INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 06 listopada 2012 r. (data wpływu 12.11.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przypisania różnic kursowych od własnych środków pieniężnych do działalności opodatkowanej lub zwolnionej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• rozpoznania różnic kursowych od własnych środków pieniężnych,
• przypisania różnic kursowych od własnych środków pieniężnych do działalności opodatkowanej lub zwolnionej,
• przypisania różnic kursowych wynikających z przewalutowania środków na PLN w celu dokonania określonych płatności do działalności opodatkowanej lub zwolnionej,
• przypisania różnic kursowych wynikających z przewalutowania środków na PLN w innym celu niż dokonanie określonych płatności do działalności opodatkowanej lub zwolnionej,
• przypisania różnic kursowych powstających wskutek spłaty pożyczki / kredytu do działalności opodatkowanej lub zwolnionej.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie X Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE) na podstawie zezwolenia nr (…) wydanego 22 lutego 2006 r. zmienionego decyzją nr (…) z dnia 26 lutego 2010 r. (dalej: Zezwolenie).

Spółka prowadzi na terenie SSE co do zasady działalność objętą Zezwoleniem i na podstawie wyżej wymienionego Zezwolenia korzysta ze zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Ponadto, w ograniczonym zakresie, Spółka prowadzi także działalność opodatkowaną, obejmującą m.in.:

• wynajem powierzchni biurowej i produkcyjnej,
• sprzedaż materiałów produkcyjnych i części,
• naprawy gwarancyjne i pogwarancyjne modułów innych niż moduły telewizyjne,
• refaktury kosztów mediów i usług telekomunikacyjnych.
  
  

Spółka na potrzeby prowadzonej działalności utrzymuje rachunki bankowe walutowe, przy pomocy których realizuje płatności w walutach obcych związane zarówno z działalnością określoną w zezwoleniu (zwolnioną), jak i pozostałą (opodatkowaną), w szczególności:

• sprzedaż towarów i usług w walutach obcych,
• zakup towarów i usług w walutach obcych,
• zaciąganie pożyczek / kredytów w walutach obcych (m.in. w rachunku bieżącym),
• udzielanie pożyczek / kredytów w walutach obcych.
  
  

Ponadto, Spółka dokonuje również przewalutowań środków walutowych na PLN. Przewalutowania, co do zasady, dokonywane są w związku z koniecznością dokonania spłaty określonych zobowiązań w walucie krajowej (wówczas kwota przewalutowania odpowiada konkretnym zobowiązaniom w PLN znanym w momencie dokonywania przewalutowania). Przewalutowania mogą być zatem związane ze spłatą różnego rodzaju zobowiązań (tj. związanych z działalnością strefową, albo / i pozastrefową). Jednak, zdarzają się sytuacje, w których przewalutowania nie są dokonywane w związku z konkretną transakcją, lecz w innym celu (np. służą zmianie struktury posiadanych środków pieniężnych lub spłacie zobowiązań w walucie krajowej w przyszłości). W przypadku, gdy przewalutowania nie są związane z konkretną transakcją, od dnia przewalutowania do momentu całkowitego wydatkowania tych środków może upłynąć nawet kilkanaście dni.

Z uwagi na fakt, że zarówno wpływy na rachunki walutowe, jak i wypływy realizowane są po różnych kursach, Wnioskodawca rozpoznaje różnice kursowe od środków pieniężnych w walucie obcej, które to różnice, począwszy od 1 stycznia 2010 r., dla celów podatkowych ustalane są w oparciu o art. 15a ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Innymi słowy, Wnioskodawca oblicza różnice kursowe od przepływu własnych środków pieniężnych jako różnicę między wartością wpływu waluty obcej wycenionego zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 3, ust. 3 pkt 3 oraz ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a wartością wypływu waluty obcej wycenionego zgodnie z powyższymi przepisami. Wspomniane różnice kursowe Spółka identyfikuje stosując metodę określoną w art. 34 ust. 4 pkt 2 ustawy o rachunkowości, przyjmując, że rozchód środków pieniężnych wyrażonych w walucie obcej wycenia się kolejno po cenach tych składników aktywów, które jednostka nabyła najwcześniej (FIFO).

W kalkulacji powyższych różnic kursowych, Wnioskodawca uwzględnia wszystkie wpływy w walucie obcej (z jakiegokolwiek tytułu), które powiększają stan posiadanych środków pieniężnych wykazany w księgach Spółki dla celów bilansowych. Analogicznie, Wnioskodawca bierze pod uwagę wszystkie wypływy waluty obcej (z jakiegokolwiek tytułu), pomniejszające stan posiadanych środków pieniężnych wykazany w księgach Spółki dla celów bilansowych. Poprawność sprawozdania finansowego Spółki podlega badaniu biegłego rewidenta.

Różnice kursowe z tytułu rozchodu waluty obcej prezentowane są na poszczególnych kontach w postaci zbiorczych zapisów dokonywanych raz w miesiącu. Jednocześnie, na podstawie prowadzonej ewidencji analitycznej Spółka dysponuje szczegółowymi danymi źródłowymi, które mimo faktu zaksięgowania zbiorczymi kwotami, umożliwiają prześledzenie sposobu wydatkowania środków w walucie obcej, tj. celu poszczególnych wypływów z rachunków walutowych i co za tym idzie, precyzyjne ustalenie, które wypływy zostały przeznaczone na działalność prowadzoną na terenie SSE, a które na działalność pozastrefową (z wyjątkiem niektórych przewalutowań niepowiązanych z konkretną transakcją opisanych powyżej).

Jako podmiot korzystający ze zwolnienia podatkowego, Wnioskodawca jest zobowiązany do odrębnego ustalenia przychodów z działalności opodatkowanej oraz z działalności korzystającej ze zwolnienia podatkowego i alokacji kosztów odpowiadających tym przychodom.

Jeżeli nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przychodów przypadających na poszczególne źródła przychodów, Wnioskodawca koszty te ustala w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z poszczególnych rodzajów działalności w ogólnej kwocie przychodów, zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z uwagi na fakt, iż wpływy i wypływy środków na rachunku bieżącym wynikają zarówno z transakcji pozostających w związku z działalnością zwolnioną, jak i pozostałą (opodatkowaną), Wnioskodawca powziął wątpliwości co do prawidłowej alokacji różnic kursowych powstałych w wyniku realizacji płatności za pośrednictwem bankowych rachunków walutowych oraz w wyniku przewalutowań.

W praktyce zdarza się bowiem, że na rachunek walutowy wpływają środki pieniężne ze źródeł, z których dochód jest zwolniony, które następnie przeznaczane są na zakupy związane ze źródłami, z których dochód jest opodatkowany.

Mogą zdarzać się również sytuacje odwrotne, tj. na rachunek walutowy wpływają środki w związku z działalnością opodatkowaną, które następnie przeznaczane są na działalność zwolnioną.

W odniesieniu do pożyczek / kredytów zaciąganych przez Spółkę (m.in. w rachunku bieżącym), Spółka jest w stanie jednoznacznie ustalić płatności za poszczególne wydatki, do realizacji których zostały wykorzystane środki pieniężne pochodzące z pożyczki / kredytu. Tym samym, Spółka jest w stanie precyzyjnie ustalić, które środki z pożyczki / kredytu zostały przeznaczone na pokrycie wydatków bezpośrednio związanych z działalnością prowadzoną na terenie SSE na podstawie Zezwolenia (działalnością zwolnioną), a które środki zostały przeznaczone na pokrycie wydatków bezpośrednio związanych z działalnością opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego:

1. prawidłowe jest, w opisanym stanie faktycznym, rozpoznawanie przez Spółkę różnic kursowych (dodatnich lub ujemnych) od własnych środków pieniężnych (w myśl art. 15a ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), które zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe, powstających w sytuacji, w której kurs waluty obcej w dniu wpływu środków pieniężnych na rachunki walutowe Spółki różni się od kursu waluty obcej w dniu wypływu tych środków,
2. prawidłowe jest przypisywanie do wyniku z działalności opodatkowanej podatkiem dochodowym od osób prawnych różnic kursowych (dodatnich lub ujemnych) od własnych środków pieniężnych (w myśl art. 15a ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), wynikających z płatności dokonywanych w związku z działalnością opodatkowaną, natomiast do wyniku z działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych różnic kursowych (dodatnich lub ujemnych) od własnych środków pieniężnych (w myśl art. 15a ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) wynikających z płatności dokonywanych w związku z działalnością zwolnioną z opodatkowania,
3. prawidłowe jest przypisywanie do wyniku z działalności opodatkowanej podatkiem dochodowym od osób prawnych różnic kursowych (dodatnich lub ujemnych) od własnych środków pieniężnych (w myśl art. 15a ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), wynikających z przewalutowań środków na walutę krajową w celu dokonania określonych płatności w tej walucie związanych z działalnością opodatkowaną, natomiast do wyniku z działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych różnic kursowych (dodatnich lub ujemnych) od własnych środków pieniężnych (w myśl art. 15a ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), wynikających z przewalutowań środków na walutę krajową w celu dokonania określonych płatności w tej walucie związanych z działalnością zwolnioną z opodatkowania,
4. prawidłowe jest uznanie dodatnich i ujemnych różnic kursowych od własnych środków pieniężnych (w myśl art. 15a ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), powstających wskutek przewalutowania środków na PLN w innym celu niż dokonanie określonych płatności w walucie krajowej, jako związanych zarówno z działalnością opodatkowaną, jak i zwolnioną oraz rozpoznanie ich odpowiednio jako przychodów z działalności opodatkowanej oraz kosztów wspólnych dla działalności opodatkowanej i zwolnionej,
5. prawidłowe jest przypisywanie do wyniku z działalności opodatkowanej podatkiem dochodowym od osób prawnych różnic kursowych (dodatnich lub ujemnych) powstających (w myśl art. 15a ust. 2 pkt 5 oraz ust. 3 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) wskutek spłaty pożyczki / kredytu, gdy środki z pożyczki / kredytu zostały wydane na cele związane z działalnością opodatkowaną, natomiast do wyniku z działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych różnic kursowych (dodatnich lub ujemnych) powstających (w myśl art. 15a ust. 2 pkt 5 oraz ust. 3 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) wskutek spłaty pożyczki / kredytu, gdy środki z pożyczki / kredytu zostały wydane na cele związane z działalnością zwolnioną - jeśli Spółka jest w stanie bezpośrednio przyporządkować te konkretne kwoty pożyczki / kredytu do poszczególnych kategorii wydatków...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 2. Wniosek Spółki w zakresie pozostałych pytań został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi wydanymi w dniu 12 lutego 2013 r. nr ILPB4/423-383/12-2/ŁM, nr ILPB4/423-383/12-4/ŁM, nr ILPB4/423-383/12-5/ŁM oraz nr ILPB4/423-383/12-6/ŁM.

Zdaniem Wnioskodawcy, różnice kursowe od własnych środków pieniężnych (w myśl art. 15a ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), wynikające z realizacji płatności w walucie obcej, powinny być alokowane bezpośrednio do działalności opodatkowanej albo zwolnionej z opodatkowania (odpowiednio jako przychody i koszty) w zależności od celu wypływu, w związku z którym powstały, przy uwzględnieniu obranej przez Wnioskodawcę zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości metody wyceny rozchodu środków pieniężnych wyrażonych w walucie obcej.

Uzasadnienie.

Zdaniem Wnioskodawcy, podatnicy prowadzący jednocześnie działalność zwolnioną i opodatkowaną, w pierwszej kolejności powinni dokonywać tzw. bezpośredniej alokacji przychodów i kosztów do poszczególnych rodzajów działalności. Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się:

„1) przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku,

(...)

3) kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 (…)”.

Wyżej wskazane przepisy znajdują odpowiednie zastosowanie przy ustalaniu straty (art. 7 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

W praktyce rozliczeń podatkowych podmiotów korzystających ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie zezwolenia na działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, ustalanie i oddzielanie przychodów i kosztów uwzględnianych przy ustalaniu dochodu podlegającego opodatkowaniu (straty) od przychodów nie podlegających opodatkowaniu i kosztów uzyskania tych przychodów, określane jest mianem alokacji.

Dopiero w sytuacji, gdy bezpośrednia alokacja jest niemożliwa, zastosowanie znajduje art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym:

„Jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów”.

Przepis ten stanowi, iż w przypadku, w którym bezpośrednia alokacja kosztów nie jest możliwa, zastosowanie znajduje tzw. przychodowy klucz alokacji kosztów. W odniesieniu do przychodów, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewiduje możliwości alokacji za pomocą klucza (obowiązuje wyłącznie bezpośrednia alokacja). Co za tym idzie, w przypadku gdy nie jest możliwa bezpośrednia alokacja danego przychodu do wyniku z działalności zwolnionej / podlegającej opodatkowaniu, dany przychód podlega w całości opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W zakresie ustalania różnic kursowych, w niniejszej sprawie znajduje zastosowanie art. 15a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowiący, iż:

„Dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

3) otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni z zastrzeżeniem pkt 4 i 5 (...)”

oraz analogiczne przepisy dotyczące powstawania ujemnych różnic kursowych zawarte w art. 15a ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż różnice kursowe od przepływów własnych środków pieniężnych, powstające w momencie wypływu waluty z rachunku bieżącego walutowego stanowią przychody oraz koszty tej działalności (opodatkowanej albo zwolnionej), z którą związana jest transakcja (płatność), w związku z którą powstają. Jedynie w przypadku, gdy nie jest możliwa bezpośrednia alokacja różnic kursowych do konkretnej transakcji, albo gdy transakcja (płatność), w związku z którą powstają nie jest jednoznacznie związana jedynie z działalnością opodatkowaną albo zwolnioną, dodatnie różnice kursowe powinny być traktowane jako przychód z działalności opodatkowanej a ujemne jako koszt wspólny obu rodzajów działalności.

W myśl zasady akcesoryjności, różnice kursowe są nierozerwalnie związane z transakcją główną, której dotyczą i nie mogą funkcjonować samodzielnie. Należy zatem rozpatrywać je przez pryzmat transakcji głównej, w związku z którą powstały. Jeżeli zatem transakcja główna dotyczy działalności zwolnionej z opodatkowania, to konsekwentnie różnice kursowe także.

Zatem, dla poprawnego ustalenia wyniku z działalności zwolnionej z opodatkowania, konieczne jest, aby przedsiębiorca był w stanie wyodrębnić w księgach rachunkowych tą wartość różnic kursowych (zarówno dodatnich, jak i ujemnych), które powstały w związku z transakcjami strefowymi.

Różnice kursowe od przepływu własnych środków pieniężnych realizują się z dniem wypływu środków, w szczególności w wyniku zapłaty konkretnego zobowiązania (dzień wypływu / zapłaty decyduje również o ich wartości). Nie mają one charakteru samoczynnego. W związku z tym, rozliczenie dodatnich lub ujemnych różnic kursowych od własnych środków pieniężnych powinno nastąpić w ślad za transakcją, w związku z którą różnica ta powstaje.

Podobne stanowisko w zakresie rozliczania różnic kursowych od własnych środków pieniężnych przez przedsiębiorców prowadzących działalność na terenie strefy, prezentują również organy podatkowe. W szczególności, w interpretacji Ministra Finansów wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 27 kwietnia 2009 r. sygn. IBPBI/2/423-108/09/AM czytamy: „Natomiast powstałe na rachunku dewizowym różnice kursowe podlegają zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ww. ustawy pod warunkiem, że różnice te dotyczą operacji gospodarczych związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia”.

W związku z tym, różnice kursowe od przepływu własnych środków pieniężnych, należy rozliczać z uwzględnieniem charakteru transakcji powodującej wypływ waluty, tj. np. w przypadku wypływu waluty w związku z zapłatą za transakcję zakupową, o alokacji różnicy kursowej od własnych środków pieniężnych decyduje, czy wydatek (zakup) jest strefowy, pozastrefowy lub dotyczy działalności wspólnej. Jeśli wydatek został zaliczony do działalności strefowej, odpowiednio dodatnia lub ujemna różnica kursowa od własnych środków pieniężnych będzie przychodem lub kosztem uzyskania przychodów działalności strefowej. Gdy zobowiązanie zostanie zaliczone do działalności pozastrefowej, ustalone różnice należy rozliczyć jako przychód lub koszt działalności pozastrefowej.

Wątpliwości mogą zrodzić wypływy środków pieniężnych związane z transakcjami dotyczącymi wydatków (kosztów) wspólnych. Zdaniem Spółki, w związku z faktem, że regulacje ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewidują możliwości podziału przychodów żadnymi proporcjami, dodatnie różnice kursowe realizowane na skutek wypływu środków pieniężnych w związku z transakcjami dotyczącymi wydatków (kosztów) wspólnych należy zaliczyć w całości do przychodów działalności opodatkowanej. Natomiast ujemne różnice kursowe powstające na skutek wypływu środków pieniężnych w związku z wydatkami (kosztami) wspólnymi powinny, w ocenie Spółki, zostać podzielone kluczem przychodowym do obu rodzajów działalności.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, alokacja różnic kursowych od własnych środków pieniężnych powstałych w wyniku realizacji płatności poprzez rachunek walutowy powinna być analogiczna do alokacji wydatku, w związku z którym dochodzi do powstania wspomnianej różnicy kursowej.

Innymi słowy, Wnioskodawca uważa, że różnice kursowe od własnych środków pieniężnych (w myśl art. 15a ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), wynikające z realizacji płatności w walucie obcej, powinny być alokowane do działalności opodatkowanej albo zwolnionej z opodatkowania (odpowiednio jako przychody i koszty) w zależności od celu wypływu, w związku z którym powstały, przy uwzględnieniu obranej przez Wnioskodawcę, zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, metody wyceny rozchodu środków pieniężnych wyrażonych w walucie obcej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji, stwierdzić należy, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.