Na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137 poz. 926 z późn. zm.) w odpowiedzi na zapytanie Pana z dnia 31.03.2004 r. o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych informuję:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. Nr 14 z 2000 r. poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodu z poszczególnych źródeł są wszystkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodu. W myśl art. 22 ust. 5 i 6 cytowanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu są potrącalne tylko w tym roku podatkowym którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że zarachowanie ich nie było możliwe, w tym wypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione pod warunkiem, że stale w każdym roku podatkowym księgi przychodów i rozchodów będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.

W świetle definicji kosztów uzyskania przychodów ustalonej w art. 22 ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli poniesienie wydatku ma bezpośredni wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu to może być on zaliczony dla celów podatkowych do kosztów uzyskania przychodu poza przypadkami wydatków wyraźnie wymienionych w art. 23 tej ustawy, które to nie stanowią kosztów uzyskania przychodu.

Przy uwzględnieniu w kosztach uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych należy ściśle zachować zasady zawarte w art. 22a-22o w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

O uznaniu wydatku za koszt uzyskania przychodu decyduje fakt związku przyczynowego między tym wydatkiem a możliwością przyczynienia się przez ten wydatek do osiągnięcia przychodu. Skoro bowiem dany wydatek jest kosztem poniesionym w celu uzyskania przychodu to konsekwentnie, także gdy w danym roku podatkowym przedsiębiorca nie uzyskał przychodu ma prawo ustalić stratę przy zachowaniu zasad w kwestii uznania wydatków za koszty uzyskania przychodu zawartych w przepisach prawa podatkowego.

Z analizy przedłożonych dokumentów wynika, iż poniesione w 2003 r. wydatki spełniają kryterium kosztów uzyskania przychodu.

Wobec niezaewidencjonowania przychodu z działalności gospodarczej przy spełnieniu określonych przepisami prawa podatkowego wymogów w kwestii uznania wydatków za koszty uzyskania przychodów powstałą stratę za 2003 r. z działalności gospodarczej będzie Pan mógł realizować zgodnie z art. 9 ust. 3 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.