Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, działając na podstawie art. 14b § 2 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), weryfikuje odpowiedź Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego, udzieloną w dniu 30.04.2004 r. (znak: PUS.II/443/51/2004):

Zgodnie z art. 2 ust. 3 pkt 1 ustawy z 08.01.1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega świadczenie usług oraz przekazanie lub zużycie towarów na potrzeby reprezentacji albo reklamy. Ponieważ przepisy tej ustawy nie zwierają definicji pojęcia „reklama”, dlatego należy się posiłkować definicją zawartą np. w „Słowniku języka polskiego” pod red. Mieczysława Szymczaka, który określa, że reklama jest to rozpowszechnianie informacji o towarach i ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję, środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia itp.) służące temu celowi. Przymiotnik „publiczny” definiuje natomiast jako dotyczący ogółu ludzi, służący ogółowi, przeznaczony, dostępny dla wszystkich; związany z jakimś urzędem, jakąś instytucją itp.; ogólny, powszechny, społeczny, nieprywatny. Ogólnie zatem ujmując celem reklamy jest przekazywanie informacji o towarach (usługach), nakłanianie potencjalnych klientów do ich nabycia. Polega ona głównie na prezentowaniu danego towaru, danej usługi, ewentualnie marki (oznakowania produktu lub producenta), cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących, aby skłonić jak największą ilość potencjalnych nabywców do zakupu (do korzystania z usługi). Technicznym sposobem reklamy może być ogłoszenie prasowe, radiowe, telewizyjne, a także opisana plansza, plakat czy afisz stały.

Stosowane przez firmę „A.” sp. z o.o. informatory handlowe pełnią rolę ekonomiczną reklamy jako środek informacyjny, zainteresowują nabywców ceną i stymulują konkurencję, oraz rolę społeczną informując klientów o oferowanych do sprzedaży towarach, miejscach i czasie ich sprzedaży, pomagają w porównaniu wartości, cen i użyteczności różnych produktów, ułatwiają dokonywanie wyboru i podejmowania decyzji oraz oddziaływanie na wzrost poczucia estetyki oferty. Przedstawiony w załączeniu do pisma materiał, należy uznać jako reklamę, ponieważ zawiera elementy zachęcające klienta do zakupu oferowanych towarów, wskazując na ich atrakcyjną cenę oraz ściśle określony czas ich nabycia. Zawiera on również hasło reklamowe – „I. ... i lubisz zakupy”. Przedstawiony powyżej rodzaj reklamy w postaci informatora ma na celu zbliżenie konsumenta do oferowanych produktów. W praktyce może on wyrażać wiele celów szczegółowych, do których należą między innymi:

• wspieranie procesu wprowadzania produktów na rynek,
• utrzymywanie kontaktów z wybranym rynkiem docelowym,
• wywoływanie natychmiastowego zakupu.

W związku z wydawaniem informatorów klientom, podatnik był obowiązany, zgodnie z art. 32 ust. 4 ustawy z 8.01.1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), wystawiać faktury wewnętrzne. Ponadto przepis art. 7 ust. 3 powyższej ustawy zwalnia od podatku od towarów i usług czynności, o których mowa w art. 2 ust. 3 pkt 1, 2 i 4, w przypadku, gdy podatnik nie pomniejszył podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy zakupie lub imporcie towarów przekazanych lub zużytych w ramach tych czynności. Reasumując, należy stwierdzić, że stanowisko wyrażone przez stronę jest niezgodne z przepisami ustawy o VAT.