Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106 poz. 482 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Warunkiem zatem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest związek występujący między dokonanym wydatkiem a osiągniętym przychodem. Moment potrącalności kosztu definiuje natomiast art. 15 ust. 4 cyt. ustawy podatkowej.
Istnieje jednak pewna grupa wydatków związana z działalnością i funkcjonowaniem firmy jako całości, której nie da się przypisać do konkretnego przychodu. Do wydatków takich zaliczamy między innymi koszty doboru i zatrudnienia pracowników, wynajmu biura, organizacji i wyposażenia siedziby. W takim przypadku zasada potrącalności kosztów, zawarta w art. 15 ust. 4, mówiąca o tym, że koszty uzyskania przychodów są potrącane w tym roku podatkowym którego dotyczą, w odniesieniu do wydatków jakimi są koszty ogólnego funkcjonowania firmy powinna być rozumiana w ten sposób, że wydatki takie są potrącalne w roku ich poniesienia, skoro żadne inne zdarzenie gospodarcze nie stanowi przesłanki do potrącenia ich w innych okresach.
Jeżeli w wyniku powyższej kwalifikacji przychodów i kosztów uzyskania przychodów, Spółka poniesie w roku podatkowym stratę, zgodnie z art. 7 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będzie mogła obniżyć dochód w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek nie może przekroczyć 50 % kwoty tej straty.