Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1642/12/SD
z 21 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 24 grudnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek i prowizji od otrzymanych kredytów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 grudnia 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek i prowizji od otrzymanych kredytów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność deweloperską na rynku mieszkaniowym. W ramach prowadzonej działalności nabywa grunty, przygotowuje projekty budowlane oraz przeprowadza budowę obiektów mieszkaniowych, a następnie dokonuje sprzedaży całych domów lub pojedynczych lokali mieszkalnych.

W prowadzonej działalności Spółka korzysta z finansowania zewnętrznego w postaci udzielonych przez bank kredytów, z przeznaczeniem na:

• pokrycie wyłącznie kosztów zakupu działek lub budowy domów,
• finansowanie całokształtu działalności (kredyt obrotowy), który służy finansowaniu wszystkich aspektów działalności, czyli zarówno jest z niego częściowo finansowane budowanie domów i zakup działek oraz finansowanie innych kosztów prowadzonej działalności.
  
  

Terminy ostatecznych spłat rat kredytowych wraz z odsetkami z reguły przekraczają okres 1 roku, przy czym odsetki są naliczane wg zmiennych stóp procentowych i spłacane w okresach miesięcznych w zależności od wykorzystanych kwot kredytu, natomiast spłata kapitału następuje w momencie sprzedaży poszczególnych domów lub mieszkań, bądź w okresach miesięcznych określonych w harmonogramie. Prowizje od zaciąganych kredytów płacone się w momencie uruchamiania kredytu.

Spółka zgodnie z przyjętą polityką rachunkowości dla celów rachunkowych kwalifikuje ww. koszty finansowe jako koszty pośrednie, zaliczając je w koszty uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia (zapłaty).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty w postaci odsetek od kredytów oraz prowizje bankowe od udzielonych kredytów z przeznaczeniem na:

• wyłącznie pokrycie kosztów zakupu działek lub budowy domów,
• finansowanie całokształtu działalności - kredyt obrotowy, który służy finansowaniu wszystkich aspektów działalności, czyli zarówno jest z niego częściowo finansowane budowanie domów i zakup działek oraz finansowanie innych kosztów prowadzonej działalności,

ponoszone przez Spółkę w związku z korzystaniem z finansowania zewnętrznego stanowią koszty pośrednio związane z przychodami, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) i mogą być uznawane w koszty w momencie ich poniesienia, czyli zapłaty?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty finansowania zewnętrznego, tj. odsetki oraz prowizje od uzyskanych kredytów, w świetle przepisów prawa podatkowego, można zakwalifikować do kosztów pośrednio związanych z przychodami i uznać jako moment ich poniesienia moment ich zapłaty.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust 1. Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż nie ulega wątpliwości, że wydatki ponoszone przez Spółkę na finansowanie procesów deweloperskich w postaci odsetek i prowizji od zaciągniętych kredytów są ponoszone w związku z prawidłowym funkcjonowaniem i prowadzeniem Spółki. Wobec tego spełniają kryteria określone w art. 15 ust. 1 ustawy, przez co można zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów. Wydatki te nie byłyby ponoszone, gdyby nie prowadzona inwestycja zmierzająca do uzyskania przychodów ze sprzedaży wytworzonych produktów. Poniesienie tychże wydatków spowoduje bowiem, że zrealizowany będzie cel gospodarczy Spółki, uzyska ona przychód ze sprzedanych produktów, tj. mieszkań lub domów. Koszty te nie powstałyby samoistnie, w oderwaniu od realizowanej inwestycji. Ustawa o podatku dochodowym nie zawiera przepisów regulujących kwestię kwalifikowania kosztów do kosztów bezpośrednich lub innych niż bezpośrednio związanych z przychodami. Przepisy art. 15 ust. 4-4e ustawy, dotyczące momentu ujmowania wydatków w kosztach są wyraźnie skorelowane z zasadami rachunkowymi. Stosownie do art. 28 ust. 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.) „w przypadkach uzasadnionych niezbędnym, długotrwałym przygotowaniem towaru lub produktu do sprzedaży bądź długim okresem wytwarzania produktu, cenę nabycia lub koszt wytworzenia można zwiększyć o koszty obsługi zobowiązań zaciągniętych w celu finansowania zapasu towarów lub produktów w okresie ich przygotowania do sprzedaży bądź wytworzenia …”. Decyzję o charakterze tych odsetek podejmuje kierownik jednostki w przyjętej przez niego polityce rachunkowości, a organ podatkowy nie może tych zasad kwestionować.

