Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/415-245/13-2/MK
z 23 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa przedstawione we wniosku z dnia 14.03.2013r. (data wpływu 25.03.2013r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wartości świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania funkcjonariuszy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25.03.2013r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wartości świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania funkcjonariuszy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

U Wnioskodawcy funkcjonariusz, który nie posiada w miejscu pełnienia służby lub w miejscowości pobliskiej lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego, może otrzymać tzw. dodatek mieszkaniowy, na zasadach i w trybie określonym w ustawie (dalej „ustawa”).

Zgodnie z ustawą dodatek mieszkaniowy jest przyznawany funkcjonariuszowi, jeżeli jest to uzasadnione potrzebami jednostki oraz jeżeli:

1. on sam, małżonek lub osoba pozostająca z nim we wspólnym gospodarstwie domowym nie posiadają lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego w miejscu pełnienia służby lub w miejscowości pobliskiej;
   
2. został przeniesiony do pełnienia służby w innej miejscowości, w której on sam, współmałżonek lub osoba pozostająca z nim we wspólnym gospodarstwie domowym nie posiadają lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego;
   
3. został przeniesiony do pełnienia służby w innej miejscowości i nie został zakwaterowany na koszt Wnioskodawcy.
   
   

Miejscowością pobliską jest miejscowość, do której czas dojazdu publicznymi środkami transportu zbiorowego przewidziany w rozkładzie jazdy, łącznie z przesiadkami, nie przekracza w obie strony dwóch godzin, licząc od stacji (przystanku) najbliższej miejsca pełnienia służby do stacji (przystanku) najbliższej miejsca zamieszkania, bez uwzględnienia czasu dojazdu do i od stacji (przystanku) w obrębie miejscowości, z której funkcjonariusz dojeżdża, oraz miejscowości, w której pełni służbę.

Wnioskodawca może przyznać funkcjonariuszowi dodatek mieszkaniowy w drodze decyzji, na wniosek funkcjonariusza zawierający: uzasadnienie; dokumenty, potwierdzające tytuł prawny do lokalu lub Domu jednorodzinnego; oświadczenie, że nie zachodzą przesłanki negatywne do przyznania dodatku (wymienione w ustawie); zobowiązanie do niezwłocznego pisemnego zawiadomienia Wnioskodawcy o każdej zmianie, mającej wpływ na uprawnienie do otrzymywania dodatku mieszkaniowego lub na jego wysokość.

Wnioskodawca może przyznać funkcjonariuszowi dodatek mieszkaniowy do wysokości wynikającej z załączonych do wniosku dokumentów, przy uwzględnieniu sytuacji rodzinnej i majątkowej funkcjonariusza oraz średnich cen rynkowych najmu w miejscu pełnienia służby w dniu przyznania dodatku mieszkaniowego. Dodatek ten jest przyznawany na okres trwania najmu, nie dłuższy jednak niż na okres roku i pod warunkiem spełniania przez cały ten okres przesłanek uzasadniających jego przyznanie.

Dodatek mieszkaniowy przyznawany funkcjonariuszowi stanowi formę refinansowania całości lub części kosztów ponoszonych przez funkcjonariusza z tytułu najmu lokalu w miejscu pełnienia służby. Umowa cywilnoprawna najmu lokalu jest zawierana z osobą trzecią bezpośrednio przez funkcjonariusza i na jego rzecz. Pracodawca - Wnioskodawca nie jest stroną umowy najmu.

Na podstawie decyzji Wnioskodawcy o przyznaniu dodatku mieszkaniowego, kwota przyznanego dodatku mieszkaniowego jest wypłacana w formie bezpośredniej do rąk funkcjonariusza lub w formie bezgotówkowej na rachunek bankowy wskazany przez funkcjonariusza będącego najemcą, a nie dla wynajmującego. Zobowiązanym do zapłaty z umowy najmu jest sam funkcjonariusz, a nie pracodawca.

