INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2012r. (data wpływu organu 17 lutego 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 maja 2012r. (data wpływu 14 maja 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy sprzedaż hot dogów i produktów na ciepło na stacjach benzynowych należy traktować jako dostawę towarów opodatkowaną stawką 5% podatku VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy sprzedaż hot dogów i produktów na ciepło na stacjach benzynowych należy traktować jako dostawę towarów opodatkowaną stawką 5% podatku VAT.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 maja 2012r. (data wpływu 14 maja 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 4 maja 2012r. znak: IBPP2/443-153/12/WN.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również Spółka), w ramach prowadzonej działalności gospodarczej m.in. prowadzi ogólnopolską sieć stacji benzynowych zlokalizowanych na terytorium Polski. Oprócz paliw silnikowych, na stacjach sprzedawane są różnego rodzaju przekąski w tym m.in. hot dogi oraz inne produkty małej gastronomii serwowane na ciepło tj. zapiekanki, panini oraz produkty na bazie kurczaka (Chicken Nuggets, Hot Chicken Strips i Chicken Wings) – zwane dalej łącznie „Produktami na ciepło".

Hot dogi przygotowywane są z trzech zasadniczych składników: bułki, wkładki mięsnej (tzn. parówki lub kabanosa) oraz różnego rodzaju sosów. Składniki hot doga nabywane są przez Spółkę w postaci zamrożonej (oprócz sosów), a następnie, w celu uzyskania gotowego posiłku, pracownicy Spółki poddają składniki obróbce cieplnej i w takiej formie podają klientowi stacji benzynowej.

Produkty na ciepło nabywane są przez Spółkę od ich producentów, w postaci zamrożonej lub zapakowane w opakowania próżniowe, jako dania gotowe wymagające jedynie obróbki cieplnej przed ich podaniem klientowi. Tym samym, w celu uzyskania gotowego posiłku, przed podaniem Produktów na ciepło klientowi, niezbędnym jest, aby pracownik Spółki umieścił Produkt na ciepło w piecu lub innym urządzeniu umożliwiającym jego obróbkę cieplną. Po podgrzaniu, Produkty na ciepło nadają się do bezpośredniej konsumpcji.

W efekcie poddania hot dogów i Produktów na ciepło obróbce cieplnej, klient stacji benzynowej otrzymuje ciepły posiłek, serwowany w jednorazowych opakowaniach papierowych, który może skonsumować na terenie niektórych stacji w wyznaczonych do tego miejscach lub poza nią. Miejsce, na niektórych stacjach benzynowych, gdzie klient może spożyć posiłek, znajduje się w obrębie sklepu i składa się z kilku stolików oraz krzeseł. Na stacjach benzynowych nie ma jednak karty dań ani obsługi kelnerskiej. Wyznaczone miejsce w obrębie stacji benzynowej, pomimo obecności stolików i krzeseł, nie jest salą restauracyjną i brak jest zaplecza restauracyjnego (tj. wyodrębnionej kuchni, naczyń, urządzeń myjących, kelnerów), a także szatni.

Przygotowanie hot dogów i Produktów na ciepło jest jednym z obowiązków pracowniczych pracowników stacji. Pracownicy stacji muszą rozmrozić składniki hot doga i Produkty na ciepło i włożyć je do właściwych urządzeń, gdzie poddawane są obróbce cieplnej, a następnie podać gotowe posiłki klientom, ewentualnie dodając sos i wkładając do właściwego jednorazowego opakowania papierowego. Pracownicy stacji benzynowej nie muszą posiadać wykształcenia gastronomicznego, gdyż nie jest ono niezbędne do przygotowania wyżej wymienionych przekąsek.

Spółka nie występowała do polskich organów statystycznych o opinię klasyfikacyjną, bowiem jak dowodzi praktyka, organy statystyczne klasyfikują sprzedaż na stacjach benzynowych hot dogów oraz innych produktów z pieca, dla celów statystyki, jako usługę gastronomiczną. W ocenie Wnioskodawcy, taka klasyfikacja dla celów opodatkowania podatkiem VAT jest nieadekwatna, bowiem sprzedaż tych produktów na stacjach benzynowych powinna być dla celów VAT traktowana jako dostawa towarów, co Wnioskodawca wykaże w dalszej części wniosku.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, sprzedawane przez Wnioskodawcę Produkty na stacjach benzynowych powinny być klasyfikowane do grupowania 10.85.1 PKWiU z 2008r. jako „Gotowe posiłki i dania".

Jednocześnie zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku Produkty ze względu na zawartość poszczególnych składników (mięsa albo warzyw) będą klasyfikowane odpowiednio do grupowania PKWiU 10.85.11.0: „Gotowe posiłki i dania na bazie mięsa, podrobów lub krwi" albo 10.85.14.0: „Gotowe posiłki i dania na bazie wyrobów mącznych" albo 10.85.13.0: „Gotowe posiłki i dania na bazie warzyw" albo 10.85.19 „Pozostałe gotowe posiłki i dania, włączając pizzę zamrożoną”, z uwagi na przewagę określonego składnika bądź brak takiej przewagi.

