Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-1071/12/BW
z 24 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 października 2012r. (data wpływu 18 października 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 stycznia 2013r. (data wpływu 17 stycznia 2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z wystawionych przez wynajmującego, na podstawie zawartej z Wnioskodawcą umowy najmu samochodu osobowego, faktur VAT - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 października 2012r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z wystawionych przez wynajmującego, na podstawie zawartej z Wnioskodawcą umowy najmu samochodu osobowego, faktur VAT.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 stycznia 2013r. (data wpływu 17 stycznia 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 10 stycznia 2013r. znak: IBPP2/443-1071/12/BW.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca planuje zawrzeć z zewnętrznym, niezależnym podmiotem umowę najmu samochodu osobowego, nieposiadajacego homologacji ciężarowej o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż 425 kg. Podmiot zewnętrzny specjalizuje się wynajmie pojazdów osobowych, jego przeważającą działalność stanowi wynajem pojazdów PKD 77.11.Z. Mająca zostać zawarta umowa najmu zawarta byłaby na okres dłuższy niż 6 miesięcy kalendarzowych.

W umowie najmu będzie znajdował się zapis, że koszt paliwa używanego do napędu wynajętego pojazdu wliczony zostanie w cenę świadczonej usługi najmu, wliczony do czynszu najmu. Faktury za paliwo zużyte przez najemcę - wnioskodawcę do napędu przedmiotowego samochodu wystawiane będą na podmiot zewnętrzny - Wynajmującego i zawierać będą numer rejestracyjny samochodu. Najemca przedmiotowego samochodu jest uprawniony do odbioru faktur za paliwo i ma je przekazywać bezpośrednio do wynajmującego. Całkowity koszt wynajmu samochodu, obejmujący również koszt zużytego w danym okresie rozliczeniowym paliwa dokumentowany będzie za pomocą wystawianych przez Wynajmującego na rzecz wnioskodawcy faktur VAT. W wystawionej fakturze widnieć będzie pozycja" Wynajem samochodu marki … o nr rej. … za okres … ."

Natomiast w piśmie z dnia 14 stycznia 2013r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT.
2. Samochód osobowy będący przedmiotem wynajmu będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę tylko i wyłącznie do wykonywanej działalności opodatkowanej podatkiem VAT.
3. W treści otrzymywanych przez Wnioskodawcę faktur VAT, dokumentujących wynajem samochodu osobowego, wskazana zostanie wyłącznie kwota czynszu, której elementem kalkulacyjnym będzie oprócz wartości za wynajem, również wartość paliwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w trakcie obowiązywania umowy najmu zawartej na okres powyżej 6 miesięcy, Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o wysokość podatku naliczonego w wystawionych przez wynajmującego fakturach VAT, które to faktury dotyczyć będą naliczonego czynszu za wynajem pojazdu, który uwzględniał będzie także koszty zużytego przez pojazd paliwa?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawo do odliczenia podatku VAT przysługuje w całości, ponieważ samochód osobowy, będący przedmiotem wynajmu, będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę, który jest czynnym podatnikiem podatku VAT, wyłącznie do działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Otrzymywane faktury za wynajem będą zawierać tylko i wyłącznie pozycje „czynsz” a w cenie za wynajem, będzie wkalkulowane zużycie paliwa do tego samochodu.

Z tego wynika wprost, że prawo do odliczenia podatku VAT, przysługuje w całości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Wstępnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zauważa, iż w ww. piśmie z dnia 14 stycznia 2013r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy oraz przeredagował i własne stanowisko w porównaniu do treści zawartej we wniosku o interpretację indywidualną z dnia 11 października 2012r. Ponieważ ww. pismo Wnioskodawcy z dnia 14 stycznia 2013r. było konsekwencją wezwania tut. organu z dnia 10 stycznia 2013r. znak: IBPP2/443-1071/12/BW do uzupełnienia przedmiotowego wniosku, przyjęto, że własne stanowisko Wnioskodawcy, uwzględniające zmiany wprowadzone ww. pismem, jest ostateczne i w tej wersji zostało ono przywołane powyżej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl z art. 86 ust. 1 ww. ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak wynika z ww. przepisu, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku czy też niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewidział sytuacje, których wystąpienie wyłącza możliwość obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego albo zwrotu podatku naliczonego. Sytuacje takie zostały wskazane w art. 88 ustawy o VAT.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem, a także użytkowaniem samochodów, regulują przepisy art. 3 ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

