INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012, poz. 749 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 07.01.2013 r. (data wpływu 10.01.2013 r.) uzupełnione pismem z dnia 27.02.2013 r. (data nadania 27.02.2013 r., data wpływu 05.03.2013 r.) na wezwanie z dnia 22.02.2013 r. Nr IPPB1/415-48/13-2/JB (data nadania 22.02.2013 r., data odbioru 26.02.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia źródła przychodów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.01.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia źródła przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik jest współwłaścicielem nieruchomości zabudowanej dwoma budynkami wielomieszkaniowymi (kamienicami). W budynkach znajdują się zarówno lokale mieszkalne, jak i użytkowe, łącznie 26 lokali, które są wynajmowane osobom trzecim na cele mieszkaniowe bądź prowadzonej przez nie działalności gospodarczej. Umowy najmu zawarte są na czas oznaczony bądź nieoznaczony.

Podatnik nie prowadzi działalności gospodarczej polegającej na wynajmie lokali, a nieruchomość nie jest składnikiem majątku związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Podatnik zamierza podwyższyć standard początkowo jednego, a następnie kolejnych lokali mieszkalnych położonych w budynkach i przeznaczyć je na wynajem osobom prywatnym (turystom) na krótkie bądź dłuższe okresy czasu (w zależności od zapotrzebowania). Oferta będzie skierowana głównie do turystów zagranicznych. Możliwe, że w związku z planowanym przedsięwzięciem konieczne będzie zatrudnienie przez podatnika pracowników lub zlecenie określonych czynności związanych z obsługą turystów osobom trzecim.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy przychód z wynajmu lokalu lub lokali mieszkalnych w sposób opisany powyżej będzie stanowił przychód z najmu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 6 PDOF...
2. Czy wynajem lokalu lub lokali mieszkalnych w sposób opisany powyżej jest zwolniony z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 VAT, jako usługa wynajmowania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe...
   
   

Odpowiedź na pytanie pierwsze w zakresie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Odpowiedź na pytanie drugie w zakresie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług została udzielona w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód z wynajmu lokalu łub lokali mieszkalnych turystom będzie stanowił przychód z najmu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 6 PDOF. Wynajmowane przez podatnika na własny rachunek nieruchomości w celach zarobkowych jest traktowane co do zasady jako odrębne źródło przychodów wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 6 PDOF, tj. jako pobieranie pożytków cywilnych z rzeczy.

Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 pkt 11 PDOF, to wówczas wynajmowane nieruchomości traktowane jest jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

Przychody z najmu będą mogły zostać zakwalifikowane do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej tylko wtedy, gdy zostanie zarejestrowana działalność gospodarcza w tym zakresie poprzez wpis do CEIDG oraz REGON, przy czym to do podatnika należy wybór sposobu rozliczania osiąganych przychodów z tytułu wynajmu lokalu albo jako przychodu z najmu prywatnego. W sytuacji, kiedy podatnik nie prowadzi działalności gospodarczej, nie posiada składników majątku związanych z taką działalnością, ale wynajmuje składniki swojego (osobistego, prywatnego) majątku, to wówczas przychody z tego najmu będą kwalifikowane jako pochodzące z tego odrębnego źródła tj. z najmu.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 PDOF), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust 1 pkt 3 PDOF).

W związku z tym, że Wnioskodawca nie zamierza podejmować prowadzenia działalności gospodarczej, przychody uzyskiwane z najmu lokalu lub lokali mieszkalnych turystom powinny zostać zaliczone przez podatnika do przychodów z najmu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 6 PDOF.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), odrębnymi źródłami przychodu są określone w pkt 3 i 6 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).
  
  

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest właścicielem dwóch kamienic, w których zamierza podwyższyć standard lokali mieszkalnych i przeznaczyć je na wynajem osobom prywatnym (turystom) na krótkie bądź dłuższe okresy czasu (w zależności od zapotrzebowania). Oferta będzie skierowana głównie do turystów zagranicznych oraz możliwe, że w związku z planowanym przedsięwzięciem konieczne będzie zatrudnienie przez Wnioskodawcę pracowników lub zlecenie określonych czynności związanych z obsługą turystów osobom trzecim.

Rozważając kwestię sposobu opodatkowania przychodów (dochodów) z tytułu najmu lokalu lub lokali mieszkalnych, należy najpierw zakwalifikować je do odpowiedniego źródła przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 5a ust. 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
   • prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.
   
   
   

Przedmiotowa definicja pozwala na wyróżnienie kilku elementów tworzących to pojęcie, a mianowicie jest to działalność zarobkowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzona we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Zarobkowy charakter działalności oznacza, że działalność ta jest nastawiona na osiągnięcie zysku. Zorganizowany sposób działania w obrocie gospodarczym to prowadzenie tej działalności w sposób metodyczny, zaplanowany, systematyczny, uporządkowany.

O zorganizowanym charakterze działalności zarobkowej może świadczyć ponadto wyodrębnienie istnienia pewnych składników materialnych i niematerialnych służących prowadzeniu tej działalności, czy też przyjęcie przez dany podmiot określonej formy organizacyjno-prawnej.

Wykonywanie działalności w sposób ciągły to prowadzenie jej w sposób stały, nie okazjonalny. Ciągłość działania wiąże się z jej planowanym charakterem i realizacją poszczególnych zamierzeń.

Działanie we własnym imieniu oznacza, że podmiot prowadzący działalność gospodarczą występuje jako podmiot niezależny prawnie od innych podmiotów, a podejmowane przez niego czynności rodzą bezpośrednio dla niego określone prawa i obowiązki.

Wskazać w tym miejscu należy, iż co do zasady, podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych mogą wybrać, czy najem będzie przez nich prowadzony w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, czy tez w ramach tzw. najmu prywatnego. Jednakże wybór ten nie jest dowolny i musi się opierać o kryteria, które wyznacza ustawodawca.

Definicja najmu nie została zawarta w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Umowa najmu jest umową prawa cywilnego, regulowaną przepisami art. 659-692 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zaś dochody z realizacji tej umowy są z woli ustawodawcy opodatkowane. Przychodem z najmu jest ustalony w umowie czynsz. Z treści art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego wynika bowiem, że przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Wskazać w tym miejscu należy, iż z ogólnego kryterium oceny, czy w konkretnym przypadku mamy do czynienia z działalnością gospodarczą, a nie z zarządem majątkiem prywatnym, zawsze należy doszukiwać się a treści art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie przeanalizowanych regulacji prawnych, stwierdzić należy, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi najmu lokalu lub lokali mieszkalnych nie będą usługami wynajmowania nieruchomości o charakterze mieszkalnym w ramach tzw. najmu prywatnego, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wynajem osobom prywatnym (turystom) nieruchomości w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, to w istocie szereg cyklicznych, powtarzalnych okresowo, w sposób zorganizowany i ciągły czynności, podejmowanych w celach zarobkowych, zawierających ww. elementy definicji działalności gospodarczej, określonej w treści art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem świadczone w ten sposób usługi najmu noszą znamiona usług hotelarskich.

Za takim zakwalifikowaniem omawianych przychodów przemawia również okoliczność, że w związku z planowanym przedsięwzięciem Wnioskodawca zamierza zatrudnić pracowników lub zlecić określone czynności związanych z obsługą turystów - osobom trzecim. Ponadto, trudno doszukiwać się w opłatach dokonywanych przez osoby fizyczne wynajmujące lokal lub lokale mieszkalne, na krótkie okresy najmu, ustalonego w umowie czynszu, który stanowi domenę najmu prywatnego. Jednocześnie, wskazać należy, że zakwalifikowanie uzyskiwanych przychodów do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej nie jest uzależnione od zgłoszonego do właściwego urzędu skarbowego źródła osiąganych przychodów, lecz od rodzaju i charakteru podejmowanych działań.

Reasumując, biorąc pod uwagę zaprezentowany we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz przepisy prawne w tym zakresie, nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że przychód z wynajmu lokalu lub lokali mieszkalnych turystom będzie stanowił przychód z najmu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody uzyskiwane z tego tytułu, Wnioskodawca winien zaliczyć do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. tj. przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002, r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.