INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 22 marca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości skorygowania zeznań podatkowych za lata 2006-2009 (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2012r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości skorygowania zeznań podatkowych za lata 2006-2009.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka od 2006 roku wdraża kolejne funkcjonalności oprogramowania biznesowego (oprogramowanie biznesowe „Firmy A.”), ponosząc przy tym wydatki na nabycie licencji do jego używania oraz wydatki związane z jego wdrożeniem. Oprogramowanie biznesowe „A” to "pakiet oprogramowania, który w ramach podstawowej licencji zawiera pełne spektrum rozwiązań informatycznych, a więc zarówno system transakcyjny, gdzie przeprowadzane są wszystkie operacje, jak i hurtownię danych, portal, obsługę urządzeń mobilnych (palmtopy, terminale radiowe) oraz narzędzia integracyjne i programistyczne”. Oprogramowanie „A” oferuje wszystkie standardowe funkcjonalności biznesowe, natomiast jego wdrożenie pomaga określić, które z tych funkcjonalności są istotne dla danej jednostki i tym samym pozwala dopasować te funkcjonalności do danego rodzaju działalności. Licencja na używanie oprogramowania „A” związana jest z liczbą użytkowników, tzn. standardowo dany użytkownik ma dostęp do wszystkich funkcjonalności oprogramowania. O ostatecznym zakresie dostępu do poszczególnych funkcjonalności decyduje nabywca oprogramowania podczas wdrożenia (konfiguracji). Wraz z zawarciem umowy licencyjnej Spółka uzyskała zatem prawo do korzystania z produktów „Firmy A.”, w tym prawo do korzystania z narzędzi służących do programowania, automatyzacji, testowania, zarządzania zmianami oprogramowania. Nabyte przez Spółkę licencje na oprogramowanie biznesowe „A” stanowią wartości niematerialne i prawne wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, a ich wartość początkowa została określona zgodnie z przepisami art. 16g ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „updop”).

Nabyte przez Spółkę oprogramowanie „A” oparte jest o innowacyjne rozwiązania informatyczne „B” i „C”. Innowacyjność powyższych rozwiązań została potwierdzona przez niezależne jednostki naukowe w rozumieniu ustawy z dnia 08 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 238, poz. 2390 ze zm.) – „Uniwersytet D.” i „Uniwersytet E.- Uniwersytecki Ośrodek”, opracowane na zlecenie dostawcy oprogramowania „Firmy A. Polska”. Spółka dysponuje kopiami powyższych opinii, które zostały udostępnione przez dostawcę oprogramowania.

Technologia „B” jest platformą informatyczną, oferowaną przez „Firmę A.” dla przedsiębiorstw i innych organizacji, w szczególności użytkowników innych rozwiązań technologicznych „Firmy A.” Pozycjonowanie tej technologii odnosi się do podnoszenia wydajności pracy w organizacji dzięki ujednoliceniu danych, integracji procesów gospodarczych i zarządzaniu informacją. „B” to jednocześnie wspólna nazwa handlowa zestawu komponentów technologicznych, dostosowywanych do specyfiki organizacji-użytkownika, w tym jej procesów gospodarczych i innych wykorzystywanych rozwiązań informatycznych.

Opinia wydana przez „Uniwersytet E.- Uniwersytecki Ośrodek” pozytywnie ocenia innowacyjność technologii „B”, potwierdzając, że technologia spełnia kryteria "nowej technologii" w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

• stanowi ona wiedzę technologiczną, a zarazem wynik badań i prac rozwojowych;
• jest oferowana i stosowana na świecie od lat 2003-2004;
• umożliwia użytkownikom technologii wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług.
  