I tak, w myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ww. ustawy nowelizującej, przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50 % długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Natomiast, w myśl art. 3 ust. 6 ww. ustawy nowelizującej, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60 % kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Z kolei, zgodnie z art. 4 ww. ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca planuje zawrzeć z zewnętrznym, niezależnym podmiotem umowę najmu samochodu osobowego, nieposiadajacego homologacji ciężarowej o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż 425 kg. Umowa najmu zawarta byłaby na okres dłuższy niż 6 miesięcy kalendarzowych.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W treści otrzymywanych przez niego faktur VAT, dokumentujących wynajem samochodu osobowego, wskazana zostanie wyłącznie kwota czynszu, której elementem kalkulacyjnym będzie oprócz wartości za wynajem, również wartość paliwa. Samochód osobowy będący przedmiotem wynajmu będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę tylko i wyłącznie do wykonywanej działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy przysługuje mu w całości prawo do odliczenia podatku z faktur VAT, z tytułu wynajmu samochodu, w przypadku, gdy otrzymywane przez niego faktury VAT za wynajem samochodu będą dokumentowały czynsz za wynajem, a w cenie czynszu będzie wkalkulowany koszt zużytego przez niego paliwa.

Odnosząc się do powyższej kwestii należy zauważyć, iż przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT definiujący pojęcie „dostawy towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego. Podkreślenia wymaga, iż zgodnie z definicją zawartą w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy zaznaczyć, iż dotyczy ono tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nią jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”.

W okolicznościach przedmiotowej sprawy Wnioskodawca wskazał, że w umowie najmu będzie znajdował się zapis, że koszt paliwa używanego do napędu wynajętego pojazdu wliczony zostanie w cenę świadczonej usługi najmu. Faktury za paliwo zużyte przez najemcę - Wnioskodawcę do napędu przedmiotowego samochodu wystawiane będą na podmiot zewnętrzny - Wynajmującego i zawierać będą numer rejestracyjny samochodu. Najemca (Wnioskodawca) przedmiotowego samochodu jest uprawniony do odbioru faktur za paliwo i ma je przekazywać bezpośrednio do wynajmującego.

Zatem, w opisanej sytuacji to Wnioskodawca, a nie Wynajmujący, jest nabywcą przedmiotowego paliwa.

Wskazać, w tym miejscu należy, iż zgodnie z art. 106 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Natomiast, w myśl art. 106 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

Zatem faktury VAT są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Pełnią szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku.

Należy zauważyć, iż zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ww. ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności.

W przedmiotowej sprawie, faktury za wynajem, w świetle wcześniejszych ustaleń, będą stwierdzać w części czynności które nie zostały dokonane, jako że nabywcą paliwa w rozumieniu przepisów o podatku VAT nie jest Wynajmujący lecz Wnioskodawca bowiem to on faktycznie nabywa paliwo i nim dysponuje (zużywa) dla swojej działalności w ramach eksploatacji tego samochodu.

Stwierdzić należy że Wynajmujący nie dokonuje dostawy paliwa na rzecz Wnioskodawcy w trakcie faktycznego wynajmu przedmiotowego samochodu, gdyż paliwo to jest przekazywane bezpośrednio pomiędzy stacją paliw a podmiotem wynajmującym samochód czyli Wnioskodawcą. Tym samym, Wynajmujący ani przez moment nie dysponuje przedmiotowym paliwem jak właściciel z tego też względu nie może przekazać tego prawa (odsprzedać paliwa) na rzecz najemcy. W konsekwencji, skoro nie dochodzi do dostawy paliwa przez Wynajmującego na rzecz Wnioskodawcy (najemcy) ten element transakcji jako taki nie powinien być opodatkowany, tym samym wykazany na fakturze.

Mając zatem na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, iż w sytuacji przedstawionej we wniosku Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury za wynajem przedmiotowego samochodu w części, w jakiej dotyczy ona sprzedaży paliwa, natomiast będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT od kwoty czynszu (bez paliwa) w wysokości 60% nie więcej niż 6.000 zł w całym okresie najmu.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy, że przysługuje mu w całości odliczenie podatku z tytułu wynajmu przedmiotowego samochodu, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.