INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2012 r. (data wpływu 23 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 22 czerwca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 1, § 3 i § 4, a także art. 14f § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 13 czerwca 2012 r. znak ILPP1/443-371/12-2/AW, ILPB1/415-409/12-2/AG na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 15 czerwca 2012 r., a w dniu 22 czerwca 2012 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 21 czerwca 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Jako osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą pod firmą x s. c. (Beneficjent), spółka realizuje projekt w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki. Projekt realizowany jest w ramach umowy o dofinansowanie projektu, która zostanie zawarta z Samorządem Województwa x (Instytucją Pośredniczącą) a Beneficjentem w ramach Priorytetu VIII. Działania 8.1 Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki.

Zgodnie z ustaleniami negocjacyjnymi, Beneficjentowi przyznane zostanie dofinansowanie o określonej kwocie pieniężnej, stanowiącej nie więcej niż 100% całkowitych wydatków kwalifikowanych Projektu, w tym:

1. płatność ze środków europejskich w wysokości 85% dofinansowania,
2. dotacja celowa z budżetu krajowego w wysokości 15% dofinansowania.
   
   

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej spółka dokonuje zarówno czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje. Rozliczenia podatku VAT spółka dokonuje w oparciu o proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W ramach projektu rozliczania kosztów budżetu Beneficjent dokonuje zakupu usług i towarów podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Płatność za zakupione usługi i towary dokonywana jest ze środków otrzymanej dotacji.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1081/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Społecznego i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1784/1999, podatek od towarów i usług (VAT) nie może być uznany za kwalifikowany do wsparcia ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w sytuacji kiedy podlega zwrotowi, tj. w sytuacji kiedy Beneficjent ma możliwość prawną jego odzyskania.

Zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Beneficjent dokonując zakupu towarów i usług w ramach projektu nie posiadając prawnej możliwości odzyskania całości naliczonego podatku od towarów i usług, uznaje go za kwalifikowanego w całości w ramach środków otrzymanych z dotacji.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż budżet projektu podzielony jest na lata (w okresie realizacji projektu) oraz składa się z tzw. kosztów bezpośrednich (tj. kosztów kwalifikowalnych poszczególnych zadań realizowanych przez Beneficjenta w ramach projektu, które są bezpośrednio powiązane z danym zadaniem) oraz kosztów pośrednich (tj. kosztów administracyjnych związanych z funkcjonowaniem Beneficjenta).

W ramach kosztów bezpośrednich wyróżnić można zadania merytoryczne oraz zadanie związane z zarządzaniem projektem.

Odnosząc się do pytania zadanego w wezwaniu, tj. na co Spółka (Beneficjent) przeznaczyła otrzymane dofinansowanie, w szczególności czy zostało ono wydatkowane na zakup albo wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, wyjaśniono, iż Beneficjent przeznaczy otrzymane dofinansowanie na realizację zadań projektu (w ramach kosztów bezpośrednich) oraz na pokrycie wydatków w ramach kosztów pośrednich.

W ramach kosztów bezpośrednich otrzymana dotacja przeznaczona zostanie na pokrycie wydatków:

• w ramach zadania 1 - Kursy zawodowe, tj. wynagrodzenie trenerów prowadzących zajęcia na szkoleniach, wynajem sprzętu i infrastruktury niezbędnej do realizacji szkoleń, koszty zakupu paliwa, koszty zakupu materiałów szkoleniowych dla uczestników szkoleń, koszty egzaminu państwowego, koszty wyżywienia dla uczestników szkoleń, zwrot kosztów dojazdu uczestników na szkolenia, zakup ubrań ochronnych dla uczestników szkoleń na szkolenie, koszty badań lekarskich uczestników szkoleń;
• w ramach zadania 2 - Poradnictwo zawodowe i psychologiczne. tj. koszty poradnictwa dla uczestników szkoleń, zwrot kosztów dojazdu uczestników na poradnictwo;
• w ramach zadania 3 - Staże, tj. wynagrodzenie stażystów, zwrot kosztów dojazdu na staż;
• w ramach zadania 4 - Subsydiowane zatrudnienie - wynagrodzenie pracowników w ramach subsydiowanego zatrudnienia;
• w ramach zadania 5 - Współpraca ponadnarodowa - brak wydatków;
• w ramach zadania 6 - Zarządzanie projektem - wynagrodzenie personelu projektu, koszty zabezpieczenia umowy o dofinansowanie projektu, zakup sprzętu (komputery, oprogramowanie, drukarka laserowa), zakup mebli do biura projektu, zakup usług promocyjnych projektu (opracowanie i produkcja materiałów promocyjnych do projektu), opracowanie strony www i administracja strony, wykup domeny internetowej, zakup paliwa na wyjazdy z promocja, koordynacją i rekrutacją do projektu.
  
