INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30.08.2012 r. (data wpływu 03.09.2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 07.11.2012 r. (data nadania 08.11.2012 r., data wpływu 12.11.2012 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Nr IPPB5/423-758/12-2/JC oraz IPPB2/415-785/12-2/AK z dnia 30.10.2012 r. (data doręczenia 02.11.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez C. w związku z zakupem:

• wieńców pogrzebowych, publikacji nekrologów i kondolencji w prasie, ponoszone w związku ze śmiercią pracowników C. – jest prawidłowe,
• wieńców pogrzebowych, publikacji nekrologów i kondolencji w prasie, ponoszone w związku ze śmiercią byłych pracowników (w tym emerytów, rencistów) i członków najbliższej rodziny pracowników – jest nieprawidłowe,
• wieńców pogrzebowych, publikacji kondolencji w prasie, ponoszone w związku ze śmiercią osób związanych z działalnością naukowo-dydaktyczną nie będących pracownikami C. - jest nieprawidłowe,
• kwiatów i upominków niewielkiej wartości dla pracowników przechodzących na emeryturę lub pracowników obchodzących jubileusz z tytułu wieloletniej pracy – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 03.09.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez C. w związku z zakupem wieńców pogrzebowych, publikacji nekrologów i kondolencji w prasie oraz zakupem kwiatów i upominków niewielkiej wartości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

C. jest samodzielną placówką naukowo-dydaktyczną, powołaną Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 9 października 1970 r. (Dz. U. Nr 29, poz. 247), podległą Ministrowi Zdrowia działającą na podstawie:

• Ustawy „Prawo o szkolnictwie wyższym”,
• Ustawy o Zakładach Opieki Zdrowotnej będąc organem założycielskim dwóch szpitali klinicznych,
• Statutu nadanego Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 15 grudnia 2006 r. (Dz.U. Nr 17, poz. 86).
  
  

C. jest podatnikiem podatku od osób prawnych w świetle ustawy o podatku od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 roku, od 2012 roku dokonuje wpłat zaliczek według uproszczonej formy na zasadach określonych w art. 25 ust. 6 (1/12). C. jest również płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych w świetle ustawy od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 roku.

W kosztach C. pojawiają się m.in. wydatki związane z zakupem wieńców pogrzebowych, publikacji nekrologów i kondolencji w prasie, ponoszone w związku ze śmiercią pracowników C., byłych pracowników (w tym emerytów, rencistów), członków najbliższej rodziny pracowników oraz osób związanych z działalnością naukowo-dydaktyczną nie będących pracownikami C., np. przedstawicieli innych uczelni medycznych, szpitali klinicznych.

Ponadto w sytuacji, gdy pracownicy przechodzą na emeryturę lub obchodzą jubileusz z tytułu wieloletniej pracy wręczane są kwiaty lub upominki o niewielkiej wartości (do 200 zł), zakupione ze środków własnych. W przypadku osób przechodzących na emeryturę kwiaty lub upominki o niewielkiej wartości (do 200 zł) wręczane są w momencie, gdy pracownik jest jeszcze w stosunku pracy (przed przejściem na emeryturę).

W uzupełnieniu wniosku z dnia 07.11.2012 r., Wnioskodawca wskazał, iż wydatki opisane w stanie faktycznym wniosku (wydatki związane z zakupem wieńców, publikacji nekrologów i kondolencji, kwiatów i upominków) ponoszone są przez C. ze środków obrotowych C. (dotacji lub przychodów własnych), nie stanowiących środków Funduszu Świadczeń Socjalnych jak również nie stanowiących środków Funduszu Związków Zawodowych.

Ponadto, Wnioskodawca wraz z powyższym pismem przedłożył aktualny statut C. obowiązujący od 31 października 2012 r., nadany przez Ministra Zdrowia (Zarządzenie Ministra Zdrowia z dnia 30 października 2012 r., Dz. Urz. Min. Zdrow. z 2012 r., poz. 79).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wydatki związane z zakupem wieńców pogrzebowych, publikacji nekrologów i kondolencji w prasie, ponoszone w związku ze śmiercią pracowników C., byłych pracowników (w tym emerytów, rencistów) i członków najbliższej rodziny pracowników można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od osób prawnych...
2. Czy wydatki związane z zakupem wieńców pogrzebowych, publikacji kondolencji w prasie, ponoszone w związku ze śmiercią osób związanych z działalnością naukowo-dydaktyczną nie będących pracownikami C., np. przedstawicieli innych uczelni medycznych, szpitali klinicznych można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od osób prawnych...
3. Czy wydatki na zakup kwiatów i upominków niewielkiej wartości (do 200 zł) dla pracowników przechodzących na emeryturę lub pracowników obchodzących jubileusz z tytułu wieloletniej pracy stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
4. Czy kwiaty i upominki niewielkiej wartości (do 200 zł) dla pracowników przechodzących na emeryturę (ale będącymi jeszcze w stosunku pracy) oraz dla pracowników obchodzących jubileusz z tytułu wieloletniej pracy korzystają ze zwolnienia od podatku od osób fizycznych...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie pytania dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych wniosek zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad. 1 i 2.

