INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2012r. (data wpływu 3 kwietnia 2012r.), uzupełnionego pismem z dnia 12 czerwca 2012r. (data wpływu 19 czerwca 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uprawnienia do obniżenia kwoty podatku należnego w deklaracji VAT-7 za okres, w którym wystawiono faktury korygujące do faktur wewnętrznych wystawionych w okresach, za które zobowiązanie podatkowe uległo przedawnieniu – jest nieprawidłowe,
• uprawnienia do obniżenia kwoty podatku należnego w deklaracji VAT-7 za okres, w którym wystawiono faktury korygujące do faktur wewnętrznych wystawionych w okresach, za które zobowiązanie podatkowe nie uległo przedawnieniu – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 3 kwietnia 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uprawnienia do obniżenia kwoty podatku należnego w deklaracji VAT-7 za okres od grudnia 2005r. do marca 2011r., w którym wystawiono faktury korygujące do faktur wewnętrznych.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 12 czerwca 2012r. (data wpływu 19 czerwca 2012r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 5 czerwca 2012r. Nr IBPP1/443-370/12/AL.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży artykułów mrożonych na rzecz placówek detalicznych, hurtowni, sieci krajowych i zagranicznych jak również szeroko pojętej gastronomii (hoteli, restauracji, punktów typu Fast Food) oraz świadczenia usług chłodniczych.

W oparciu o obowiązujące regulacje w zakresie VAT Wnioskodawca wystawił faktury korygujące do faktur wewnętrznych. Korekcie podlegała kwota podatku należnego VAT wykazana na pierwotnych fakturach wewnętrznych.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 12 czerwca 2012r. Wnioskodawca wskazał, iż wystawił faktury wewnętrzne w celu udokumentowania czynności nieodpłatnego przekazania i zużycia towarów na rzecz kontrahentów i bezpośrednich nabywców towarów oferowanych przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca wystawił faktury korygujące do faktur wewnętrznych VAT w związku z nieprawidłową kwalifikacją podatkową nieodpłatnych przekazań towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem dokonanych w okresie od grudnia 2005r. do marca 2011r.

Wystawione faktury wewnętrzne zawierały VAT należny, czyli dokumentowały czynność niepodlegającą opodatkowaniu VAT w świetle art. 7 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu sprzed 1 kwietnia 2011r. Doszło więc do pomyłki w kwocie podatku, polegającej na rozliczeniu nienależnego podatku.

W związku z tym zaistniały przesłanki do dokonania korekty rozliczenia VAT poprzez wystawienie odpowiednich korygujących faktur wewnętrznych, w których podatek należny został odpowiednio skorygowany.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z wystawieniem faktur korygujących do faktur wewnętrznych, zmniejszających VAT, Wnioskodawca był uprawniony do obniżenia kwoty podatku należnego w deklaracji VAT za okres, w którym wystawione zostały wewnętrzne faktury korygujące...

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z wystawieniem faktur korygujących do faktur wewnętrznych, zmniejszających VAT, Spółka była uprawniona do obniżenia kwoty podatku należnego w deklaracji VAT za okres, w którym wystawiono faktury korygujące do faktur wewnętrznych.

Zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT, w przypadku czynności wymienionych m.in. w art. 7 ust. 2 ustawy, wystawiane są faktury wewnętrzne.

Stosownie natomiast do § 14 ust 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r. Nr 68, poz. 360, dalej: „rozporządzenie fakturowe”), w przypadku, gdy stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury, należy wystawić fakturę korygującą. Przepis ten stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych (§ 24 rozporządzenia fakturowego).

Odnosząc się do kwestii ujęcia przedmiotowych wewnętrznych faktur korygujących w rozliczeniu VAT należy zauważyć, że ustawa o VAT nie zawiera przepisów wskazujących wprost, w którym okresie rozliczeniowym należy uwzględnić korekty faktur wewnętrznych u ich wystawcy.

W ocenie Wnioskodawcy, przedmiotowe zagadnienie należy zatem rozstrzygnąć poprzez odpowiednie zastosowanie przepisów art. 29 ust. 4c w zw. z art. 29 ust. 4a ustawy o VAT, bowiem dotyczą one sytuacji, gdy po wystawieniu faktury pierwotnej stwierdzono pomyłkę w kwocie podatku.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania stanowi obrót.

W myśl art. 29 ust. 4a ustawy o VAT, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania o wartość kwot wynikających z dokonanych korekt faktur dokonuje się pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę. Stosownie natomiast do art. 29 ust. 4c ustawy o VAT, art. 29 ust. 4a ustawy o VAT stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Mając na uwadze powyższe regulacje, podstawa opodatkowania VAT pomniejszana jest po uzyskaniu potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę. W związku jednak z faktem, że w przypadku korekty faktury wewnętrznej wystawca jest równocześnie nabywcą, w ocenie Spółki, nie jest konieczne uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę tej faktury, a zatem kwota podatku należnego VAT powinna być pomniejszona w rozliczeniu za okres wystawienia wewnętrznych faktur korygujących.