  

Natomiast przez koncepcję „C” najczęściej rozumie się architekturę systemu, którą charakteryzuje:

• orientacja na kompleksowe rozwiązanie potrzeb (klient kupuje rozwiązanie problemu, a nie tylko samo narzędzie),
• aplikacja aplikacji (integracja w ramach jednego narzędzia różnych usług informatycznych),
• standaryzacja poprzez branżowe rozwiązania („C” dostarcza repozytoria usług wypracowane przez różne branże),
• redukcja kosztów (wdrażanie standardowych rozwiązań obniża koszty oraz upraszcza procedury),
• silna integracja przy luźnej architekturze (zapewnienie spójności danych przy jednoczesnej możliwości modyfikacji procesów biznesowych).
  
  

Opinia „Uniwersytetu D.” ocenia pozytywnie innowacyjność technologii informatycznej zawartej w produkcie „C” firmy potwierdzając, że spełnia ona kryteria tzw. "nowej technologii" w rozumieniu updop. Według tej opinii "rozwiązanie informatyczne „C” wypracowane przez „Firmę A.” umożliwia podmiotom gospodarczym skuteczne zwiększenie wartości, jakości, konkurencyjności swoich produktów i usług, jak też tworzenie nowych lub udoskonalonych produktów i usług informatycznych na bazie wdrożonych zintegrowanych aplikacji informatycznych klasy „A” działających na fundamencie technologicznym „B”. W konsekwencji opinia stwierdza, że "rozwiązanie informatyczne „C” stanowi niewątpliwie wiedzę technologiczną, która powstała w wyniku prowadzonych przez „Firmę A.” badań i prac rozwojowych. Przy czym jest to rozwiązanie, które podlega stałym pracom rozwojowym przez „Firmę A.”. Pierwsza prezentacja „C” przez „Firmę A.” w skali międzynarodowej (globalnej) odbyła się 30 maja 2006 roku.

W uzupełnieniu stanu faktycznego Spółka poinformowała, że nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej, jak również nie prowadziła takiej działalności w poprzednich latach. Ponadto Spółka nie ubiegała się o dofinansowanie nabycia licencji oprogramowania „A” z funduszy Unii Europejskiej ani o zwrot wydatków na nabycie tego oprogramowania z innych źródeł w jakiejkolwiek formie. Spółka nie zamierza także udzielić w jakiejkolwiek formie lub części innym podmiotom prawa do nabytego oprogramowania „Firmy A.”

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółka może złożyć korekty zeznań rocznych CIT-8 za lata 2006-2009 w związku z prawem odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków na nabycie nowej technologii w rozumieniu art. 18b ust. 2 updop... (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2)

Zdaniem Spółki, na podstawie art. 75 § 2 oraz art. 75 § 2 pkt 1 lit. a Ordynacji podatkowej, prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty przysługuje podatnikom, którzy w zeznaniach podatkowych wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej. Natomiast zgodnie z art. 75 § 3 Ordynacji podatkowej, podatnik równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty jest obowiązany złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

Zdaniem Spółki, zważywszy na to, że Spółka spełnia wszystkie warunki skorzystania z ulgi podatkowej na nowe technologie określone w art. 18b updop jest uprawniona do złożenia wniosków o stwierdzenie nadpłaty wraz ze skorygowanymi zeznaniami podatkowymi CIT-8 za lata 2006-2009.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie możliwości skorygowania zeznań podatkowych, natomiast w kwestii kwalifikowania wydatków na nabycie licencji i wdrożenie oprogramowania do wydatków na nabycie nowej technologii wydano interpretację indywidualną z dnia 22 czerwca 2012r. Znak IBPBI/2/423-299/12/BG.

Zgodnie z art. 18b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „updop”), od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii.

Zgodnie z art. 27 ust. 1 updop, podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a i przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu, a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Z kolei zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.).

W myśl art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Jednocześnie należy nadmienić, że stosownie do brzmienia art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej, skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty. W tym miejscu należy również zwrócić uwagę na przepis art. 3 pkt 5 ww. ustawy, który stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Zgodnie z art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. W myśl art. 75 § 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy uprawnienie określone w § 1 przysługuje również podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1, jeżeli w zeznaniach (deklaracjach), o których mowa w art. 73 § 2, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej.

