INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2012 r. (data wpływu 14 listopada 2012 r.), uzupełnionym w dniu 17 stycznia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 11 stycznia 2013 r. znak ILPB1/415-1084/12-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 14 stycznia 2013 r., a w dniu 17 stycznia 2013 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 15 stycznia 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia x.09.1997 r. Wnioskodawca zakupił nieruchomość gruntową, nieruchomość niemieszkalną oraz prawo wieczystego użytkowania gruntu (akt notarialny, w którego treści znajdowała się adnotacja o tym, że w zakupionej nieruchomości Zainteresowany będzie prowadził działalność gospodarczą).

Wyżej wymienione nieruchomości Wnioskodawca wykorzystywał w prowadzonej działalności gospodarczej. Nie zostały one nigdy zakwalifikowane w firmie do środków trwałych. W okresach, kiedy Wnioskodawca wykorzystywał je w prowadzonej działalności gospodarczej, opłacał podatek od nieruchomości w wyższej wysokości (tj. w stawkach obowiązujących dla nieruchomości wykorzystywanych w działalności gospodarczej). W latach 1997-2012 Wnioskodawca kilkakrotnie rozpoczynał i likwidował działalność gospodarczą. Ostatni raz prowadził działalność w okresie od x.06.2007 do x.07.2012 roku. Obecnie Zainteresowany zamierza sprzedać te nieruchomości.

Uzupełniając opis zdarzenia przyszłego Wnioskodawca podał, że między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaprzestano wykorzystywania przedmiotowych nieruchomości w prowadzonej działalności gospodarczej oraz dniem ich odpłatnego zbycia nie upłynie 6 lat.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy z tytułu sprzedaży nieruchomości zakupionych w 1997 roku, wykorzystywanych w działalności gospodarczej, niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych, powstanie przychód z działalności gospodarczej... W jaki sposób zostanie ustalony podatek z tytułu zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż wyżej opisanych nieruchomości nie spowoduje powstania przychodu z działalności gospodarczej, ponieważ nie były one nigdy zakwalifikowane do środków trwałych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 powołanej ustawy źródłami przychodów są:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,
• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany (pkt 8).
  
  

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy - nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 powołanej ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Należy zauważyć, iż cytowany przepis art. 14 ust. 1 powołanej ustawy nie wymienia wszystkich przychodów z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy. Natomiast przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy wskazuje na niektóre rodzaje przychodów zaliczanych również do przychodów z działalności gospodarczej.

Wymieniony wyżej art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej jest również odpłatne zbycie składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

– ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z przychodów z działalności gospodarczej wyłączone zostały przychody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych wymienionych w art. 14 ust. 2c ustawy, nawet jeżeli wykorzystywane były na potrzeby związane z działalnością gospodarczą.

Do nieruchomości, o których mowa w tym przepisie zaliczane są: budynek mieszkalny, jego część lub udział w takim budynku, lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość lub udział w takim lokalu, grunt lub udział w gruncie związany z tym budynkiem lub lokalem, prawa majątkowe w postaci prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z budynkiem lub lokalem mieszkalnym, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Jak wynika z treści przytoczonych przepisów, kryterium zaliczenia przychodu ze sprzedaży składnika majątku wykorzystywanego w prowadzonej działalności do przychodów z działalności gospodarczej jest fakt jego wykorzystywania w tej działalności.

Zatem przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych) stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy.

Analiza przytoczonych przepisów prowadzi do wniosku, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych) używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, iż Wnioskodawca w 1997 roku zakupił nieruchomość gruntową, nieruchomość niemieszkalną oraz prawo wieczystego użytkowania gruntu. Wymienione nieruchomości wykorzystywał w prowadzonej działalności gospodarczej. Nie zostały one nigdy zakwalifikowane w firmie do środków trwałych. W latach 1997-2012 Wnioskodawca kilkakrotnie rozpoczynał i likwidował działalność gospodarczą. Ostatni raz prowadził działalności w okresie do lipca 2012 roku. Obecnie Zainteresowany zamierza sprzedać te nieruchomości. Wnioskodawca uzupełnił opis zdarzenia przyszłego dodając, iż między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaprzestano wykorzystywania przedmiotowych nieruchomości w prowadzonej działalności gospodarczej oraz dniem ich odpłatnego zbycia nie upłynie 6 lat.

Zatem, z uwagi na fakt, iż przedmiotowe nieruchomości zakupione w 1997 roku stanowiły składniki majątku wykorzystywane w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, otrzymany przychód z tytułu ich sprzedaży, stanowi przychód z działalności gospodarczej.

Odnosząc się do kwestii dotyczącej sposobu ustalenia należnego podatku z tytułu zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu należy zauważyć co następuje.

Podstawą opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest dochód uzyskany ze sprzedaży przedmiotowego prawa pomniejszony o koszty jego uzyskania.

W myśl art. 24 ust. 2 zdanie drugie i pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

W przypadku sprzedaży składnika majątku - prawa wieczystego użytkowania gruntu, niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, wskazać należy, iż dochód z tytułu jego sprzedaży należy ustalić w wysokości uzyskanego ze sprzedaży tego składnika majątku przychodu, pomniejszony o koszty jego uzyskania. Ustalony w powyższy sposób dochód ze sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych stosowanie do przyjętej metody opodatkowania dochodów uzyskiwanych w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wskazać przy tym należy, iż zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów, wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Reasumując, z uwagi na fakt, iż przedmiotowe nieruchomości zakupione w 1997 roku wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu stanowiły składniki majątku wykorzystywane w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, otrzymany przychód z tytułu ich sprzedaży, stanowi przychód z działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało więc uznać za nieprawidłowe.

Do wniosku Zainteresowany dołączył akt notarialny. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny dołączonych do wniosku dokumentów; jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem i nie jest zobowiązany do analizy załączonych do wniosku dokumentów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.