  

W ramach kosztów pośrednich otrzymana dotacja przeznaczona zostanie na pokrycie następujących wydatków: koszty obsługi księgowej, koszty zarządu, doradztwo prawne, koszty ubezpieczenia majątku wykorzystywanego na potrzeby projektu, koszty artykułów biurowych, koszty usług pocztowych i kurierskich, koszty usług telekomunikacyjnych, koszty sprzątania biura. W odniesieniu do drugiej części pytania wyjaśniono, iż środki finansowe projektu przeznaczone zostały również na zakup środków trwałych, od których. zgodnie z art. 22a-22o ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy jeżeli Beneficjent nie miałby prawa do uznania podatku od towarów i usług w całości za kwalifikowany w ramach środków dotacji, a miałby obowiązek rozliczenia go proporcją, czy pozostała wartość podatku może stanowić koszt uzyskania przychodu, w rozumieniu art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, uznać należy, iż w sytuacji, kiedy Beneficjent nie miałby prawa do uznania podatku od towarów i usług w całości za kwalifikowany w ramach środków dotacji, a miałby obowiązek rozliczenia go proporcją, pozostała wartość podatku może stanowić koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą zdefiniowaną w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Oznacza to, że do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki, po wyłączeniu wymienionych w zamkniętym katalogu kosztów negatywnych (wspomniany art. 23 ust. 1 powołanej ustawy), związane z funkcjonowaniem firmy, które bezpośrednio lub pośrednio związane są z przychodem osiąganym z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej.

Z powyższego przepisu wynika również, że kwalifikacji, czy dany wydatek można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, dokonuje podatnik, który ten koszt poniósł.

Jak stanowi art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) cytowanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

• jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
• w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.
  
  

Zatem, co do zasady, niepodlegający odliczeniu w świetle ustawy o podatku od towarów i usług podatek naliczony, stanowi koszt uzyskania przychodów. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy podatek ten powiększa wartość początkową środka trwałego.

Stosownie do treści art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia.

Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku (art. 22g ust. 3 cyt. ustawy).

Jak zatem wynika z wyżej cytowanych przepisów niepodlegający odliczeniu podatek naliczony VAT zwiększa wartość początkową środka trwałego i może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne.

Stosownie bowiem do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Jednocześnie należy zauważyć, że w myśl art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszt uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego spółka, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem otrzyma dofinansowanie, które zostanie m.in. przeznaczone na zakup środków trwałych.

Zatem w przedmiotowej sprawie, wartość nieodliczonego podatku od towarów i usług jest częścią składową wartości początkowej zakupionych środków trwałych. Generalnie od wartości początkowej środków trwałych dokonuje się odpisów amortyzacyjnych. Jednakże nie uważa się – jak już wspomniano – za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od tej części ich wartości, która została podatnikowi zwrócona w jakiejkolwiek formie.

Podsumowując tę część rozważań należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie nieodliczony podatek od towarów i usług, zwiększający wartość początkową zakupionych środków trwałych, nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast w odniesieniu do wartości podatku naliczonego, niepodlegającego odliczeniu w świetle przepisów podatku od towarów i usług, dotyczącego zakupów składników majątku niebędących środkami trwałymi, należy wskazać, iż w świetle art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za koszty uzyskania przychodów nie uważa się wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Z przedstawionego opisu wynika, iż spółka w której Wnioskodawca jest wspólnikiem realizuje projekt w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki. Projekt realizowany jest w ramach umowy o dofinansowanie projektu, która zostanie zawarta z Samorządem Województwa x (Instytucją Pośredniczącą) a Beneficjentem w ramach Priorytetu VIII. Działania 8.1 Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki. Otrzymane środki stanowić będą płatność ze środków europejskich w wysokości 85% dofinansowania oraz z dotacji celowej z budżetu krajowego w wysokości 15% dofinansowania.

Program Operacyjny Kapitał Ludzki jest jednym z programów (Narodowej Strategii Spójności) służących realizacji Narodowych Strategicznych Ram Odniesienia 2007-2013, który został przyjęty decyzją Komisji Europejskiej nr K (2007) 4547 z dnia 28 września 2007 r. Program ten jest współfinansowany z Europejskiego Funduszu Społecznego. Funkcję Instytucji Zarządzającej pełni minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego.

Ustawa o finansach publicznych z dnia 30 czerwca 2005 r. została zastąpiona ustawą z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240), która (z pewnymi wyjątkami) weszła w życie dnia 1 stycznia 2010 r.

Nowa ustawa wprowadza szereg zmian w zakresie przepływu środków przeznaczonych na finansowanie programów operacyjnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 5 ww. ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. ilekroć w ustawie jest mowa o środkach europejskich rozumie się przez to środki, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 1, 2 i 4. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, środkami publicznymi są środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA). W myśl art. 5 ust. 3 ww. ustawy, do środków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się m.in. środki pochodzące z funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Rybackiego, z wyłączeniem środków, o których mowa w pkt 5 lit. a i b, tj.:

1. programów w ramach celu Europejska Współpraca Terytorialna, o których mowa w rozdziale III rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1080/2006 z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1783/1999 (Dz. Urz. UE L 210 z 31.07.2006 r., str. 1),
2. programów, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1638/2006 z dnia 24 października 2006 r. określającym przepisy ogólne w sprawie ustanowienia Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa Partnerstwa (Dz. Urz. UE L 310 z 9 listopada 2006 r., str. 1).
   
