INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2012r. (data wpływu 22 lutego 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbywanych składników majątku oraz prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2012r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania zbywanych składników majątku oraz prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, prowadzącą działalność polegającą na produkcji i sprzedaży budowlanych materiałów izolacyjnych ze styropianu (płyt styropianowych) oraz sprzedaży systemów ociepleń budynków. Wnioskodawca prowadzi działalność produkcyjną w 4 oddziałach zlokalizowanych w różnych miejscach w Polsce oraz posiada szeroką sieć dystrybucji opartą na powiązaniach handlowych z podmiotami trzecimi.

Wnioskodawca zamierza nabyć (na podstawie umowy sprzedaży) od Sprzedawcy (C) składniki majątkowe, w tym nieruchomości, zapasy, surowce i opakowania, z wyłączeniem części wyrobów gotowych i towarów, a także przejąć niektóre prawa, szczegółowo opisane w dalszej części wniosku, związane z produkcją materiałów chemii budowlanej. Nabyte składniki majątkowe Wnioskodawca zamierza wykorzystywać do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie produkcji i sprzedaży materiałów chemii budowlanej, a więc do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług

Głównym przedmiotem działalności Sprzedawcy była działalność w zakresie sprzedaży materiałów stosowanych w naprawach powypadkowych pojazdów (Działalność Główna). Sprzedawca posiadał m.in. rozwiniętą sieć punktów handlowych, kontakty handlowe i klientów, magazyny, transport i logistykę oraz systemy rozrachunkowo – księgowe. Sprzedawca zajmował się także w niewielkim zakresie (w stosunku do Działalności Głównej) produkcją materiałów budowlanych (chemii budowlanej) pod własnymi markami oraz na zlecenie osób trzecich (Działalność Produkcyjna) oraz działalnością w innym różnorodnym zakresie, w tym handlem materiałami chemii budowlanej innej niż pochodząca z Działalności Produkcyjnej. W roku 2011 z przedsiębiorstwa Sprzedawcy Działalność Główna została wydzielona i wniesiona do podmiotu trzeciego w formie aportu. W związku z wydzieleniem i przeniesieniem Działalności Głównej u Sprzedawcy pozostała Działalność Produkcyjna oraz pozostała działalność jednocześnie, nabywając udziały w podmiocie, do którego została wniesiona Działalność Główna, Sprzedawca rozpoczął działalność holdingową.

W chwili obecnej Sprzedawca prowadzi działalność w zakresie:

• działalności holdingowej, polegającej na zarządzaniu posiadanym pakietem udziałów w innej spółce (udziały w spółkach zależnych są głównym składnikiem majątkowym przedsiębiorstwa Sprzedawcy);
• Działalności Produkcyjnej, polegającej na produkcji i sprzedaży chemii budowlanej (ten element działalności Sprzedawcy jest przedmiotem planowanej transakcji);
• zarządzaniu posiadanymi prawami ochronnymi na znaki towarowe;
• handlu hurtowego i detalicznego chemią budowlaną inną niż produkowana w ramach Działalności Produkcyjnej i nie powiązaną z istniejącą linią produkcyjną, prowadzoną poprzez sieć dystrybucji, na którą składa się kilka punktów handlowych oraz sieć agentów handlowych;
• wynajmu nieruchomości;
• wynajmu samochodów i urządzeń;
• sprzedaży środków trwałych;
• realizacji umów zawartych w drodze zamówień publicznych związanych ze sprzedażą materiałów stosowanych w naprawach powypadkowych pojazdów.
  
  

Działalność Sprzedawcy inna aniżeli Działalność Produkcyjna nazywana będzie dalej „Pozostałą Działalnością".

Siedziba Sprzedawcy mieści się w S – w tym miejscu znajduje się też siedziba zarządu Sprzedawcy. Działalność operacyjna Sprzedawcy prowadzona jest natomiast w P. Zakład położony jest na nieruchomościach gruntowych, których użytkownikiem wieczystym oraz właścicielem wzniesionych na gruncie budynków i budowli jest Sprzedawca. Działalność Produkcyjna prowadzona jest jedynie na części nieruchomości; pozostałe nieruchomości i budynki wykorzystywane są dla celów Pozostałej Działalności, w tym są przedmiotem wynajmu na rzecz podmiotów trzecich.

Zakład nie jest wyodrębniony w strukturach Sprzedawcy pod względem formalnym, ani w drodze postanowień umowy spółki (statutu), ani w drodze uchwały, ani też w drodze zarządzenia któregokolwiek z organów Sprzedawcy i nie stanowi oddziału Sprzedawcy. Działalność Zakładu obejmuje zarówno Działalność Produkcyjną, jak i Pozostałą Działalność. Podobnie sama Działalność Produkcyjna nie została formalnie wyodrębniona w strukturach Sprzedawcy pod względem formalnym, ani w drodze zapisów umowy spółki (statutu), ani w drodze jakiejkolwiek uchwały lub zarządzenia jakiegokolwiek organu Sprzedawcy. Cała działalność Sprzedawcy, a więc zarówno Działalność Produkcyjna, jak i Pozostała Działalność, podlega jednemu zarządowi; również kierujący bieżącą Działalnością Produkcyjną Dyrektor Zakładu C podlega Zarządowi Sprzedawcy. Czynności zarządcze oraz działania mające zapewnić funkcjonowanie przedsiębiorstwa Sprzedawcy, jak obsługa logistyczna oraz obsługa finansowa (w tym księgowa) – również w odniesieniu do Działalności Produkcyjnej, – wykonywane są w całości w miejscu siedziby Sprzedawcy. Transport dla potrzeb Działalności Produkcyjnej zapewniają zewnętrzne firmy spedycyjne. Księgowość Sprzedawcy prowadzona jest w jego siedzibie i obejmuje całość działalności Sprzedawcy.

Wprawdzie dla celów zarządczych przyjęty plan kont księgowych umożliwia przypisanie poszczególnych pozycji kosztowych przychodowych, a także zobowiązań oraz należności do Działalności Produkcyjnej, to jednak przyjęta ewidencja analityczna dla celów zarządczych nie uwzględnia wszystkich kosztów prowadzenia działalności, ani też wszystkich zobowiązań. Brak w niej kosztów usług niematerialnych, takich jak koszty administracyjne, koszty zarządu, koszty kadr i płac, kosztów obsługi IT, księgowości. Nie funkcjonuje też klucz, według którego możliwe byłoby precyzyjne rozdzielenie i przyporządkowanie kosztów ogólnych do poszczególnych rodzajów prowadzonej działalności, w tym Działalności Produkcyjnej. Nigdy też nie był sporządzany odrębny bilans lub rachunek zysków i strat dla Działalności Produkcyjnej. Nie została ponadto wyznaczona osoba wyłącznie odpowiedzialna za część rachunkowości Sprzedawcy prowadzonej w ramach Działalności Produkcyjnej. Odpowiedzialność ta spoczywa na osobie odpowiedzialnej za rachunkowość całego przedsiębiorstwa Sprzedawcy.