Zdaniem C. wydatek związany z zakupem wieńców pogrzebowych, publikacji nekrologów i kondolencji w prasie, ponoszonych w związku ze śmiercią pracowników C., byłych pracowników (w tym emerytów, rencistów) i członków najbliższej rodziny pracowników oraz osób związanych z działalnością naukowo-dydaktyczną nie będących pracownikami C., np. przedstawicieli innych uczelni medycznych, szpitali klinicznych należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Przy czym kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z funkcjonowaniem jednostki, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, a także w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przyniosło (przynosiło) przychody także w przyszłości. Wydatki na rzecz pracowników co do zasady zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów, jako mające związek z prowadzoną działalnością jednostki i uzyskanymi przychodami oraz nie są wymienione w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodu. W ramach tych wydatków w ocenie C. mieszczą się wszelkie świadczenia związane z istniejącym aktualnie lub uprzednio stosunkiem pracy. Ponoszenie przez Jednostkę wydatków na zakup wieńców pogrzebowych, nekrologów i kondolencji zamieszczanych w prasie, ponoszonych w związku ze śmiercią pracownika C., byłego pracownika (w tym emeryta, rencistę) i najbliższych członków rodziny pracowników związane jest zarówno z powszechnie przyjętą normą zwyczajową i jednym z podstawowych kanonów polskiej kultury jak również z umacnianiem więzi między Jednostką a jej pracownikami. Jednostka w przypadku śmierci pracownika, byłego pracownika (emeryta, rencisty) lub najbliższych członków rodzin pracowników kierując się elementarnymi zasadami współżycia społecznego jest w obowiązku upamiętnić ten fakt poprzez złożenie kondolencji na łamach prasy, publikacja nekrologu i ewentualnie złożenie wieńca na grobie zmarłego.

C. jako uczelnia medyczna funkcjonuje w określonym środowisku, gdzie współpraca z innymi uczelniami o tym samym charakterze działalności, szpitalami, placówkami zdrowia publicznego odbywa się na wielu płaszczyznach: dydaktycznej, rozwoju kadry naukowej, współpracy przy projektach badawczych i naukowych. W sytuacji śmierci osoby współpracującej, C. upamiętnia ten fakt poprzez złożenie kondolencji na łamach prasy i złożenie wieńca na grobie zmarłego. Jest to przejaw zarówno tradycji kraju w jakim jednostka prowadzi swoją działalność jak i kultury Jednostki. Wnioskodawca nie uznaje powyższych wydatków za poniesione w ramach reprezentacji, ponieważ nie spełniają one definicji słownikowej słowa reprezentacja „okazałości, wystawności w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem pozycją społeczną”.

Ad. 3.

W przypadku przejścia pracownika na emeryturę lub dla pracownika obchodzącego jubileusz z tytułu wieloletniej pracy Jednostka przekazuje kwiaty lub upominki niewielkiej wartości (do 200 zł) w dowód uznania i wdzięczności za dotychczasową współpracę. Koszt zakupu kwiatów i upominków zdaniem C. jest uznany za koszt uzyskania przychodu, gdyż spełnia łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów i jego poniesienie jest uzasadnione związkiem wydatku z prowadzoną przez podatnika działalnością;
• został poniesiony i jest definitywny, czyli w ostatecznym rozrachunku został pokryty z zasobów majątkowych podatnika;
• nie został wymieniony wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartych w zamkniętym katalogu takich wydatków wskazanym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
  
  

Docenienie pracownika, przechodzącego na emeryturę lub obchodzącego jubileusz wieloletniej pracy poprzez wręczenie mu kwiatów lub upominku niewielkiej wartości ma wpływ na efektywność pracy wszystkich pracowników, gdyż buduje świadomość doceniania ich pracy i motywuje do dalszej wytężonej pracy na rzecz Jednostki wszystkich pracowników. Nierzadko C. nadal współpracuje ze swoimi byłymi pracownikami (w tym emerytami i rencistami) korzystając z ich wiedzy i doświadczenia zawodowego w bieżącej działalności Jednostki, np. przy recenzowaniu prac doktorskich czy habilitacyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez C. w związku z zakupem:

• wieńców pogrzebowych, publikacji nekrologów i kondolencji w prasie, ponoszone w związku ze śmiercią pracowników C. – za prawidłowe,
• wieńców pogrzebowych, publikacji nekrologów i kondolencji w prasie, ponoszone w związku ze śmiercią byłych pracowników (w tym emerytów, rencistów) i członków najbliższej rodziny pracowników – za nieprawidłowe,
• wieńców pogrzebowych, publikacji kondolencji w prasie, ponoszone w związku ze śmiercią osób związanych z działalnością naukowo-dydaktyczną nie będących pracownikami C. - za nieprawidłowe,
• kwiatów i upominków niewielkiej wartości dla pracowników przechodzących na emeryturę lub pracowników obchodzących jubileusz z tytułu wieloletniej pracy – za prawidłowe.
  
