Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-905/12/BD
z 17 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 11 września 2012 r.), uzupełnionym w dniu 16 listopada 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do wydatku na własne cele mieszkaniowe spłaty kredytu zaciągniętego przez męża na rozbudowę sprzedanego budynku mieszkalnego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do wydatku na własne cele mieszkaniowe spłaty kredytu zaciągniętego przez męża na rozbudowę sprzedanego budynku mieszkalnego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 12 listopada 2012 r. znak: IBPB II/1/415-905/12/BD wezwano o jego uzupełnienie. W dniu 16 listopada 2012 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 22 sierpnia 2009 r. Wnioskodawczyni zawarła związek małżeński. Na mocy umowy małżeńskiej w dniu 23 czerwca 2010 r. małżonkowie dokonali rozszerzenia ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej do całego ich majątku osobistego nabytego przed jak i po zawarciu związku małżeńskiego. W związku z zawarciem powyższej umowy Wnioskodawczyni stała się współwłaścicielką nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym, składającym się z dwóch lokali mieszkalnych nr 1 i 2 położonych w miejscowości X. Powyższy budynek mieszkalny mąż Wnioskodawczyni nabył przed zawarciem związku małżeńskiego, na podstawie dwóch różnych umów. Jest to budynek stary w zabudowie szeregowej; posiada dwie księgi wieczyste (parter i piętro). Kiedyś zamieszkiwały tam dwie rodziny. W roku 1992 mąż Wnioskodawczyni nabył piętro na podstawie zamiany, a w 2006 r. został właścicielem parteru (umowa kupna-sprzedaży). Budynek ten został przerobiony aby mogła tam mieszkać jedna rodzina. Przed zawarciem związku małżeńskiego mąż Wnioskodawczyni zaciągnął kredyt hipoteczny na rozbudowę i przebudowę tejże nieruchomości.

Wnioskodawczyni zaznacza, iż małżonkowie nie dokonali żadnych zmian w umowie kredytowej odnośnie wpisania Wnioskodawczyni jako kredytobiorcy.

W dniu 03 lipca 2012 r., przed rozwodem, małżonkowie zawarli umowę majątkową małżeńską, na mocy której dokonano zniesienia wspólności ustawowej i ustanowiono rozdzielność majątkową, w związku z czym małżonkowie stali się współwłaścielami lokali mieszkalnych położonych w miejscowości X (w ww. budynku). W lipcu 2012 r. aktem notarialnym małżonkowie dokonali sprzedaży powyższej nieruchomości za kwotę 517.000 zł, z czego kwota 111.029,61 zł została od razu wpłacona przez kupujących na poczet spłaty kredytu zaciągniętego przez męża Wnioskodawczyni jeszcze przed zawarciem związku małżeńskiego na poczet rozbudowy przedmiotowej nieruchomości, czyli na spłatę wyżej opisanego kredytu. Tym samym z części kwoty przypadającej dla Wnioskodawczyni została spłacona połowa kredytu hipotecznego. Pozostałą kwotą Wnioskodawczyni wraz z mężem podzielili się po połowie. Otrzymane środki Wnioskodawczyni przeznaczyła na zakup mieszkania dla siebie i czwórki dzieci a resztę zainwestowała w remont tego mieszkania.

Wnioskodawczyni w uzupełnieniu wniosku wskazała, iż ww. budynek służył własnym celom mieszkaniowym rodziny Wnioskodawczyni. Na parterze znajdował się duży salon połączony z kuchnią i łazienką, a na piętrze znajdowały się cztery pokoje i łazienka z ubikacją. Wnioskodawczyni zamieszkiwała w obu lokalach, gdyż dom został przerobiony na budynek jednorodzinny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy połowę kwoty w wysokości 111.029,61 zł, przeznaczonej na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego na rozbudowę sprzedanego budynku mieszkalnego Wnioskodawczyni może uznać za wydatek poniesiony na własne cele mieszkaniowe w rozumieniu art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż kwota spłaconego przez nią kredytu stanowi wydatek określony w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ wydatek ten został poniesiony na własny cel mieszkaniowy, tj. spłatę kredytu na rozbudowę własnego budynku mieszkalnego, którego Wnioskodawczyni była współwłaścielem od dnia 23 czerwca 2010 r.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) źródłem przychodu jest – z zastrzeżeniem ust. 2 – odpłatne zbycie m. in.:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości (w tym lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną własność),
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub praw przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie generuje źródło przychodu i ewentualny obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub praw następuje po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw, dla określenia właściwej podstawy prawnej normującej zasady opodatkowania przychodu uzyskanego z ich zbycia, istotne jest z punktu widzenia ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustalenie zarówno daty jak i formy nabycia nieruchomości lub prawa.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w dniu 22 sierpnia 2009 r. zawarła związek małżeński. Na mocy umowy małżeńskiej w dniu 23 czerwca 2010 r. małżonkowie dokonali rozszerzenia ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej do całego ich majątku osobistego, nabytego przed jak i po zawarciu związku małżeńskiego. W związku z zawarciem powyższej umowy Wnioskodawczyni stała się współwłaścicielką w nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym składającym się z dwóch lokali mieszkalnych nr 1 i 2 położonych w miejscowości X. Powyższy budynek mieszkalny mąż Wnioskodawczyni nabył przed zawarciem związku małżeńskiego, na podstawie dwóch różnych umów. W roku 1992 mąż Wnioskodawczyni nabył piętro na podstawie zamiany, a w 2006 r. został właścicielem parteru (umowa kupna-sprzedaży). Budynek ten został przerobiony, aby mogła tam mieszkać jedna rodzina.