Sprzedawca nie posiada odrębnego rachunku bankowego związanego z prowadzeniem Działalności Produkcyjnej. Wszelkie wpłaty związane z Działalnością Produkcyjną oraz wszelkie wypłaty związane z tą działalnością realizowane są przez zbiorczy rachunek bankowy Sprzedawcy, wspólny dla całej prowadzonej przez niego działalności. Finansowanie działalności Sprzedawcy odbywa się na zasadzie przemieszania środków finansowych – ze środków uzyskiwanych przez Sprzedawcę z wszystkich rodzajów działalności finansowane są poszczególne jej rodzaje, bez przyporządkowania do określonych rodzajów tej działalności źródła pochodzenia środków finansowych i źródła czynionych wydatków. Przychody uzyskiwane z Działalności Produkcyjnej nie są wydatkowane jedynie na działalność w tym zakresie, ale także na pokrycie kosztów Pozostałej Działalności oraz odwrotnie.

Sprzedawca posiada swoją klientelę, sieć dostawców oraz znaki towarowe na swoje produkty.

Pracownicy Sprzedawcy, zarówno wykonujący pracę w siedzibie Sprzedawcy, jak i w Zakładzie, podlegają jednolitej regulacji. U Sprzedawcy nie stworzono odrębnych regulacji dla pracowników Zakładu, podlegają oni temu samemu regulaminowi pracy oraz regulaminowi wynagradzania, co pozostali pracownicy Sprzedawcy. Istnieje natomiast faktyczna możliwość przyporządkowania poszczególnych pracowników do Działalności Produkcyjnej oraz do Pozostałej Działalności.

W ramach planowanej transakcji Wnioskodawca zamierza nabyć od Sprzedawcy niektóre składniki majątkowe związane z prowadzoną przez niego Działalnością Produkcyjną, a mianowicie:

• prawo użytkowania wieczystego dwóch z ośmiu działek gruntu, na których zlokalizowane są hale produkcyjne oraz magazynowe, w których prowadzona jest Działalność Produkcyjna Sprzedawcy oraz niektóre budowle, w tym: hala produkcji suchej, hala produkcji mokrej, garaże 3-boksowe, hala mała, hala średnia, dwie hale magazynowe, budynek socjalno-biurowy, portiernia, hydrofornia, sieć kanalizacyjna zewnętrzna, sieć ciepłownicza, sieć wodociągowa zewnętrzna, ogrodzenie, drogi i place;
• środki trwałe związane z Działalnością Produkcyjną, w tym (linie technologiczne, na które składają się maszyny produkcyjne i ich zespoły stanowiące własność Sprzedawcy, mieszalniki farb, wyposażenie biur;
• prawa i obowiązki z umów leasingu maszyn i urządzeń wykorzystywanych w ramach Działalności Produkcyjnej – o ile finansujący wyrażą na to zgodę;
• znaczącą część zapasów magazynowych wyrobów gotowych;
• gotowe opakowania i etykiety;
• zgromadzone surowce do produkcji;
• receptury w zakresie produkcji wyrobów chemii budowlanej.
  
  

Wraz z nabyciem wskazanych wyżej składników majątkowych Wnioskodawca, na zasadzie art. 23(1) Kodeksu pracy, przejmie pracowników Sprzedawcy zatrudnionych przy Działalności Produkcyjnej. Wnioskodawca co do zasady nie przejmie jednak żadnych zobowiązań wobec przejętych pracowników, albowiem w przypadku wystąpienia przez tych pracowników z jakimikolwiek roszczeniami dotyczącymi okresu do dnia przejęcia pracowników przez Wnioskodawcę, umowa nabycia będzie przewidywała, że kwoty te zostaną zwrócone Wnioskodawcy przez Sprzedawcę.

Planowana transakcja nie będzie obejmowała pozostałych nieruchomości należących do Sprzedawcy, praw do znaków towarowych i licencji (Wnioskodawca uzyska jedynie czasowo prawo do posługiwania się znakiem towarowym 4M należącym do Sprzedawcy – prawo to będzie polegać na prawie do sprzedaży wyrobów gotowych oznaczonych tym znakiem do czasu wysprzedaży tych wyrobów). Transakcja nie będzie też obejmowała klienteli Sprzedawcy oraz sieci dystrybucyjnej Sprzedawcy, w tym zawartych umów z agentami Sprzedawcy. Jeżeli Sprzedawca zdecyduje się rozwiązać umowy z agentami, nie jest wykluczone, że Wnioskodawca zawrze nowe umowy z tymi spośród tych agentów, z którymi zechce współpracować i którzy wyrażą wolę takiej współpracy. Wnioskodawca nie przejmie żadnych należności oraz zobowiązań związanych z działalnością Sprzedawcy, w tym również związanych z Działalnością Produkcyjną. Wnioskodawca nie przejmie żadnych umów z odbiorcami (klientami), ani z dostawcami, w tym z dostawcami surowca. Jedynym wyjątkiem w tym zakresie będzie wstąpienie w miejsce Sprzedawcy do zawartych umów leasingu maszyn i urządzeń, o ile wyrażą na to zgodę podmioty finansujące.

Umowy z dostawcami mediów do nieruchomości nabywanych przez Wnioskodawcę nie będą przedmiotem transakcji i zostaną rozwiązane przez Sprzedawcę. Wnioskodawca planuje zawrzeć nowe umowy na dostawy mediów najprawdopodobniej z tymi samymi podmiotami, które są dostawcami mediów w chwili obecnej, co jest podyktowane uwarunkowaniami rynkowymi oraz potrzebą utrzymania prawidłowego prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności w zakresie produkcji materiałów budowlanych na bazie nabytego majątku.

Wnioskodawca nie przejmie środków pieniężnych Sprzedawcy, w tym żadnych środków pieniężnych na rachunkach bankowych, czy w kasie, w tym również żadnych Środków finansowych związanych z Działalnością Produkcyjną. Wnioskodawca nie przejmie także żadnych systemów komputerowych służących rozliczeniu i prowadzeniu gospodarki magazynowej, ani też ksiąg rachunkowych (handlowych) oraz jakichkolwiek innych ksiąg lub dokumentów związanych z przedsiębiorstwem Sprzedawcy.

Wnioskodawca nie przejmie żadnych składników majątkowych (w tym zapasów i wyposażenia) służących działalności handlowej Sprzedawcy w zakresie handlu hurtowego oraz detalicznego Pozostałej Działalności. Wnioskodawca nie przejmie środków transportu (dwa samochody ciężarowe posiadane przez Sprzedawcę). Wnioskodawca nie przejmie także w jakimkolwiek zakresie działalności holdingowej Sprzedawcy, ani też żadnego majątku z tą działalnością związanego. Wnioskodawca nie przejmie ponadto tych pracowników Sprzedawcy, których zatrudnienie nie jest związane z Działalnością Produkcyjną.

Wnioskodawca zamierza po nabyciu wskazanych powyżej składników majątkowych włączyć je do struktury prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa i po planowanym uzupełnieniu nabytego zespołu składników majątkowych o dodatkowe maszyny i urządzenia, w tym sprzęt laboratoryjny oraz pomiarowy, wiązkę odpowiednich praw i zobowiązań oraz składników organizacyjnych w postaci m.in. odpowiednich umów z dostawcami surowców, mediów, systemu finansowo-księgowego, w tym rozliczenia magazynowego i rejestru środków trwałych, własnego systemu dystrybucji oraz przy wykorzystaniu własnej klienteli uruchomić na bazie nabytego majątku działalność w zakresie produkcji chemii budowlanej.