Wnioskodawca pragnie przy tym podkreślić, iż prawidłowość powyższego stanowiska znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach podatkowych wydanych przez organy podatkowe (tak np. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacjach indywidualnych z dnia 29 kwietnia 2008r., znak: IPPP1-443-722/08-2/RK oraz z dnia 25 lutego 2008r., znak: IPPP1/443-685/07-2/IG, a także z dnia 13 września 2011r., znak: IPPPl-443-1052/11-2/PR).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie:

• uprawnienia do obniżenia kwoty podatku należnego w deklaracji VAT-7 za okres, w którym wystawiono faktury korygujące do faktur wewnętrznych wystawionych w okresach, za które zobowiązanie podatkowe uległo przedawnieniu – za nieprawidłowe,
• uprawnienia do obniżenia kwoty podatku należnego w deklaracji VAT-7 za okres, w którym wystawiono faktury korygujące do faktur wewnętrznych wystawionych w okresach, za które zobowiązanie podatkowe nie uległo przedawnieniu – za prawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 117, poz. 1054), zwanej dalej również ustawą o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl art. 106 ust. 7 ww. ustawy o VAT, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, są wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Natomiast stosownie do przepisu § 24 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r. Nr 68, poz. 360) przepisy § 5, 9-14, 16, 17, 21 i 22 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy, z tym że w przypadku:

1. czynności określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, gdy brak jest konkretnego nabywcy towaru lub usługi, faktura nie zawiera danych dotyczących tego nabywcy oraz kwoty należnej z tytułu wykonania tych czynności;
2. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, faktury mogą nie zawierać numeru identyfikacji podatkowej kontrahenta.
   
   

Zgodnie z § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Zgodnie zaś z § 14 ust. 3 rozporządzenia, faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. a, kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej.

W myśl § 14 ust. 4 tego rozporządzenia, przepisy § 5 ust. 5-7, § 7 i § 13 ust. 8 stosuje się odpowiednio do faktur korygujących.

Stosownie do przepisu art. 29 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast zgodnie z art. 29 ust. 4a ww. ustawy o VAT, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

W myśl art. 29 ust. 4b ww. ustawy o VAT, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się:

1. eksporcie towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów;
2. dostawie towarów i świadczeniu usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
3. sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy;
4. pozostałych przypadkach, jeżeli w wystawionej fakturze, do której odnosi się korekta, nie wykazano kwoty podatku.
   
   

Zgodnie zaś z art. 29 ust. 4c ww. ustawy o VAT przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Należy w tym miejscu zauważyć, iż w przypadku faktur wewnętrznych, jak i faktur wewnętrznych korygujących wystawca faktury nie przesyła jej do żadnego innego podmiotu. Nie może zatem otrzymać potwierdzenia odbioru wewnętrznej faktury korygującej.

Tak więc w przypadku wystawienia korekty do faktury wewnętrznej, wystawionej w trybie art. 106 ust. 7 ustawy o VAT, wystawca korekt faktur wewnętrznych jest równocześnie ich odbiorcą, a to powoduje, że data wystawienia korekt faktur wewnętrznych, jest jednocześnie datą potwierdzenia ich odbioru.

Jak wynika z art. 103 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i 33b.

W celu wykonania tego obowiązku, stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Z przepisów powyższych wynika, że podatnik podatku od towarów i usług, w celu wykonania ciążącego na nim obowiązku rozliczenia podatku za dany okres rozliczeniowy, winien złożyć deklarację podatkową, w której winien ująć wszystkie czynności, co do których obowiązek podatkowy powstał w okresie, którego dotyczy ta deklaracja.

Stosownie do art. 109 ust. 3 cyt. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą:

1. kwoty określone w art. 90,
2. dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania,
3. wysokość podatku należnego,
4. kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku, podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu,
5. oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej,

a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 – dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Ustawodawca powyższym przepisem art. 109 ust. 3 ustawy o VAT nakłada na podatnika obowiązek prowadzenia ewidencji zawierającej dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, obejmującej m.in. dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania oraz wysokość podatku należnego. Wprawdzie ustawodawca nie określił formy w jakiej ewidencja powinna być prowadzona, ale istotne jest aby zawierała wszystkie wymienione w powyższym przepisie elementy.

Ewidencja jest odzwierciedleniem stanu rzeczywistego, winna zatem obejmować wszystkie dokonane przez podatnika czynności podlegające opodatkowaniu jak i dane dotyczące podatku naliczonego podlegającego odliczeniu. Dane, które podatnik wpisuje do deklaracji podatkowej składanej w urzędzie skarbowym stanowią odzwierciedlenie danych wynikających z prowadzonej przez niego ewidencji sprzedaży i ewidencji zakupów VAT.

