INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2012 r. (data wpływu 1 marca 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 maja 2012 r. (data wpływu 15 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych usług według szczególnej procedury przy świadczeniu usług turystyki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych usług według szczególnej procedury przy świadczeniu usług turystyki. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 11 maja 2012 r. (data wpływu 15 maja 2012 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz własne stanowisko.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność w zakresie usług turystyki, w tym posiada koncesję organizatora turystyki i jest wpisana do rejestru podmiotów świadczących usługi turystyczne. Spółka w ramach działalności oferuje między innymi sprzedaż usług hotelowych, które nabywa od firm oferujących usługi hotelowe na terenie kraju i zagranicą na podstawie wystawionych przez firmy faktur (Invoice) w walucie polskiej na Spółkę jako odbiorcę usługi hotelowej. Na fakturze wystawca udziela Spółce rabatu lub prowizji. Płatności z tytułu zakupu usługi hotelowej dokonuje na rzecz sprzedawcy Spółka. Zakupioną usługę hotelową Spółka sprzedaje na rzecz klienta (turysty) na podstawie faktury lub dowodu wewnętrznego wystawionego we własnym imieniu.

Spółka nie dokonuje odliczenia podatku VAT zawartego w fakturze (Invoice) zakupu od podatku należnego z uwagi, że jest to czynność w przypadku usług hotelowych świadczonych za granicą i opodatkowanych poza terenem RP, natomiast w przypadku świadczenia usług hotelowych krajowych kieruje się treścią art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Sprzedaż usługi hotelowej na rzecz klienta (turysty) Spółka opodatkowała stawką 8%, zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (załącznik nr 3 do ustawy poz. 163) nie stosując szczególnej procedury przy świadczeniu usług turystyki wynikającej z treści art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu do wniosku Spółka wskazała, iż świadczy na rzecz klienta-turysty niżej wymienione usługi polegające na:

1. sprzedaży pakietowych usług turystycznych na zasadzie umowy agencyjnej z tour-operatorami;
2. organizowaniu imprez turystycznych krajowych i zagranicznych na indywidualne zamówienie klienta-turysty na zasadzie organizatora turystycznego (wyjazdy integracyjne, konferencje, szkolenia, turystyczne itp.), usługi Spółka nabywa dla bezpośredniej korzyści turysty od innych podatników i nie wykonuje ich we własnym zakresie;
3. przyjęciu zamówienia złożonego przez klienta-turystę na pojedynczą usługę (np.: tylko usługę hotelową lub tylko usługę wynajmu samochodu lub tylko usługę zorganizowania transferu itp.) w ramach jednego zamówienia – wyjazdu klienta;
4. przyjęciu zamówienia na jednocześnie kilka usług na życzenie klienta-turysty (np.: usługi hotelowej, transferu z/na lotnisko, usługi przewodnika, ubezpieczenia), każda usługa zamawiana jest oddzielnie, u różnych partnerów w ramach jednego zamówienia – wyjazdu klienta.
   
   

Usługi wymienione w punktach „c” i „d” są zamawiane za pomocą specjalistycznych systemów rezerwacyjnych, udostępnianych biurom podróży przez konsolidatorów turystycznych na zasadzie współpracy bez umowy agencyjnej: przez ogólnie dostępny Internet; bezpośrednio u hotelarzy, w wypożyczalniach samochodów, w firmach transportowych. Powyższe usługi Spółka zamawia na zasadzie umowy kupna-sprzedaży.

Stosowane przez Spółkę zasady opodatkowania świadczonych usług:

• usługi wymienione w punkcie „a” Spółka rozlicza na zasadzie usług pośrednictwa w sprzedaży, stosując stawkę podatku VAT w wysokości 23%;
• usługi wymienione w punkcie „b” Spółka rozlicza stosując szczególną procedurę przy świadczeniu usług turystyki wynikającą z treści art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. stawkę podatku VAT w wysokości 23% od kwoty marży pomniejszonej o kwotę należnego podatku;
• usługi wymienione w punkcie „c” Spółka rozlicza stosując zasady ogólne według obowiązujących stawek podatku VAT zapisanych w treści art. 41 ustawy o podatku od towarów i usług;
• usługi wymienione w punkcie „d” Spółka rozlicza stosując szczególną procedurę przy świadczeniu usług turystyki wynikającą z treści art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług, stawkę podatku VAT w wysokości 23% od kwoty marży pomniejszonej o kwotę należnego podatku.
  