Wnioskodawca dopuszcza, że przed zawarciem umowy, na podstawie której nabędzie on wskazane w niniejszym wniosku składniki majątkowe od Sprzedawcy, zostanie zawarta pomiędzy nim a Sprzedawcą umowa najmu (dzierżawy) wszystkich tych składników majątkowych, które mają być przedmiotem planowanej transakcji, wraz z przejęciem praw i obowiązków z umów leasingu. Taka umowa zostałaby zawarta na okres do dnia zawarcia planowanej umowy sprzedaży. Czynność ta umożliwić ma Wnioskodawcy szybszą integrację nabytych składników majątkowych z przedsiębiorstwem Wnioskodawcy,

Sprzedawca nie dokonuje czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Wszystkie składniki majątkowe mające być przedmiotem planowanej transakcji były i są wykorzystywane przez Sprzedawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Po stronie Sprzedawcy do dnia złożenia niniejszego wniosku nie powstał w żadnym zakresie obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego w oparciu o postanowienia art. 91 ust. 1-8 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego przedmiotem planowanej transakcji będą składniki majątkowe niebędące przedsiębiorstwem, ani zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji opisana w niniejszym wniosku transakcja będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony określony w fakturze dokumentującej transakcję...

Gdyby – pomimo okoliczności wskazanych w niniejszym wniosku oraz stanowiska Wnioskodawcy – uznać, że przedmiotem planowanej transakcji jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa, czy z tytułu dokonania tej transakcji po stronie Wnioskodawcy (jako nabywcy składników majątkowych kwalifikowanych jako przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa) powstanie obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 91 ust. 1-8 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z postanowieniami art. 91 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii (art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług).

Zgodnie z treścią art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Z przepisu tego wynika, że wyłączone z opodatkowania podatkiem od towarów i usług są tylko transakcje stanowiące zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. A contrario – transakcje, których nie można zidentyfikować jako sprzedaży przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, nie są objęte hipotezą powyższego przepisu i tym samym nie ma podstaw do uznania, iż podlegają one wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia przedsiębiorstwa. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądów administracyjnych, w sytuacji, gdy dany termin nie został zdefiniowany w danym akcie prawnym, który się nim posługuje, w pierwszej kolejności należy się odwołać do znaczenia tego terminu powszechnie ustalonego w języku prawniczym. W języku tym przez pojęcie przedsiębiorstwa w znaczeniu przedmiotowym rozumie się przedsiębiorstwo zdefiniowane w art. 55(1) Kodeksu cywilnego. Także z praktyki organów podatkowych wynika, że dla celów interpretacji przepisów podatkowych, w tym przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, przyjmuje się, że pojęcie „przedsiębiorstwo" należy rozumieć w sposób zdefiniowany w art. 55(1) Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwem jest zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności: (I) oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa), (II) własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości, (III) prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych, (IV) wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne, (V) koncesje, licencje i zezwolenia, (VI) patenty i inne prawa własności przemysłowej, (VII) majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne, (VIII) tajemnice przedsiębiorstwa, (IX) księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Powyższa definicja przedsiębiorstwa zawiera jedynie przykładowe wyliczenie elementów wchodzących w skład przedsiębiorstwa. Wskazanie w powołanym przepisie tych elementów świadczy jednakże o ich podstawowym dla rozumienia terminu „przedsiębiorstwo" znaczeniu, z uwagi na które rozstrzygając o tym, czy dana transakcja stanowi zbycie całego przedsiębiorstwa, czy poszczególnych jego składników, należy brać pod uwagę wystąpienie w transakcji tych elementów. Tylko sprzedaż wszystkich istotnych składników przedsiębiorstwa będzie stanowić jego zbycie. Jeśli którykolwiek ze składników, któremu można przypisać podstawowy charakter nie będzie stanowił przedmiotu transakcji, nie dojdzie do zbycia przedsiębiorstwa. W takim bowiem przypadku transakcja będzie obejmować nie przedsiębiorstwo w ujęciu całościowym, lecz jedynie zespół składników majątkowych wchodzących w jego skład. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 17 października 2000r., sygn. ICKN 850/98, ocena, czy doszło do nabycia przedsiębiorstwa, jest możliwa tylko in concreto, a miarodajne jest ustalenie, czy nabyto minimum środków, bez których kontynuowanie przez nabywcę działalności gospodarczej realizowanej przed zbyciem nie jest możliwe. Strony umowy jak wynika z art. 55(1) Kodeksu cywilnego – mają pozostawioną swobodę co do tego. Jakie elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa objąć przedmiotem czynności prawnej, z tym, że swoboda w wyłączaniu poszczególnych składników nie może iść tak daleko, aby zakres wyłączeń przekreślił istotę przedsiębiorstwa. Dlatego też zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo.

W takim kontekście należy wskazać, że opisana w niniejszym wniosku planowana transakcja nie obejmuje wszystkich elementów przedsiębiorstwa Sprzedawcy wskazanych w wyliczeniu zawartym w art. 55(1) Kodeksu cywilnego. Planowana transakcja nie będzie obejmować takich elementów przedsiębiorstwa Sprzedawcy, jak: (I) udziały posiadane przez Sprzedawcę w spółkach zależnych (które stanowią główny składnik majątkowy przedsiębiorstwa Sprzedawcy), (II) pozostałe nieruchomości należące do Sprzedawcy (poza nieruchomościami, na których usytuowane są budynki i budowle wykorzystywane do Działalności Produkcyjnej), (III) prawa do znaków towarowych i licencji, (IV) klientela Sprzedawcy oraz sieć dystrybucyjna Sprzedawcy, w tym prawa i obowiązki wynikające z umów z agentami, (VI) prawa i obowiązki z umów z odbiorcami (klientami) oraz z dostawcami, w tym z dostawcami surowców oraz mediów, (VII) składniki majątkowe (wraz z zapasami i wyposażeniem) służące działalności handlowej Sprzedawcy w zakresie handlu hurtowego oraz detalicznego, (VIII) posiadane przez Sprzedawcę środki transportu, (IX) środki pieniężne na rachunkach bankowych i w kasie, (X) systemy komputerowe, w tym służące prowadzeniu ksiąg rachunkowych, w szczególności rozliczeniu środków trwałych oraz rozliczeniu i prowadzeniu gospodarki magazynowej, (XII) nazwa przedsiębiorstwa, (XII) księgi rachunkowe (handlowe) oraz inne księgi i dokumenty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, (XIII) tajemnice przedsiębiorstwa (poza recepturami na produkcję materiałów chemii budowlanej).

Na Wnioskodawcę (jako nabywcę) nie zostaną przeniesione żadne należności, ani też żadne zobowiązania związane z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa Sprzedawcy, w tym również żadne z należności i zobowiązań związanych z prowadzeniem przez Sprzedawcę działalności w zakresie Działalności Produkcyjnej (poza prawami i obowiązkami wynikającymi z umów leasingu maszyn służących do produkcji materiałów chemii budowlanej).

Opisane wyżej planowane przez Wnioskodawcę zawarcie nowych umów o dostawę mediów z tymi samymi podmiotami, które dostarczały media do nabywanych nieruchomości do momentu dokonania transakcji, jest podyktowane uwarunkowaniami rynkowymi oraz koniecznością utrzymania prawidłowego prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności w zakresie produkcji materiałów budowlanych na bazie nabytego majątku. Dotychczasowe stosunki prawne istniejące między Sprzedawcą a dostawcami mediów zostaną rozwiązane. Wnioskodawca będzie natomiast stroną nowych stosunków prawnych wynikających z nowo zawartych umów. Oznacza to, że nie nastąpi przeniesienie praw i obowiązków wynikających z powyższych umów na Wnioskodawcę. To samo dotyczy planowanego przez Wnioskodawcę zawarcia nowych umów z agentami prowadzącymi dotychczas działalność na rzecz Sprzedawcy, z którymi Wnioskodawca zechce współpracować i którzy wyrażą wolę takiej współpracy.

