Naczelnik Urzędu Skarbowego w Opocznie działając na podstawie art. 14a §1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), w odpowiedzi na pismo z dnia 02 lutego 2004. (data wpływu do tut. Organu Podatkowego), uzupełnione pismem z dnia 09 marca 2004r., biorąc pod uwagę stan faktyczny przedstawiony w piśmie uprzejmie informuje:

W świetle uregulowań zawartych w art. 23 a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) przez umowę leasingu - rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego użyczenia albo używania i pobierania pożytku na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne a także grunty.

O umowie leasingu operacyjnego możemy mówić wówczas, gdy spełnione są dwa podstawowe warunki:

1) umowa została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz

2) suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych (art. 23b ust. 1 cyt. ustawy).

Jeżeli zatem umowa spełnia te warunki to ustalone w niej opłaty ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania rzeczy będącej przedmiotem leasingu stanowią u niego koszty uzyskania przychodu.

Zgodnie zaś z przepisem art. 22 ust. l ustawy stanowiącym, iż kosztami uzyskania przychodu są wszelkie koszty poniesione w celu uzyskania przychodu z wyjątkiem wymienionych w art. 23 należy stwierdzić, że jeżeli w/w przesłanka jest spełniona, to nie ma przeszkód do zaliczenia zapłaconych kwot w ciężar kosztów nawet, jeżeli dojdzie do zerwania umowy.

Odnosząc się do drugiego zapytania zawartego w piśmie należy zwrócić uwagę na przepis art. 23c ustawy. Przepis ten mówi, że jeżeli po upływie podstawowego okresu umowy leasingu, finansujący przenosi na korzystającego własność środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, będących przedmiotem tej umowy:

- przychodem ze sprzedaży środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie sprzedaży; jeżeli jednak cena ta jest niższa od hipotetycznej wartości netto środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, przychód ten określa się w wysokości rynkowej,

- kosztem uzyskania przychodów przy ustalaniu dochodu ze sprzedaży jest rzeczywista wartość netto.

Podstawowym zaś okresem umowy leasingu jest czas oznaczony na jaki została zawarta umowa leasingu, z wyłączeniem czasu na jaki może być przedłużona lub skrócona.

Analizując informacje zawarte w pytaniu stwierdzić należy, że zawarła Pani umowę leasingu operacyjnego na okres 3 lat, co stanowi 60% normatywnego okresu amortyzacji (normatywny okres amortyzacji dla samochodów wynosi 5 lat, co oznacza, że 40% tego okresu stanowić będzie 2 lata - okres 24 miesięcy.

Ponadto zawarta w umowie suma opłat netto odpowiada wartości początkowej środka trwałego.

Jak z powyższego wynika obydwa warunki wskazane w art. 23b ust. I ustawy są spełnione.

Tak więc należy uznać, iż nawet w przypadku skrócenia podstawowego okresu umowy (przy zachowaniu warunków określonych w art. 23 b ust. 1), finansujący może przenieść na korzystającego własność środków trwałych (o czym stanowi art. 23c ustawy), a korzystający może przyjąć środek trwały na stan środków trwałych.

Niniejsza odpowiedź oparta jest na stanie prawnym obowiązującym w dniu jej udzielania.