Na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego udziela informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie przedstawionej w pismie Spółki:

Pytanie Spółki: czy Spółka ma prawo traktować transakcje zakupu towarów udokumentowane fakturą bez podpisu wystawcy jako prawidłowo udokumentowane dla celów podatku dochodowego od osób prawnych?

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika,że Spółka dokonuje zakupów towarów z obszaru Unii Europejskiej. Do Polski towar z fabryki jest dostarczany wraz z Międzynarodowym Samochodowym Listem Przewozowym (CMR) oraz notą wysyłkową będącą specyfikacją do towaru. Od 1 maja 2004r. Spółka otrzymuje faktury zakupu towarów na których brak jest podpisu wystawcy faktury oraz jego pieczątki imiennej, w związku z brakiem obowiązku podpisywania faktur przez wystawcę zgodnie z przepisami unijnymi.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000r. nr. 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.16 ust.1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłoszonych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

Istotnym zagadnieniem jest prawidłowe dokumentowanie kosztów uzyskania przychodów zarówno dla celów podatkowych, jak i rachunkowych.

Art. 9 ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym zobowiązuje do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami. Tym odrębnym przepisem jest ustawa z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (tekst jednolity: Dz.U. 2002r. Nr.76 poz.694 z późn. zm.), która w art. 20 określa, iż podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej.
Dowody te muszą spełniać wymogi określone w art.21 ustawy o rachunkowości, tj.:
-z ust.1. dowód księgowy powinien zawierać co najmniej:
1) określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego,
2) określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej,
3) opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określoną także w jednostkach naturalnych
4) datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą – także datę sporządzania dowodu,
5) podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów,
6) stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (deklaracja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania
- z ust.1a. można zaniechać zamieszczania na dowodzie danych, o których mowa w ust. 1 pkt.5 i 6, jeżeli wynikają one z techniki dokumentowania zapisów księgowych.

W świetle powyższych przepisów, transakcje zakupu towarów udokumentowane fakturą niepodpisaną przez wystawcę można uznać jako prawidłowo udokumentowaną dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, jeżeli koszty te zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów i spełniają wymogi art. 21 ustawy o rachunkowości. .