Pogląd, zgodnie z którym brak istotnych składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa skutkuje uznaniem, że nie mamy do czynienia z przeniesieniem przedsiębiorstwa, jest powszechnie prezentowany przez organy podatkowe. Na przykład w Interpretacji Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 20 lutego 2006r. nr 147/DC/436/3/06/BH wskazano: „ze względu na objęcie (...) transakcją sprzedaży jedynie niektórych składników majątkowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa strony, przedstawiona czynność prawna nie stanowi zbycia przedsiębiorstwa. W konsekwencji nie podlega wyłączeniu z opodatkowania na mocy art. 6 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług". W Interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 lipca 2010r. nr IPPP1/443-536/10-2/PR podniesiono: „sprzedaż przedsiębiorstwa (wyłączona z VAT) ma miejsce jedynie wtedy, gdy wszystkie wymienione w art. 55(1) KC elementy (o ile występują w danym stanie faktycznym) zostaną przekazane nabywcy. Jeżeli jakiekolwiek istotne składniki tworzące przedsiębiorstwo nie zostaną zbyte, sprzedaży takiej nie należy postrzegać jako zbycia przedsiębiorstwa" (podobnie: interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 marca 2010r. nr IPPP1/443-37/10-2/AW i z dnia 29 września 2009r. nr IPPP12/443-778/09-2/IK; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPP1/443-1000/11-5/NS z dnia 20 października 2011r. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPP3/443-743/11-3/JK z dnia 18 sierpnia 2011r.). W Interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 17 października 2011r. nr ILPP2/443-1086/11-2/AD podkreślono, że istotne jest aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej, przy czym nie można traktować jako przedsiębiorstwa wyodrębnionej gospodarczo części będącej zespołem składników majątkowych i niemajątkowych, jeżeli nie będzie obejmować ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności.

W związku z powyższym, z uwagi na to, że z planowanej transakcji wyłączone zostaną elementy przedsiębiorstwa Sprzedawcy, którym można przypisać istotne znaczenie, w ocenie Wnioskodawcy przedmiotem planowanej transakcji nie będzie zbycie przedsiębiorstwa, ale zbycie wyłącznie określonych składników majątkowych.

Powyższe oznacza, że do nabycia przez Wnioskodawcę wskazanych w niniejszym wniosku składników majątkowych nie będą miały zastosowania postanowienia art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym planowana transakcja będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji zaś Wnioskodawcy, jako nabywcy składników majątkowych, będzie przysługiwać prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony określony w wystawionej przez Sprzedawcę fakturze dokumentującej transakcję.

W odniesieniu do kwalifikacji planowanej transakcji jako transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż również z tego punktu widzenia planowana transakcja nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż składników majątku będących przedmiotem planowanej transakcji nie można również uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z postanowieniami art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z powyższej definicji wynika, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie wszystkie następujące przesłanki:

(I) istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

(II) zespół ten musi być organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

(III) wyodrębnione składniki przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

(IV) zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Podstawowym wymogiem dla uznania części przedsiębiorstwa za zorganizowaną jego część jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań. Zobowiązania i należności stanowią immanentny element zorganizowanej części przedsiębiorstwa (por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB2/436-395/11-2/AF z dnia 10 listopada 2011r.). Wyłączenie należności i zobowiązań z masy majątkowej przedsiębiorstwa będącej przedmiotem sprzedaży powoduje pozbawienie wydzielonego kompleksu majątkowego cechy zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest możliwe tylko w przypadku, gdy na nabywcę zostaną przeniesione wszystkie należności i zobowiązania wcześniej jej przypisane (por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nr IBPP3/443-634/11/AB z dnia 1 września 2011r.).

Przesłanka ta wynika z definicji zawartej w art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, stąd jasne jest, że jeżeli zobowiązania nie wchodzą w skład zbywanego zbioru składników majątkowych, to nie można mówić o zbyciu zorganizowanej części przedsiębiorstwa (por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPP3/443-743/11-3/JK z dnia 18 sierpnia 2011r. oraz nr IPPP1-443-142/11-4/JL z dnia 20 kwietnia 2011r.). W interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 listopada 2010r. nr IPPB5/423-711/10-2/MB uznano, iż konsekwencją finansowego wyodrębnienia majątku mającego stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest konieczne przypisanie do tego majątku również wszelkich zobowiązań związanych ze składnikami tego majątku. Zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest zatem możliwe tylko w przypadku, gdy na nabywcę zostaną przeniesione także wszystkie zobowiązania wcześniej jej przypisane. Wykluczenie zobowiązań ze zbywanego majątku, łamie zasadę przeniesienia agregatu składników należącego do jednego podmiotu na inny podmiot. Podobnie stwierdzono w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 października 2010r. nr IBPP3/443-507/10/IK, gdzie stwierdzono, iż oddział pozbawiony choćby części zobowiązań związanych z prowadzoną przez niego działalnością traci status zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Nie można bowiem zobowiązań ciążących na konkretnym majątku wydzielać i odrywać od tego majątku (traktować odrębnie od tego majątku). Ponadto brak wyodrębnienia finansowego pod kątem zobowiązań spółki stanowi również przeszkodę do uznania wskazanej transakcji za zorganizowaną część przedsiębiorstwa (por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 17 lutego 2010r. nr IBPBI/2/423-1401/09/MO, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 19 listopada 2010r. nr ITPP1/443-839a/10/AT).

Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana cześć przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podmiotu jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym w doktrynie wskazuje się, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze (por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi nr IPTPP3/443-115/11-4/KK z dnia 10 stycznia 2012r; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB2/436-395/11-2/AF z dnia 10 listopada 2011r.; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPP1/443-1000/11-5/NS z dnia 20 października 2011r.; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 17 października 2011r. nr ILPP2/443-1086/11-2/AD; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPP1/443-1057/11-4/IS z dnia 13 października 2011r.).

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza wprawdzie samodzielności finansowej, ale dla uznania, że to wyodrębnienie istnieje, konieczne jest, aby poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe było przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Podkreślić jednak należy, że sam fakt istnienia osobnych kont księgowych nie świadczy o księgowym wyodrębnieniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jeżeli stopień szczegółowości ewidencji księgowej nie pozwala na rzetelne zobrazowanie tej działalności, tak jakby była to działalność niezależna od całego przedsiębiorstwa (możliwość sporządzenia bilansu i rachunku wyników) (por. Interpretacja Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB2/436-395/11-2/AF z dnia 10 października 2011r.).

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowić mogła potencjalne niezależne przedsiębiorstwo realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie, zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa (por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 17 października 2011r. nr ILPP2/443-1086/11-2/AD). Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy.

Składniki majątkowe: materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa (por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPP2/443-1986/11/-2/AD z dnia 17 października 2011r. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPP1/443-1057/11-4/IS z dnia 13 października 2011r.). Podobnie w wyroku z dnia 26 czerwca 1998r. sygn. I SA/Gd 1097/96, Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, że aby część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za zorganizowaną jego cześć, musi ona posiadać potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego, jako samodzielnego podmiotu gospodarczego". W interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPP27443-318/11-4/ KG z dnia 10 czerwca 2011r. podkreślono, że kryterium wyodrębnienia funkcjonalnego sprowadza się do ustalenia, czy wyodrębniona organizacyjnie całość jest w stanie przejąć zadania oraz samodzielnie funkcjonować na rynku (por. również: interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPP1-443-1307/10-2/EK z dnia 15 lutego 2011r.).

Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę cześć przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową (por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi nr IPTPP3/443-115/11-4/KK z dnia 10 stycznia 2012r.; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPP1/443-1000/11-5/NS z dnia 20 października 2011r.).

Przy czym wskazane wyżej organizacyjne i finansowe wyodrębnienie musi istnieć już w ramach istniejącego przedsiębiorstwa, a nie dopiero kształtować się po „wyprowadzeniu" w jakikolwiek sposób zespołu składników materialnych i niematerialnych z tego przedsiębiorstwa (por. wyrok WSA w Opolu z dnia 7 grudnia 2009r., sygn. I SA/Op 425/09).

Zatem, aby w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi ona odznaczać się pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa, tj. na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość (por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi nr IPTPP3/443-115/11-4/KK z dnia 10 stycznia 2012r.). Dla uznania, że mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa konieczne jest takie zorganizowanie masy majątkowej, które oznacza pełną odrębność organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym (por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB2/436-395/11-2/AF z dnia 10 listopada 2011r.; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nr IBPP3/443-634/11/AB z dnia 1 września 2011r.). Stanowisko takie potwierdza m.in. wyrok WSA w Kielcach z dnia 13 sierpnia 2009r., sygn. I SA/Ke 226/09, w którym stwierdzono: „Czynnościami, których przedmiotem jest zorganizowana część przedsiębiorstwa, muszą być objęte bezwzględnie wszystkie elementy, które umożliwią kontynuowanie działalności gospodarczej”.

W oparciu o obowiązujące przepisy nie wystarczy, że ze względu na pewną samodzielność pod względem technicznym, czy nawet organizacyjnym, zespół składników majątkowych mógłby potencjalnie stanowić odrębne przedsiębiorstwo, bądź zorganizowaną część przedsiębiorstwa, ponieważ art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług wyłącza z opodatkowania zbycie wszystkich składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia pewnych składników majątkowych przedsiębiorstwa. Zbyciem, którego przedmiotem jest zorganizowana część przedsiębiorstwa, muszą być objęte bezwzględnie wszystkie elementy, które umożliwią kontynuowanie działalności gospodarczej w takim samym zakresie, w jakim część ta funkcjonowała dotychczas (por. interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi nr IPTPP3/443-115/11-4/KK z dnia 10 stycznia 2012r.). Nie można więc uznać, że Wnioskodawca nabędzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa, skoro nie wszystkie składniki należące do zorganizowanej części przedsiębiorstwa będą stanowiły jej przedmiot. Brak zaistnienia którejkolwiek z powyższych przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wyżej wskazano, dla uznania zespołu składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa konieczne jest wykazanie spełnienia wszystkich przesłanek dotyczących wyodrębnienia tego zespołu w ramach istniejącego przedsiębiorstwa (wyodrębnienie organizacyjne, finansowe i funkcjonalne). Tymczasem prowadzona przez Sprzedawcę działalność w zakresie produkcji materiałów budowlanych wykazuje cechy wyodrębnienia, ale dotyczące tylko niektórych sfer funkcjonowania tej działalności. Brak jest wystarczających elementów wyodrębnienia tej działalności w kluczowych aspektach działalności każdego przedsiębiorstwa, jak chociażby organizacja, finanse oraz księgowość.

Przede wszystkim na podstawie planowanej transakcji Wnioskodawca nie nabędzie żadnych zobowiązań, ani należności Sprzedawcy, w tym również żadnych należności i zobowiązań związanych z Działalnością Produkcyjną.

Zespół składników majątkowych, jaki ma być przedmiotem planowanej transakcji, nie został wyodrębniony w strukturach Sprzedawcy pod względem formalnym, ani w drodze postanowień umowy spółki (statutu), ani w drodze uchwały, ani też w drodze zarządzenia któregokolwiek z organów Sprzedawcy i nie stanowi oddziału Sprzedawcy, co świadczyłoby o woli prowadzenia tej działalności jako całkowicie samodzielnej. W powyższym rozumieniu struktura organizacyjna Sprzedawcy jest jednolita dla całego jego przedsiębiorstwa, a różne działalności prowadzone w ramach tego przedsiębiorstwa (w tym działalność prowadzona przy użyciu składników majątkowych będących przedmiotem planowanej transakcji) przenikają się. Wszystkie działalności prowadzone przez sprzedawcę podlegają wspólnemu zarządzaniu na poziomie kierownictwa całego przedsiębiorstwa Sprzedawcy.

Nie istnieje też dostateczne wyodrębnienie finansowe prowadzenie przez Sprzedawcę osobnych kont księgowych dla Działalności Produkcyjnej (polegającej na produkcji materiałów budowlanych) nie pozwala na sporządzenie dla tej działalności bilansu lub rachunku zysków i strat w rozumieniu ustawy o rachunkowości. W praktyce gospodarczej tworzenie osobnych kont księgowych dla poszczególnych linii biznesowych jest działaniem ze wszech miar racjonalnym i mającym na celu umożliwienie dokładniejszej orientacji w występujących w przedsiębiorstwie zdarzeniach gospodarczych. Sam takt istnienia osobnych kont księgowych nie świadczy jednak o księgowym wyodrębnieniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jeżeli stopień szczegółowości ewidencji księgowej nie pozwala na rzetelne zobrazowanie tej działalności, tak jakby była to działalność niezależna od całego przedsiębiorstwa (możliwość sporządzenia bilansu i rachunku wyników). U Sprzedawcy nie występuje jednoznaczna granica między finansami związanymi z poszczególnymi rodzajami prowadzonej przez niego działalności. Wszystkie rodzaje tej działalności są finansowane ze środków finansowych generowanych przez całe przedsiębiorstwo.

Przedstawiony w niniejszym wniosku zakres masy majątkowej, która ma być przedmiotem planowanej transakcji, nie wskazuje na umożliwienie Wnioskodawcy (jako nabywcy) podjęcie działalności gospodarczej tylko w oparciu o te składniki. Opisany w niniejszym wniosku zespół składników majątkowych nie posiada zdolności funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo. Nie jest bowiem możliwe prowadzenie działalności w zakresie produkcji materiałów budowlanych bez klienteli oraz sieci dystrybucyjnej, bez umów z odbiorcami (klientami) oraz z dostawcami, w tym z dostawcami surowca i mediów, bez systemów komputerowych służących rozliczaniu i prowadzeniu gospodarki magazynowej, bez środków pieniężnych pozwalających na finansowanie tej działalności, bez logistyki i transportu, bez ksiąg rachunkowych (handlowych) oraz pozostałej dokumentacji związanej z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa. We wszystkie te elementy nieobjęte planowaną transakcją, a konieczne do prowadzenia w oparciu o nabyte składniki majątkowe działalności w zakresie produkcji materiałów budowlanych, Wnioskodawca (jako nabywca) będzie musiał wyposażyć nabyte składniki majątkowe we własnym zakresie i na własny koszt.