Stosownie do art. 75 § 3 Ordynacji podatkowej, w przypadkach, o których mowa w § 2 pkt 1 lit. a i b oraz w pkt 2 lit. a i b, podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty są obowiązani złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

Zatem w przypadku, gdy w złożonym pierwotnie zeznaniu podatkowym, podatnik wykazał zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacił zadeklarowany podatek albo wykazał nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej, korektę składa się wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty.

Przy czym zgodnie z art. 79 § 1 Ordynacji podatkowej postępowanie w sprawie stwierdzenia nadpłaty nie może zostać wszczęte w czasie trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej oraz w okresie między zakończeniem kontroli a wszczęciem postępowania – w zakresie zobowiązań podatkowych, których dotyczy postępowanie lub kontrola.

Natomiast w myśl art. 79 § 2 Ordynacji podatkowej prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wygasa po upływie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka od 2006 roku wdraża kolejne funkcjonalności oprogramowania biznesowego, ponosząc przy tym wydatki na nabycie licencji do jego używania oraz wydatki związane z jego wdrożeniem. Nabyte przez Spółkę licencje na oprogramowanie biznesowe „A” stanowią wartości niematerialne i prawne wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, a ich wartość początkowa została określona zgodnie z przepisami art. 16g updop. Nabyte przez Spółkę oprogramowanie „A” oparte jest o innowacyjne rozwiązania informatyczne „B” i „C”. Innowacyjność powyższych rozwiązań została potwierdzona przez niezależne jednostki naukowe tj. „Uniwersytet D.” i „Uniwersytet E.- Uniwersytecki Ośrodek”, opracowane na zlecenie dostawcy oprogramowania „Firmy A. Polska”. Spółka dysponuje kopiami powyższych opinii, które zostały udostępnione przez dostawcę oprogramowania. Opinia wydana przez „Uniwersytet E.- Uniwersytecki Ośrodek” pozytywnie ocenia innowacyjność technologii „B”, potwierdzając, że technologia spełnia kryteria "nowej technologii" w rozumieniu updop. Natomiast opinia „Uniwersytetu D.” ocenia pozytywnie innowacyjność technologii informatycznej zawartej w produkcie „C” firmy potwierdzając, że spełnia ona kryteria tzw. "nowej technologii" w rozumieniu updop. Spółka nie prowadzi i nie prowadziła pozarolniczej działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej. Ponadto Spółka nie ubiegała się o dofinansowanie nabycia licencji oprogramowania „A” z funduszy Unii Europejskiej ani o zwrot wydatków na nabycie tego oprogramowania z innych źródeł w jakiejkolwiek formie. Spółka nie zamierza także udzielić w jakiejkolwiek formie lub części innym podmiotom prawa do nabytego oprogramowania. Wątpliwości Spółki budzi możliwość skorygowania uprzednio złożonych zeznań podatkowych za lata 2006-2009 oraz odliczenie od wykazanej w nich podstawy opodatkowania wydatków poniesionych na nabycie nowych technologii.

Odnosząc powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego należy stwierdzić, iż uzyskanie opinii opracowanej na zlecenie dostawcy oprogramowania przez niezależne jednostki naukowe potwierdzające status nowej technologii dla danej wartości niematerialnej i prawnej po okresie złożenia zeznania CIT-8 będzie uprawniało Spółkę do złożenia stosownych korekt zeznania.

Spółka może na podstawie art. 75 § 1 w zw. z art. 75 § 2 pkt 1 lit. a oraz art. 75 § 3 Ordynacji podatkowej złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty wraz z korektami zeznań podatkowych CIT-8 za lata 2006- 2009 oraz skorzystać z ulgi na nowe technologie, o której mowa w art. 18b ust. 1 updop, poprzez odliczenie od podstawy opodatkowania poniesionych w poprzednich latach podatkowych wydatków na nabycie i wdrożenie nowych technologii.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe i przedstawiony we wniosku stan faktyczny stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1) wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.