  

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Kosztami podatkowymi są m.in. tzw. „koszty pracownicze”. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Wydatki na rzecz pracowników co do zasady są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów jako mające związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i uzyskanymi przychodami i nie są wymienione w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów. Tak więc w ramach tych wydatków mieszczą się także wydatki poniesione (ze środków obrotowych) na zakup wieńców pogrzebowych, publikacji nekrologów i kondolencji w prasie w związku ze śmiercią pracownika jak i kwiatów i upominków dla pracowników przechodzących na emeryturę lub obchodzących jubileusz.

Podnieść należy, iż powyższe odnosi się wyłącznie do obecnych pracowników z którymi łączy podatnika – pracodawcę - stosunek pracy, nie zaś do byłych pracowników, co do których ten stosunek już dawno nie istnieje (wygasł).

W tym miejscu należy podkreślić, iż to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Należy także pamiętać o wyłączeniach wynikających z uregulowań zawartych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Stosownie do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 cytowanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wyłączając z kosztów podatkowych koszów reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiuje terminu „reprezentacja”, ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia „reprezentacja”, nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu. Występujący w obrocie prawnym termin „reprezentacja”, wyrażający się w sposobie jego stosowania i rozumienia przez ustawodawcę, a także przez naukę i praktykę prawa, prowadzi jednak do wniosku, że termin ten w zakresie języka prawnego i prawniczego należy rozumieć jako „przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu”, a nie „wystawność, okazałość, wytworność”. Powyższe odnosi się także do terminu „reprezentacja” użytego w cyt. wyżej art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Norma ww. art. 16 ust. 1 pkt 28 nie zawiera żadnych wyjątków, tak odnoszących się do miejsca, w którym obowiązki przedstawicielstwa są realizowane, jak i do wystawności lub braku wystawności. Rozróżnienie wydatków zwianych z reprezentacją na przeciętne, typowe i wystawne, okazałe, nie ma żadnego uzasadnienia normatywnego.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że koszt uzyskania przychodów stanowić mogą wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy, o ile pozostają w związku przyczynowo–skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz

• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.
  
  

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest samodzielną placówką naukowo-dydaktyczną, powołaną Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 9 października 1970 r. (Dz.U. Nr 29, poz. 247), podległą Ministrowi Zdrowia. W kosztach C. pojawiają się m.in. wydatki związane z zakupem wieńców pogrzebowych, publikacji nekrologów i kondolencji w prasie, ponoszone w związku ze śmiercią pracowników C., byłych pracowników (w tym emerytów, rencistów), członków najbliższej rodziny pracowników oraz osób związanych z działalnością naukowo-dydaktyczną nie będących pracownikami C., np. przedstawicieli innych uczelni medycznych, szpitali klinicznych.

Mając na uwadze przedstawione powyżej przepisy prawa należy podkreślić (co zostało wskazane powyżej), iż C. do kosztów uzyskania przychodów może zaliczyć – co do zasady – wydatki ponoszone na rzecz pracowników ze środków obrotowych C.. Podkreślenia jednakże wymaga, iż dotyczy to wyłącznie pracowników mających związek z istniejącym obecnie stosunkiem pracy. Według tut. Organu ww. wydatki związane z zakupem wieńców pogrzebowych, publikacji nekrologów i kondolencji w prasie upamiętniających zmarłych pracowników C. są niewątpliwie związane z prowadzoną działalnością. Kosztami podatkowymi są bowiem tzw. koszty pracownicze.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Natomiast odnosząc się do wydatków ponoszonych przez C. w związku z zakupem wieńców pogrzebowych, publikacji nekrologów i kondolencji w prasie, ponoszone w związku ze śmiercią byłych pracowników (w tym emerytów, rencistów) i członków najbliższej rodziny pracowników oraz wydatków związanych z zakupem wieńców pogrzebowych, publikacji kondolencji w prasie, ponoszone w związku ze śmiercią osób związanych z działalnością naukowo-dydaktyczną nie będących pracownikami C., np. przedstawicieli innych uczelni medycznych, szpitali klinicznych, należy w pierwszej kolejności zauważyć, iż przez sformułowanie „w celu”, zawarte w ww. art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo - skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód). Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Podkreślenia wymaga, że na powyższe wskazał także Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 23.11.2010 r., sygn. akt II FSK 1319/09 odnosząc się do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku poniesionego przez podatnika w związku z zamieszczeniem nekrologu o śmierci matki członka zarządu.