Podkreślenia wymaga, że powyższe oceny braku znamion przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa po stronie składników majątkowych nabywanych przez Wnioskodawcę od Sprzedawcy nie zmienia okoliczność, że skutkiem nabycia przez Wnioskodawcę tych składników majątkowych nastąpi przejście na niego zakładu pracy w rozumieniu art. 23(1) Kodeksu pracy. Przejście zakładu pracy pozostaje bardzo często bez związku z przejściem przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przykładowo, zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą Sądu Najwyższego, przejście zakładu pracy w rozumieniu art. 23(1) Kodeksu pracy może nastąpić również w przypadku przejścia wyłącznie realizowanych zadań. Takie stanowisko zajął Sąd Najwyższy m.in. w wyrokach z dnia 1 lipca 1999r., sygn. I PKN 133/99, z dnia 9 grudnia 2004r., sygn. I PK 103/04 oraz z dnia 7 lutego 2007r., sygn. I PK 212/06. Zgodnie z tezą tego ostatniego orzeczenia, „części zakładu pracy w rozumieniu art. 23(1) Kodeksu pracy nie można utożsamiać wyłącznie ze składnikami majątkowymi, ponieważ mogą ją także stanowić zadania pracodawcy". Jasnym jest natomiast, że przeniesienie określonych zadań (bez składników majątkowych) nie będzie skutkowało przejściem przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa (por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPP1 /443-809/11-4/MK z dnia 7 września 2011r.). W związku z powyższym w stanie faktycznym opisanym w niniejszym wniosku nie będziemy mieć również do czynienia ze sprzedażą zorganizowanej części przedsiębiorstwa – tym samym do nabycia przez Wnioskodawcę wskazanych w niniejszym wniosku składników majątkowych nie będą miały zastosowania postanowienia art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym planowana transakcja będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji zaś Wnioskodawcy, jako nabywcy składników majątkowych, będzie przysługiwać prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony określony w wystawionej przez Sprzedawcę fakturze dokumentującej transakcję.

Wyjaśniamy, że w zakresie Pytania nr 1 wniosek o wydanie Interpretacji indywidualnej – w takim samym zakresie i o takiej samej treści – został złożony również przez Sprzedawcę – wniosek został skierowany do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy.

Ad. 2

Pytanie nr 2 stawiane jest wyłącznie z daleko posuniętej ostrożności – tylko na wypadek, gdyby tut. organ uznał – pomimo okoliczności faktycznych wskazanych w niniejszym wniosku oraz przedstawionego wcześniej stanowiska Wnioskodawcy w kwestii kwalifikacji składników majątkowych będących przedmiotem planowanej transakcji – że składniki majątkowe będące przedmiotem tej transakcji stanowią przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa. W sytuacji, gdy zostanie potwierdzone stanowisko Wnioskodawcy, że przedmiotem planowanej transakcji nie jest ani przedsiębiorstwo, ani zorganizowana część przedsiębiorstwa, powyższe pytanie stanie się bezprzedmiotowe.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10 ustawy, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 ustawy lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12 ustawy, dla zakończonego roku podatkowego. Zgodnie z ust. 2 powołanego przepisu, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Zgodnie z ust. 3 powołanego przepisu, korekty, o której wyżej mowa, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy. W przypadku, gdy w okresie korekty, o której mowa w ust 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14 ustawy, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty (art. 91 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług). W przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 ustawy – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy (art. 91 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług). Zgodnie z ust. 6 powołanego przepisu, w przypadku, gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną: (1) opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi; (2) zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu. Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi. Zgodnie z ust. 7a powołanego przepisu, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3.

Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty. W przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c. Zgodnie z powołanym ust. 7 omawianego przepisu, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje – korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy. Zgodnie z ust. 7d powołanego przepisu, w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana. Zgodnie z postanowieniami ust. 8 omawianego przepisu, korekty, o której mowa w ust 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania. Zgodnie z postanowieniami art. 91 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepis art. 91 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług jest jednym z elementów Implementacji do polskiego porządku prawnego art. 5 ust. 8 VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej – ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC). Zgodnie z tym przepisem, w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki, całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim wypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny zbywcy. W przepisie tym nie chodzi o to, że nabywca musi być następcą prawnym zbywcy, ale że w zakresie objętym tym przepisem podmiot ten jest traktowany jak następca (tak, jakby był następcą). Obecnie kwestię tę reguluje art. 19 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Unormowanie to ma na celu zachowanie zasady neutralności podatku od wartości dodanej, a więc w każdym przypadku (również przy zbyciu przedsiębiorstwa) odbiorca będzie traktowany jako prawny następca przekazującego, w szczególności co do prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur uzyskanych przez poprzednika. Celem powyższych przepisów jest bowiem zapewnienie nieprzerwanie łańcucha odliczeń podatku naliczonego. Istotne jest również, aby nabywca wykorzystywał nabyte przedsiębiorstwo do prowadzenia sprzedaży opodatkowanej, a nie zmierzał do likwidacji przedsiębiorstwa.

W polskiej ustawie o podatku od towarów i usług o takim traktowaniu nabywcy przesądza art. 6 pkt 1 oraz powołany już art. 91 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Dokonując interpretacji powyższych przepisów nie można zatem pominąć treści odpowiednich uregulowań zawartych w prawie unijnym. Przyjęta w art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opcja wyłączenia z opodatkowania zbycia przedsiębiorstwa i zorganizowanej części przedsiębiorstwa wymaga zatem uznania, że w przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa jego nabywca traktowany jest jako następca prawny podatnika dokonującego zbycia. Tym samym zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie skutkuje w sferze wcześniejszych odliczeń podatku dokonanych przez podatnika – zbywcę. Art. 91 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług nakłada jednak na nabywcę – jako beneficjenta praw i obowiązków zbywcy – obowiązek dokonywania stosownych korekt w zakresie podatku naliczonego, do których zobowiązany byłby również zbywca przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Powyższy przepis w żadnym jednak wypadku nie nakłada na nabywcę odrębnego od zbywcy obowiązku dokonania korekty, a jedynie nakłada obowiązek kontynuacji korekty, gdy obowiązek taki dążył na zbywcy. Oznacza to, że podatnik, który nabył przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa i nadal je prowadzi, będzie dokonywał korekty podatku od towarów i usług tylko w takim zakresie, w jakim korekta ta była dokonywana przez zbywcę. Jeżeli na zbywcy nie ciążył obowiązek korekty podatku od towarów i usług, obowiązek taki nie powstanie w odniesieniu do nabywcy w związku z czynnością mającą za przedmiot przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Jeżeli więc sprzedawca przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa wykonywał wyłącznie czynności opodatkowane i towary stanowiące przedmiot nabycia nadal są wykorzystywane przez nabywcę do wykonywania czynności opodatkowanych i w trakcie dalszego wykorzystywania w działalności nabywcy nie zmieniło się ich przeznaczenie, to nabywca nie jest zobowiązany do dokonywania korekty podatku naliczonego z tytułu nabycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w oparciu o art. 91 ust. 1-8 ustawy o podatku od towarów i usług. Obowiązek korekty podatku naliczonego po stronie nabywcy (niebędący kontynuacją korekt dokonywanych przez zbywcę) powstałby jedynie wówczas, gdyby po nabyciu przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) nabywca zaczął wykorzystywać towary wchodzące w jego skład do wykonywania czynności zwolnionych lub nieopodatkowanych podatkiem od towarów i usług, tj. gdyby zmieniło się ich przeznaczenie. W takiej sytuacji nabywca jako następca prawny zbywcy byłby zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego

Powyższe stanowisko jednolicie potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych (tak np. wyrok NSA z dnia 30 sierpnia 2011r., sygn. I FSK 1199/10; wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 14 września 2011r., sygn. I SA/Rz 463/10; wyrok WSA w Poznaniu z dnia 7 października 2009r. sygn. I SA/Po 491/09 – LEX nr 523615; wyrok NSA z dnia 28 października 2011r., sygn. I FSK 1660/10; wyrok NSA z dnia 30 sierpnia 2011r., sygn. I FSK 1199/10). Prezentowane jest ono również przez komentatorów ustawy o podatku od towarów i usług (tak np. A. Bartosiewicz, R. Kubacki VAT. Komentarz, Warszawa 2011; J. Zubrzycki Leksykon VAT, Wrocław 2009).