Niemniej jednak, według Wnioskodawcy, dla wszystkich wskazanych Produktów wspólną, właściwą kategorią PKWiU (na poziomie pięciocyfrowym) jest 10.85.1.

Celem potwierdzenia prawidłowości przyjętego stanowiska klasyfikacyjnego, Wnioskodawca, za pośrednictwem pełnomocnika, wystąpił do Eurostat o opinię klasyfikacyjną dla sprzedawanych przez siebie hot-dogów. W otrzymanej przez Wnioskodawcę opinii klasyfikacyjnej, Eurostat potwierdził stanowisko Wnioskodawcy uznając, że hot dogi powinny być klasyfikowane do grupowania PRODCOM 10.85.11.00 o nazwie „Gotowe posiłki i dania na bazie mięsa, podrobów lub krwi”.

Jednocześnie, należy pamiętać, że ugrupowania PRODCOM są bezpośrednio skorelowane z grupowaniami PKWiU (zgodnie z Zasadą Metodyczną PKWiU 2.4 Klasyfikacje statystyczne są ze sobą zharmonizowane oraz 2.5 Klasyfikacje tego samego rodzaju zachowują wzajemne powiązania pojęciowe, zakresowe i w większości przypadków kodowe, a wyróżniają się przede wszystkim rozwiniętą strukturą (rozbudowaną szczegółowością). Biorąc pod uwagę fakt, że Eurostat sklasyfikował hot dogi do grupowania PRODCOM 10.85.11.00, tym samym na gruncie PKWiU hot dogi powinny być klasyfikowane do grupowania PKWiU 10.85.11.0 Gotowe posiłki i dania na bazie mięsa, podrobów lub krwi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż hot dogów i produktów na ciepło na stacjach benzynowych należy traktować dla potrzeb VAT jako świadczenie usługi gastronomicznej, czy też jako dostawę towarów w postaci gotowych posiłków / dań, opodatkowaną 5% stawką podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż na stacjach benzynowych gotowych dań/posiłków w postaci hot dogów i produktów na ciepło stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, opodatkowaną 5% stawką VAT począwszy od 1 stycznia 2011r.

Zdaniem Wnioskodawcy, na poprawność wskazanego stanowiska wskazuje w szczególności brzmienie przepisów ustawy o VAT, przepisów wspólnotowych oraz orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (zwanego dalej „TSUE" lub „Trybunałem").

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

1. Sprzedaż hot dogów i Produktów na ciepło na stacjach benzynowych jako świadczenia kompleksowe.
   W sytuacji, gdy świadczenie dostawcy lub usługodawcy jest rozbudowane i obejmuje dwie lub więcej pojedynczych czynności (świadczeń), będących elementami całościowego zobowiązania strony transakcji, wówczas mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym (lub kompleksowym).
   Koncepcję opodatkowania VAT świadczeń kompleksowych wypracował TSUE, w wydanych orzeczeniach na podstawie pierwotnie obowiązującej Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z 17 maja 1977 roku w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej – ujednolicona podstawa wymiaru podatku (zwanej dalej „VI Dyrektywą") oraz obecnie obowiązującej Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego sytemu podatku od wartości dodanej (zwanej dalej „Dyrektywą 112").
   W szczególności należy zwrócić uwagę na wyrok TSUE w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd, w którym Trybunał uznał, że jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej.
   Pogląd ten znajduje również potwierdzenie w wyroku TSUE w sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC), jak również w wyroku TSUE w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV.
   Zdaniem Wnioskodawcy, taka właśnie sytuacja występuje przy świadczeniach wykonywanych przez Wnioskodawcę. Mamy tutaj bowiem do czynienia z połączeniem dostawy towarów (hot doga i Produktów na ciepło) oraz różnych elementów usługowych o charakterze pomocniczym (tj. poddanie obróbce cieplnej składników hot doga i Produktów na ciepło, dodanie sosu, podanie klientowi). Z perspektywy klienta stacji benzynowej Wnioskodawca zapewnia mu jedno kompleksowe świadczenie mające, w ocenie Wnioskodawcy, naturę i charakter dostawy towaru. Czynności w postaci rozmrożenia składników hot doga i Produktów na ciepło, poddanie ich obróbce cieplnej i podanie klientowi są jedynie środkiem do realizacji celu gospodarczego transakcji jakim jest dostawa towaru. Klient oczekuje od Wnioskodawcy, że otrzyma przekąskę. Z perspektywy klienta bez znaczenia pozostaje fakt że składniki hot doga i Produkty na ciepło należy przed podaniem rozmrozić i podgrzać. Klient oczekuje produktu spożywczego, którym niemal natychmiast po zamówieniu będzie mógł zaspokoić swój głód. Klient nie oczekuje dodatkowych świadczeń od Wnioskodawcy poza gotowym do spożycia daniem. Potwierdzeniem integralności ekonomicznej powyższego świadczenia jest w szczególności fakt, że za całe świadczenie w postaci sprzedaży hot doga i każdego z Produktów na ciepło ustalona jest jedna cena dla konsumenta.
   W tym kontekście należy przytoczyć tezę z orzeczenia TSUE w sprawie C-111/05 Aktiebolaget NN: „W tych okolicznościach nie można bez popadania w sztuczność uznać, że klient nabędzie najpierw kabel światłowodowy, a następnie, od tego samego przedsiębiorcy, usługi związane z ułożeniem tego kabla".
   W przypadku Wnioskodawcy nie można więc uznać, że transakcja polega najpierw na nabyciu poszczególnych elementów/składników hot doga: bułki, wkładki mięsnej i sosu (czy też Produktów na ciepło w postaci zamrożonej), a następnie na usłudze przygotowania do konsumpcji (np. rozmrożenie składników, poddanie obróbce cieplnej). Świadczenia te należy więc uznać za jedno kompleksowe świadczenie w postaci dostawy towaru (hot doga czy też Produktów na ciepło), a każda próba jego podzielenia miałaby charakter sztuczny i nieuzasadniony z punktu widzenia natury świadczenia.
2. Sprzedaż hot dogów i Produktów na ciepło na stacjach benzynowych jako dostawa towarów dla potrzeb VAT.
   Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą TSUE, jeżeli świadczenie kompleksowe stanowi integralną całość z ekonomicznego punktu widzenia, powinno ono w efekcie podlegać takim zasadom opodatkowania VAT, jakie dotyczą świadczenia głównego.
   Pogląd taki został ukształtowany w orzeczeniu TSUE w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd (CPP), w którym TSUE stwierdził, że „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej" (podobnie w orzeczeniu w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV).
   Odnosząc powyższe konkluzje orzecznictwa do analizowanego stanu faktycznego należy stwierdzić, że w przypadku świadczenia w postaci sprzedaży hot doga i Produktów na ciepło na stacji benzynowej mamy do czynienia zarówno z elementem towarowym tego świadczenia (tj. wydanie klientowi towaru – hot doga lub Produktu na ciepło) jak i pewnymi elementami usługowymi (t#161;. obróbka termiczna, zawinięcie w serwetkę, nalanie sosu etc). Niemniej jednak, zarówno element towarowy jak i pomocnicze elementy usługowe stanowią pod względem ekonomicznym nierozerwalną całość i stąd, dla celów opodatkowania VAT, powinny być traktowane jako jedno świadczenie kompleksowe (pkt 1 powyżej).
   Nie ulega przy tym wątpliwości, że dominującym elementem przedmiotowego świadczenia jest element towarowy zarówno z perspektywy Spółki, jak i klienta stacji benzynowej. Świadczenie to bowiem wyczerpuje się w dostarczeniu klientowi posiłku/dania w postaci hot doga lub Produktu na ciepło, który z natury rzeczy powinien być ciepły i przygotowany w sposób umożliwiający bezpośrednią konsumpcję. Elementy usługowe omawianego świadczenia mają natomiast jedynie charakter pomocniczy do elementu towarowego. Ich celem jest wyłącznie umożliwienie klientowi skorzystanie ze świadczenia głównego (dostarczenia towaru w postaci hot doga lub Produktu na ciepło) poprzez doprowadzenie towaru do postaci oczekiwanej przez klienta.
   Elementy usługowe świadczenia nie mają dla klienta żadnej wartości ekonomicznej w oderwaniu od elementu towarowego. Gdyby nie wola po stronie klienta nabycia posiłku (hot doga lub Produktu na ciepło) do świadczenia w ogóle by nie doszło.
   W związku z powyższym, cała transakcja w ocenie Wnioskodawcy powinna stanowić jedno kompleksowe świadczenie – dostawę towaru dla celów VAT. Potraktowanie całości świadczenia jako usługi byłoby sprzeczne z ekonomicznym charakterem tej transakcji (z perspektywy klienta nabywa on hot doga lub Produkt na ciepło – czyli towar) oraz nie uwzględniałoby jej zasadniczego elementu – wydania towaru. Z kolei próba podziału świadczenia na dostawę towaru i świadczenie usługi dla celów opodatkowania VAT byłaby działaniem sztucznym, sprzecznym z zasadami opodatkowania świadczeń kompleksowych wynikającymi z orzecznictwa TSUE i sądów polskich, które zostały przytoczone powyżej.
   Poniżej Wnioskodawca przedstawia szczegółową argumentację w zakresie uznania sprzedaży hot dogów i produktów na ciepło jako dostawy towarów dla celów VAT.
   
   

Przepisy krajowe i wspólnotowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, ustawodawca zdefiniował co należy rozumieć przez „dostawę towarów", o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, a mianowicie jest to przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W ustawie o VAT zdefiniowano również pojęcie „towarów", przez które to pojęcie należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT). W poszukiwaniu definicji legalnej pojęcia „rzeczy", należy posłużyć się przepisami Kodeksu cywilnego (zwanego dalej „KC") gdzie art. 45 stanowi, że „Rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne".

Mając na uwadze powyżej przytoczone przepisy, aby daną transakcję można było uznać za dostawę towarów na gruncie ustawy o VAT niezbędnym jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek:

• przedmiotem danej transakcji musi być towar w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, a więc rzecz materialna w rozumieniu KC oraz,
• musi dojść do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem (rzeczą) jak właściciel.
  
  

Powyżej powołane przepisy polskiej ustawy o VAT nie odbiegają od regulacji przewidzianych w Dyrektywie 112.

Zgodnie bowiem z art. 2 ust. 1 tej dyrektywy, opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze. Art. 14 ust. 1 Dyrektywy 112 z kolei wskazuje, że jako dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy krajowe jak i wspólnotowe, zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż na stacji benzynowej gotowego dania/posiłku w postaci hot doga lub Produktu na ciepło stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. W przedmiotowej transakcji są bowiem spełnione łącznie obydwie przesłanki, o których mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT oraz art. 14 ust. Dyrektywy 112, tj. (i) przedmiotem transakcji jest towar w postaci hot doga lub Produktu na ciepło oraz (ii) dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tym towarem (rzeczą) jak właściciel. Czynności o charakterze usługowym jakie pojawiają się przy dostawie hot dogów i Produktów na ciepło są tylko elementami całej transakcji polegającej na dostawie towarów co zostanie wykazane poniżej.

Istotne znaczenia dla zdefiniowania pojęcia „dostawy towarów" dla potrzeb VAT ma również definicja „świadczenia usługi", która jako druga główna czynność wymieniona w omawianym przepisie podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z brzmieniem art. 8 ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Tym samym, poprzez użycie definicji negatywnej, ustawodawca zdecydował, iż jako świadczenie usług powinno się rozumieć każdą transakcję, która nie może zostać uznana za dostawę towarów (pomijając oczywiście inne czynności opodatkowane VAT wymienione w dalszej części art. 5 ustawy o VAT).

Mając na względzie przytoczoną powyżej definicję świadczenia usług (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT), proces rozpatrywania, czy w danej sytuacji mamy do czynienia z dostawą towarów, czy świadczeniem usług powinien wyglądać następująco. W pierwszej kolejności proces ten należy zawsze rozpocząć od analizy czy dane świadczenie może zostać uznane za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT. Dopiero w sytuacji, w której dane świadczenie nie spełnia definicji dostawy towarów, wówczas należy rozważyć, czy dane świadczenie powinno zostać uznane za usługę dla celów VAT. W sytuacji natomiast, w której zostanie rozstrzygnięte, że danemu świadczeniu należy przypisać atrybut dostawy towarów dla potrzeb VAT, w tym momencie proces się kończy. Nie jest bowiem uzasadnione dalsze rozpatrywanie czy dane świadczenie jest usługą dla celów VAT, jako że za usługę można uznać jedynie takie świadczenie, które nie jest dostawą towarów.

Warto zauważyć, iż przedstawiona powyżej argumentacja Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w praktyce polskich organów podatkowych, które potwierdzały, że sprzedaż na stacjach benzynowych gotowych dań/posiłków w postaci hot dogów oraz produktów z pieca stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaną 5% stawką podatku (tak m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 29 lipca 2011r. o sygn. IPPP2-443-543/11-2/IZ wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie oraz w interpretacji indywidualnej z dnia 21 października 2011r. o sygn. IPPP1-4441-74/11-2/PR wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie).

Podsumowując powyższe, zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż na stacji benzynowej posiłków w postaci hot dogów i Produktów na ciepło stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

W tym miejscu Wnioskodawca podkreśla, iż jego zdaniem sprzedawane przez Spółkę hot dogi i Produkty na ciepło powinny być klasyfikowane wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług z 2008r. (zwanej dalej „PKWiU") do grupowania PKWiU 10.85.11.0 Gotowe posiłki i dania na bazie mięsa, podrobów lub krwi.

Celem potwierdzenia prawidłowości przyjętego stanowiska, Wnioskodawca, za pośrednictwem pełnomocnika, wystąpił do Eurostat o opinię klasyfikacyjną sprzedawanych przez siebie produktów. Wnioskodawca zaznacza, iż skierował przedmiotowy wniosek do Eurostat, z uwagi na to, iż polskie organy statystyczne klasyfikują sprzedaży gotowych dań/posiłków w postaci hot dogów na stacjach benzynowych, dla celów statystki, jako usługę gastronomiczną. W ocenie Wnioskodawcy, taką klasyfikację należy uznać za nie adekwatną dla celów opodatkowania tej sprzedaży podatkiem VAT. Wynika to z faktu, że dla celów podatkowych (VAT) sprzedaż ta, mając na względzie przepisy ustawy o VAT, jak również zgromadzony w tej sprawie dorobek orzeczniczy polskich sądów administracyjnych i TSUE, powinna zostać zakwalifikowana jako dostawa towarów.

W otrzymanej przez Wnioskodawcę opinii klasyfikacyjnej, Eurostat potwierdził stanowisko Wnioskodawcy uznając, że hot dogi powinny być klasyfikowane do grupowania PRODCOM 10.85.11.00 o nazwie Gotowe posiłki i dania na bazie mięsa, podrobów lub krwi.

Jednocześnie, należy pamiętać, że ugrupowania PRODCOM są bezpośrednio skorelowane z grupowaniami PKWiU (zgodnie z Zasadą Metodyczną PKWiU 2.4 Klasyfikacje statystyczne są ze sobą zharmonizowane oraz 2.5 Klasyfikacje tego samego rodzaju zachowują wzajemne powiązania pojęciowe, zakresowe i w większości przypadków kodowe, a wyróżniają się przede wszystkim rozwiniętą strukturą (rozbudowaną szczegółowością). Biorąc pod uwagę fakt, że Eurostat sklasyfikował hot dogi do grupowania PRODCOM 10.85.11.00, tym samym na gruncie PKWiU hot dogi powinny być klasyfikowane do grupowania PKWiU 10.85.11.0 Gotowe posiłki i dania na bazie mięsa, podrobów lub krwi.

W konsekwencji, w oparciu o załącznik nr 10 do ustawy o VAT, dostawa towarów klasyfikowanych do grupowania PKWiU 10.85.11.0 powinna być opodatkowana stawką 5% VAT.

Usługa gastronomiczna a dostawa gotowych posiłków/dań w orzecznictwie TSUE.

Możliwość uznania, że sprzedaż hot dogów i Produktów na ciepło stanowi dostawę towarów, a nie świadczenie usługi gastronomicznej potwierdza także orzecznictwo TSUE, który wypowiadał się, co do różnicy między sprzedażą gotowego posiłku, a świadczeniem usługi gastronomicznej.

Przykładowo w wyroku z dnia 2 maja 1996r. w sprawie C-231/94 Faaborg-Gelting Linien A/S, TSUE stwierdził, że aby uznać daną transakcję za dostawę towarów lub świadczenie usług, należy uwzględnić wszystkie okoliczności zawarcia transakcji.

Trybunał argumentował:

„W tym względzie należy stwierdzić, że dostawa gotowych dań i napojów do bezpośredniej konsumpcji jest wynikiem serii usług począwszy od gotowania potraw, na obsłudze u odbiorcy skończywszy, podczas gdy infrastruktura, włącznie z salą restauracyjną wraz z dodatkowymi pomieszczeniami (szatnie, itd.), meblami i naczyniami stołowymi, jest pozostawiona do dyspozycji klienta. W danym przypadku osoby fizyczne których działalność zawodowa polega na wykonywaniu tych transakcji restauracyjnych będą musiały wykonać takie czynności jak nakrycie stołów, polecanie klientowi dań oraz objaśnianie dań i napojów w menu, usługiwanie przy stole i sprzątanie ze stołu po posiłku."

Powyższą konkluzję TSUE podsumował w sposób następujący:

„Tym samym, transakcje takie (jak usługi gastronomiczne/restauracyjne – przyp. Wnioskodawcy) charakteryzuje zespół cech i działań, z których dostarczanie żywności jest tylko jednym składnikiem, i w których usługi stanowią zdecydowaną większość. Należy je więc traktować jako świadczenie usług w rozumieniu art. 6 ust. 1 Szóstej dyrektywy, inaczej natomiast jest, jeśli transakcja dotyczy dań na wynos i nie towarzyszą jej usługi mające na celu poprawę konsumpcji na miejscu we właściwym otoczeniu."

Ważnym w niniejszym temacie jest również wyrok z dnia 10 marca 2011r. (sprawy połączone C-497/09, C-499/09, C-501/09 oraz C-502/09), gdzie TSUE dostarczył kompleksowej informacji odnośnie tego, kiedy dane świadczenie powinno być traktowane jako świadczenie usługi gastronomicznej, a kiedy jako dostawa gotowych posiłków.

TSUE stwierdził m.in., że:

„Ustalenie, czy świadczenie złożone, jak w sprawach przed sądem krajowym, należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących".

W dalszej części uzasadnienia TSUE dodał, że elementy charakterystyczne i dominujące powinny być badane z perspektywy konsumenta. Badać się również powinno, według kryteriów jakościowych, a nie tylko ilościowych elementy świadczenia usługi w stosunku do elementów dostawy towarów.

Na tej podstawie TSUE dokonał oceny transakcji, będącej przedmiotem jego analizy, tj. sprzedaży w przyczepach i stanowiskach gastronomicznych kiełbasek, frytek, hot dogów itd., jako dostawy towarów. W tym kontekście TSUE argumentował:

„Należy w tej kwestii stwierdzić po pierwsze, że sprzedaż tego rodzaju produktów (hot dogi, kiełbaski, frytki – przyp. Wnioskodawcy) zakłada ich gotowanie lub podgrzanie, co stanowi usługę, którą należy wziąć pod uwagę w ramach całościowej oceny transakcji w celu jej zakwalifikowania jako dostawa towarów lub świadczenie usług".

Ponadto:

„Przygotowanie ciepłego produktu gotowego ogranicza się zaś w istocie do czynności pobieżnych i znormalizowanych i zwykle nie następuje na życzenie konkretnego klienta, lecz w sposób stały i regularny, w zależności od popytu możliwego do przewidzenia w sposób ogólny. Nie stanowi to więc przeważającego elementu omawianej transakcji i nie może samo z siebie powodować uznania tej transakcji za świadczenie usługi".

„(...) w działalności będącej przedmiotem postępowań w sprawach C-497/09 i C-501/09 (m.in. przygotowanie i sprzedaż hot dogów – przyp. Wnioskodawcy) nie występują kelnerzy, nie doradza się w rzeczywistości klientom, nie ma serwisu w ścisłym znaczeniu, polegającego na przekazywaniu zamówienia do kuchni, układaniu dań na talerzach i podawaniu ich klientom, brak zamkniętych i ogrzewanych lokali przeznaczonych do konsumpcji dostarczonych produktów, brak szatni i toalet, brak też co do zasady naczyń, mebli i nakryć stołowych (a to te elementy łącznie mogłyby ewentualnie przeważyć i doprowadzić TSUE do stwierdzenia, że w danym przypadku można mówić o świadczeniu usługi gastronomicznej, a nie o sprzedaży (dostawie) gotowego dania – przyp. Wnioskodawcy)".

Odnosząc powyższe na przypadek Spółki, stwierdzić należy, że sprzedaży hot dogów i Produktów na ciepło na stacjach benzynowych towarzyszą jedynie dodatkowe czynności, mające na celu przygotowanie tych hot dogów (tj. podpieczenie bułki i parówki, wlanie sosu, zawinięcie gotowego hot doga w serwetkę) lub Produktów na ciepło (tj. poddanie termicznej obróbce gotowych wyrobów i zapakowanie w odpowiednie opakowanie) do sprzedaży. Czynności te, w ocenie Wnioskodawcy, mając na uwadze stanowisko TSUE, nie stanowią dominującego elementu całości świadczenia. Tym samym nie powodują one, że przestajemy mieć do czynienia ze sprzedażą (dostawą) towaru w postaci hot doga lub Produktów na ciepło traktowanych jako gotowy posiłek, a powinniśmy kwalifikować to świadczenie jako usługę gastronomiczną.

Jak zostało to wskazane w stanie faktycznym, na niektórych stacjach benzynowych znajdują się wyznaczone miejsca do konsumpcji składające się z pojedynczych stolików (z lub bez opcji siedzącej), służące klientom stacji (podróżującym) do spożycia zakupionego hot doga lub Produktu na gorąco i np. kawy oraz do krótkiego wypoczynku przed dalszą drogą. W olbrzymiej większości przypadków hot dogi lub Produkty na gorąco będą brane jednak na wynos, a stoliki nie występują na wszystkich stacjach.

Na wszystkich stacjach natomiast znajdują się toalety.

Niemniej jednak okoliczności te (pojedyncze stoliki na niektórych stacjach, toalety) nie przesądzają że w transakcji sprzedaży hot dogów lub Produktów na ciepło dominującym elementem jest element usługowy, jako że nadal nie występuje infrastruktura, o której wspomina TSUE, niezbędna do uznania świadczenia jako usługi gastronomicznej (tj. kelnerzy doradzający i obsługujący klientów, mechanizm przyjmowania zamówień i przekazywania ich do kuchni, pomieszczenia przeznaczone do spożywania posiłków, szatnie).

Co do obecności toalet na stacjach benzynowych dodać należy, że te nie znalazły się na stacjach benzynowych ze względu na możliwość zakupu hot dogów i Produktów na ciepło na tych stacjach – były one na stacjach benzynowych długo przed tym, kiedy w ogóle w asortymencie stacji pojawiły się gotowe posiłki (np. hot dogi). Ponadto, w większości przypadków toalety te są użytkowane przez klientów stacji, którzy nie kupili gotowego posiłku (tu: hot doga lub Produktu na ciepło); nie są one natomiast przeznaczone jedynie dla klientów dokonujących zakupu gotowych posiłków/dań na stacji benzynowej (w tym hot dogów i Produktów na ciepło).

Co do pojedynczych stolików na niektórych stacjach, wskazać należy, że stoliki te nie zostały przeznaczone w konkretnym celu spożywania zakupionych na stacji hot dogów lub Produktów na ciepło. Nie trudno wyobrazić sobie sytuację, w której klient stacji benzynowej skorzysta ze stolika w celach spożycia innego zakupionego na stacji produktu (np. batonika). Nie ulega wątpliwości przy tym, że spożycie tego batonika przy takim stoliku, nie czyni ze sprzedaży tego produktu (batonika) usługi gastronomicznej, ani żadnej innej.

Do obecności stolików bądź toalet odniósł się także TSUE w powyższej przywołanym wyroku stwierdzając, iż: „(..) udostępnienie podstawowych urządzeń pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu ma charakter wyłącznie dodatkowy i drugorzędny. Kwestia, czy klienci korzystają z tych urządzeń jest bez znaczenia, ponieważ konsumpcja na miejscu, która nie stanowi zasadniczej cechy owej transakcji, nie może determinować jej charakteru".

Definicja usług restauracyjnych i cateringowych w kontekście doprecyzowanych przepisów wspólnotowych.

W tym miejscu Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę na rozporządzenie Wykonawcze Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011r. ustanawiające środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (zwane dalej „rozporządzeniem"), którego celem jest zapewnienie jednolitego stosowania obecnego systemu VAT, poprzez określenie przepisów wykonawczych do Dyrektywy 112, w szczególności w odniesieniu do podatników, dostawy towarów i świadczenia usług oraz miejsca transakcji podlegających opodatkowaniu.

W art. 6 ust. 1 powyżej wskazanego rozporządzenia zdefiniowano usługi restauracyjne oraz cateringowe wprowadzając jednocześnie jedno kryterium odróżniające te usługi: „Usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy.

Przepis art. 6 rozporządzenia stanowi dostosowanie przepisów materialnego prawa wspólnotowego m.in. do orzecznictwa TSUE, które było cytowane powyżej. Z tego też względu należy podkreślić, że użycie sformułowania „muszą przeważać usługi" w treści art. 6 ust. 1 rozporządzenia ma tutaj znaczenie kluczowe. Oznacza ono bowiem, że z usługami restauracyjnymi lub cateringowymi będziemy mieli do czynienia w sytuacji, w której obok dostawy towarów w postaci gotowych dań/posiłków będą również występować elementy natury usługowej i te elementy będą przeważać w całości świadczenia. Z dostawą towarów w postaci gotowych posiłków/dań będziemy zaś mieli do czynienia (i) w sytuacji, w której dostawa tych towarów wystąpi bez żadnych usług wspomagających oraz (ii) w sytuacji, w której dostawie towarów będą towarzyszyły elementy o charakterze usługowym, ale elementy te nie będą przeważać w całości świadczenia.

Mając więc na uwadze brzmienie art. 6 rozporządzenia oraz cytowane tezy orzecznictwa TSUE stwierdzić należy, że sprzedaż hot dogów i produktów na ciepło na stacjach benzynowych stanowi dostawę towarów w postaci gotowych posiłków/dań z elementami natury usługowej (obróbka cieplna składników, dodanie sosów, zawinięcie w serwetkę, podanie klientowi). Niemniej jednak elementem dominującym tego świadczenia jako całości jest dostawa towarów, a nie elementy usługowe, co w niemalże tożsamym stanie faktycznym (sprzedaż hot dogów) rozstrzygnął jednoznacznie TSUE.

Podsumowując, zgodnie z przepisami krajowymi jak i wspólnotowymi dotyczącymi VAT oraz orzecznictwem TSUE, zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż posiłków w postaci hot dogów i Produktów na ciepło stanowi jedno kompleksowe świadczenie dla celów VAT. Świadczenie to powinno zostać uznane za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowane 5% stawką podatku. Wszelkie czynności mające na celu przygotowanie hot dogów i Produktów na ciepło do sprzedaży (elementy usługowe) stanowią jedynie czynności dodatkowe w stosunku do dominującego elementu całości świadczenia jakim jest dostawa (sprzedaż) towarów w postaci hot doga i Produktów na ciepło.

Mając na uwadze powyższe, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości wskazanego powyżej stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej m.in. prowadzi ogólnopolską sieć stacji benzynowych zlokalizowanych na terytorium Polski. Oprócz paliw silnikowych, na stacjach sprzedawane są różnego rodzaju przekąski w tym m.in. hot dogi oraz inne produkty małej gastronomii serwowane na ciepło tj. zapiekanki, panini oraz produkty na bazie kurczaka (Chicken Nuggets, Hot Chicken Strips i Chicken Wings) – zwane dalej łącznie „Produktami na ciepło".

Przygotowanie hot dogów i Produktów na ciepło jest jednym z obowiązków pracowniczych pracowników stacji. Pracownicy stacji muszą rozmrozić składniki hot doga i Produkty na ciepło i włożyć je do właściwych urządzeń, gdzie poddawane są obróbce cieplnej, a następnie podać gotowe posiłki klientom, ewentualnie dodając sos i wkładając do właściwego jednorazowego opakowania papierowego. Pracownicy stacji benzynowej nie muszą posiadać wykształcenia gastronomicznego, gdyż nie jest ono niezbędne do przygotowania wyżej wymienionych przekąsek.

Według Wnioskodawcy, dla wszystkich wskazanych Produktów wspólną właściwą kategorią PKWiU (na poziomie pięciocyfrowym) jest 10.85.1.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy sprzedaż na stacji paliw hot-dogów i innych Produktów na ciepło należy traktować jako świadczenie usługi gastronomicznej czy też jako dostawę towarów w postaci gotowych posiłków/dań opodatkowanych stawką VAT 5%.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, iż ustalenie czy świadczenie złożone należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług, wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących.

Pojęcie usługi gastronomicznej/restauracyjnej i cateringowej zostało zawarte w art. 6 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 77, str. 1), z którego wynika, iż usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy”. Zgodnie z art. 6 ust. 2 za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

Powyższe uregulowania które na mocy art. 65 tego rozporządzenia weszły w życie z dniem 1 lipca 2011r., określają cechy charakterystyczne oraz sposób identyfikacji usług cateringowych i restauracyjnych.

W orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w sprawie Faaborg-Gelting Linien A/S przeciwko Finanzamt Flensburg (C-231/94), TSUE wskazał, że dostawa gotowych posiłków do bezpośredniego spożycia jest rezultatem szeregu usług, przy czym do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi. Transakcje w restauracjach charakteryzuje cały zespół cech i czynności, przy czym dostawa posiłku jest jedynie częścią usługi, choć stanowi w nich dominujący element. W związku z tym, Trybunał w tym wyroku podkreślił, że w sytuacji, w której mamy do czynienia z transakcją składającą się z wielu elementów, należy w pierwszej kolejności uwzględnić wszelkie okoliczności przeprowadzenia danej transakcji.

Dodatkowo w punkcie 63 wyroku w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 z dnia 10 marca 2011r. TSUE wskazał, że sprzedaży towaru zawsze towarzyszy minimalny zakres świadczonych usług, takich jak umieszczenie towaru na półkach sklepowych czy wystawienie rachunku, w związku z czym tylko usługi odrębne od usług nierozerwalnie związanych ze sprzedażą towarów można brać pod uwagę w celu określenia udziału świadczenia usług w świadczeniu złożonym, obejmującym również dostawę towarów (wyrok z dnia 10 marca 2005r. w sprawie C-491/03 Hermann, Zb. Orz. s. 1-2025, pkt 22).

W pkt 14 ww. wyroku w sprawie Faaborg-Gelting Linien Trybunał orzekł, że działalność restauracyjną charakteryzuje szereg elementów i czynności, wśród których dostawa żywności jest tylko jedną ze składowych i gdzie zdecydowanie przeważają usługi. Świadczenie takie należy zatem uznać za świadczenie usług, o którym mowa w art. 6 ust. 1 szóstej dyrektywy. Odwrotnie jest natomiast, gdy transakcja dotyczy artykułów żywnościowych na wynos i nie wiąże się ze świadczeniem usług służących organizacji konsumpcji na miejscu w odpowiednich warunkach (punkt 64 powołanego wyroku).

Podsumowując, TSUE orzekł m.in.: „że art. 5 i 6 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 92/111/EWG z dnia 14 grudnia 1992r., należy interpretować w ten sposób, że sprzedaż świeżo przygotowanych dań i artykułów żywnościowych do spożycia na miejscu na stoiskach lub w pojazdach gastronomicznych, lub we foyer kin stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 5 tej dyrektywy, jeżeli z oceny jakościowej całości transakcji wynika, że elementy świadczenia usług poprzedzające dostawę artykułów żywnościowych i towarzyszące jej nie mają charakteru przeważającego”.

W świetle powyższego, sprzedaż przez Wnioskodawcę hot-dogów i produktów na ciepło należy rozpatrzyć w kontekście opodatkowania dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.

Ponadto w przedmiotowej sprawie podkreślenia wymaga fakt, że najistotniejszym elementem pozwalającym stwierdzić jaką należy zastosować stawkę podatku VAT, jest dokonanie prawidłowej klasyfikacji ww. towaru wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

W art. 5a ustawy o VAT postanowiono, iż towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Jednocześnie należy wskazać, iż to Wnioskodawca jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem wykonywanych czynności.

Stosownie bowiem do pkt 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści ustawy o VAT, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże na podstawie art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W załączniku nr 3 do ustawy stanowiącym „Wykaz towarów i usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 7%” (w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r. – 8%), pod pozycją 42 zostały wymienione towary sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 10.85.1 – gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%.

Zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia lub obniżonej stawki podatku VAT tylko do towarów lub usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniającego określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa towaru lub usługi”. Zatem, wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT lub zwolnienie dotyczy wyłącznie danego towaru lub usługi z danego grupowania.

Ponadto z objaśnienia zawartego w pkt 1 do załącznika nr 3 wynika, iż wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik.

Stosownie natomiast do przepisu art. 41 ust. 2a ustawy o VAT, dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy stawka podatku wynosi 5%.

I tak, w załączniku nr 10 będącym „Wykazem towarów opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5%”, wymieniono pod poz. 28 towary sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 10.85.1 – gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%.

Z objaśnienia zawartego w pkt 1 do załącznika nr 10 wynika, iż zamieszczenie przedrostka „ex” przed symbolem PKWiU oznacza, że wskazana pozycja dotyczy tylko danego wyrobu z danego grupowania.

Z kolei w punkcie 2 objaśnień do ww. załącznika wskazano, iż wykaz ten nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawką 0%.

Odnosząc treść przytoczonych przepisów do opisu sprawy wskazać należy, iż sprzedaż przez Wnioskodawcę na stacji paliw hot-dogów oraz Produktów na ciepło, zaklasyfikowanych do grupowania PKWiU 10.85.1 „gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%”, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy i w konsekwencji podlega opodatkowaniu preferencyjną 5% stawką podatku VAT, na podstawie art. 41 ust. 2a ustawy o VAT w związku z poz. 28 załącznika nr 10 do tej ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznać należało za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Podkreślić jednocześnie należy, że w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego, nie mieści się analiza prawidłowości klasyfikacji towarów do właściwego grupowania statystycznego.

Minister Finansów nie jest zatem uprawniony do oceny stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę w zakresie klasyfikacji statystycznej towaru będącego przedmiotem wniosku. Wobec powyższego, niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Zainteresowanego w uzupełnieniu do wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.