W przypadku Spółki, okres realizacji inwestycji nie jest procesem długotrwałym, z reguły nie przekracza jednego roku, chociaż budowa może trwać na przełomie dwóch lat. Budowane domy bądź mieszkania są oferowane do sprzedaży już w momencie realizacji inwestycji, po jej zakończeniu w zależności od zapotrzebowania na rynku pierwotnym są sprzedawane.

Okres kredytowania w większości przypadków jest dłuższy niż czas realizacji budowy domów/mieszkań. Uznanie więc, że odsetki powinny być traktowane jako koszty bezpośrednie oznaczałoby, że koszt wytworzenia wyrobu gotowego jakim są domy/mieszkania zmieniałby się stale, aż do całkowitej spłaty odsetek lub też ich sprzedaży. W praktyce nie spotyka się sytuacji, aby wartość wyrobów gotowych ulegała zwiększeniu lub zmniejszeniu po ich wytworzeniu jeżeli nie zmieniają się ich cechy fizyczne lub użytkowe.

Za uznaniem kosztów finansowania zewnętrznego za koszty pośrednie w odniesieniu do działalności deweloperskiej opowiedział się także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 10 listopada 2011 r. Znak: IPPB5/423-831/11-2/RS, argumentując, że z przepisów ustawy o CIT wynika, że moment uznania wydatku za koszt podatkowy jest uzależniony od jego klasyfikacji dla celów bilansowych. Podobne stanowisko, że odsetki od kredytu są kosztami pośrednio związanymi z przychodami, w związku z czym są potrącane w dacie poniesienia prezentowane jest przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 31 sierpnia 2009 r. Znak: IPPB1/415-450/09-2/EC. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w postanowieniu z dnia 26 maja 2008 r. Znak: IBPB3/423-172/08/AP/KAN-2067/08 stwierdził, że „ (…) możliwość zaliczenia zapłaconych odsetek od kredytów i pożyczek do kosztów podatkowych wynika z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, natomiast przepisy art. 15 ust. 4d oraz 15 ust. 4e tej ustawy przesądzają o dacie, w której wydatki pośrednio związane z przychodami, a do takich należy zaliczyć wydatki na spłatę odsetek od kredytu, mogą być zaliczone do kosztów podatkowych w dniu ujęcia wydatków z tego tytułu w księgach rachunkowych na podstawie dowodu księgowego.”

Należy również powołać prawomocny wyrok NSA z dnia 01 czerwca 2011 r. Sygn. akt II FSK 139/11, dotyczący pożyczek (kredytów) zaciągniętych w celu wytworzenia towarów do sprzedaży. W uzasadnieniu do wyroku Sąd wyjaśnił, że odsetki od pożyczek (kredytów), w tym skapitalizowane odsetki od tych pożyczek (kredytów) zasadniczo są wydatkami na uzyskanie pożyczek (kredytów). Zatem odsetki od pożyczek (kredytów), nie stanowią wydatków, z których i na podstawie których wytwarzane są towary. Są one tylko w bezpośrednim związku z określonymi operacjami pieniężnymi w obszarze kredytowania. Nie są natomiast bezpośrednim źródłem finansowania przychodowej działalności wytwórczej.

W związku z faktem, iż dla celów rachunkowych ww. koszty Spółka traktuje jako koszty inne niż bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami oraz w oparciu o argumenty przedstawione powyżej stwierdzić należy, iż przedmiotowe koszty finansowania inwestycji deweloperskiej Spółka dla celów podatkowych także powinna rozpoznawać jako koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 3977 ze zm., dalej „ustawa o pdop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód - art. 15 ust. 4, ust. 4b - 4c ustawy o pdop),
• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie - art. 15 ust. 4d, 4e ustawy o pdop).
  