Stanowisko powyższe przyjmowane jest powszechnie również przez organy podatkowe (tak np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej) w Warszawie z dnia 7 marca 2011r. nr IPPP1-443-135/11-2/EK, z dnia 3 sierpnia 2010r. nr IPPP1-443-94/10-4/BS oraz z dnia 30 czerwca 2011r. nr IPPP1-443-619/11-4/JL interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 20 maja 2011r. nr IBPP3/443-316/11/AB oraz z dnia 17 maja 2011r. nr IBPP3/443-346/11 /BW; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 12 kwietnia 2011r. nr ITPP2/443-34a/11/AW; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 1 grudnia 2011r. nr IPTPP1/443-756/11-4/MS).

Jeżeli – jak wynika z opisu stanu faktycznego przedstawionego w niniejszym wniosku – na Sprzedawcy nie ciążył obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego w związku ze składnikami majątkowymi będącymi przedmiotem planowanej transakcji, a Wnioskodawca będzie wykorzystywał nabyte składniki majątkowe do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, a zatem nie zmieni ich przeznaczenia, obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 91 ust. 1-8 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z czynnością nabycia wskazanych składników majątkowych (nawet jeżeli zostaną one zakwalifikowane jako przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa), po stronie Wnioskodawcy (jako nabywcy) nie wystąpi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W świetle art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej.

Z opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyłączono czynności określone w art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia „przedsiębiorstwo”, należy więc odwołać się odpowiednio do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca zdefiniował „zorganizowaną część przedsiębiorstwa” jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa musi zatem charakteryzować niezależność finansowa i organizacyjna, a po wydzieleniu część przedsiębiorstwa musi stanowić niezależne przedsiębiorstwo.

Zgodnie z powyższym, muszą być spełnione łącznie trzy warunki, aby można było uznać, że mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, a mianowicie:

1. zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązania) musi być organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie; o wyodrębnieniu finansowym może świadczyć nie tylko samodzielne sporządzanie bilansu przez oddział, ale każde wyodrębnienie, na podstawie którego możemy poznać sytuację finansową części przedsiębiorstwa, które będzie przedmiotem zbycia;
2. wyodrębnione składniki muszą być przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych;
3. po wyodrębnieniu część przedsiębiorstwa musi być niezależnym przedsiębiorstwem samodzielnie realizującym te zadania.
   
   

Powyższe oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których w przyszłości będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz pewnym zorganizowanym zespołem tych składników. Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Warunkiem niezbędnym jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie, które to wydzielenie ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej.

O wyodrębnieniu organizacyjnym można mówić, gdy zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowi odrębną jednostkę organizacyjną w strukturze tego przedsiębiorstwa, np. dział, wydział, oddział, itp. Takie organizacyjne wydzielenie powinno być dokonane na podstawie statutu, regulaminu lub aktu o podobnym charakterze. Ocena ta musi być dokonywana według podstawowego kryterium tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, gdy sposób prowadzenia ewidencji rachunkowej przedsiębiorstwa pozwala na przyporządkowanie majątku, przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a ściślej do realizowanych przez nią zadań gospodarczych. Nie należy jednak utożsamiać tego pojęcia z pełną samodzielnością finansową.

Wyodrębnienie funkcjonalne należy natomiast rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Jak wynika z treści art. 2 pkt 27e ustawy o VAT organizacyjne i finansowe wyodrębnienie musi istnieć w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Nie jest zatem wystarczające, aby zbywane składniki majątkowe utworzyły przedsiębiorstwo u nabywcy. Zbywane składniki majątkowe muszą stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa u zbywcy.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest zatem dowolnym zbiorem składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) wchodzących w skład przedsiębiorstwa, ale wyodrębnionym organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie zespołem tych składników, zdolnym do bycia oddzielnym przedsiębiorstwem, samodzielnie realizującym określone zadania gospodarcze.

Kolejną cechą definiującą zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest zdolność do bycia niezależnym przedsiębiorstwem samodzielnie realizującym określone zadania gospodarcze. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe: materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku VAT.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na produkcji i sprzedaży budowlanych materiałów izolacyjnych ze styropianu (płyt styropianowych) oraz sprzedaży systemów ociepleń budynków. W ramach planowanej transakcji Wnioskodawca zamierza nabyć od Sprzedawcy niektóre składniki majątkowe związane z prowadzoną przez niego Działalnością Produkcyjną, a mianowicie: prawo użytkowania wieczystego dwóch z ośmiu działek gruntu, na których zlokalizowane są hale produkcyjne oraz magazynowe, w których prowadzona jest Działalność Produkcyjna Sprzedawcy oraz niektóre budowle, w tym: hala produkcji suchej, hala produkcji mokrej, garaże 3-boksowe, hala mała, hala średnia, dwie hale magazynowe, budynek socjalno-biurowy, portiernia, hydrofornia, sieć kanalizacyjna zewnętrzna, sieć ciepłownicza, sieć wodociągowa zewnętrzna, ogrodzenie, drogi i place, środki trwałe związane z Działalnością Produkcyjną, w tym (linie technologiczne, na które składają się maszyny produkcyjne i ich zespoły stanowiące własność Sprzedawcy, mieszalniki farb, wyposażenie biur; prawa i obowiązki z umów leasingu maszyn i urządzeń wykorzystywanych w ramach Działalności Produkcyjnej – o ile finansujący wyrażą na to zgodę, znaczącą część zapasów magazynowych wyrobów gotowych; gotowe opakowania i etykiety, zgromadzone surowce do produkcji, receptury w zakresie produkcji wyrobów chemii budowlanej.

