Spółka - produkująca zespoły elektroniczne przeznaczone dla zagranicznego odbiorcy – zgodnie z ustaleniami klienta dostarcza ustalone ilości towaru do zagranicznego magazynu klienta.

Wywóz towarów z polskiego obszaru celnego następuje na podstawie faktury pro-forma, a towar wywożony poza granice Polski pozostaje własnością Spółki do czasu pobrania go przez klienta z zagranicznego magazynu.

Klient regularnie informuje Spółkę o ilości pobranych towarów i na tej podstawie Spółka wystawia faktury VAT dokumentującą sprzedaż towarów.

Stan prawny sprawy:

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r., nr 54, poz. 654 ze zm.) za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Jeżeli przychody wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich uzyskania i dniem faktycznego otrzymania występują różne kursy walut, przychody te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodów, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał uzyskujący przychód, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia uzyskania przychodu.

Wprowadzając zmiany do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych od 01 stycznia 2003r. ustawodawca sprecyzował moment wystąpienia przychodu związanego z działalnością gospodarczą uzależniając ten moment od rodzaju czynności prawnej, z której dany przychód wynika. I tak zgodnie z obecnie obowiązującym przepisem art. 12 ust. 3a – c ustawy z 15.02.1992r.: za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się (...) dzień wystawienia faktury (rachunku), nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym nastąpiło:
1. wydanie rzeczy, zbycie praw majątkowych oraz dostarczenie wszelkiej postaci energii lub
2. wykonanie usługi, lub
3. otrzymanie zapłaty za wykonanie świadczenia - w pozostałych przypadkach.

W przypadku wykonania przez podatnika świadczenia na eksport, w związku z którym na podatniku ciąży obowiązek wystawienia dokumentu odprawy celnej, za datę powstania przychodu należnego uważa się określoną w tym dokumencie i potwierdzoną przez organ celny datę wywozu przedmiotu eksportu poza granice Rzeczypospolitej Polskiej. Za przychody z tytułu umów najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze uważa się przychody należne określone na dzień, w którym należności wynikające z tych umów stają się wymagalne.

Przychód należnym, o którym mowa w powyższych przepisach, powstaje jednak dopiero wtedy, gdy podatnik spełni określone świadczenie na rzecz osoby trzeciej. A zatem sam fakt przekroczenia przez towar granicy Polski nie będzie rodził obowiązków podatkowych dla Spółki, skoro towar ten pozostaje w dalszym ciągu jej własnością. Tym bardziej nie można mówić, że Spółka wykonała świadczenie na eksport. A zatem nie będzie miał tutaj zastosowania przepis art. 12 ust. 3b ustawy z 15 lutego 1992r.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie za datę powstania przychodu dla celów podatku dochodowego od osób prawnych Spółka powinna uważać:
• datę wystawienia faktury - jeżeli sprzedaż klientowi zagranicznemu towaru (wydanie tego towaru) nastąpi w tym samym miesiącu co miesiąc wystawienia faktury lub w miesiącach następnych, albo
• ostatni dzień miesiąca, w którym wydano towar klientowi zagranicznemu - w pozostałych przypadkach (art. 12 ust. 3a pkt 1 ustawy z 15.02.1992r.).