2013.02.20 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-1163/12-4/AO
z 20 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2012 r., poz. 749) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 listopada 2012r. (data wpływu 19.11.2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 lutego 2013 r. (data wpływu 11.02.2013 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 28 stycznia 2013 r. znak sprawy IPPP2/443-1163/12-2/AO (skutecznie doręczone dnia 30.01.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania przy świadczeniu usług turystycznych na podstawie zestawienia dokumentującego zakup usług dla bezpośredniej korzyści turysty - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2012 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania przy świadczeniu usług turystycznych na podstawie zestawienia dokumentującego zakup usług dla bezpośredniej korzyści turysty. Przedmiotowy wniosek uzupełniony został pismem z dnia 6 lutego 2013 r. (data wpływu 11.02.2013 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 28 stycznia 2013 r. znak sprawy IPPP2/443-1163/12-2/AO (data doręczenia 30.01.2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka S.A. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT). Spółka prowadzi działalność w zakresie pośrednictwa jak i świadczenia we własnym imieniu i na własny rachunek usług turystycznych. Świadcząc usługi dla bezpośredniej korzyści turysty Spółka stosuje szczególne zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie przepisów art. 119 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.).

W ramach prowadzonej działalności Spółka zamawia i dokonuje płatności z tytułu nabycia szeregu usług hotelarskich oraz usług im towarzyszących (m.in. tj. usług gastronomicznych, usług parkingowych, dostępu do sieci internet, barku, TV etc.). Przedmiotowe usługi nabywane są m.in. za pośrednictwem serwisu internetowego (dalej: Serwis) prowadzonego przez podmiot trzeci z siedzibą poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, który umożliwia rezerwację miejsc hotelowych oraz innych usług i dokonywanie płatności na rzecz podmiotów świadczących usługi hotelarskie na obszarze całego świata, w tym także na terytorium Polski, posiadających status podatnika podatku VAT lub podmiotu korzystającego ze zwolnienia od tego podatku, podatnika podatku od wartości dodanej bądź też podatnika podatku o podobnym charakterze.

Spółka po nabyciu za pośrednictwem Serwisu usługi i dokonaniu płatności nie otrzymuje od podmiotów świadczących usługi faktur, rachunków lub innych dowodów zapłaty. Dotyczy to zarówno podmiotów świadczących usługi na terytorium Polski, na terytorium Unii Europejskiej jak i poza nim. Jedynym dokumentem poświadczającym nabycie usługi oraz dokonanie płatności jest zestawienie rezerwacji i płatności sporządzane przez podmiot prowadzący Serwis (dalej: Zestawienie). Zestawienie dokumentuje zakup usług dokonywany od podmiotów świadczących usługi hotelarskie i usługi towarzyszące dokonane za pośrednictwem Serwisu, zarówno w wypadku, w którym podmiot prowadzący Serwis działa jako pośrednik, jak i w wypadku, w którym usługi nabywane są bezpośrednio od podmiotu prowadzącego Serwis działającego jako usługodawca. Ponadto w uzupełnieniu przedmiotowego wniosku Wnioskodawca wskazał, że Spółka obok zastawienia wskazującego na zamówione usługi hotelowe i usługi im towarzyszące, zawierającego wykaz rezerwacji i płatności dokonanych w związku ze świadczeniem przedmiotowych usług, dysponuje dokumentami potwierdzającymi dokonanie płatności, w tym potwierdzeniami dokonanych przelewów i wyciągami i bankowymi. Identyfikowane za pomocą przedmiotowych dokumentów płatności dotyczą z reguły zakupu pojedynczych usług. Jednakże zdarzają się przypadki, że jedna płatność może dotyczyć kumulatywnej zapłaty za kilka usług nabytych dla bezpośredniej korzyści kilku turystów.

