INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2011 r. (data wpływu 19 grudnia 2011 r.),o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości kontynuowania amortyzacji inwestycji w obcym środku trwałym w sytuacji nabycia tego środka trwałego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2011 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości kontynuowania amortyzacji inwestycji w obcym środku trwałym w sytuacji nabycia tego środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z o.o. (dalej: Spółka) wynajmuje od kontrahenta maszynę, wykorzystywaną przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. W celu przystosowania maszyny do produkcji, Spółka zmuszona była ponieść nakłady na prace montażowe i inne, służące przystosowaniu maszyny do produkcji. Poniesione koszty zostały uznane za inwestycje w obcym środku trwałym, przyjęte do ewidencji środków trwałychw marcu 2011 r. i amortyzowane zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 1, art. 16h ust. 1 pkt 1, art. 16j ust. 4 pkt 2, art. 16j ust. 1 pkt 1 lit c) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czyli przez okres 60 miesięcy według stawki 20 %.

Spółka rozważa możliwość nabycia od kontrahenta wynajmowanej dotychczas maszyny, przy czym nabycie nastąpiłoby przed całkowitym zamortyzowaniem poniesionych nakładów. Cena zakupu nie obejmowałaby poniesionych nakładów na prace montażowe i inne, służące przystosowaniu maszyny do produkcji, ani te nakłady nie zostałyby w jakiejkolwiek innej formie zwrócone Spółce.

Wobec powyższego Spółka zastanawia się, czy na gruncie prawa podatkowego istniałaby możliwość kontynuowania amortyzacji inwestycji w obcym środku trwałym na zasadach sprzed zmiany właściciela maszyny, czyli według stawki 20 % wraz z jednoczesnym wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych zakupionej maszyny i dokonywaniem odpisów amortyzacyjnych według zasad obowiązujących dla tego środka trwałego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku zakończenia najmu, a następnie nabycia, wprowadzenia do ewidencji środków trwałych i amortyzowania wcześniej wynajmowanej maszyny, Spółka mogłaby kontynuować amortyzację nieumorzonej części inwestycji w tej maszynie i zaliczyć odpisy do kosztów podatkowych na niezmienionych zasadach do końca miesiąca, w którym nastąpiłoby zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z jej wartością początkową, pomimo wcześniejszego zakupu maszyny...

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, Spółka mogłaby kontynuować amortyzację nieumorzonej części inwestycji w tej maszynie na zasadach sprzed zmiany właściciela oraz zaliczać odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów,a jednocześnie zaliczać do kosztów podatkowych amortyzację samej maszyny według zasad amortyzacji określonych dla tego środka trwałego.

Zdaniem Spółki, w przypadku nabycia środka trwałego, w którym wcześniej podatnik dokonał inwestycji, istnieje możliwość kontynuacji amortyzacji według zasad przyjętych na początku amortyzacji inwestycji w obcy środek trwały, pomimo, że po nabyciu środka trwałego nie będzie to już obcy środek trwały, ale własny. Po przekazaniu inwestycji do użytkowania staje się ona bowiem odrębnym składnikiem majątku, niezależnie od prawa własności i przewidywanego okresu użytkowania.

Zwrócić należy uwagę, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie regulują kwestii amortyzacji inwestycji w obcym środku trwałym po nabyciu tego środka trwałego - jednak praktyka podatkowa ukształtowała pogląd, że dalsza amortyzacja nieumorzonych nakładów w tej inwestycji na dotychczasowych zasadach jest możliwa, o ile cena nabycia nie uwzględnia wydatków poniesionych na inwestycje (por. interpretacje Ministra Finansów np. ILPB3/423-544/09-2/JG z dnia 07 października 2009 r., IBPBI/2/423-1040/08/PC z dnia 14 listopada 2008 r.).

Mając na uwadze powyższe, Spółka reprezentuje stanowisko, że będzie ona mogła kontynuować amortyzację inwestycji w obcym środku trwałym według dotychczasowej stawkiaż do całkowitego zamortyzowania poniesionych kosztów oraz będzie mogła równocześnie amortyzować zakupioną maszynę według zasad określonych dla tego środka trwałego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, ze zm.) kosztami uzyskania przychodówsą koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokrytyz zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowiw jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z kolei art. 15 ust. 6 ww. ustawy stanowi, iż kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Jak stanowi art. 16a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast w myśl art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, nie definiuje wprost pojęcia „inwestycji w obcym środku trwałym”. Jednak w praktyce przyjmuje się, że taką inwestycją są nakłady poniesione na ulepszenie środka trwałego dzierżawionego, wynajmowanego, leasingowanego lub wykorzystywanego w działalności. Są to więc poniesione wydatki mające na celu przystosowanie środka trwałego do używania go przez podatnika.

Stosownie do przepisu art. 16j ust. 4 pkt 1 ww. ustawy, podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych, z tym że dla inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Jak wynika z art. 16j ust. 4 pkt 2 cytowanej ustawy - inwestycji w obcych środkach trwałych innych niż wymienione w pkt 1 okres amortyzacji ustala się według zasad określonych w ust. 1 pkt 1 i 2.

Należy zauważyć, że art. 16j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wprawdzie nie określa wyraźnie daty, w której należy dokonać wyboru indywidualnie ustalonych stawek amortyzacyjnych wedle których ma być dokonywana amortyzacja, jednakże w art. 16h pkt 2 omawianej ustawy ustawodawca wskazał, iż podatnik dokonuje wyboru metody amortyzacji środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy zauważyć, iż po przekazaniu do używania inwestycji w obcym środku trwałym, staje się ona odrębnym składnikiem majątku, niezależnie od prawa własności i przewidywanego okresu użytkowania.

W przypadku nabycia przez Wnioskodawcę środka trwałego, w którym dokonał on inwestycjiw obcym środku trwałym (pod warunkiem, iż na rzecz Wnioskodawcy nie dojdzie do zwrotu poczynionych nakładów), istnieje możliwość kontynuacji amortyzacji według zasad przyjętych na początku amortyzacji inwestycji w obcym środku trwałym, pomimo iż po nabyciu środka trwałego, nie będzie to już obcy środek trwały, lecz własny.

Wnioskodawca powinien zatem kontynuować amortyzację inwestycji w obcym środku trwałym według metody i zasad stosowanych przed nabyciem środka trwałego (całkowity okres amortyzacji nie może być krótszy niż 60 miesięcy – gdyż jak wynika z przedmiotowego stanu faktycznego taki okres zastosowano do maszyny), w którym została zrealizowana inwestycja, polegająca na ulepszeniu tego środka trwałego (nakłady na prace montażowe i inne służące przystosowaniu maszyny do produkcji).

Podsumowując, w przypadku nabycia środka trwałego, w którym dokonano inwestycji, obowiązuje zasada kontynuacji amortyzacji według metody i zasad dotychczas stosowanych.

Należy ponownie podkreślić, iż aby poniesione na taką inwestycję wydatki mogły być zaliczone w koszty uzyskania przychodów w postaci odpisów amortyzacyjnych, nie mogą one być podatnikowi zwrócone np. przez właściciela ulepszonego środka trwałego w jakiejkolwiek formie o czym stanowi art. 16 ust. 1 pkt 48 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

Wskazać bowiem należy na treść art. 676 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zgodnie z którym jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego. Wynika stąd, że poniesione przez najemcę nakłady w obcy środek trwały może zrekompensować jedynie właściciel nieruchomości, dokonując zwrotu niezamortyzowanej części nakładów.

Reasumując stanowisko Spółki wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy zauważyć, iż są to rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się odnoszą, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.