Z treści wniosku wynika, iż zakład nie jest wyodrębniony w strukturach Sprzedawcy pod względem formalnym, ani w drodze postanowień umowy spółki (statutu), ani w drodze uchwały, ani też w drodze zarządzenia któregokolwiek z organów Sprzedawcy i nie stanowi oddziału Sprzedawcy. Działalność Zakładu obejmuje zarówno Działalność Produkcyjną, jak i Pozostałą Działalność. Podobnie sama Działalność Produkcyjna nie została formalnie wyodrębniona w strukturach Sprzedawcy pod względem formalnym, ani w drodze zapisów umowy spółki (statutu), ani w drodze jakiejkolwiek uchwały lub zarządzenia jakiegokolwiek organu Sprzedawcy. Planowana transakcja nie będzie obejmowała pozostałych nieruchomości należących do Sprzedawcy, praw do znaków towarowych i licencji. Transakcja nie będzie też obejmowała klienteli Sprzedawcy oraz sieci dystrybucyjnej Sprzedawcy, w tym zawartych umów z agentami Sprzedawcy. Wnioskodawca nie przejmie żadnych należności oraz zobowiązań związanych z działalnością Sprzedawcy, w tym również związanych z Działalnością Produkcyjną. Wnioskodawca nie przejmie żadnych umów z odbiorcami (klientami), ani z dostawcami, w tym z dostawcami surowca. Jedynym wyjątkiem w tym zakresie będzie wstąpienie w miejsce Sprzedawcy do zawartych umów leasingu maszyn i urządzeń, o ile wyrażą na to zgodę podmioty finansujące. Wnioskodawca nie przejmie środków pieniężnych Sprzedawcy, w tym żadnych środków pieniężnych na rachunkach bankowych, czy w kasie, w tym również żadnych Środków finansowych związanych z Działalnością Produkcyjną. Wnioskodawca nie przejmie także żadnych systemów komputerowych służących rozliczeniu i prowadzeniu gospodarki magazynowej, ani też ksiąg rachunkowych (handlowych) oraz jakichkolwiek innych ksiąg lub dokumentów związanych z przedsiębiorstwem Sprzedawcy. Wnioskodawca nie przejmie żadnych składników majątkowych (w tym zapasów i wyposażenia) służących działalności handlowej Sprzedawcy w zakresie handlu hurtowego oraz detalicznego Pozostałej Działalności. Wnioskodawca nie przejmie środków transportu (dwa samochody ciężarowe posiadane przez Sprzedawcę). Wnioskodawca nie przejmie także w jakimkolwiek zakresie działalności holdingowej Sprzedawcy, ani też żadnego majątku z tą działalnością związanego. Wnioskodawca nie przejmie ponadto tych pracowników Sprzedawcy, których zatrudnienie nie jest związane z Działalnością Produkcyjną.

Z wniosku Spółki nie wynika więc, aby opisany zespół składników majątkowych posiadał zdolność funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo. Pojęcie „zorganizowana część przedsiębiorstwa” nie może obejmować dowolnej części danego przedsiębiorstwa, lecz tylko tę część, która spełnia wszystkie kryteria wskazane w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. W świetle tego przepisu, zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania – zawierający również zobowiązania.

Odnosząc powyższe do przytoczonych uregulowań stwierdzić należy, że zakład nie jest wyodrębniony w strukturach Sprzedawcy pod względem formalnym, ani w drodze postanowień umowy spółki (statutu), ani w drodze uchwały, ani też w drodze zarządzenia któregokolwiek z organów Sprzedawcy i nie stanowi oddziału Sprzedawcy, żadnych należności oraz zobowiązań związanych z działalnością Sprzedawcy, w tym również związanych z Działalnością Produkcyjną. Wnioskodawca nie przejmuje żadnych umów z odbiorcami (klientami), ani z dostawcami, środków pieniężnych Sprzedawcy, w tym żadnych środków pieniężnych na rachunkach bankowych, czy w kasie, w tym również żadnych środków finansowych związanych z Działalnością Produkcyjną. Wnioskodawca nie przejmie także żadnych systemów komputerowych służących rozliczeniu i prowadzeniu gospodarki magazynowej, ani też ksiąg rachunkowych (handlowych) oraz jakichkolwiek innych ksiąg lub dokumentów związanych z przedsiębiorstwem Sprzedawcy. Wnioskodawca nie przejmie żadnych składników majątkowych (w tym zapasów i wyposażenia) służących działalności handlowej Sprzedawcy w zakresie handlu hurtowego oraz detalicznego Pozostałej Działalności. Wnioskodawca nie przejmie środków transportu (dwa samochody ciężarowe posiadane przez Sprzedawcę). Wnioskodawca nie przejmie także w jakimkolwiek zakresie działalności holdingowej Sprzedawcy, ani też żadnego majątku z tą działalnością związanego.

Jak wskazano, dla uznania składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa niezbędnym jest spełnienie łącznie szeregu warunków, które w przedmiotowym przypadku nie zostały spełnione. Zorganizowana część przedsiębiorstwa nie może być dowolnym zbiorem składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) wchodzących w skład przedsiębiorstwa, ale wyodrębnionym organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie zespołem tych składników, zdolnym do bycia oddzielnym przedsiębiorstwem, samodzielnie realizującym określone zadania gospodarcze.

Zatem zakres sprzedawanej masy majątkowej nie wskazuje na umożliwienie nabywcy podjęcia działalności gospodarczej tylko w oparciu o nabyte składniki. Zespół składników majątkowych przedsiębiorstwa Sprzedawcy pozbawiony ww. elementów powoduje, że wykonywana działalność gospodarcza polegająca na produkcji i sprzedaży chemii budowlanej nie posiada zdolności funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo i nie spełnia definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o VAT.

Aby uznać dany zespół składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, składniki te muszą być wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej.

Zespół składników majątkowych i niemajątkowych, który ma być przedmiotem transakcji w przedstawionych okolicznościach sprawy nie jest wyodrębniony w ramach struktury organizacyjnej Sprzedającego, np. w formie oddziału. Z funkcjonalnego punktu widzenia, masa majątkowa która ma być przedmiotem nabycia nie posiada potencjalnej zdolności do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot gospodarczy (w ramach sprzedaży nie dojdzie m.in. do przeniesienia na rzecz nabywającego środków pieniężnych oraz należności i zobowiązań).

Reasumując, w świetle przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, iż składniki majątku przedsiębiorstwa Sprzedawcy będące przedmiotem sprzedaży nie mieszczą się w pojęciu przedsiębiorstwa w myśl art. 55¹ Kodeksu cywilnego jak i zorganizowanej części przedsiębiorstwa – art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Zatem, w przedmiotowej sprawie przepis art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie będzie miał zastosowania. Sprzedaż wymienionych składników majątku przez Sprzedawcę na rzecz Wnioskodawcy stanowić będzie odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu na zasadach ogólnych tj. według właściwych stawek dla dostawy poszczególnych składników majątkowych, wartości niematerialnych i prawnych.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż przedmiotem zbycia będą składniki majątku przedsiębiorstwa, a nie przedsiębiorstwo w myśl art. 55¹ Kodeksu cywilnego jak i nie zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów art. 2 pkt 27e w związku z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Sprzedaż tych składników będzie opodatkowana wg właściwych dla danego towaru stawek podatku od towarów i usług.

Stosownie natomiast do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza nabyć od Sprzedawcy niektóre składniki majątkowe związane z prowadzoną przez niego Działalnością Produkcyjną,

Nabyte składniki majątkowe Wnioskodawca zamierza wykorzystywać do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie produkcji i sprzedaży materiałów chemii budowlanej, a więc do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opis zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, iż przedmiotem nabycia nie będzie przedsiębiorstwo ani zorganizowana część przedsiębiorstwa, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego na fakturze dokumentującej nabycie składników majątkowych, ponieważ – jak wskazał Wnioskodawca – nabycie, o którym mowa we wniosku będzie miało związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. Powyższe prawo przysługiwać będzie, jeżeli nie wystąpią przesłanki negatywne wymienione w art. 88 ustawy.

Końcowo wskazać należy, iż definitywnej oceny przedmiotu czynności prawnej dokonuje sam podatnik, który jest w pełni zorientowany, czy przekazywane w ramach tej czynności składniki majątkowe wypełniają definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Podkreślić jednocześnie należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Wobec powyższego stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę uznać należy za prawidłowe.

Z uwagi na fakt, iż stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 1 uznane zostało za prawidłowe, pytanie nr 2 przedstawione przez Wnioskodawcę stało się bezprzedmiotowe i w tym zakresie nie wydano interpretacji indywidualnej.

Zauważyć jednak należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii opodatkowania właściwą stawką podatku VAT zbycia przez Sprzedawcę składników majątku Spółki.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.