Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-944/12-4/AP
z 22 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2012 r. (data wpływu 27 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 5 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 września 2012 r. Pani złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów oraz w zakresie obowiązków płatnika.

Z uwagi na fakt, iż przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 21 grudnia 2012 r. nr ILPB1/415-944/12-2/AP Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

W ww. piśmie poinformowano Zainteresowaną, iż nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie o brakującą opłatę lub nieuzupełnienie wniosku o informację, którego stanu faktycznego dotyczy wpłacona kwota, przy jednoczesnym braku uzupełnienia wniosku o informacje wskazane w części I. tego wezwania, spowoduje, iż wniosek będzie podlegał rozpatrzeniu tylko w zakresie kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 5, natomiast w pozostałej części zostanie pozostawiony bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 21 grudnia 2012 r., skutecznie doręczono w trybie art. 150 § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa. Z uwagi na to, iż w terminie określonym w wezwaniu Wnioskodawczyni nie usunęła braków formalnych wniosku, wniosek ten podlega rozpatrzeniu tylko w zakresie kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 5.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą …

Ewidencję prowadzi w formie książki przychodów i rozchodów, jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Firma Wnioskodawczyni między innymi w swojej działalności prowadzi pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane, PKD 85.59.B. W ramach tejże działalności nawiązuje współpracę z zagranicznymi podmiotami i jako partner - podwykonawca, zajmuje się przede wszystkim realizacją edukacyjnych unijnych projektów tj.: (….) na terenie Polski, głównie miasta ….. .

Działalność ta polega na zapewnieniu uczestnikom projektów: praktyk w firmach, zakwaterowania, wyżywienia, szkoleń BHP, badań lekarskich, kursów językowych, wyjść do teatru, do kina, wycieczek krajoznawczych, zajęć sportowych, zapewnieniu biletów komunikacji miejskich i opieki, pomocy w adaptacji w nowym miejscu.

W umowie z zagraniczną (z kraju UE) szkołą zawodową (czasem są to również organizacje lub instytucje państwowe w krajach unijnych, które w drodze konkursu zdobyły środki na realizację swoich projektów - realizacja musi się odbyć zagranicą, bo chodzi o poprawę mobilności zawodowej w Europie, dzięki praktykom w innym kraju, co ma oswoić uczestników projektów z pracą w innej kulturze) określony jest rodzaj praktyk dla każdego uczestnika projektu / ucznia / studenta wraz z wstępnym kosztorysem jego pobytu na terenie Polski, w którym określone są poszczególne koszty związane z jego pobytem. Przed przyjazdem uczestników projektu Wnioskodawczyni wystawia fakturę sprzedażową, na podstawie której szkoła przelewa Wnioskodawczyni środki na zorganizowanie szkolenia i pobytu. Po odbyciu praktyk, szkoła lub inna organizacja wysyłająca zagranicą, rozlicza się przed Narodową Agencją Programu … lub…, która znajduje się w stolicy każdego kraju unijnego.

W ramach kosztów związanych z pobytem w Polsce znajdują się: koszty wyżywienia dokumentowane fakturą na zakup usług gastronomicznych, zakup art. spożywczych, dokumentowane fakturą zakupu, koszty transportu, koszty szkoleń BHP, koszty badań lekarskich, koszty kursów językowych, odzieży roboczej, koszty noclegu.

Wyjątkowo firma Wnioskodawczyni wypłaca studentom diety za wyżywienie w sytuacji, gdy jest to uzgodnione z koordynatorem lub rodzaj proponowanego wyżywienia nie odpowiada studentowi w związku z różnicą kulturową. Uczestnikom projektu często nie odpowiada jedzenie w barach, gdzie organizuje posiłki. Są przyzwyczajeni do innej kuchni, wolą w niektórych przypadkach sami kupować sobie wyżywienie, dlatego wypłaca im diety, które zwykle nie przekraczają 35 zł na dzień, bo taką dzienną stawkę przedstawia szkole w kosztorysie przed przyjazdem uczestników projektów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy można uznać poniesione koszty z tytułu wypłacanych diet na wyżywienie dla studentów jako koszty uzyskania przychodów?
2. Czy Wnioskodawczyni może zaliczyć w koszty wysokość wypłacanych diet nieprzekraczających diet za wyżywienie zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.)?
3. Czy wypłacane diety są wolne od podatku dochodowego i czy firma ma obowiązek wystawiać deklaracje PIT-8?
4. Czy dokumentem potwierdzającym wypłatę diet (potwierdzającym uzyskanie kosztu) może być zbiorcze zestawienie wypłaconych diet, zawierające informacje za jaki okres diety są wypłacone, nazwisko osoby jakiej są wypłacane, jej podpis potwierdzający odbiór i kwotę?
5. Czy faktura zakupu usług gastronomicznych dla studentów jako forma wyżywienia może zostać uznana przez Wnioskodawczynię jako koszt uzyskania przychodu?
   