  

Spółka świadczy usługi zgodnie z życzeniem klienta-turysty, zamawiając zarówno pojedynczą usługę lub kilka usług jednocześnie na rzecz jednego klienta-turysty w tym również niezależnie na rzecz różnych klientów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zakup i sprzedaż pojedynczej usługi opisanej w pkt c stanu faktycznego, tj.: „przyjęciu zamówienia na pojedynczą usługę złożoną przez klienta-turystę (np.: tylko usługę hotelową lub tylko usługę wynajmu samochodu lub tylko usługę zorganizowania transferu itp.) w ramach jednego zamówienia – wyjazdu klienta-turysty” winna być opodatkowana na zasadach ogólnych, czy zgodnie z treścią art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług, czyli według szczególnej procedury przy świadczeniu usług turystyki bez względu na dostawcę usługi...

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 119 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Wobec powyższego, Spółka kierując się treścią art. 119 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług zastosowała w stosunku do świadczonych usług opisanych w pkt c stanu faktycznego, tj.: „przyjęciu zamówienia na pojedynczą usługę złożoną przez klienta-turystę (np: tylko usługę hotelową lub tylko usługę wynajmu samochodu lub tylko usługę zorganizowania transferu itp.) w ramach jednego zamówienia – wyjazdu klienta”, zasadę ogólną uwzględniając stawki podatku VAT zapisane w treści art. 41 ustawy o podatku od towarów i usług.

Po ponownym przeanalizowaniu treści art. 119 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zamówienie pojedynczej usługi przez klienta-turystę ma częściowy charakter usługi turystycznej, o której mowa w przytoczonym wyżej przepisie prawa i wobec tego stosowana przez Spółkę ogólna zasada opodatkowania jest zasadą zastosowaną nieprawidłowo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka prowadzi działalność w zakresie usług turystyki w tym posiada koncesję organizatora turystyki i jest wpisana do rejestru podmiotów świadczących usługi turystyczne. Spółka w ramach działalności oferuje między innymi sprzedaż usług hotelowych, które nabywa od firm oferujących usługi hotelowe na terenie kraju i zagranicą na podstawie wystawionych przez firmy faktur (Invoice) w walucie polskiej na Spółkę jako odbiorcę usługi hotelowej. Na fakturze wystawca udziela Spółce rabatu lub prowizji. Płatności z tytułu zakupu usługi hotelowej dokonuje na rzecz sprzedawcy Spółka. Zakupioną usługę hotelową Spółka sprzedaje na rzecz klienta (turysty) na podstawie faktury lub dowodu wewnętrznego wystawionego we własnym imieniu. Spółka nie dokonuje odliczenia podatku VAT zawartego w fakturze (Invoice) zakupu od podatku należnego z uwagi, że jest to czynność w przypadku usług hotelowych świadczonych za granicą i opodatkowanych poza terenem RP, natomiast w przypadku świadczenia usług hotelowych krajowych kieruje się treścią art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Spółka wskazała, iż świadczy na rzecz klienta-turysty usługi polegające na przyjęciu zamówienia złożonego przez klienta-turystę na pojedynczą usługę (np.: tylko usługę hotelową lub tylko usługę wynajmu samochodu lub tylko usługę zorganizowania transferu itp.) w ramach jednego zamówienia – wyjazdu klienta. Usługi te są zamawiane za pomocą specjalistycznych systemów rezerwacyjnych, udostępnianych biurom podróży przez konsolidatorów turystycznych na zasadzie współpracy bez umowy agencyjnej: przez ogólnie dostępny Internet; bezpośrednio u hotelarzy, w wypożyczalniach samochodów, w firmach transportowych. Powyższe usługi Spółka zamawia na zasadzie umowy kupna-sprzedaży. Przedmiotowe usługi Spółka rozlicza stosując zasady ogólne według obowiązujących stawek podatku VAT zapisanych w treści art. 41 ustawy o podatku od towarów i usług. Spółka świadczy usługi zgodnie z życzeniem klienta-turysty, zamawiając zarówno pojedynczą usługę lub kilka usług jednocześnie na rzecz jednego klienta-turysty w tym również niezależnie na rzecz różnych klientów.

Zainteresowany powziął wątpliwość co do sposobu opodatkowania świadczenia pojedynczej usługi na rzecz klienta-turysty.