Przed zawarciem związku małżeńskiego mąż Wnioskodawczyni zaciągnął kredyt hipoteczny na rozbudowę i przebudowę tejże nieruchomości. Wnioskodawczyni zaznacza, iż małżonkowie nie dokonali żadnych zmian w umowie kredytowej odnośnie wpisania Wnioskodawczyni jako kredytobiorcy.

W dniu 03 lipca 2012 r. przed rozwodem małżonkowie zawarli umowę majątkową małżeńską, na mocy której dokonano zniesienia wspólności ustawowej i ustanowiono rozdzielność majątkową, w związku z czym małżonkowie stali się współwłaścielami lokali mieszkalnych położonych w miejscowości X.

W dniu 16 lipca 2012 r. aktem notarialnym małżonkowie dokonali sprzedaży powyższej nieruchomości za kwotę 517.000 zł, z czego kwota w wysokości 111.029,61 zł została od razu wpłacona przez kupujących na poczet spłaty kredytu zaciągniętego przez męża Wnioskodawczyni. Pozostałą kwotą Wnioskodawczyni oraz mąż podzielili się po połowie. Otrzymane środki Wnioskodawczyni przeznaczyła na zakup mieszkania dla siebie i czwórki dzieci a resztę zainwestowała w remont tego mieszkania.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Co więcej, wspólność ustawowa charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania udziały małżonków w majątku wspólnym nie są określone, a zatem to typ współwłasności łącznej.

Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Jak wynika z art. 33 pkt 1 tej ustawy, do majątku osobistego każdego z małżonków należą przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej.

Stosownie natomiast do art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Z kolei w myśl art. 47 § 1 zdanie pierwsze ww. Kodeksu małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa.

Jest to zatem umowa, której celem jest ustanowienie ustroju majątkowego między małżonkami w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Umowa ta jest czynnością prawną organizacyjną, która reguluje stosunki majątkowe małżonków przez czas trwania ich związku małżeńskiego.

Umowa rozszerzająca wspólność majątkową małżeńską ma charakter czynności prawnej rozporządzającej o charakterze nieodpłatnym. Wspólność małżeńską, która jest współwłasnością łączną cechuje bezudziałowy charakter. Włączenie do majątku małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową nieruchomości stanowiącej majątek odrębny jednego małżonka, nie jest nabyciem tej nieruchomości przez drugiego małżonka w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż mąż Wnioskodawczyni nabył do majątku odrębnego przedmiotową nieruchomość (budynek mieszkalny) kolejno w latach 1999 i 2006, związek małżeński zawarty został w 2009 r. a w czerwcu 2010 r. małżonkowie dokonali rozszerzenia ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej do całego ich majątku osobistego, nabytego przed jak i po zawarciu związku małżeńskiego.

Powyższe oznacza, że za datę nabycia (sprzedanej w 2012 r.) przez Wnioskodawczynię przedmiotowej nieruchomości na skutek zawarcia umowy rozszerzającej wspólność ustawową małżeńską należy przyjąć dzień/datę, w którym małżonek Wnioskodawczyni nabył ją do majątku odrębnego, tj. rok 1999 i 2006 – a nie datę 23 czerwca 2010 r., jak twierdzi we własnym stanowisku Wnioskodawczyni. Zatem to z datą nabycia nieruchomości przez byłego małżonka Wnioskodawczyni stała się jej współwłaścicielem. Wpływu na określenie momentu nabycia przedmiotowej nieruchomości nie będzie miała zawarta w lipcu 2012 r. umowa, na mocy której dokonano zniesienia wspólności ustawowej i ustanowiono rozdzielność majątkową między małżonkami, gdyż Wnioskodawczyni nadal pozostawała współwłaścielem tejże nieruchomości; z wniosku nie wynika, iżby w wyniku tejże umowy zmienił się udział we współwłasności przedmiotowej nieruchomości.

Zatem w tak przedstawionym stanie faktycznym nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni, iż przeznaczenie części kwoty uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego przez męża stanowi wydatek, o którym mowa w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych co uprawnia ją do skorzystania z ulgi określonej w art. 21 ust. 1 pkt 131 cyt. ustawy. Wskazana ulga przysługuje osobom, które uzyskały przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przedstawionym stanie faktycznym sprzedaż opisanej nieruchomości nie generuje po stronie Wnioskodawczyni źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem sprzedaż tej nieruchomości nastąpiła po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. W związku z powyższym tutejszy Organ podatkowy nie dokonał analizy zwolnienia przedmiotowego wynikającego z treści art. 21 ust. 1 pkt 25 w związku z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż analiza ta w przedmiotowej sprawie stała się bezprzedmiotowa.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.