Stan faktyczny:

Pracownica przebywająca na urlopie wychowawczym otrzymała w 2003r. z zakładu pracy świadczenia rzeczowe sfinansowane z zakładowego funduszu świadczeń pracowniczych, których wartość przekroczyła kwotę 380,00 zł.

Ocena prawna stanu faktycznego:

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 27.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000r., nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 28-30 i art. 44 ust. 7e i 7F, suma dochodów ze wszystkich źródeł przychodów. W myśl ust. 2 cytowanego przepisu dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym.

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do zapisu art. 12 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności:: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody....i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W orzecznictwie i doktrynie przyjęto, że w pojęciu wynagrodzenia za pracę mieści się zarówno system wynagrodzenia za pracę jak i jego poszczególne składniki (wynagrodzenia zasadnicze, premia, dodatki płacowe). Natomiast przez inne świadczenia związane z pracą należy rozumieć zarówno świadczenia pieniężne (np. na czas zatrudnienia od pracy, czas przestoju) jak i świadczenia w naturze (np. różnego rodzaju deputaty). Do wynagrodzeń i innych świadczeń pracowniczych zaliczają się tylko te, które są bezpośrednio związane ze stosunkiem pracy i które może otrzymać tylko ten podatnik, którego z pracodawcą łączy stosunek pracy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż pracownica przebywająca na urlopie wychowawczym otrzymała w 2003r. od pracodawcy świadczenia rzeczowe sfinansowane z zakładowego funduszu świadczeń pracowniczych , których wartość przekroczyła kwotę 380,00 zł.

A zatem, wartość otrzymanych świadczeń jest przychodem ze stosunku pracy podlegającym - co do zasady - opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie jednak do art. 21 ust.1 pkt 67 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość rzeczowych świadczeń otrzymanych przez pracownika, sfinansowanych w całości:

1. ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub
2. funduszy związków zawodowych
   • do wy

• do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380zł. Takimi rzeczowymi świadczeniami są w szczególności: bony towarowe, paczki świąteczne dla dzieci, bilety na imprezy sportowe lub kulturalne.

Źródłem finansowania rzeczowych świadczeń okolicznościowych mogą być środki zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub środki obrotowe zakładu pracy.

W sytuacji, gdy świadczenia te zostaną sfinansowane ze środków obrotowych zakładu pracy, - ich wartość nie korzysta ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże w przedstawionym stanie faktycznym wartość rzeczowych świadczeń – w tym przypadku - otrzymywanych przez pracownicę w całości została sfinansowana ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

A zatem wartość rzeczowych świadczeń pokryta przez pracodawcę z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych – do wysokości nie przekraczającej w 2003 roku kwoty 380 zł korzystała ze zwolnienia w podatku dochodowym - w myśl art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy z dnia 26 lipca 1991r, natomiast najwyższa ponad tą kwotę podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zakłady pracy (osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej) jako płatnicy są obowiązani obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody min. ze stosunku pracy.

Kwestia dotycząca kosztów uzyskania przychodów z tytułu stosunku pracy w roku podatkowym 2003 została uregulowana w art. 10 ustawy z dnia 21 listopada 2001 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 134, poz. 1509 z późn. zm). Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 wskazanej ustawy z dnia 21.11.2001 r. w latach 2002-2003 nie mają zastosowania przepisy art. 22 ust. 2, 2a i ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2002 r. czyli ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl postanowień art. 10 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 21.11.2001 r. w roku 2003 koszty uzyskania przychodów ze stosunku pracy wynosiły 99,96 zł miesięcznie.

Do obliczenia kwoty zaliczki od wartości świadczenia rzeczowego otrzymanego przez pracownicę przekraczającą kwotę 380,00 zł, pracodawca jako płatnik był zobowiązany do odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od na zasadach określonych w art. 32 ust. 1, ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991r

W świetle przedstawionego stanu prawnego, wartość świadczeń rzeczowych sfinansowanych z zakładowego funduszu świadczeń pracowniczych przekracząjących kwotę 380,00 zł jest przychodem ze stosunku pracy, od którego płatnik winien pobrać zaliczkę na podatek dochodowy przy zastosowaniu kosztów uzyskania przychodu oraz 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, określonej w pierwszym przedziale obowiązującej skali podatkowej ( w przypadku złożenia przez pracownicę stosownego oświadczenia PIT-2).