Spółka posiada umowę zawartą z podmiotem prowadzącym serwis internetowy, za pośrednictwem którego nabywane są usługi. Umowa określa ogólne zasady współpracy i ma charakter umowy ramowej. Nie odnosi się ona do nabycia poszczególnych usług nabywanych przez Wnioskodawcę dla bezpośredniej korzyści turysty. Spółka nie zawiera pisemnych umów z podmiotami, od których nabywa za pośrednictwem serwisu internetowego usługi dla bezpośredniej korzyści turysty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Zestawienie tj. dokument wskazujący na zamówione usługi hotelowe i usługi im towarzyszące oraz zawierający wykaz rezerwacji oraz płatności dokonanych w związku z świadczeniem przedmiotowych usług przez podmioty świadczące usługi na terytorium Polski lub poza nim, wystawiony przez podmiot z siedzibą poza terytorium RP prowadzący serwis internetowy, pośredniczący w nabyciu usług hotelowych oraz usług im towarzyszących lub dokonujący odsprzedaży przedmiotowych usług na rzecz Wnioskodawcy, może stanowić dokument z którego wynikają kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług dla bezpośredniej korzyści podatników w rozumieniu art. 119 ust. 3a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, na wskazane powyżej pytanie należy udzielić odpowiedzi twierdzącej.

Stosownie do art. 119 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.; dalej: UVAT) podstawą opodatkowania podatkiem VAT przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Marżą jest w tym wypadku różnica między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, odpowiednio przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie i ubezpieczenie (art. 119 ust. 2 UVAT).

W myśl art. 119 ust. 3, ust. 1 tego artykułu znajduje zastosowanie, gdy podatnik działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek a przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

Zgodnie z art. 119 ust. 3a UVAT, podatnicy świadczący usługi turystyki są obowiązani posiadać dokumenty, z których wynikają kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

UVAT nie precyzuje z jakich dokumentów powinny wynikać kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. Nie wskazuje w szczególności, że dokumentami tymi powinny być wyłącznie faktury VAT lub dokumenty traktowane jako faktury, o których mowa w rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.) np. biletów, rachunków, dowodów zapłaty za przejazdy autostradami płatnymi.

W związku z powyższym, w ocenie Spółki należy przyjąć, że wysokość wydatków na nabycie towarów i usług dla bezpośredniej korzyści turysty może wynikać także z innych dokumentów niż faktury lub dokumenty traktowane jako faktury przez powoływane powyżej rozporządzenie. Zdaniem Wnioskodawcy nie ma podstaw do przyjęcia, że inne niż wymienione powyżej dokumenty poświadczające dokonanie wydatków, o których mowa w art. 119 ust. 3a UVAT, np. umowy z kontrahentami, wyciągi, potwierdzenia przelewu, dowody zapłaty, nie mogą dokumentować kwot wydatkowanych dla bezpośredniej korzyści turysty. Jedynym bowiem warunkiem jakie powinny spełniać te dokumenty wynikającym z art. 119 ust. 3a UVAT jest to, że z przedmiotowych dokumentów posiadanych przez podatnika VAT powinna wynikać kwota wydatkowana w celu nabycia towarów i usług dla bezpośredniej korzyści turysty.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wypowiedziach władz skarbowych. Przykładowo w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 29 stycznia 2008 r., sygn. IBPP2/443-240a/07/EJ, czytamy: „przy obliczaniu marży należy brać pod uwagę wszystkie wydatki związane z daną usługą turystyczną, stanowiące składniki tej usługi, tj. te udokumentowane fakturami VAT oraz udokumentowane innymi dowodami takimi jak: rachunek, dowody opłat, paragony, (…).” Także w piśmie z 4 marca 2010 r., sygn. IBPP1 /443-1232/09/ES, organ ten potwierdził możliwość wykorzystania innych niż faktura dokumentów, wskazując, że możliwe jest wykorzystanie w szczególności takich dokumentów jak polecenie przelewu, pokwitowanie zapłaty, a także biletów oraz podpisanych z kontrahentami umów. Pogląd ten wyraził Naczelnik II Urzędu Skarbowego Warszawa Śródmieście w postanowieniu z 9 maja 2005 r., sygn. 1436/2BV/443/73/05/MKow, w którym stwierdził, że przy obliczeniu marży „należy brać pod uwagę wszystkie wydatki związane z daną usługą turystyczną, tj. te udokumentowane fakturami VAT oraz udokumentowane innymi dowodami księgowymi takimi jak: rachunek, bilety przewozowe, bilety parkingowe czy inne dowody opłat (...).” Również w postanowieniu z 3 lipca 2007 r., wydanym przez Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty, sygn. I USB III/436/17/2007/br, organ podatkowy przyjął, że: „Dowodami potwierdzającymi nabycie usług obcych, w tym przypadku mogą być również inne niż faktura VAT dokumenty takie jak rachunki, umowy, bilety.”