   

Zgodnie z art. 117 cyt. ustawy, budżet środków europejskich jest rocznym planem dochodów i podlegających refundacji wydatków przeznaczonych na realizację programów finansowanych z udziałem środków europejskich, z wyłączeniem środków przeznaczonych na realizację projektów pomocy technicznej.

W budżecie środków europejskich ujmuje się:

1. dochody z tytułu realizacji programów finansowanych z udziałem środków europejskich,
2. wydatki na realizację programów finansowanych z udziałem środków europejskich w części podlegającej refundacji.
   
   

Przy czym w myśl art. 124 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, wydatki na realizację programów finansowanych z udziałem środków, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2, w tym wydatki budżetu środków europejskich są wydatkami budżetu państwa, które na podstawie art. 186 cyt. ustawy o finansach publicznych mogą być przeznaczone na:

1. realizację projektów przez jednostki budżetowe,
2. płatności w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich,
3. dotacje celowe dla beneficjentów,
4. realizację projektów finansowanych w ramach Programu Środki Przejściowe,
5. realizację Wspólnej Polityki Rolnej zgodnie z odrębnymi ustawami.
   
   

Zgodnie z art. 187 ww. ustawy, za obsługę płatności w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich, zwanych dalej „płatnościami”, odpowiada Minister Finansów. Przepis art. 200 ust. 1 ww. ustawy stanowi natomiast, iż obsługę bankową płatności prowadzi Bank Gospodarstwa Krajowego w ramach umowy rachunku bankowego zawartej z Ministrem Finansów.

Na podstawie art. 202 ust. 1 ww. ustawy, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu są gromadzone na wyodrębnionych rachunkach bankowych.

Zauważyć należy, iż zgodnie z art. 204 tej ustawy, środki, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 i 3, są przeznaczone wyłącznie na cele określone w umowie międzynarodowej, przepisach odrębnych lub deklaracji dawcy. Podkreślić należy, iż w świetle znowelizowanych przepisów ustawy o finansach publicznych środki pochodzące z UE, FS i EFR stanowią odrębną formę środków europejskich przeznaczonych na realizację programów finansowych z udziałem środków europejskich. Jednak zgodnie z cyt. wyżej przepisem art. 186 pkt 2 ustawy o finansach publicznych, wydatki z budżetu środków europejskich, są wydatkami budżetu państwa, które mogą być przeznaczone na płatności w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich.

Przepisem art. 12 pkt 1 lit. a) tiret pięć ww. ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych, do art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. dodany zostały pkt 136 i 137, obowiązujące od 1 stycznia 2010 r.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 136 tej ustawy, wolne od podatku są płatności na realizację projektów w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich, otrzymane z Banku Gospodarstwa Krajowego, z wyłączeniem płatności otrzymanych przez wykonawców. Natomiast w myśl art. 21 ust. 1 pkt 137 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są środki finansowe otrzymane przez uczestnika projektu jako pomoc udzielona w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240).

Natomiast zgodnie z art. 126 ustawy o finansach publicznych, dotacje są to podlegające szczególnym zasadom rozliczania środki z budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz z państwowych funduszy celowych przeznaczone na podstawie niniejszej ustawy, odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych, na finansowanie lub dofinansowanie realizacji zadań publicznych. Przy czym, zgodnie z art. 127 ust. 2 pkt 5 tej ustawy, dotacjami celowymi są także środki przeznaczone na współfinansowanie realizacji programów finansowanych z udziałem środków europejskich.

Reasumując tę część rozważań należy uznać, iż otrzymane przez spółkę w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki środki, w części przekazanej przez Bank Gospodarstwa Krajowego, są wolne od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 136 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast środki, otrzymane w ramach ww. dofinansowania, w formie dotacji z budżetu państwa, podlegają co do zasady zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na mocy art. 21 ust. 1 pkt 129 cyt. ustawy.

Przenosząc powyższe na sprawę będącą przedmiotem wniosku należy wskazać, że w takim przypadku wydatki poniesione ze środków pochodzących z dofinansowania – jako wymienione w treści art. 23 ust. 1 pkt 56 nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów. Powyższe wyłączenie dotyczy również niepodlegajacego odliczeniu podatku naliczonego VAT.

Z przedstawionych bowiem we wniosku informacji wynika, iż przyznane zostało dofinansowanie o określonej wartości pieniężnej, na zakup towarów i usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT). Ze środków tych ponoszone są wydatki. W takim zatem przypadku, w odniesieniu do niepodlegającego odliczeniu podatku naliczonego VAT, jako elementu wartości składnika majątku (niebędącego środkiem trwałym), zakupionego ze środków pochodzących z dofinansowania, zwolnionych z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 129 i 136, zastosowanie znajdzie wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów określone w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż nieodliczona wartość podatku od towarów i usług może stanowić koszt uzyskania przychodu, w rozumieniu art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. organ informuje, że w zakresie problematyki dotyczącej podatku od towarów i usług wniosek został rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.