Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137 poz. 926 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w odpowiedzi na pismo z dnia 19.05.2004 r. (data wpływu do Urzędu 25.05.2004 r.) informuje, iż podziela stanowisko Spółki w sprawie dotyczącej konieczności przedstawienia certyfikatu rezydencji w przypadku zastosowania stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o zapobieżeniu podwójnemu opodatkowaniu.

Zgodnie z treścią art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr. 54 poz. 654 ) podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Polski przez podatników nie mających siedziby lub zarządu przychodów z tytułów wymienionych w art. 21 i art. 22 w/w ustawy, ustala się w zryczałtowanej wysokości wg stawki ustawowej - chyba, że umowa w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, zawarta z krajem, na terytorium którego podatnik ma siedzibę stanowi inaczej.

Zastosowanie innej stawki bądź nie pobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych odpowiednim zaświadczeniem (certyfikat rezydencji ) wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej .

Certyfikat rezydencji jest więc dokumentem bardzo istotnym. Złożenie go płatnikowi decyduje czy pobierze on podatek dochodowy wynikający z polskich przepisów podatkowych czy też stawek określonych w umowie o zapobieżeniu podwójnemu opodatkowaniu.

Z przedstawionego w zapytaniu stanu faktycznego wynika, iż taki certyfikat z dnia 11.07.2002 r. został przedstawiony przez klienta XXX S.A. w odniesieniu do 2001 r. Powstaje zatem do rozstrzygnięcia problem aktualności certyfikatu przedłożonego płatnikowi.

Art. 26 ust. 1 w/w ustawy nakazuje płatnikowi jednoznacznie pobranie w dniu dokonania wpłaty zryczałtowanego podatku dochodowego. W tym dniu płatnik wobec odpowiedzialności podatkowej (i karnej skarbowej) powinien dochować należytej staranności przy poborze podatku.

Zgodnie z zapisem art. 30 § 3 Ordynacji podatkowej, płatnik lub inkasent odpowiada za należności wymienione w § 1 lub 2 całym swoim majątkiem.

Zatem wobec tak sformułowanej odpowiedzialności płatnika, w interesie płatnika jest posiadanie certyfikatu rezydencji w dniu dokonania wypłaty wynagrodzenia.

W tej konkretnej sprawie należy założyć, że płatnik posiadający bezpośredni kontakt z zagranicznym partnerem posiada orientację (wiedzę) o miejscu siedziby swojego kontrahenta.Ponadto, posiadając oświadczenie klienta o tym, że wystąpił o wydanie aktualnego certyfikatu rezydencji i otrzymanie go jest tylko kwestią krótkiego czasu, płatnik na własne ryzyko może zastosować stawkę podatkową wynikającą z właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu lub nie pobrać podatku zgodnie z taką umową.

Niemniej jednak takie ryzyko można wyeliminować pobierając podatek wg przepisów polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w momencie przedłożenia certyfikatu rezydencji przez klienta zagranicznego wystąpić z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty zgodnie z art. 75 Ordynacji podatkowej.