Stosownie do postanowienia art. 112 ustawy o VAT podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

W myśl art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Istotą przedawnienia uregulowanego w art. 70 Ordynacji podatkowej jest to, że na skutek upływu czasu zobowiązanie podatkowe wygasa z mocy prawa, zobowiązanie podatkowe bowiem przestaje istnieć.

Zgodnie z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 czerwca 2009r. sygn. akt I FPS 9/08 oraz linią orzeczniczą sądów, przepis art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej ma zastosowanie również do rozliczeń, w których obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług przekształcił się w kwotę zwrotu różnicy podatku lub nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym, która może być zadeklarowana przez podatnika do przeniesienia na następny miesiąc.

Przedawnienie zobowiązań podatkowych dotyczy wszystkich zobowiązań, bez względu na sposób ich powstania. Przedawnieniu podlegają zarówno zobowiązania powstałe po doręczeniu decyzji ustalającej, jak i zobowiązania powstające z mocy prawa.

W komentowanym przepisie określony jest jeden termin przedawnienia – wynoszący 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Termin ten nie może być ani odroczony (art. 48 Ordynacji podatkowej) przez organ podatkowy, ani też przedłużony przez Ministra Finansów (art. 50 Ordynacji podatkowej).

W związku z powyższym należy przyjąć tezę, że jeżeli przedawnia się zobowiązanie podatkowe, to wraz z nim przedawnieniu ulegają także inne elementy danego stosunku prawno -podatkowego.

W kwestii przedawnienia wypowiedział się również Trybunał Sprawiedliwości UE w orzeczeniu z dnia 21 stycznia 2010r. w sprawie C-472/08.

W orzeczeniu tym TSUE orzekł, że artykuł 18 ust. 4 szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie przepisom państwa członkowskiego, wyznaczającym trzyletni termin przedawnienia na wystąpienie z wnioskiem o zwrot nadpłaty VAT nienależnie pobranej przez organy administracji skarbowej tego państwa.

Termin taki sam w sobie nie jest w stanie praktycznie uniemożliwić lub nadmiernie utrudnić wykonywania prawa do odliczenia, ponieważ trzyletni termin przedawnienia może w zasadzie umożliwić każdemu przeciętnie uważnemu podatnikowi skuteczne dochodzenie uprawnień przysługujących mu w porządku prawnym Unii.

Skoro TSUE za zgodny z zasadami uznał 3-letni okres przedawnienia, to tym bardziej za taki należy uznać termin 5-letni przewidziany w polskich przepisach podatkowych.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wystawiał faktury wewnętrzne w celu udokumentowania czynności nieodpłatnego przekazania i zużycia towarów na rzecz kontrahentów i bezpośrednich nabywców towarów oferowanych przez Wnioskodawcę. Wystawione faktury wewnętrzne zawierały VAT należny, czyli dokumentowały czynność niepodlegającą opodatkowaniu VAT w świetle art. 7 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu sprzed 1 kwietnia 2011r. Doszło więc do pomyłki w kwocie podatku, polegającej na rozliczeniu nienależnego podatku. W związku z tym zaistniały przesłanki do dokonania korekty rozliczenia VAT poprzez wystawienie odpowiednich korygujących faktur wewnętrznych, w których podatek należny został odpowiednio skorygowany.

Wnioskodawca wystawił faktury korygujące do faktur wewnętrznych VAT w związku z nieprawidłową kwalifikacją podatkową nieodpłatnych przekazań towarów dokonanych w okresie od grudnia 2005r. do marca 2011r.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii ustalenia czy Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie w związku z wystawieniem faktur korygujących do faktur wewnętrznych, zmniejszających VAT, dotyczących nieodpłatnych przekazań towarów dokonanych w okresie od grudnia 2005r. do marca 2011r. był uprawniony do obniżenia kwoty podatku należnego w deklaracji VAT za ww. okres, w którym wystawione zostały wewnętrzne faktury korygujące.

Biorąc pod uwagę cyt. wyżej przepisy, jak również przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego stwierdzić należy, iż Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do skorygowania faktur wewnętrznych dokumentujących nieodpłatne przekazania towarów wystawionych w okresie w którym zobowiązanie podatkowe za ten okres uległo przedawnieniu na mocy art. 70 § 1 ustawy 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa. Zatem w niniejszej sytuacji nie znajdzie zastosowania przepis art. 29 ust. 4a ustawy o VAT.

W przepisie art. 29 ust. 4a ustawy o VAT ustawodawca zezwolił na bieżące ujmowanie faktur korygujących. Nie oznacza to jednak, że przepis ten funkcjonuje w oderwaniu od zasad ogólnych określających prawo do skorygowania rozliczeń podatkowych określonych cyt. przepisem art. 70 ustawy Ordynacja podatkowa.