UVAT nie wskazuje również jaki podmiot powinien wystawić dokument, o którym mowa w art. 119 ust. 3a UVAT. Nie precyzuje w szczególności, czy dokument może być wystawiony przez usługodawcę UVAT nie wskazuje również, że wystawcą dokumentu nie może być podmiot trzeci pośredniczący w zakupie usługi lub świadczący usługi związane z dokonaniem płatności lub zamówieniem usługi. Dlatego też w opinii Wnioskodawcy z punktu widzenia zastosowania procedury marży bez znaczenia pozostaje to, jaki podmiot wystawił przedmiotowy dokument, o ile dokument pozwala na identyfikację kwot wydatkowanych na towary i usługi nabyte dla bezpośredniej korzyści turysty. Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach 4 marca 2010 r. sygn. IBPP1/443-1232/09/ES. W powołanym piśmie Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach zaakceptował udokumentowanie poniesienie wydatki dla bezpośredniej korzyści turysty za pomocą m.in. polecenia przelewu lub wyciągu bankowego.

Biorąc powyższe pod uwagę zaważywszy na jednolite stanowisko władz skarbowych w opisanym powyżej zakresie, Dyrektor winien odpowiedzieć twierdząco na pytanie Wnioskodawcy i przyjąć, że zestawienie jako dokument wystawiony przez podmiot trzeci dokumentujący zakup usług dla bezpośredniej korzyści turysty za pośrednictwem Serwisu, zawierający specyfikację płatności, które zostały dokonane przez Spółkę w związku z nabyciem towarów i usług dla bezpośredniej korzyści turysty, może zostać uznane za dokument, z którego wynikają wydatki na nabycie towarów i usług dla bezpośredniej korzyści turysty w rozumieniu art. 119 ust. 3a UVAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 119 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Stosownie do treści art. 119 ust. 2 ww. ustawy przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

W myśl art. 119 ust. 3 ww. ustawy przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;
przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

Na mocy art. 119 ust. 3a ww. ustawy podatnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty.

Zgodnie z art. 109 ust. 3 ww. ustawy podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Regulacja określona w art. 119 ust. 3a ustawy o podatku od towarów i usług w sposób kategoryczny zobowiązuje podatników świadczących usługi turystyki do prowadzenia specyficznej dla tego rodzaju działalności ewidencji.