Mając na uwadze powyższe podnieść należy, że ww. wydatki nie wiążą się z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą i oceniając charakter omawianych wydatków nie można wykazać związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy ich poniesieniem a uzyskanym przez C. przychodem.

Za zaliczeniem przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów nie przemawia argument, na który powołuje się C., tj. przyjęte normy zwyczajowe i kanony kultury. Tut. Organ podatkowy jest naturalnie daleki od negowania tych norm i kanonów, jednakże przedmiotem niniejszej interpretacji jest analiza przepisów prawa podatkowego w kontekście przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego (w powyższym przypadku przepisy art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Raz jeszcze podkreślić należy, iż nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodów i jako taki podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania. Skoro ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z określonym celem, to musi być on widoczny. Zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę przeznaczenie wydatku (jego celowość) oraz potencjalną możliwość przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu, względnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Należy przy tym podkreślić, iż Organ nie kwestionuje racjonalności podejmowanych przez podatnika decyzji gospodarczych, bada natomiast celowość wydatku w granicach wyznaczonych przez art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. czy konkretny wydatek został poniesiony w związku z dążeniem do osiągnięcia przychodu (zachowania lub zabezpieczenia jego źródła). W opinii tut. Organu w odniesieniu do powyższych wydatków brak jest podstaw do uznania, iż mamy do czynienia z dążeniem do osiągnięcia przychodu (zachowania lub zabezpieczenia jego źródła), a więc o tych, o których stanowi art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

NSA w ww. wyroku, odnosząc się do analogicznej sytuacji, stwierdził, iż: „Co najwyżej wydatek ten można rozpatrywać w kategoriach dobrego obyczaju a nie możliwości wpływu czy też związku wydatku z przychodem podatnika”.

Tym samym za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatki związanych z zakupem wieńców pogrzebowych, publikacji nekrologów i kondolencji w prasie, ponoszone w związku ze śmiercią byłych pracowników (w tym emerytów, rencistów) i członków najbliższej rodziny pracowników oraz wydatki związane z zakupem wieńców pogrzebowych, publikacji kondolencji w prasie, ponoszone w związku ze śmiercią osób związanych z działalnością naukowo-dydaktyczną nie będących pracownikami C., np. przedstawicieli innych uczelni medycznych, szpitali klinicznych.

Na marginesie należy wskazać, iż skoro przedmiotowe wydatki nie spełniają ogólnych przesłanek, wynikających z cyt. wyżej art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pozwalających na zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów, to rozpatrywanie przedmiotowych wydatków pod kątem wyłączenia zawartego w art. 16 ust. 1 ww. ustawy staje się bezprzedmiotowe.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika także, iż pracownikom przechodzącym na emeryturę lub obchodzącym jubileusz z tytułu wieloletniej pracy wręczane są kwiaty lub upominki o niewielkiej wartości (do 200 zł). W przypadku osób przechodzących na emeryturę kwiaty lub upominki o niewielkiej wartości (do 200 zł) wręczane są w momencie, gdy pracownik jest jeszcze w stosunku pracy (przed przejściem na emeryturę).

Jak podnosi Wnioskodawca, docenienie pracownika, przechodzącego na emeryturę lub obchodzącego jubileusz wieloletniej pracy poprzez wręczenie mu kwiatów lub upominku niewielkiej wartości ma wpływ na efektywność pracy wszystkich pracowników, gdyż buduje świadomość doceniania ich pracy i motywuje do dalszej wytężonej pracy na rzecz Jednostki wszystkich pracowników. Nierzadko C. nadal współpracuje ze swoimi byłymi pracownikami (w tym emerytami i rencistami) korzystając z ich wiedzy i doświadczenia zawodowego w bieżącej działalności jednostki, np. przy recenzowaniu prac doktorskich czy habilitacyjnych.

Należy więc uznać, iż zachodzą przesłanki uprawniające do zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższych przepisów należy uznać, iż w przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawca może, zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na zakup kwiatów i upominków niewielkiej wartości (do 200 zł) dla pracowników przechodzących na emeryturę lub pracowników obchodzących jubileusz z tytułu wieloletniej pracy.

Stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Niezależnie od powyższego zauważyć należy, iż zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24, 42, 47, 48, 52 i 53, lub ze środków, o których mowa w art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.