Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-10/13-3/AP
z 19 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2012 r. (data wpływu: 7 stycznia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 stycznia 2013 r. (data wpływu: 21 stycznia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży zespołu składników majątkowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 stycznia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży zespołu składników majątkowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sprzedawca zawarł umowę sprzedaży, na podstawie której sprzedał zespół składników związanych z działalnością gospodarczą Sprzedającego, tworzących jego przedsiębiorstwo (dalej: „Przedsiębiorstwo”).

W oparciu o Przedsiębiorstwo, Sprzedający prowadził swoją działalność gospodarczą, polegającą na udzielaniu licencji na korzystanie ze znaków towarowych na rzecz spółek z grupy kapitałowej. W wyniku zawarcia przedmiotowej umowy sprzedaży, składniki majątkowe tworzące Przedsiębiorstwo Sprzedającego są wykorzystywane przez kupującego, należącego do tej samej grupy kapitałowej, do prowadzenia jego działalności gospodarczej.

Sprzedający przedstawił kupującemu pisemne potwierdzenie otrzymania wymaganych zgód kontrahentów na przeniesienie na kupującego praw i obowiązków wynikających z zawartych przez Sprzedającego umów, wchodzących w skład Przedsiębiorstwa.

Przedmiotem powyższej umowy sprzedaży były składniki majątkowe wchodzące w skład Przedsiębiorstwa Sprzedającego, czyli w szczególności:

1. wartości niematerialne i prawne, w tym prawa własności intelektualnej, znaki towarowe będące przedmiotem umów licencyjnych,
2. należności,
3. prawa wynikające z umów zawartych przez Sprzedającego,
4. dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, w takim zakresie jak pozwalają na to przepisy prawa.
   
   

Firma Sprzedającego nie była przedmiotem sprzedaży, ponieważ stosownie do art. 439 Kodeksu cywilnego firma nie może być zbyta. Przedmiotem sprzedaży nie były również prawa do rachunku bankowego, w tym prawa do zgromadzonych na tym rachunku bankowym środków pieniężnych, ani środki pieniężne zgromadzone w kasie Sprzedającego. Na dzień zawarcia umowy sprzedaży nie istniały żadne zobowiązania lub długi Przedsiębiorstwa, poza długami związanymi ze świadczeniami niepieniężnymi wynikającymi z umów licencyjnych oraz z zobowiązaniami podatkowymi Sprzedającego. W związku ze sprzedażą Przedsiębiorstwa, kupujący przejął od Sprzedającego wskazane wyżej zobowiązania prywatnoprawne za uzyskaniem zgód odpowiednich wierzycieli na takie przejęcie. Za zobowiązania podatkowe kupujący będzie odpowiadał zgodnie z art. 112 Ordynacji podatkowej. Sprzedający nie zatrudniał pracowników. Zarówno kupujący, jak i Sprzedający są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż opisanego przez Sprzedawcę zespołu składników majątkowych związanych z jego działalnością gospodarczą nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. z 2011 r. Dz. U. Nr 177 poz. 1054, dalej: „Ustawa VAT”)?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż opisanego zespołu składników majątkowych związanych z jego działalnością gospodarczą nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 6 pkt 1 ustawy VAT.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy VAT, przepisów ustawy nie stosuje się m.in. do transakcji zbycia przedsiębiorstwa.

W przedstawionym zaistniałym stanie faktycznym Sprzedający zbył w ramach umowy sprzedaży zespół składników majątkowych związanych z działalnością gospodarczą Sprzedającego. Powstaje więc pytanie czy Sprzedający zawarł transakcję zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy VAT.

Przepisy ustawy VAT nie zawierają definicji pojęcia „przedsiębiorstwo”. W związku z powyższym w celu określenia, czy dany zespół składników stanowi przedsiębiorstwo należy odwołać się do odpowiednich definicji zawartych w innych aktach prawnych, w szczególności do definicji zawartej w art. 55(1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.) oraz orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości dotyczącego dyrektyw regulujących zasady opodatkowania podatkiem od wartości dodanej. Zgodnie z powołanym przepisem K.c. przedsiębiorstwo definiowane jest jako zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, obejmujący w szczególności:

• oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
  
• własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
  
• prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
  
• wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
  
• koncesje, licencje i zezwolenia;
  
• patenty i inne prawa własności przemysłowej;
  
• majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
  
• tajemnice przedsiębiorstwa;
  
• księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
  
  
  

Natomiast zgodnie z art. 55(2) Kodeksu cywilnego czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W literaturze i w orzecznictwie podkreśla się, iż przywołany katalog składników tworzących przedsiębiorstwo ma charakter otwarty, a podstawową cechą przedsiębiorstwa jest jego samodzielność. Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład Przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym Przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Wyłączenie z przedmiotu sprzedaży praw do rachunku bankowego, środków pieniężnych na nim zgromadzonych oraz środków pieniężnych zgromadzonych w kasie Sprzedającego nie wpływa na sprzedawane Przedsiębiorstwo ani pod wpływem funkcjonalnym ani organizacyjnym. Ponadto, samodzielność Przedsiębiorstwa zostaje zachowana pomimo wyłączenia powyższych elementów z transakcji sprzedaży Przedsiębiorstwa.

W przedstawionym zaistniałym stanie faktycznym kupujący nabył od Sprzedającego określone składniki majątkowe wchodzące na dzień transakcji w skład Przedsiębiorstwa Sprzedającego (w tym umowy i wierzytelności) - jak to opisano w stanie faktycznym. W oparciu o te elementy Sprzedający wykonywał swoją działalność gospodarczą polegającą na udzielaniu licencji na korzystanie ze znaków towarowych. Nie ulega więc wątpliwości, że stanowią one zorganizowany zespół składników majątkowych zdolny samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Ponadto w rezultacie zawarcia tejże umowy kupujący jest kontynuatorem działalności gospodarczej w tym zakresie prowadzonej uprzednio przez Sprzedającego, co także wskazuje, iż przedmiotem umowy było Przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55(1) Kodeksu cywilnego.

Tak więc sprzedaż opisanych składników majątkowych stanowiła transakcję zbycia Przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy VAT. W konsekwencji na mocy tego przepisu sprzedaż opisanego zespołu składników majątkowych przez Sprzedającego związanych z jego działalnością gospodarczą nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na poparcie przedstawionego stanowiska Sprzedającego można przytoczyć przykłady interpretacji indywidualnych wydanych przez organy podatkowe w podobnych sprawach, np. o sygn. ILPP1/443-284/11-4/MK z 19 maja 2011 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu czy o sygn. IPPP2/443-34/12-2/IG z 27 marca 2012 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

Dodatkowo należy wskazać, że art. 6 pkt 1 ustawy VAT stanowi implementację art. 19 zdanie 1 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej i poprzedzającego go art. 5 ust. 8 zdanie 1 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatkowy od wartości dodanej i ujednolicona podstawa wymiaru.

W orzecznictwie ETS dotyczącym art. 5 ust. 8 szóstej dyrektywy stwierdzono, że w odniesieniu do pojęcia „przekazanie, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako wkładu do spółki całości lub części aktywów”, użytego w art. 5 ust. 8 zdanie pierwsze szóstej dyrektywy, Trybunał orzekł już, że pojęcie to jest terminem autonomicznym prawa Unii Europejskiej, który należy interpretować jednolicie na całym jej obszarze. Wobec braku definicji tego pojęcia w szóstej dyrektywie oraz wyraźnego odesłania do prawa państw członkowskich, znaczenie i zakres tego pojęcia należy ustalić z uwzględnieniem jego kontekstu oraz celu jakiemu służy omawiane uregulowanie (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Zita Modes, pkt 32-35). Ponadto Trybunał orzekł, że w świetle owego celu pojęcie „przekazanie (…) całości lub części aktywów” należy interpretować w taki sposób, iż obejmuje ono przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, lecz nie obejmuje samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów (zob. ww. wyroki: w sprawie Zita Modes, pkt 40; w sprawie SKF, pkt 37) (wyrok ETS z 10. listopada 2011 r., C-444/10).

Jak wcześniej wskazano, Sprzedający prowadził a kupujący w oparciu o nabyte składniki będzie prowadził działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, polegającą na udzielaniu licencji na korzystanie ze znaków towarowych na rzecz spółek z grupy kapitałowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Przy czym towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Jednocześnie, przez sprzedaż – stosownie do art. 2 pkt 22 powołanej ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przepisy art. 6 ustawy o VAT wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W myśl zatem art. 6 pkt 1 cyt. ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawodawca wskazując w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, iż jej przepisów nie stosuje się m.in. do transakcji zbycia przedsiębiorstwa nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Pojęcie powyższe należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego czyli aportu.

Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 tej ustawy obejmuje jednakże tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia „przedsiębiorstwo”, w związku z czym należy odwołać się odpowiednio do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.).

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
   
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
   
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
   
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
   
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
   
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
   
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
   
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
   
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   
   

W powyższym przepisie ustawodawca wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które może być przedmiotem czynności prawnej.

W tym miejscu należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, iż najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, iż zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zawarł umowę sprzedaży, na podstawie której sprzedał zespół składników związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą (polegającą na udzielaniu licencji na korzystanie ze znaków towarowych na rzecz spółek z grupy kapitałowej), tworzących jego przedsiębiorstwo. W wyniku zawarcia ww. umowy sprzedaży, składniki majątkowe tworzące przedsiębiorstwo Sprzedającego są wykorzystywane przez kupującego, należącego do tej samej grupy kapitałowej, do prowadzenia jego działalności gospodarczej. Spółka przedstawiła kupującemu pisemne potwierdzenie otrzymania wymaganych zgód kontrahentów na przeniesienie na kupującego praw i obowiązków wynikających z zawartych umów, wchodzących w skład przedsiębiorstwa. Przedmiotem powyższej umowy sprzedaży były składniki majątkowe wchodzące w skład przedsiębiorstwa sprzedającego, czyli w szczególności: wartości niematerialne i prawne, w tym prawa własności intelektualnej, znaki towarowe będące przedmiotem umów licencyjnych, należności, prawa wynikające z umów zawartych przez Sprzedającego, a także dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, w takim zakresie jak pozwalają na to przepisy prawa. Przedmiotem sprzedaży nie była firma Sprzedającego, a także prawa do rachunku bankowego, w tym prawa do zgromadzonych na tym rachunku bankowym środków pieniężnych, ani środki pieniężne zgromadzone w kasie Sprzedającego. Na dzień zawarcia umowy sprzedaży nie istniały żadne zobowiązania lub długi przedsiębiorstwa, poza długami związanymi ze świadczeniami niepieniężnymi wynikającymi z umów licencyjnych oraz z zobowiązaniami podatkowymi Sprzedającego. W związku ze sprzedażą przedsiębiorstwa, kupujący przejął od Spółki wskazane wyżej zobowiązania prywatnoprawne za uzyskaniem zgód odpowiednich wierzycieli na takie przejęcie. Wnioskodawca nie zatrudniał pracowników. Zarówno kupujący, jak i Sprzedający są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT w Polsce.

Przedmiotem wątpliwości Spółki jest, czy w przedstawionej sytuacji doszło do zbycia przedsiębiorstwa, które to zbycie nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Analizując powyższe wskazać należy, iż jak wynika z powołanego art. 55² Kodeksu cywilnego, strony – poza wyłączeniami wynikającymi z przepisów szczególnych – mają pozostawioną swobodę co do tego, jakie elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa objąć przedmiotem czynności prawnej, z tym że swoboda w wyłączeniu poszczególnych składników nie może iść tak daleko, aby zakres wyłączeń przekreślił istotę przedsiębiorstwa określoną w art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Dlatego też zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwa.

Zauważyć należy, iż Wnioskodawca w treści wniosku wskazał, że kupujący nabył od Sprzedającego określone składniki majątkowe wchodzące na dzień transakcji w skład przedsiębiorstwa, w oparciu o które Spółka wykonywała swoją działalność gospodarczą polegającą na udzielaniu licencji na korzystanie ze znaków towarowych. W rezultacie zawarcia umowy kupujący jest kontynuatorem działalności gospodarczej w tym zakresie prowadzonej uprzednio przez Wnioskodawcę.

Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego i regulacje prawne w tym zakresie, należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie doszło do sprzedaży przedsiębiorstwa, gdyż przedmiot tej transakcji obejmował całość składników materialnych i niematerialnych składających się na przedsiębiorstwo Spółki, z wyłączeniem pewnych składników (prawa do rachunku bankowego, w tym prawa do zgromadzonych na tym rachunku bankowym środków pieniężnych, środki pieniężne zgromadzone w kasie Spółki), co jednak pozostaje bez wpływu na możliwość prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o nabyte składniki przez ich nabywcę w takim zakresie jak Wnioskodawca.

Reasumując powyższe, w przedstawionej sytuacji doszło do zbycia przedsiębiorstwa, która to transakcja była wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego stanu faktycznego należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.