Zgodnie z art.26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz.U. z 2000r. Nr 14 poz. 176 z późn.zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust.3, art.28-30 oraz art. 30a-30c stanowi dochód ustalono zgodnie z art.9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust.5c, 6, 8, ust. 10-12 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Pojęcie rehabilitacji osób niepełnosprawnych nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, pod pojęciem tym należy rozumieć przywrócenie choremu aktywności fizycznej, psychicznej, społecznej i zawodowej, poprzez zorganizowany system działań mający na celu przystosowanie go do zmieniających warunków życia, usunięcie skutków choroby oraz zmniejszenie następstw nieodwracalnych zmian lub wyrównanie ich w takim stopniu, aby poszkodowanemu przywrócić jego społecznie przydatną sprawność.

Pełen katalog wydatków na cele rehabilitacyjne zawarty został w art. 26 ust. 7a powoływanej ustawy, zaś pkt 4 stanowi, iż odliczeniu podlegają wydatki poniesione na zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Z treści powyższego przypisu wynika, iż odliczeniu podlegają wydatki na zakup wydawnictw i materiałów(pomocy) szkoleniowych, zatem nie mogą to być wydawnictwa i materiały o dowolnej treści lub dowolnej formie zapisu, lecz jedynie mające charakter szkoleniowy, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności – co dotyczy zarówno formy ich zapisu jak i przekazywanych treści. Dlatego ustalenie prawa do odliczenia wydatków na rehabilitacje i ich związku z niepełnosprawnością wymagają w każdej sprawie indywidualnej oceny.

Należy ponadto pamiętać, iż w myśl art. 26 ust. 7b w/w ustawy, wydatki na cele rehabilitacyjne podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie były sfinansowane z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwota sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Podstawą do odliczenia w/w wydatków jest posiadanie dowodu stwierdzającego poniesienie tego wydatku (art. 26 ust.7c ustawy) oraz dokumentu potwierdzającego niepełnosprawność (art. 26 ust. 7d ustawy).

Biorąc pod uwagę powyższe oraz przedstawiony stan faktyczny Pana stanowisko zawarte w piśmie jest prawidłowe, przy spełnieniu pozostałych warunków, określonych w art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.