Zauważyć należy, iż z powyższych przepisów nie wynika wprost, że wyliczenie marży ma być dokonane tylko i wyłącznie na podstawie wydatków udokumentowanych fakturami VAT. W przepisie art. 119 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług mowa jest o „cenie nabycia przez podatnika (świadczącego usługę turystyczną) towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty”, co nie oznacza w odniesieniu do sformułowania - innych podatników, wyłącznie zarejestrowanych podatników zobowiązanych do udokumentowania transakcji fakturą VAT. Tym samym, dokument z którego wynikają kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług może być wystawiony przez podmiot nie zobowiązany do udokumentowania transakcji fakturą. Jednakże dokumentem, z którego wynikać mają kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług przez podatnika świadczącego usługę turystyczną od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty winien być dokument, z którego jednoznacznie wynika fakt nabycia towarów i usług dla bezpośredniej korzyści turysty oraz wysokość wydatków poniesionych z tego tytułu. W konsekwencji powyższego, przy obliczaniu marży należy brać pod uwagę udokumentowane wydatki związane z nabyciem danej usługi turystycznej.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzi działalność w zakresie pośrednictwa jak i świadczenia we własnym imieniu i na własny rachunek usług turystycznych. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zamawia i dokonuje płatności z tytułu nabycia szeregu usług hotelarskich oraz usług im towarzyszących (m.in. tj. usług gastronomicznych, usług parkingowych, dostępu do sieci internet, barku, TV etc.). Przedmiotowe usługi nabywane są m.in. za pośrednictwem serwisu internetowego prowadzonego przez podmiot trzeci z siedzibą poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, który umożliwia rezerwację miejsc hotelowych oraz innych usług i dokonywanie płatności na rzecz podmiotów świadczących usługi hotelarskie na obszarze całego świata, w tym także na terytorium Polski, posiadających status podatnika podatku VAT lub podmiotu korzystającego ze zwolnienia od tego podatku, podatnika podatku od wartości dodanej bądź też podatnika podatku o podobnym charakterze. Po nabyciu za pośrednictwem Serwisu usługi i dokonaniu płatności Wnioskodawca nie otrzymuje od podmiotów świadczących usługi faktur, rachunków lub innych dowodów zapłaty. Dotyczy to zarówno podmiotów świadczących usługi na terytorium Polski, na terytorium Unii Europejskiej jak i poza nim. Dokumentem poświadczającym nabycie usługi oraz dokonanie płatności jest zestawienie rezerwacji i płatności sporządzane przez podmiot prowadzący Serwis. Zestawienie dokumentuje zakup usług dokonywany od podmiotów świadczących usługi hotelarskie i usługi towarzyszące dokonane za pośrednictwem Serwisu, zarówno w wypadku, w którym podmiot prowadzący Serwis działa jako pośrednik, jak i w wypadku, w którym usługi nabywane są bezpośrednio od podmiotu prowadzącego Serwis działającego jako usługodawca. Obok przedmiotowego zastawienia Wnioskodawca dysponuje dokumentami potwierdzającymi dokonanie płatności, w tym potwierdzeniami dokonanych przelewów i wyciągami bankowymi. Identyfikowane za pomocą przedmiotowych dokumentów płatności dotyczą z reguły zakupu pojedynczych usług. Jednakże zdarzają się przypadki, że jedna płatność może dotyczyć kumulatywnej zapłaty za kilka usług nabytych dla bezpośredniej korzyści kilku turystów.

Wskazać należy, iż podstawowym obowiązkiem podatnika podatku od towarów i usług jest prawidłowe opodatkowanie wykonywanych czynności podlegających opodatkowaniu. Podatnik VAT stosujący procedurę opodatkowania marżą musi:

działać na rzecz nabywcy usługi turystyki we własnym imieniu i na własny rachunek tzn. sprzedawać taką usługę a nie pośredniczyć w jej nabyciu,
nabywać towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty np. transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie itd.
prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, z uwzględnieniem kwoty wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty,
posiadać dokumenty nabycia towarów i usług celem udokumentowania wydatkowanych kwot.

Tak więc dla prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania usług turystycznych, opodatkowanych wg szczególnej procedury, określonej przepisem art. 119 ust. 1, konieczne jest prowadzenie ewidencji na podstawie posiadanych dokumentów potwierdzających nabyte towary i usługi oraz wydatkowane kwoty na ich nabycie od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

Zgodzić się należy z Wnioskodawcą, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują jaki oraz w jakiej formie powinien być sporządzony dokument potwierdzający nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. Jednakże powyższe nie daje podstaw do twierdzenia, iż dokumentem, o którym mowa jest w art. 119 ust. 3a ustawy o VAT może to być wszelkiego rodzaju dokument, a jedynym warunkiem jaki winien on spełniać jest wynikająca z niego kwota wydatkowana na nabycie towarów i usług dla bezpośredniej korzyści turysty. Wskazać bowiem należy, iż dokument winien odzwierciedlać rzeczywisty przebieg transakcji gospodarczej. Tym samym, jak wskazano powyżej, dokumentem, o którym mowa w art. 119 ust. 3a ustawy o podatku od towarów i usług będzie tylko taki dokument, z którego jednoznacznie wynika fakt nabycia towarów i usług dla bezpośredniej korzyści turysty oraz wysokość wydatków poniesionych z tego tytułu. Dokument bowiem to dowód, świadectwo prawdziwości zaistniałego faktu. Aby dawał on możliwość ustalenia marży musi dowodzić, że usługa (towar) miała miejsce oraz winien określać kwotę poniesioną na jej nabycie.

W niniejszych okolicznościach dokumentem poświadczającym nabycie usługi dla bezpośredniej korzyści turysty nie jest zestawienie zawierające wykaz rezerwacji oraz płatności dokonanych w związku ze świadczeniem usług hotelarskich i usług im towarzyszących nabytych od podmiotów posiadających status podatnika podatku VAT lub podmiotu korzystającego ze zwolnienia od tego podatku, podatnika podatku od wartości dodanej bądź też podatnika podatku o podobnym charakterze. Przedmiotowe usługi nabywane są za pośrednictwem serwisu internetowego prowadzonego przez podmiot trzeci z siedzibą poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, który jest wystawcą przedmiotowego zestawienia.

W przedmiotowych okolicznościach zestawienie wskazuje, co prawda, na zamówione usługi hotelowe i usługi im towarzyszące oraz zawiera wykaz rezerwacji oraz płatności dokonanych w związku ze świadczeniem przedmiotowych usług, jednakże nie jest dokumentem mogącym świadczyć o nabyciu towarów i usług dla bezpośredniej korzyści turysty i poniesionych z tego tytułu wydatkach. Wskazuje jedynie na zamówione, zarezerwowane usługi i poniesione z tego tytułu koszty, ale samo w sobie nie może być dowodem.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że przedmiotowe zestawienie wystawione przez podmiot trzeci wskazujące na zamówione usługi hotelowe i usługi im towarzyszące, zawierające wykaz rezerwacji oraz płatności dokonanych w związku z przedmiotowymi usługami nie stanowi dokumentu dowodzącego o wykonanych usługach i poniesionych wydatkach na nabycie towarów i usług dla bezpośredniej korzyści turysty. Jednakże zauważyć należy, iż w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca wskazał, że obok zastawienia wskazującego na zamówione usługi hotelowe i usługi im towarzyszące, zawierającego wykaz rezerwacji i płatności dokonanych w związku ze świadczeniem przedmiotowych usług posiada dokumenty potwierdzające dokonanie płatności (dokonane przelewy i wyciągi bankowe). W związku z powyższym, pomimo, iż samo zestawienie nie stanowi podstawy do ujęcia przy ustaleniu opodatkowania na szczególnych zasadach to Wnioskodawca ma prawo ustalić marżę, o której mowa w art. 119 ust. 1 ustawy o VAT na podstawie posiadanych dokumentów (potwierdzeń dokonanych przelewów i wyciągów bankowych), które potwierdzają fakt nabycia towarów i usług dla bezpośredniej korzyści turysty oraz wysokość wydatków poniesionych z tego tytułu.

W konsekwencji powyższego, stanowisko Wnioskodawcy stwierdzające o uznaniu zestawienia za dokument, z którego wynikają wydatki na nabycie towarów i usług dla bezpośredniej korzyści turysty w rozumieniu art. 119 ust. 3a ustawy o VAT należało uznać za nieprawidłowe.

Na poparcie własnego stanowiska Wnioskodawca przywołał interpretacje: Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 29 stycznia 2008 r., sygn. IBPP2/443-240a/07/EJ, interpretację z dnia 4 marca 2010 r., sygn. IBPP1/443-1232/09/ES, postanowienie Naczelnika II Urzędu Skarbowego Warszawa Śródmieście z dnia 9 maja 2005 r., sygn. 1436/2BV/443/73/05/Mkow, postanowienie z 3 lipca 2007 r., wydane przez Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty, sygn. I USB III/436/17/2007/br. Jednakże stwierdzić należy, iż niniejsze rozstrzygnięcia nie potwierdzają stanowiska Wnioskodawcy. Zauważyć bowiem należy, iż pomimo, że przy obliczaniu marży należy brać pod uwagę wszystkie wydatki związane z daną usługą turystyczna, również udokumentowane innymi niż faktura dowodami jak rachunek, dowody opłat, paragony, bilety to w żadnym miejscu przywołanych przez Wnioskodawcę rozstrzygnięć nie stwierdzono, że zestawienie wskazujące na zamówione usługi hotelowe i usługi im towarzyszące oraz zawierające wykaz rezerwacji i płatności dokonanych w związku z świadczeniem przedmiotowych usług jest dokumentem pozwalającym na zastosowanie szczególnego opodatkowania marżą.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin