Przepis art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba, że wierzytelność ta uprzednio, na podstawie art. 12 ust. 3, została zarachowana jako przychód należny.

Stosownie zatem do tego przepisu, strata ze sprzedaży wierzytelności, zaliczonej uprzednio zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy p.d.o.p. do przychodów należnych – jest kosztem uzyskania przychodu. Zalicza się do niego wyłącznie wierzytelność w kwocie netto, tj. bez podatku VAT, gdyż nie jest on przychodem należnym. Wynika to z przepisu art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy p.d.o.p.,w myśl którego do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług.