Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-1086/12/BD
z 8 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 05 grudnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 10 grudnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 18 i 22 lutego 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania zwrotu kosztów poniesionych przez osoby zatrudnione na podstawie umowy zlecenia z tytułu korzystania przez nich z prywatnych samochodów dla celów wykonania umowy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 grudnia 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania zwrotu kosztów poniesionych przez osoby zatrudnione na podstawie umowy zlecenia z tytułu korzystania przez nich z prywatnych samochodów dla celów wykonania umowy.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 11 lutego 2013 r. znak: IBPB II/1/415-1086/12/BD wezwano o jego uzupełnienie. Uzupełnienie wniosku wpłynęło w dniu 18 lutego 2013 r. (wniesienie opłaty) i w dniu 22 lutego 2013 r. (pozostałe braki formalne).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (płatnik) zawarł umowę agencyjną, której przedmiotem jest pozyskiwanie dla kontrahenta - podmiotu z branży energetycznej klientów biznesowych - małych i średnich przedsiębiorców, a docelowo również klientów indywidualnych. W celu realizacji umowy płatnik korzysta z usług zleceniobiorców - osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej, których zadaniem jest pozyskiwanie klientów, celem podpisania przez nich umów zmiany obecnego dostawcy prądu elektrycznego na kontrahenta, z którym płatnik posiada umowę agencyjną. Zleceniobiorca w ramach wykonywania zadań z umowy zlecenia zawartej z płatnikiem, w szczególności w celu spotkań z potencjalnymi klientami, korzysta z prywatnego samochodu. Wynagrodzenie, które pobiera zleceniobiorca uzależnione jest od pozyskania klientów zdecydowanych na zmianę dostawcy prądu, zatem korzystanie z samochodu ma na celu uzyskanie przez zleceniobiorcę przychodu.

Zleceniobiorcy na podstawie ewidencji przebiegu pojazdu, przysługuje od płatnika zwrot poniesionych i zatwierdzonych przez płatnika kosztów związanych z korzystaniem z prywatnego pojazdu w celu wykonania obowiązków z umowy zlecenia, do wysokości wynikającej z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy. Jednocześnie, koszty związane z korzystaniem z prywatnego samochodu w celach związanych z wykonaniem umowy zlecenia, łączącej zleceniobiorcę z płatnikiem, nie są przez zleceniobiorcę zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma obowiązek pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od świadczeń wypłaconych zleceniobiorcom, będących równowartością poniesionych przez zleceniobiorców kosztów korzystania z prywatnego samochodu w celach związanych z wykonywaniem umowy zlecenia a co za tym idzie świadczenia wypłacane zleceniobiorcy z tego tytułu są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnione od podatku pozostają diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13. Przez wskazane przepisy rozumie się rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy.

Na mocy § 5 ust. 3 przywołanego rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej, pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd pracownikowi w podróży samochodem prywatnym, w takim przypadku pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości iloczynu przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, która nie może być wyższa niż określona w rozporządzeniu Ministra infrastruktury, wskazanym powyżej.

Jak wynika ze wskazanych przepisów, zwolnione z opodatkowania będą zatem odpowiednio także wypłacone zleceniobiorcy przez płatnika świadczenia z tytułu używania przez niego samochodu prywatnego do wysokości wskazanej w rozporządzeniu. Ponadto, wobec faktu, iż w odniesieniu do osób niebędących pracownikami ustawodawca nie posłużył się określeniem „podróż służbowa”, a jedynie „podróż”, zakresem zwolnienia objęte są wszelkie podróże osób niebędących pracownikami, pod warunkiem jednak spełnienia przesłanek z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazany przepis uzależnia bowiem skorzystanie ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy od tego, czy otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów oraz czy zostały poniesione w szczególności w celu osiągnięcia przychodów. Jak to już zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, koszty związane z użytkowaniem prywatnego samochodu w celu realizacji obowiązków z umowy zlecenia, nie zostały zaliczone przez zleceniobiorcę do kosztów uzyskania przychodów, niewątpliwie zaś, w związku z treścią łączących go z płatnikiem umów zlecenia, poniesione zostały w celu uzyskania przychodu. Należy zatem stwierdzić, iż zostały spełnione przesłanki warunkujące skorzystanie z analizowanego zwolnienia.

W konsekwencji płatnik stoi na stanowisku, że w przedstawionym stanie faktycznym świadczenia wypłacane przez płatnika zleceniobiorcom z tytułu używania przez nich samochodów prywatnych w ramach wykonywania obowiązków z umowy zlecenia są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a zatem płatnik nie będzie miał obowiązku pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od tych świadczeń.

Wnioskodawca na poparcie swojego stanowiska powołał interpretacje indywidualne oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w treści art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
2. podróży osoby niebędącej pracownikiem

-do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Przepisami, o których mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. jest m.in. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1990 ze zm.).

Aby jednak przedmiotowe świadczenia dla osoby niebędącej pracownikiem korzystały ze zwolnienia muszą być spełnione warunki, o których mowa w art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.
   
   

Należy zwrócić uwagę, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się zarówno do pracowników (lit. a), jak i osób niebędących pracownikami (lit. b). Należy również zauważyć, iż w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszystkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów m.in. osób, którym Wnioskodawca zlecił wykonanie określonych zadań oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie wskazuje, że prawo do skorzystania ze zwolnienia w odniesieniu do świadczeń za czas podróży przysługuje osobom niebędącym pracownikami, tj. m.in. osobom, którym Wnioskodawca zlecił wykonanie określonego zadania, lecz jedynie do wysokości limitów określonych w odrębnych przepisach.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca zawarł umowę agencyjną, której przedmiotem jest pozyskiwanie dla kontrahenta - podmiotu z branży energetycznej klientów biznesowych - małych i średnich przedsiębiorców, a docelowo również klientów indywidualnych. W celu realizacji umowy płatnik korzysta ze zleceniobiorców - osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej, których zadaniem jest pozyskiwanie klientów, celem podpisania przez nich umów zmiany obecnego dostawcy prądu elektrycznego na kontrahenta, z którym płatnik posiada umowę agencyjną. Zleceniobiorca w ramach wykonywania zadań z umowy zlecenia zawartej z płatnikiem, w szczególności w celu spotkań z potencjalnymi klientami, korzysta z prywatnego samochodu. Wynagrodzenie, które pobiera zleceniobiorca uzależnione jest od pozyskania klientów zdecydowanych na zmianę dostawcy prądu, zatem korzystanie z samochodu ma na celu uzyskanie przez zleceniobiorcę przychodu. Kosztów związanych z korzystaniem z prywatnego samochodu w celu wykonania umowy zlecenia zleceniobiorca nie zalicza do kosztów uzyskania przychodu.

Z § 5 ust. 1 przywołanego powyżej rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej wynika, iż środek transportu właściwy do odbycia podróży określa pracodawca. Na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy. W takim przypadku pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874 ze zm.) - § 5 ust. 3 ww. rozporządzenia.

Na podstawie ww. art. 34a ust. 2 ustawy o transporcie drogowym minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia, warunki ustalania oraz sposób dokonywania zwrotu kosztów używania pojazdów, o których mowa w ust. 1 tego artykułu, uwzględniając rodzaj pojazdu mechanicznego, jego pojemność oraz limit kilometrów w zależności od liczby mieszkańców w danej gminie lub mieście, właściwych ze względu na miejsce zatrudnienia pracownika.

Rozporządzenie, o którym mowa w art. 34a ust. 2 ustawy o transporcie drogowym zostało wydane przez Ministra Infrastruktury z dnia 25 maja 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. Nr 27, poz. 271 ze zm.).

Zgodnie z § 2 tego rozporządzenia koszty używania pojazdów do celów służbowych pokrywa pracodawca według stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, które nie mogą być wyższe niż:

1. dla samochodu osobowego:

1. o pojemności skokowej silnika do 900 cm³ - 0,5214 zł,
2. o pojemności skokowej silnika powyżej 900 cm³ - 0,8358 zł,

2. dla motocykla - 0,2302 zł,

3. dla motoroweru - 0,1382 zł.

W świetle powyższego, jeżeli na wykonie zleconych zadań Wnioskodawca wyraził zgodę na jazdy - w granicach danej miejscowości jak również poza jej granicami - samochodami osobowymi zleceniobiorców, to zwrócone koszty poniesione z tytułu używania tego samochodu stanowić będą przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie bowiem z art. 13 pkt 8 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

-z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Podkreślić jednak należy, że przychody te są zwolnione z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy. Przy czym zwolnienie to przysługuje do wysokości określonej w § 5 ust. 3 powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej, natomiast ewentualna nadwyżka zwracanych przez Wnioskodawcę kosztów (ponad określony limit) stanowić będzie dla zleceniobiorców przychód z działalności wykonywanej osobiście.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że dokonywany przez Wnioskodawcę jako zleceniodawcę zwrot kosztów używania przez zleceniobiorców prywatnych samochodów, którymi dojeżdżają do klientów (kontrahentów) – stanowił będzie dla nich przychód z działalności wykonywanej osobiście jednakże podlegający zwolnieniu z opodatkowania zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem na Wnioskodawcy od dokonanych zwrotów nie będzie ciążył obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.