych i zapewnia przejrzystość rozliczeń podatkowych.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia, czy jest On uprawniony do odliczenia podatku VAT na podstawie faktur, na których zamiast Jego adresu wskazany jest adres oddziału terenowego.

Zasadą jest, aby na wystawionych fakturach VAT podatnicy umieszczali adresy podane w zgłoszeniu rejestracyjnym dla podatku od towarów i usług VAT-R.

Rozporządzeniem z dnia 5 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 55, poz. 539 ze zm.) Minister Finansów określił wzór zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług VAT-R. Podatnicy będący osobą fizyczną określają w tym zgłoszeniu jedynie adres zamieszkania, natomiast podatnicy niebędący osobami fizycznymi adres siedziby. Wnioskodawca, co do zasady na fakturze powinien umieszczać przede wszystkim adres swojej siedziby, zgodnie ze wskazaniem w VAT-R.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę także na uregulowania prawne zawarte w przepisach ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 ze zm.), zwanej dalej ustawą o NIP, dotyczące posiadania i posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej NIP. Stosownie do art. 5 ust. 3 ustawy o NIP, zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, (…).

W oparciu więc o przytoczone przepisy ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz przedstawiony opis stanu faktycznego należy uznać, iż podmiotem identyfikowanym na podstawie numeru identyfikacji podatkowej jest Wnioskodawca. Tym samym, Zainteresowany jest obowiązany do podawania swojej nazwy wraz z numerem identyfikacji podatkowej oraz adresem na wszelkich dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych.

Biorąc więc pod uwagę powołane na wstępie przepisy art. 106 ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 5 rozporządzenia, a także mając na względzie, iż numer identyfikacji podatkowej nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu oraz jego adresu, który występuje w decyzji o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej, należy stwierdzić, iż na fakturach VAT dokumentujących nabycie towarów i usług powinien jako nabywca być wskazany tak naprawdę Wnioskodawca z adresem dla niego właściwym oraz jego numer NIP, a nie jego oddział terenowy ze swoim adresem.

Dla oceny przedstawionego stanu faktycznego należy jednakże rozpatrzyć, jakie konsekwencje prawne powoduje stosowanie w fakturach dokumentujących poniesione wydatki adresu oddziału terenowego Wnioskodawcy.

Uzależnienie prawa do odliczenia podatku naliczonego od posiadania faktury spełniającej określone warunki formalne było przedmiotem rozstrzygnięcia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w połączonych sprawach 123/87 i 330/87 pomiędzy Léa Jorion a Société anonyme d’étude et de gestion immobiliere (EGI) a Państwem Belgijskim. Rozstrzygane spory dotyczyły prawa do odliczenia podatku naliczonego udokumentowanego fakturami, które nie spełniały wszystkich wymogów prawa belgijskiego. W orzeczeniu Trybunał stwierdził, iż państwa członkowskie mają prawo uzależnić odliczenie podatku naliczonego od faktu posiadania faktury spełniającej określone wymogi formalne. Zdaniem Trybunału takie szczegóły nie mogą jednak powodować, że z powodu ich liczby lub natury technicznej prawo do odliczenia stałoby się praktycznie niemożliwe lub nadmiernie trudne do wykonania.

Generalnie zatem, faktura VAT jest dokumentem odzwierciedlającym prawidłowy przebieg zdarzenia gospodarczego zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział. Przy ocenie zdarzenia gospodarczego nie można jednak pominąć okoliczności towarzyszących transakcji, wskazujących, na rzeczywisty charakter podmiotu dokonującego zakupu. Faktury VAT są dokumentami o charakterze sformalizowanym. Co do zasady zatem, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego w tym względzie. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Nie będzie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wykazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Faktura VAT potwierdza zaistniałe zaszłości gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106 ust. 1 ustawy mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku. Z tych powodów należy uznać, że chociaż zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać dane dotyczące podatnika i nabywcy, to jednak nie wszystkie wykazane braki faktur wykluczają możliwość ustalenia tych danych przy prawidłowej analizie innych zapisów zawartych w fakturach. W szczególności należy to odnieść do takich wad, jak brak jednostek miary towaru, jego ilości i ceny jednostkowej. Są to elementy rachunkowe faktury, mające zasadnicze znaczenie dla określenia wysokości zobowiązania podatkowego, bez których nie jest możliwe zweryfikowanie, czy wysokość podatku została ustalona prawidłowo.

Należy zatem zauważyć, iż inny adres podmiotu (adres jego oddziału terenowego) przy jednoczesnej prawidłowej nazwie oraz prawidłowym numerze NIP jest jedynie wadą techniczną, niewyłączającą możliwości prawidłowego określenia nabywcy towaru, a jednocześnie pozostającą bez znaczenia dla wysokości zobowiązania podatkowego.

Z powyższego wynika, iż o prawidłowości faktur VAT wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe, a zatem jeżeli w fakturach dokumentujących transakcje występują tzw. wadliwości mniejszej wagi, należy uznać, że nie ma podstawy do kwestionowania faktur VAT wyłącznie z powodu wspomnianych braków mających charakter wadliwości mniejszej wagi. Są to tego rodzaju wadliwości, które, co prawda, powodują, że faktura nie odpowiada wymogom określonym w przepisach, jednakże same w sobie nie wpływają one na przedmiot i podstawę opodatkowania.

Z tego też względu należy uznać, iż chociaż faktury VAT, w których jako nabywca figuruje nazwa jednostki macierzystej jednakże z adresem oddziału, a nie jednostka macierzysta wraz ze swoim adresem nie spełniają wymogów określonych przepisami prawa, to nie można stwierdzić, że faktury te zawierają błędy, które nie pozwalają na rzeczywiste odzwierciedlenie przebiegu zdarzeń gospodarczych.

Odnosząc powyższe rozważania do sytuacji Wnioskodawcy, nie można odmówić mu prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur, które przede wszystkim dokumentują rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a które zawierają braki formalne.

Reasumując, Wnioskodawca jest uprawniony do skorzystania z prawa do odliczenia na podstawie faktur VAT, które zawierają pewne braki formalne, tzn. zawierają elementy pozwalające na identyfikację Wnioskodawcy jako strony transakcji udokumentowanej faktura VAT, ale na których zamiast adresu Wnioskodawcy wskazany jest adres jego oddziału terenowego.

Mając powyższe na uwadze należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Końcowo jednak wskazać należy, iż faktura zawierająca adres oddziału terenowego Wnioskodawcy bez jednoczesnego podania adresu siedziby samego Wnioskodawcy, bądź Jego miejsca prowadzenia działalności, jest dokumentem wystawionym z uchybieniem § 5 rozporządzenia i wymaga uzupełnienia danych o brakujący adres Wnioskodawcy podany do organu podatkowego w celu identyfikacji podmiotu gospodarczego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.