Art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm., w brzmieniu obowiązującym w 2003 r.) stanowi: „Podatnik uzyskujący przychody wymienione w art. 6 ust. 1 i 1a, opłacający podatek w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, może odliczyć od przychodów stratę, o której mowa w art. 9 ust. 3 i 3a ustawy o podatku dochodowym, oraz wydatki określone w art. 26 ust. 1 i w art. 26b ustawy o podatku dochodowym, jeżeli nie zostały odliczone od dochodu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym”.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 ww. ustawy o ryczałcie: „W przypadku dokonywania odliczeń od przychodu stosuje się odpowiednio przepisy art. 9 ust. 3 i 3a (...) ustawy o podatku dochodowym (...)”.

Przywołany art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.) stanowi, że: „O wysokość straty ze źródła przychodów poniesionej w roku podatkowym można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50 proc. kwoty tej straty”.

Ponadto zgodnie z art. 9 ust. 5 tej ustawy: „Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio, gdy w okresie, o którym mowa w tym przepisie, podatnik jest opodatkowany na zasadach określonych w rozdziale 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. W tym przypadku obniża się przychód, o którym mowa w art. 6 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym”.

Reasumując zatem powyższe, tut. organ podatkowy przychyla się do Pana stanowiska zawartego w przedmiotowym wniosku.