Wskazać należy, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji „usług turystyki”. Nie zawiera także odesłań do definicji zawartych w innych aktach normatywnych. Definicji legalnej usług turystyki nie odnajdujemy również w innych ustawach podatkowych. Odnajdujemy ją natomiast w treści art. 307 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.). Stosownie do powołanego przepisu, transakcje dokonywane przez biura podróży w zakresie realizacji podróży uznawane są za pojedynczą usługę świadczoną przez biuro podróży na rzecz turysty.

Zgodnie z definicją Słownika Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 1052), „turystyka” to zorganizowane wyjazdy poza miejsce stałego zamieszkania na dłuższy lub krótszy pobyt, wędrówki po obcym terenie w celach krajoznawczych lub zdrowotnych.

Definicje usług turystycznych odnajdujemy także w szeregu publikacji dotyczących turystyki. I tak, usługi turystyczne są to, podobnie jak inne usługi, wszelkie wymienne, zbywalne czynności, będące wynikiem pracy, związane bezpośrednio lub pośrednio z zaspokajaniem potrzeb przed i w czasie podróży oraz pobytu turystycznego, ale nie służące bezpośrednio do wytwarzania przedmiotów (por. A. S. Kornak, „Ekonomika turystyki” PWN, Warszawa 1979, s. 159). Inną definicję proponuje S. Wołejko, według którego do usług turystycznych należy zaliczyć wszelkiego rodzaju usługi, których świadczenie jest niezbędne dla turysty w celu umożliwienia dojazdu do miejsca występowania podstawowego dobra (lub dóbr) turystycznego, pobytu w tym miejscu oraz powrotu do stałego miejsca zamieszkania (S. Wołłejko, „Czynniki wpływające na rozwój turystyki międzynarodowej”, Ruch turystyczny – Monografie, Warszawa 1975, z. 15, s. 83).

Natomiast, w myśl art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 223, poz. 2268 ze zm.), przez usługi turystyczne należy rozumieć usługi przewodnickie, usługi hotelarskie oraz wszystkie inne usługi świadczone turystom lub odwiedzającym. Natomiast impreza turystyczna to co najmniej dwie usługi turystyczne tworzące jednolity program i objęte wspólną ceną, jeżeli usługi te obejmują nocleg lub trwają ponad 24 godziny albo jeżeli program przewiduje zmianę miejsca pobytu (art. 3 pkt 2). Turysta w myśl ww. ustawy to osoba, która podróżuje do innej miejscowości poza swoim stałym miejscem pobytu na okres nieprzekraczający 12 miesięcy, dla której celem podróży nie jest podjęcie stałej pracy w odwiedzanej miejscowości i która korzysta z noclegu przynajmniej przez jedną noc (art. 3 pkt 9).

Pakietem usług nazywa się w turystyce zestaw usług turystycznych służących zaspokojeniu kompleksowych potrzeb. Pakiet usług bywa kombinacją dwóch (np. hotel i wyżywienie, przejazd i nocleg) lub więcej elementów oferowanych przez sprzedawcę jako jeden produkt po określonej cenie (por. J. Altkorn, „Marketing w turystyce”, Warszawa 2002 r., s. 99).

Zatem, usługa turystyki to kompleksowa usługa świadczona na rzecz turysty, która obejmuje swym zakresem cząstkowe usługi, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć. Za usługi turystyki należy więc uznać zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką (tzn. kompleksowym programem imprez).

Na mocy art. 119 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie (art. 119 ust. 2 ustawy).

Powyższe regulacje odnoszą się do usług, które w całości składają się na usługę turystyczną świadczoną przez organizatora. Użycie w cytowanym przepisie słowa „w szczególności” oznacza, iż jest to katalog otwarty. Konsekwentnie, inne usługi stanowiące składniki usługi turystyki również powinny być uwzględnione. Podkreślić również należy, iż czynnikiem wyróżniającym konkretną czynność jako usługę, jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie określa jednoznacznie jakiego rodzaju usługi są usługami nabywanymi dla bezpośredniej korzyści, to na podstawie przepisu art. 119 ust. 2 ustawy przyjąć należy, iż nabycie tych usług i towarów, które zaspokajają potrzeby i oczekiwania turysty w trakcie korzystania z usługi turystycznej, będzie w przypadku wykonywania usług turystyki stanowić element kalkulacyjny do określenia marży.

Jak stanowi art. 119 ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

1. uchylony;
2. działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;
3. przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty;
4. uchylony.
   
   

Łączne spełnienie powyższych przesłanek przesądza o obligatoryjności zastosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą usług turystyki.

Ponadto, w świetle art. 119 ust. 3a ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty.

