INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 05.10.2011 r. (data wpływu 14.10.2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem pakietów dostępu do serwisu internetowego na rzecz pracowników finansowanych w całości lub w części ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14.10.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem pakietów dostępu do serwisu internetowego na rzecz pracowników finansowanych w całości lub w części ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka w ramach pozapłacowego programu motywacyjnego planuje zakup dla pracowników pakietów dostępu do internetowego serwisu zarządzania czynnościami codziennymi. Serwis ten pozwoli pracownikom zaoszczędzić czas potrzebny na wykonanie i zaplanowanie podstawowych obowiązków dnia codziennego. Pakiety umożliwią pracownikom zalogowanie do serwisu za pomocą loginu i hasła, oraz dokonanie zakupów artykułów spożywczych, kosmetycznych, gospodarstwa domowego, skorzystanie z internetowej pralni, kwiaciarni, dokonanie rezerwacji obiektów sportowych i rekreacyjnych, zlecenie wyszukania przez serwis wycieczek turystycznych czy też zakup prezentów. Koszty zakupów wszystkich produktów oraz korzystania z usług udostępnionych w serwisie będą ponosić pracownicy. Spółka zapewni pracownikom dostęp do platformy internetowej w postaci pakietów, gwarantujących możliwość skorzystania z ofert wielu dostawców z różnych branż oraz darmową dostawę zamówionych produktów do miejsca pracy

Spółka przewiduje sfinansowanie pracownikom pakietów w całości (nieodpłatne świadczenie dla pracowników) lub dofinansowanie w części (częściowo odpłatne dla pracowników). Spółka rozważa dwa źródła finansowania pakietów dostępu do serwisu dla pracowników: własne środki obrotowe Spółki lub Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych. Działalność w zakresie budowy serwisu internetowego nie jest przedmiotem działalności gospodarczej Spółki. Pakiety dostępu do serwisu są zakupione od kontrahenta zewnętrznego i podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu nabycia pakietów dostępu do serwisu internetowego na rzecz pracowników finansowanych w całości lub w części ze środków własnych Spółki lub funduszu socjalnego przysługuje Spółce prawo do odliczenia VAT...

Zdaniem wnioskodawcy w przedstawionym przyszłym stanie faktycznym wyróżnia się dwie metody finansowania świadczeń na rzecz pracowników (sfinansowane w całości lub w części) i wymienia się dwa źródła finansowanie świadczeń: własne środki obrotowe i Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych.

W pierwszej kolejności należy stwierdzić, iż na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. W związku z tym, w rozumieniu przepisów o VAT czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna.

Do celów opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnych lub odpłatnych usług nie ma również znaczenia źródło finansowania świadczeń. Okoliczność, że pracodawca będzie wykonywał w przyszłości czynności administratora Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, nie przesądza o tym, że nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (z tytułu wykonywania tych czynności). Należy zauważyć, iż przepisy dotyczące tworzenia funduszu i gospodarowania zgromadzonymi na nim środkami nie powodują, że następuje tu powstanie odrębnego od podatnika podmiotu, któremu można przyporządkować odrębność podatkową.

Rodzą wyłącznie konsekwencje natury finansowej skutkujące ograniczeniem swobody wykorzystania pewnej części majątku przedsiębiorstwa. Działania pracodawcy podejmowane w ramach działalności socjalnej, mieszczą się w definicji działalności gospodarczej z ustawy o podatku od towarów i usług, a pracodawca w odniesieniu do wykonywanych czynności występuje w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Wobec powyższego uznać należy, iż świadczenie usługi przedstawionej we wniosku stanowi, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, czynność podlegającą opodatkowaniu na zasadach ogólnych. W omawianym przypadku finansowania przez pracodawcę świadczeń nieodpłatnych dla pracowników zastosowanie znajdzie przede wszystkim art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT. Zgodnie z nim za odpłatne, a tym samym opodatkowane VAT, uznaje się nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste m.in. podatnika lub jego pracowników (również byłych), inne niż działalność gospodarcza podatnika. Począwszy od 1 kwietnia 2011 r. ustawodawca usunął z przepisu warunek, który uzależniał obowiązek opodatkowania nieodpłatnych świadczeń od tego, czy podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu nieodpłatnie przekazywanych usług. Wobec tego Spółka powinna nieodpłatne świadczenie dla swoich pracowników opodatkować VAT i zobowiązana jest on do wystawienia faktury wewnętrznej i wykazania w niej podatku VAT należnego. Zgodnie z przepisami podatnik może wystawić jedną zbiorczą fakturę wewnętrzną za jeden okres rozliczeniowy np. miesiąc (art. 106 ust. 7 ustawy o VAT).

W przypadku świadczenia przez Spółkę usług za odpłatnością, Spółka zobowiązana jest do dokumentowania czynności poprzez wystawianie faktur VAT z uwzględnieniem zasad wyrażonych w przepisie art. 106 ust. 4 ustawy o VAT na żądanie pracownika, przy czym podstawę opodatkowania stanowi kwota należna otrzymana od odbiorcy tych usług (kwota faktycznie otrzymana przez pracownika). Konstrukcja art. 8 ust. 2 pkt 2 nakazująca uznanie za odpłatne świadczenie usług nieodpłatnego świadczenie usług na cele osobiste pracownika wygeneruje sprzedaż opodatkowaną. Zasada ogólna mówi, że podatnik ma prawo do odliczenia VAT naliczonego, jeżeli nabywane przez niego towary lub usługi wykorzystywane są do działalności opodatkowanej (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT). Aby zatem podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane (w sposób bezpośredni i bezsporny) z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Skoro nieodpłatne i odpłatne świadczenia na rzecz pracowników będą czynnością opodatkowaną podatkiem VAT (dotyczy to również z świadczeń pokrytych z funduszu socjalnego), Spółce będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Pogląd ten jest zbieżny ze stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wyrażonym w interpretacji indywidualnej z dnia 21.06.2011 sygn. IPPP1-443-500/11-2/PR.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem pakietów dostępu do serwisu internetowego na rzecz pracowników finansowanych w całości lub w części ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Analizując powyższe należy stwierdzić, że podatnik w momencie nabycia towarów oraz usług określa, czy nabywane przez niego towary i usługi będą wykorzystywane w prowadzonej przez niego działalności opodatkowanej. W konsekwencji należy stwierdzić, iż podatnik może obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w sytuacji, gdy występuje związek pomiędzy poniesionymi wydatkami, a wykonywanymi z tytułu prowadzonej działalności czynnościami opodatkowanymi.

Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tj. są wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku VAT lub czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ustawodawca stworzył więc podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. W szczególności należy wskazać, że w myśl art. 88 ust. 3a ustawy o VAT nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Ponadto, przez dostawę towarów rozumie się również – w myśl art. 7 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. – przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny
   - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.
   
   

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Jak wynika z art. 106 ust. 7 cyt. ustawy, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, są wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Obowiązek tworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nakładają przepisy ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t. j. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm.)

Przedmiotem działania Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (ZFŚS), zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t. j. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm.), zwanej dalej ustawą o ZFŚS, jest finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z Funduszu, na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych oraz na tworzenie zakładowych żłobków, klubów dziecięcych, przedszkoli oraz innych form wychowania przedszkolnego.

Jak wynika z treści art. 2 pkt 1 ustawy o ZFŚS, przez działalność socjalną rozumie się usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

W myśl pkt 5 powołanego przepisu, osobami uprawnionymi do korzystania z Funduszu są pracownicy i ich rodziny, emeryci i renciści - byli pracownicy i ich rodziny oraz inne osoby, którym pracodawca przyznał, w regulaminie, o którym mowa w art. 8 ust. 2, prawo korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z Funduszu.

Z powołanych przepisów wynika, iż zakładowa działalność socjalna dotyczy określonych rodzajów świadczeń pracodawcy na rzecz pracownika i tylko te świadczenia mogą być finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Ponadto, Fundusz jest tworzony na rzecz załogi pracodawcy i prawo do korzystania ze świadczeń finansowanych z Funduszu jest kolektywnym prawem załogi.

Stosownie natomiast do art. 10 i art. 12 ustawy o ZFŚS, środkami Funduszu administruje pracodawca i gromadzi je na odrębnym rachunku bankowym.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Spółka przewiduje sfinansowanie pracownikom pakietów dostępu do internetowego serwisu zarządzania czynnościami codziennymi w całości (nieodpłatne świadczenie dla pracowników) lub dofinansowanie w części (częściowo odpłatne dla pracowników).

Spółka rozważa dwa źródła finansowania pakietów dostępu do serwisu dla pracowników. Jednym ze wskazanych źródeł finansowania jest Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych. Działalność w zakresie budowy serwisu internetowego nie jest przedmiotem działalności gospodarczej Spółki. Pakiety dostępu do serwisu są zakupione od kontrahenta zewnętrznego i podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy czy z tytułu nabycia pakietów dostępu do serwisu internetowego na rzecz pracowników finansowanych w całości lub w części ze środków funduszu socjalnego przysługuje Spółce prawo do odliczenia VAT.

Mając na uwadze powyższy opis zdarzenia przyszłego oraz powołane wyżej przepisy prawa, należy stwierdzić, iż podmiot zobowiązany na podstawie ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych do utworzenia Funduszu i administrowania nim, w przypadku przekazania świadczenia pakietów dostępu do internetowego serwisu zarządzania czynnościami codziennymi, podejmuje w tym przedmiocie jedynie działania techniczne o charakterze nieodpłatnym, które pozostają całkowicie poza zakresem prowadzonej przez niego działalności gospodarczej - nie podejmuje on i nie prowadzi bowiem, jako odrębnej i równoległej, działalności gospodarczej w przedmiocie i w celu dysponowania środkami z ZFŚS.

Powyższe odnieść należy zarówno do sytuacji, gdy ww. świadczenie jest w całości finansowane ze środków ZFŚS, albowiem pracodawca występuje jedynie w roli administratora tych środków, nie zaś jego dysponenta, jak i do sytuacji, gdy świadczenie to współfinansuje beneficjent, tj. osoba uprawniona do korzystania z Funduszu. Udziału i zaangażowania osoby uprawnionej we współfinansowaniu świadczenia nie można kwalifikować, jako świadczenia wzajemnego uzyskiwanego z Funduszu, co oznacza, że nie stanowi ono wynagrodzenia dla pracodawcy i nie ma tym samym cechy odpłatności, stanowiącej warunek i kryterium kwalifikowania świadczenia z Funduszu, jako czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że świadczenia dla pracowników w postaci dostępu do internetowego serwisu zarządzania czynnościami codziennymi, finansowane lub współfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, są działaniami o charakterze techniczno-administracyjnym, podejmowanym dodatkowo, całkowicie poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy (poza sferą jego aktywności biznesowej). Wobec powyższego, czynności te nie są podejmowane przez Spółkę w charakterze podatnika od towarów i usług. W konsekwencji należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie jest podatnikiem tego podatku w tym zakresie.

Zatem w przypadku przekazania nieodpłatnie bądź częściowo odpłatnie pakietu dostępu do internetowego serwisu zarządzania czynnościami codziennymi, na rzecz pracowników finansowanych w całości lub w części ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, nie znajdzie zastosowania art. 106 ust. 7 ustawy. W analizowanej sprawie Wnioskodawca nie wystawia faktury wewnętrznej, gdyż nie jest on uznany za podatnika podatku VAT z tytułu ww. przekazania.

Odnosząc zatem powyższe przepisy do przedstawionego stanu faktycznego to należy stwierdzić, skoro działalność Wnioskodawcy w zakresie administrowania funduszem socjalnym nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT (nie występuje Wnioskodawca w tym przypadku jako podatnik podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy), to nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabytych przez niego od osób trzecich usług wynikających z faktur VAT. Nie ma przy tym znaczenia, czy ww. świadczenia są w całości finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych na rzecz osób uprawnionych czy też za częściową odpłatnością, tj. część należności pokrywa pracownik. Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabytych przez niego od osób trzecich usług wynikających z faktur VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem pakietów dostępu do serwisu internetowego na rzecz pracowników finansowanych w całości lub w części ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, należało uznać za nieprawidłowe.

Wnioskodawca na poparcie własnego stanowiska w sprawie wskazał na interpretację indywidualną z dnia 21.06.2011 r. sygn. IPPP1-443-500/11-2/PR. W tym miejscu należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 80, poz. 60 ze zm.) Minister właściwy do spraw finansów publicznych może z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznacza się, iż niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług w zakresie przedstawionego pytania w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem pakietów dostępu do serwisu internetowego na rzecz pracowników finansowanych w całości lub w części ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W zakresie przedstawionego pytania w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem pakietów dostępu do serwisu internetowego na rzecz pracowników finansowanych w całości lub w części ze środków własnych Spółki zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.