Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-1003/12-2/MS1
z 7 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 poz. 749 ) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10.12.2012r. (data wpływu 12.12.2012r.) w sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości ujęcia w kosztach uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych czasowo wyłączonych z używania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.12.2012r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości ujęcia w kosztach uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych czasowo wyłączonych z używania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. (zwana dalej „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest podmiotem gospodarczym, którego według statutu podstawowym przedmiotem działalności jest:

• produkcja samochodów osobowych,
  

• produkcja pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu towarów,
  

• produkcja pozostałych części i akcesoriów do pojazdów silnikowych, z wyłączeniem motocykli.
  
  
  

W związku z zakończeniem kontraktu z G. z siedzibą w Korei od marca 2011 roku działalność Spółki w postaci produkcji samochodów została przerwana i nie została podjęta do chwili złożenia niniejszego Wniosku. Działania dotyczące uruchomienia produkcji są kontynuowane. Zawieszone czasowo środki trwałe związane z produkcją samochodów nie zostały zlikwidowane i są w ciągłej gotowości do uruchomienia.

Po wstrzymaniu produkcji majątek Spółki związany z produkcją samochodów został odpowiednio zakonserwowany i zabezpieczony w celu możliwości jego natychmiastowego uruchomienia dla rozpoczęcia produkcji nowych samochodów. Spółka ponosi niezbędne koszty związane z utrzymaniem tego majątku wstanie technicznym pozwalającym na uruchomienie produkcji samochodów. Są to w szczególności koszty ubezpieczenia, podatku od nieruchomości, bieżącej konserwacji i remontów, zużycia mediów i dozoru oraz utrzymaniem wszystkich wymaganych pozwoleń w zakresie dopuszczenia tego majątku do eksploatacji.

Czasowe zaniechanie produkcji spowodowało, iż rzeczowy majątek trwały Spółki aktualnie jest wykorzystywany w ograniczonym stopniu ale Spółka utrzymuje środki trwałe w stanie pozwalającym na natychmiastowe rozpoczęcie jego eksploatacji przez najemcę, nowego właściciela bądź przez samą Spółkę.

W chwili obecnej część majątku Wnioskodawcy położonego w W. oraz w ośrodkach poza W. jest przez Spółkę wykorzystywana dla działalności ubocznej, na przykład budynki magazynowe służą przechowywaniu części zamiennych i towarów handlowych, część nieruchomości jest wynajmowana i z tego tytułu Spółka osiąga przychody.

W związku z wyżej opisanym stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym Spółka zadała następujące pytanie:

Czy pomimo czasowego nieużywana budynków i budowli oraz ruchomości, tj. części środków trwałych i wyposażenia znajdujących się w obiektach Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów dokonywane odpisy amortyzacyjne?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, jest on uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych i zaliczania ich do kosztów uzyskania przychodów od środków trwałych, w stosunku do których czasowo zaprzestano ich użytkowania, a które dotąd nie zostały postawione w stan likwidacji i nie dokonano ich zbycia.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o PDOP (t.j. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654, ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tejże Ustawy.

Na mocy art. 15 ust.6 Ustawa CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do art. 16c pkt 5 Ustawy CIT amortyzacji nie podlegają składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane, w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym (...) zaprzestano tę działalność.

Pojęcie środków trwałych zostało określone w art. 16a ust. 1 Ustawy o PDOP, zgodnie z którym środkami trwałymi są stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością
   
2. maszyny, urządzenia i środki transportu
   
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddanie do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Spółka stoi na stanowisku iż środki trwale będące przedmiotem niniejszego zapytania spełniają wskazane powyżej warunki do uznania ich za środki trwałe, co powoduje, że wydatki na ich nabycie (wytworzenie) co do zasady mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z regulacjami PDOP. Pomimo, że przedmiotowe środki trwale niektóre w części niektóre w całości nie są wykorzystywane, to Spółka utrzymuje je w stanie pozwalającym na eksploatację przez Spółkę/najemcę /nowego właściciela.

Analiza w/cytowanych przepisów prowadzi do wniosku, iż nie ma obowiązku zaprzestania dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych w przypadku, w którym nastąpiło czasowe niewykorzystanie ich w prowadzonej działalności gospodarczej, nie ma również podstawy prawnej w Ustawie CIT do wyłączenia odpisów amortyzacyjnych od takich środków trwałych z kosztów uzyskania przychodów.

Należy wskazać, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie obciążania kosztów wartością używanych wprowadzonej działalności gospodarczej składników majątku. Jednocześnie amortyzacja środka trwałego odzwierciedla nie tylko jego zużycie fizyczne powstające w wyniku eksploatacji, ale również zużycie ekonomiczne występujące na skutek upływu czasu i związanego z tym postępu technicznego. W związku z powyższym, nie ulega wątpliwości, że czasowo nieużywany środek trwały także ulega zużyciu, a tym samym brak możliwości zaliczania odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów, w praktyce ograniczy prawa podatnika wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, gdyż Spółka podejmuje próby mające na celu osiągania przychodów z tytułu posiadania tych środków trwałych.

Mając na uwadze powyższe, w opinii Spółki w przypadku czasowego zaprzestania używania środków trwałych i jednocześnie podejmowania działań w celu ich użytkowania bądź alternatywnego użytkowania, są ponoszone w celu zachowania bądź zabezpieczenia źródła przychodów/przyszłych przychodów z tego tytułu przez Spółkę, odpisy amortyzacyjne od tych środków trwałych będą mogły zostać rozpoznane jako koszty uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP.

Zaprezentowane przez Spółkę stanowisko potwierdzają interpretacje organów podatkowych, np:

• interpretacja indywidualna z dnia 14.10.2011 r. sygn. IPTPB3/423-215/11-3/PM, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi,
  
• interpretacja indywidualna z dnia 29.10.2012 r. sygn. IPPB5/423-661/12-2/lS, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie,
  
• interpretacja indywidualna z dnia 27.08.2010 r. sygn. IBPBI/2/423-1097/10/AK, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.