Pracodawca zatem jedynie pośrednio finansuje całość lub część kwot i wynikającej z umowy najmu zawartej przez funkcjonariusza.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy w stanie faktycznym opisanym powyżej, tj. przy najmie lokali przez funkcjonariusza od osób trzecich i przedstawieniu dowodu istnienia stosunku najmu w postaci załączonej do wniosku o przyznanie dodatku mieszkaniowego umowy najmu, kwota przyznanego przez Wnioskodawcę funkcjonariuszowi dodatku mieszkaniowego, który nie korzysta z kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 22 ust. 2 pkt 3 i 4 u.p.d.o.f., podlegać będzie zwolnieniu z opodatkowania do wysokości 500 zł miesięcznie na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 19 u.p.d.o.f., w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 stycznia 2011 r.?
   
2. Czy dla uznania zwolnienia z opodatkowania do wysokosci 500 zł miesięcznie na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 19 u.p.d,o.f -. Jakiekolwiek znaczenie ma techniczna forma ponoszenia przez pracodawcę kosztu zakwaterowania funkcjonariusza (bezpośrednie lub pośrednie ponoszenie kosztu)?
3. Czy w przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie wskazane w pkt 1, opodatkowaniu podlegać będzie wyłącznie nadwyżka ponad kwotę 500 zł miesięcznie?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. za przychody m.in. ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Art. 12 ust. 4 u.p.d.o.f. stanowi „że za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Z powyższych przepisów wynika, że dodatek mieszkaniowy wypłacany funkcjonariuszowi w związku z istniejącym stosunkiem służbowym łączącym funkcjonariusza i Wnioskodawcę, stanowi przychód funkcjonariusza podlegający opodatkowaniu.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 19 u.p.d.o.f. w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników, do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł.

Art. 21 ust. 14 u.rd.o.f. stanowi natomiast, że zwolnienie powyższe ma zastosowanie do pracownika, którego miejsce zamieszkania jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie korzysta z kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 22 ust. 2 pkt 314 (podwyższone koszty uzyskania przychodów stosowane w jednym, bądź więcej niż jednym zakładzie pracy w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę).

Ad. 2.

W przedstawionym stanie faktycznym należy uznać, że wartość świadczenia wypłacanego przez pracodawcę funkcjonariuszowi jako dodatek mieszkaniowy, które to następnie świadczenie jest przekazywane przez funkcjonariusza na opłacenie zakwaterowania, powinna być do kwoty 500 zł miesięcznie wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych, pomimo iż ustawodawca w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 19 u.p.d.o.f. posłużył się pojęciem „świadczeń ponoszonych przez pracodawcę”.

Niezależnie bowiem od technicznej formy realizowania procesu dofinansowania do zakwaterowania dla funkcjonariuszy (refinansowanie przez Wnioskodawcę kosztów umowy najmu zawartej przez funkcjonariusza), ostateczny ciężar finansowania spoczywa na pracodawcy. Tym samym warunek wskazany w przepisie zwalniającym z opodatkowania przychód funkcjonariusza z tytułu dofinansowania zakwaterowania zostaje spełniony.

Zwolnienie powyższe ma jednakże zastosowanie tylko w przypadku funkcjonariusza, który nie korzysta z podwyższonych kosztów uzyskania przychodów, określonych w art. 22 ust. 2 pkt 3 i 4 u.p.d.o.f.

Ad. 3.

Z brzmienia przepisu art. 21 ust. 1 pkt 19 u.p.d.o.f. wynika, iż skoro wartość świadczenia z tytułu zakwaterowania podlega zwolnieniu z opodatkowania do wysokości nie przekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł, zatem w przypadku gdy koszt świadczenia (dodatku mieszkaniowego) dla funkcjonariusza przekroczy w danym miesiącu 500 zł, nadwyżka ponad kwotę 500 zł będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.