   

Tut. Organ podkreśla, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone nr 5, natomiast wniosek w odniesieniu do pozostałych pytań został rozstrzygnięty pismem z dnia 22 stycznia 2013 r. nr ILPB1/415-944/12-3/AP.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w odniesieniu do pytania nr 5, usługi gastronomiczne nie są z zasady kosztami uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych - art. 23 ust. 1 pkt 23. Jednakże w przypadku firmy Wnioskodawczyni zakupy tych usług nie są dla firmy działaniem reprezentacyjnym, a są konieczne dla wykonania usługi szkolenia i pobytu studentów, zgodnie z zawartą wcześniej umową z klientem, w której to firma … zobowiązana jest do zapewnienia tego rodzaju świadczeń. Są zatem składnikami niezbędnymi do wykonania usługi.

W związku z powyższym, Wnioskodawczyni uważa, iż koszty te stanowią koszty uzyskania przychodu firmy, gdyż nie zachodzi przypadek określony w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - zakupy te nie są kosztem związanym z reprezentacją.

Zatem koszty te mogą zostać zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiuje terminu „reprezentacja”, ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia „reprezentacja” nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu. Występujący w obrocie prawnym termin „reprezentacja”, wyrażający się w sposobie jego stosowania i rozumienia przez ustawodawcę, a także przez naukę i praktykę prawa, prowadzi jednak do wniosku, że termin ten w zakresie języka prawnego i prawniczego należy rozumieć jako „przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu”. W takim kontekście, termin „reprezentacja” użyty w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć jako „przedstawicielstwo podatnika, działanie w jego imieniu, w jego interesie, na jego rzecz”.

Norma art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy nie zawiera żadnych wyjątków, tak odnoszących się do miejsca, w którym obowiązki przedstawicielstwa są realizowane, jak i do wystawności lub braku wystawności w zakresie nabywania usług gastronomicznych, zakupu żywności lub napojów.

W konsekwencji wydatki na wszelkiego typu usługi gastronomiczne, wiążące się z reprezentowaniem podatnika lub prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. W ramach tejże działalności nawiązuje współpracę z zagranicznymi podmiotami i jako partner – podwykonawca - zajmuje się przede wszystkim realizacją edukacyjnych unijnych projektów. Działalność ta polega na zapewnieniu uczestnikom projektów: praktyk w firmach, zakwaterowania, wyżywienia, szkoleń BHP, badań lekarskich, kursów językowych, wyjść do teatru, do kina, wycieczek krajoznawczych, zajęć sportowych, zapewnieniu biletów komunikacji miejskich i opieki, pomocy w adaptacji w nowym miejscu. W umowie z zagraniczną szkołą zawodową określony jest rodzaj praktyk dla każdego uczestnika projektu / ucznia / studenta wraz z wstępnym kosztorysem jego pobytu na terenie Polski, w którym określone są poszczególne koszty związane z jego pobytem. Przed przyjazdem uczestników projektu Wnioskodawczyni wystawia fakturę sprzedażową, na podstawie której szkoła przelewa Wnioskodawczyni środki na zorganizowanie szkolenia i pobytu. Po odbyciu praktyk, szkoła lub inna organizacja wysyłająca zagranicą, rozlicza się przed Narodową Agencją Programu … lub …, która znajduje się w stolicy każdego kraju unijnego.

W ramach kosztów związanych z pobytem w Polsce znajdują się m.in. koszty wyżywienia dokumentowane fakturą na zakup usług gastronomicznych oraz zakup art. spożywczych.

Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość, czy koszty zakupu usług gastronomicznych dla studentów, będące formą wyżywienia, mogą zostać uznane przez Wnioskodawczynię jako koszt uzyskania przychodu.

Zauważyć należy, że koszty zakupu usług gastronomicznych są ponoszone przez Wnioskodawczynię w związku z prowadzoną przez Nią działalnością gospodarczą. Koszty te niewątpliwie pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami z działalności gospodarczej i są ponoszone w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Ponadto, wskazane przez Zainteresowaną wydatki na tego typu usługi nie wiążą się z reprezentowaniem Wnioskodawczyni lub prowadzonego przez Nią przedsiębiorstwa, lecz są niezbędne w celu realizacji zadań w ramach prowadzonej działalności, bowiem m.in. na zapewnieniu wyżywienia dla uczestników projektu działalność ta polega. Jak wskazuje Wnioskodawczyni, wydatki te są konieczne dla wykonania usługi szkolenia i pobytu studentów, zgodnie z zawartą wcześniej umową z klientem, w której to firma Zainteresowanej zobowiązana jest do zapewnienia tego rodzaju świadczeń. Zatem koszty te nie należą do kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Reasumując, wskazane przez Wnioskodawczynię koszty zakupu usług gastronomicznych dla studentów, właściwie udokumentowane, mogą zostać uznane przez Wnioskodawczynię jako koszty uzyskania przychodów w prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawczyni w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 5 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.