Prawo złożenia korekty istnieje w związku z tym dopóty, dopóki zobowiązanie nie uległo przedawnieniu. Okres przedawnienia wynosi pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Termin przedawnienia zobowiązania podatkowego zaczyna biec od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności, czyli z pierwszym dniem następnego roku, a kończy się z upływem 5 lat. Zatem, termin początkowy i końcowy przedawnienia podatkowego wyznacza termin płatności tegoż zobowiązania (z zastrzeżeniem instytucji zawieszenia i przerwania biegu przedawnienia, które wpływają na końcowy termin przedawnienia).

Przedawnienie oznacza, że po upływie określonego czasu od momentu powstania zobowiązania podatkowego zobowiązanie to wygasa, a organ podatkowy, po upływie terminu przedawnienia, nie może domagać się uregulowania (nie ma możliwości wyegzekwowania) należnego świadczenia. Należy przy tym zauważyć, że przedawnienie następuje z mocy prawa.

W ustawie Ordynacja podatkowa wskazano także okoliczności które zawieszają, bądź też przerywają bieg terminu przedawnienia.

Instytucja przedawnienia ma to do siebie, że w odniesieniu do okresu, który uległ przedawnieniu nie mogą być dokonywane żadne czynności ani zwiększające zobowiązanie podatkowe, ani zmniejszające zobowiązanie podatkowe. Zatem ani sprzedawca nie może obniżyć podatku należnego w odniesieniu do okresu, za który zobowiązanie podatkowe uległo przedawnieniu, ani nabywca nie jest zobowiązany do obniżenia podatku naliczonego w odniesieniu do okresu, za który zobowiązanie podatkowe uległo przedawnieniu. Podatnik nie jest tym samym zobowiązany do posiadania dokumentów za taki okres.

Zatem Wnioskodawca nie ma prawa do wystawienia faktur korygujących do faktur wewnętrznych objętych okresem przedawnienia, a zatem Wnioskodawca nie ma obowiązku rozliczenia ww. faktur korygujących w deklaracji podatkowej, gdyż faktury te zostały wystawione do faktur pierwotnych za okresy, w stosunku do których w podatku VAT nastąpiło przedawnienie zobowiązania podatkowego.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa podatkowego oraz stan faktyczny przedstawiony we wniosku, stwierdzić należy, iż Wnioskodawca wystawiając korekty do faktur wewnętrznych (wystawionych w trybie art. 106 ust. 7 w związku z art. 7 ust. 2 ustawy) jest równocześnie ich odbiorcą, co powoduje, że data wystawienia korekt faktur, jest jednocześnie datą potwierdzenia odbioru, w związku z czym Wnioskodawca nabył prawo do zmniejszenia podatku należnego w miesiącu wystawienia korekt faktur wewnętrznych jedynie w odniesieniu do okresu w stosunku, do którego nie nastąpiło przedawnienie zobowiązania.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż w związku z wystawieniem faktur korygujących do faktur wewnętrznych, zmniejszających VAT, wystawionych w okresach, za które zobowiązanie podatkowe uległo przedawnieniu, Wnioskodawca był uprawniony do obniżenia kwoty podatku należnego, należało uznać za nieprawidłowe, natomiast za prawidłowe należało uznać stanowisko Wnioskodawcy, iż Wnioskodawca był uprawniony do obniżenia kwoty podatku należnego w deklaracji VAT, w związku z wystawieniem faktur korygujących do faktur wewnętrznych, zmniejszających VAT, wystawionych w okresach, za które zobowiązanie podatkowe nie uległo przedawnieniu.

Należy jednakże podkreślić, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga w zakresie zasadności i prawidłowości wystawiania przez Wnioskodawcę faktur korygujących do faktur wewnętrznych w okolicznościach przedstawionych we wniosku, gdyż nie było to przedmiotem zapytania, jak też Wnioskodawca nie sformułował w tym zakresie własnego stanowiska. Zawarte we wniosku stwierdzenia Wnioskodawcy w tej kwestii przyjęto jako element przedstawionego stanu faktycznego, bez dokonywania oceny jego prawidłowości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto należy zauważyć, iż powoływane przez Wnioskodawcę w stanowisku interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2008r., znak: IPPP1-443-722/08-2/RK oraz z dnia 25 lutego 2008r., znak: IPPP1/443-685/07-2/IG, a także z dnia 13 września 2011r., znak: IPPPl-443-1052/11-2/PR, niewątpliwie kształtują sytuację prawną podatników w ich indywidualnych sprawach, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego. Powyższe oznacza, że interpretacje przepisów prawa podatkowego należy traktować indywidualnie.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.