Przedmiotowa regulacja w sposób kategoryczny zobowiązuje podatników świadczących usługi turystyki do prowadzenia specyficznej dla tego rodzaju działalności ewidencji.

Wskazać tutaj należy, iż podstawowym obowiązkiem podatnika podatku od towarów i usług jest prawidłowe opodatkowanie wykonywanych czynności podlegających opodatkowaniu. Tak więc dla prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania usług turystycznych, opodatkowanych według szczególnej procedury, określonej przepisem art. 119 ust. 1, konieczne jest prowadzenie ewidencji, o której mowa w art. 119 ust. 3a ustawy.

Należy podkreślić, że do towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty można zaliczyć jedynie takie towary i usługi, które Wnioskodawca nabywa od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty i nie stanowią one jednocześnie „środków” do wyświadczenia usługi własnej Wnioskodawcy, która następnie staje się elementem kompleksowej usługi turystycznej.

Usługa turystyki, o której mowa w art. 119 ustawy, to bowiem świadczenie złożone, na które składa się szereg usług (obcych i własnych), mających na celu zorganizowanie pobytu klientowi poza miejscem jego zamieszkania (stałego pobytu). Usługi te są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość (jedną usługę, jeden produkt). Z punktu widzenia klienta (usługobiorcy) istotny był zakup usługi turystycznej.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka świadczy na rzecz klienta-turysty usługi polegające na przyjęciu zamówienia złożonego przez klienta-turystę na pojedynczą usługę (np.: tylko usługę hotelową lub tylko usługę wynajmu samochodu lub tylko usługę zorganizowania transferu itp.) w ramach jednego zamówienia – wyjazdu klienta. Usługi te są zamawiane za pomocą specjalistycznych systemów rezerwacyjnych, udostępnianych biurom podróży przez konsolidatorów turystycznych na zasadzie współpracy bez umowy agencyjnej: przez ogólnie dostępny Internet; bezpośrednio u hotelarzy, w wypożyczalniach samochodów, w firmach transportowych. Powyższe usługi Spółka zamawia na zasadzie umowy kupna-sprzedaży.

W przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca dokonuje sprzedaży na rzecz klienta-turysty tylko jednej usługi (np.: tylko usługi hotelowej lub tylko usługi wynajmu samochodu lub tylko usługi zorganizowania transferu itp.). Usługi turystyczne występowałyby w sytuacji, gdyby Zainteresowany w ramach jednej ceny oferował swoim klientom, poza rezerwacją hotelową lub wynajmem samochodu lub zorganizowaniem transferu, dodatkowe usługi dla bezpośredniej korzyści turysty, przy czym wymienione usługi zostałyby zakupione od podmiotów trzecich.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż pojedyncza usługa świadczona na rzecz klienta-turysty może stanowić składnik kompleksowego świadczenia jakim jest „usługa turystyki”, jednak sama w sobie nie stanowi kompleksowej usługi turystyki. Nie można zatem pojedynczej usługi świadczonej na rzecz klienta-turysty utożsamiać z usługami turystki, o których mowa w art. 119 ustawy.

Powyższe znajduje również potwierdzenie w wyroku TSUE z dnia 9 grudnia 2010 r. w sprawie C-31/10 Minerva Kulturreisen GmbH przeciwko Finanzamt Freitag, gdzie przedmiotem sprawy była osobna sprzedaż przez biuro podróży biletów na przedstawienia opery, które zostały opodatkowane marżą. Trybunał w wyroku tym podzielił stanowisko organu orzekając, że wykładni art. 26 VI Dyrektywy należy dokonywać w ten sposób, że nie dotyczy on osobnej sprzedaży biletów do opery przez biuro podróży bez świadczenia usługi turystycznej.

Reasumując, sprzedaż pojedynczej usługi opisanej w pkt c stanu faktycznego, tj.: „przyjęciu zamówienia na pojedynczą usługę złożoną przez klienta-turystę (np.: tylko usługę hotelową lub tylko usługę wynajmu samochodu lub tylko usługę zorganizowania transferu itp.) w ramach jednego zamówienia – wyjazdu klienta-turysty” – nie podlega opodatkowaniu według szczególnej procedury marży w turystyce, o której mowa w art. 119 ustawy. Tym samym, przedmiotowe usługi winny być opodatkowane na zasadach ogólnych.

Ponadto, zwrócić należy uwagę, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z treści wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w wydanej interpretacji rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.