Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-122/13/AP
z 29 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 28 stycznia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłaconego przez spółkę komandytową wynagrodzenia dla Wnioskodawcy, będącego komplementariuszem tej spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2013 r. złożono do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłaconego przez spółkę komandytową wynagrodzenia dla Wnioskodawcy, będącego komplementariuszem tej spółki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Spółka z o.o.) zostanie komplementariuszem Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej (dalej „Sp. z o.o. Sp.k.”). Zgodnie z uchwałą wspólników Sp. z o.o. Sp.k. działając na podstawie umowy spółki wspólnicy postanowili ustalić wynagrodzenie dla Wnioskodawcy za prowadzenie spraw spółki komandytowej.

Zgodnie z umową Sp. z o.o. Sp.k. prawo do prowadzenia spraw spółki przysługuje komplementariuszowi. Komplementariusz jest osobą prawną więc zarząd Wnioskodawcy będzie reprezentował Sp. z o.o. Sp.k.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wypłacone wynagrodzenie przez Sp. z o.o. Sp.k. za prowadzenie spraw spółki komandytowej dla komplementariusza tj. dla Wnioskodawcy będzie kosztem uzyskania przychodów u wspólnika będącego osobą prawną, tj. Wnioskodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie wypłacane będącemu osobą prawną wspólnikowi (komplementariuszowi) za prowadzenie spraw spółki komandytowej stanowi koszt uzyskania przychodu nie tylko pozostałych wspólników spółki, ale również tego właśnie wspólnika. Wynagrodzenie to stanowi jednocześnie przychód tego wspólnika.

Spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczeń (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona (zob. art. 102 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowy, Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm. dalej „k.s.h.”). Co prawda przepisy k.s.h. dotyczące spółek komandytowych (tytuł II, dział III) nie zawierają bezpośredniego unormowania kwestii wynagrodzenia komplementariusza za prowadzenie spraw spółki, jednak za sprawą art. 103 k.s.h. zastosowanie mają przepisy dotyczące spółki jawnej. W konsekwencji przyjęcie w umowie spółki komandytowej, że komplementariuszom przysługuje wynagrodzenie za prowadzenie jej spraw oznacza, że mają oni prawo do takiego wynagrodzenia ze strony spółki (zob. art. 37 § 1 k.s.h. w zw. z art. 46 k.s.h.). Wniosek ten potwierdza brzmienie art. 147 § 2 k.s.h.

Na gruncie przepisów podatku dochodowego od osób fizycznych uznaje się (ze względu na brzmienie art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 - dalej u.p.d.o.f.), że koszty wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki pobieranego przez komplementariusza nie stanowią dla niego kosztów.

W przepisach ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. - dalej u.p.d.o.p.), nie ma jednak odpowiednika art. 23 ust. 1 pkt 10 u.p.d.o.f. Prowadzi to, według Wnioskodawcy, do wniosku, że wynagrodzenie wypłacane będącemu osobą prawną wspólnikowi (komplementariuszowi) za prowadzenie spraw spółki komandytowej stanowi koszt uzyskania przychodu nie tylko pozostałych wspólników spółki, ale również tego właśnie wspólnika (w części określonej w art. 5 ust. 2 w zw. z art. 5 ust. 1 u.p.d.o.p.).

Wnioskodawca wyjaśnia, że wynagrodzenie otrzymywane przez będącego osobą prawną wspólnika (komplementariusza) za prowadzenie spraw Spółki komandytowej stanowi dla niego przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, a konkretnie przychód z tytułu otrzymanych pieniędzy (zob. art. 12. ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p.). Co istotne, brzmienie art. 147 § 2 k.s.h. prowadzi do wniosku, że wynagrodzenie to stanowi przychód tego wspólnika (komplementariusza) w całości, tj. nie stanowi przychodu z udziału w spółce komandytowej, do której stosuje się art. 5 ust. l u.p.d.o.p. (podobnie Naczelnik Zachodniopomorskiego Urzędu Skarbowego w Szczecinie z dnia 23 lutego 2006 r. - OP/423/8/23/KBU/06). Przychód ten powstaje według Wnioskodawcy w dacie otrzymania wynagrodzenia (zgodnie z art. 12 ust. 3e u.p.d.o.p.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037), przez spółkę osobową należy rozumieć spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną.

Stosownie do art. 102 ww. kodeksu, spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Komandytariusz uczestniczy w zysku spółki proporcjonalnie do jego wkładu rzeczywiście wniesionego do spółki, chyba że umowa spółki stanowi inaczej (art. 123 § 1 kodeksu).

Zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „ustawa o pdop”), przepisy ustawy mają również zastosowanie do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej, z zastrzeżeniem ust. 1 i 3. Z uwagi na fakt, że spółka komandytowa jako spółka osobowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie dochodów przez nią uzyskiwanych podatnikami są wspólnicy tej spółki.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o pdop, zgodnie z tym przepisem przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (art. 5 ust. 2 ustawy o pdop).

Zasady wykładni systemowej nakazują przyjąć, że podział przychodów i kosztów między wspólnikami, powinien być dokonany jednolicie, w takiej proporcji, w jakiej wspólnicy partycypują w zyskach spółki osobowej. Zatem proporcję, o której mowa w art. 5 ustawy o pdop, powinno ustalać się w stosunku do przysługującego wspólnikowi będącemu osobą prawną udziału w zysku, określonemu w umowie spółki.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zostanie komplementariuszem w spółce z o.o. spółce komandytowej. Wnioskodawca zamierza odpłatnie prowadzić sprawy spółki komandytowej. Wątpliwości Wnioskodawcy budzi możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłaconego Mu wynagrodzenia.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Interpretacja pojęcia „koszty uzyskania przychodów” zawartego w ww. regulacji prowadzi do wniosku, że podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, różnych wydatków, pod warunkiem że:

• są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, lub
• są to koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, oraz
• nie są wydatkami wymienionymi w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop.
  
  

Mając na względzie powyższe, w ocenie tut. Organu, wydatki które spółka komandytowa poniesie w związku z wypłaconym wynagrodzeniem z tytułu prowadzenia jej spraw można uznać za koszty uzyskania przychodów.

W rezultacie, poniesione przez spółkę komandytową koszty uzyskania przychodów podlegają rozliczeniu u jej wspólników proporcjonalnie do ich udziałów w zyskach tej spółki.

W świetle powyższych przepisów oraz w oparciu o przedstawione zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, iż Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wypłacone Mu wynagrodzenie należne z tytułu wykonania na rzecz Spółki usług, w takiej części/proporcji, w jakiej zostało to ustalone w umowie spółki komandytowej.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, iż w zakresie ustalenia, czy i w którym momencie wypłacone przez spółkę komandytową wynagrodzenie należy uznać za przychód Wnioskodawcy wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – j.t. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.