INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 31 stycznia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie m.in. możliwości podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 stycznia 2012 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie m.in. możliwości podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w Specjalnej Strefie Ekonomicznej. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca posiada liczne środki trwałe.

Wnioskodawca korzystając z uprawnienia określonego w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: Ustawa o CIT), począwszy od pierwszego dnia roku podatkowego, dokonał obniżenia stawek amortyzacyjnych dla wykorzystywanych środków trwałych w stosunku do stawek określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącym załącznik nr 1 do Ustawy o CIT (dalej: Wykaz). Obniżona roczna stawka amortyzacyjna jest wyższa niż 0%.

W przyszłości, Wnioskodawca zamierza podwyższyć, obniżone poprzednio stosowane stawki amortyzacyjne dla wykorzystywanych środków trwałych począwszy od pierwszego miesiąca roku podatkowego. Wysokość nowo określonych stawek nie przekroczy stawek wskazanych w Wykazie.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może podwyższyć obniżone uprzednio stawki amortyzacyjne, pod warunkiem, że dokona tego pierwszego miesiąca każdego nowego roku podatkowego do wysokości stawek przewidzianych w Wykazie... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, obniżoną stawkę amortyzacyjną można podwyższyć do wysokości stawki przewidzianej w Wykazie stawek amortyzacyjnych z zachowaniem terminu określonego w ustawie o CIT, tzn. począwszy od miesiąca, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Innymi słowy, w kolejnych latach podatkowych Wnioskodawca ma prawo do podwyższenia uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej (począwszy od pierwszego miesiąca danego roku podatkowego). Potwierdzają to liczne interpretacje organów podatkowych.

Dodatkowo, Wnioskodawca chciałby zwrócić uwagę na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 17 maja 2011 r., sygn. akt I SA/Łd 401/11, który nie dość że potwierdził prawo podatnika do podwyższenia obniżonych uprzednio stawek amortyzacyjnych, to dodatkowo usankcjonował prawo podatnika do podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych, dotyczące środków trwałych określonych w art. 16i ust. 2 ustawy o CIT, od razu do maksymalnej ich wysokości wskazanej w tym przepisie, tj. do stawek wynikających z Wykazu stawek amortyzacyjnych, powiększonych o odpowiedni współczynnik. Zgodnie z treścią wyroku: „podatnik może zatem podwyższyć poprzednio obniżone na podstawie art. 16i ust. 5 u.p.d.p. stawki, dotyczące środków trwałych określonych w art. 16i ust. 2 u.p.d.p., od razu do maksymalnej ich wysokości wskazanej w tym przepisie, tj. do stawek wynikających z Wykazu stawek amortyzacyjnych, powiększonych o odpowiedni współczynnik podwyższający (wymieniony w ust. 2 art. 16i u.p.d.p.). Za powyższą interpretacją art. 16i u.p.d.p. przemawia nie tylko wykładnia gramatyczna wspomnianych unormowań, ale również wykładnia celowościowa.

Jeżeli bowiem ustawodawca przewidział wprost, że w stosunku do enumeratywnie wymienionych środków trwałych dopuszczalne jest podwyższanie stawek amortyzacyjnych w stosunku do wielkości zawartych w wykazie stawek amortyzacyjnych, to sprzeczne z intencją ustawodawcy byłoby ograniczenie tego uprawnienia podatnikom, którzy uprzednio obniżyli wysokość stawek amortyzacyjnych na podstawie art. 16i ust. 5 u.p.d.p., a następnie zdecydowali się te stawki podwyższyć.”

Wnioskodawca chciałby zwrócić uwagę, iż z pisma Zastępcy Dyrektora Departamentu Podatków Dochodowych z 8 lipca 2011 r., nr 54/MZG/201l/PK-835 kierowanego do Departamentu Polityki Podatkowej (opubl. w Biuletynie Skarbowym nr 5 z 2011 r.) wynika, że Ministerstwo Finansów zgadza się z powyższym wyrokiem.

Skoro zatem, potwierdzone zostało prawo podatnika do podwyższenia uprzednio obniżonych stawek do stawek wynikających z Wykazu stawek amortyzacyjnych, powiększonych o odpowiedni współczynnik podwyższający (wymieniony w ust. 2 art. 16i ustawy o CIT), to tym bardziej przysługuje podatnikowi prawo do podwyższenia stawek do poziomu określonego w Wykazie, oczywiście przy zachowaniu odpowiedniego terminu, tj. od pierwszego miesiąca roku podatkowego. Podsumowując, Wnioskodawca od pierwszego miesiąca któregoś z kolejnych lat podatkowych może podwyższyć obniżone uprzednio roczne stawki amortyzacyjne dla wykorzystywanych środków trwałych do wysokości odpowiadającej rocznym stawkom amortyzacyjnym określonym w Wykazie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Przepis powyższy oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Zatem kosztem uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zawarte zostały w przepisach art. 16a - 16m ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak stanowi art. 16a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obciążania kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h - 16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h - 16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i – 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Jedną z metod dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest metoda liniowa której zasady dokonywania zostały określone w art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 16i ust. 1 tej ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j - 16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca korzystając z uprawnienia określonego w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, począwszy od pierwszego dnia roku podatkowego, dokonał obniżenia stawek amortyzacyjnych dla wykorzystywanych środków trwałych. Obniżona roczna stawka amortyzacyjna jest wyższa niż 0%. W przyszłości Wnioskodawca zamierza podwyższyć obniżone poprzednio stosowane stawki amortyzacyjne dla wykorzystywanych środków trwałych począwszy od pierwszego miesiąca roku podatkowego. Wysokość nowo określonych stawek nie przekroczy stawek wskazanych w Wykazie.

Stosownie do art. 16i ust. 5 ww. ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna ma być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawki określonej w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Wobec powyższego, zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. zmniejszenie bądź zwiększenie stawki uprzednio obniżonej, może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Należy zaznaczyć, iż zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno w odniesieniu do środków trwałych wprowadzanych po raz pierwszy do ewidencji, jak i środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. Natomiast zwiększenie uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż Spółka – stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – może podwyższyć wcześniej obniżone stawki amortyzacyjne dla poszczególnych środków trwałych, przy czym maksymalny pułap podwyższenia stanowi poziom stawek wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, przy czym podwyższenie to powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku podatkowym odpisu amortyzacyjnego.

Stanowisko Spółki należy zatem uznać za prawidłowe.

Nadmienić należy, iż w zakresie pytania dotyczącego stanu faktycznego wydana została odrębna interpretacja indywidualna.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – j.t. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.