  

Ustawa o pdop nie zawiera definicji kosztu „bezpośredniego” oraz kosztu „pośredniego” - brak takiej definicji związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. W efekcie te same wydatki mogą być w danych warunkach bezpośrednimi, zaś w innych pośrednimi kosztami uzyskania przychodu. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności podatnika, w warunkach której wydatki te są ponoszone. Przy czym jeżeli określone wydatki można powiązać z osiąganiem konkretnego przychodu, to bez względu na możliwość jednoczesnego wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenić należy w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane. Należy także podkreślić, że w konkretnym, sprecyzowanym stanie faktycznym, o charakterze omawianych kosztów decyduje przyjęta przez Spółkę polityka w zakresie rachunkowości, będąca odzwierciedleniem rodzaju działalności wykonywanej przez podatnika.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

Moment potrącalności kosztów został przez ustawodawcę uregulowany w art. 15 ust. 4–4e ustawy o pdop.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o pdop, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

W roku podatkowym, w którym powstały odpowiadające im przychody, są również potrącalne bezpośrednie koszty uzyskania przychodów, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego (art. 15 ust. 4b omawianej ustawy).
   
   

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po upływie ww. terminów, są natomiast potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie (art. 15 ust. 4c tej ustawy).

Stosownie do treści art. 15 ust. 4d ustawy o pdop, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e ustawy o pdop, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Ponadto wskazać należy, że ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 330), wymaga przedstawienia w sprawozdaniach finansowych rzetelnego obrazu sytuacji majątkowej i finansowej jednostki nie tylko na dzień bilansowy, ale także z uwzględnieniem bliższych i dalszych okresów. Natomiast zasadniczym celem przepisów podatkowych jest określenie sytuacji, które pociągają za sobą obowiązek podatkowy w miarę realizacji dochodów przez podatnika. Przepisy ustawy o rachunkowości nie są co prawda podatkotwórcze, to jednak w pewnych obszarach rozwiązania przyjęte w rachunkowości niejako wprost przekładają się na skutki rachunku podatkowego.

W tym miejscu należy wskazać na treść art. 9 ust. 1 ustawy o pdop, zgodnie z którym podatnicy są zobowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i należnego podatku.

Tym samym, zdaniem tut. Organu, stosowany przez Spółkę sposób rozliczania kosztów dla celów bilansowych powinien znaleźć odzwierciedlenie w sposobie zaliczania danych wydatków do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zaistniałego stanu faktycznego wynika, iż Spółka prowadzi działalność deweloperską na rynku mieszkaniowym. W prowadzonej działalności Spółka korzysta z finansowania zewnętrznego w postaci udzielonych przez bank kredytów. Zgodnie z przyjętą polityką rachunkowości dla celów rachunkowych kwalifikuje ww. koszty finansowe jako koszty pośrednie, zaliczając je w koszty uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia (zapłaty).

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż nie ulega wątpliwości, że - co do zasady - wydatki ponoszone przez Spółkę na zapłatę prowizji oraz odsetek od zaciągniętych kredytów z przeznaczeniem na pokrycie kosztów zakupu działek lub budowy domów oraz finansowanie całokształtu działalności (kredyt obrotowy, który służy finansowaniu wszystkich aspektów działalności, czyli zarówno jest z niego częściowo finansowane budowanie domów i zakup działek oraz finansowanie innych kosztów prowadzonej działalności), są ponoszone w związku z prawidłowym funkcjonowaniem i prowadzeniem przedsiębiorstwa. Wobec tego - o ile zostały właściwie udokumentowane - spełniają kryteria określone w art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, przez co można zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów.

Odnosząc powyższe do analizowanych kosztów z tytułu zapłaty prowizji oraz odsetek od zaciągniętych kredytów stwierdzić należy, że mają one charakter kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związane z przychodami i przyczyniają się w sposób ogólny do powstawania przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym przedmiotowe wydatki także u Wnioskodawcy będą stanowiły koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami w rozumieniu art. 15 ust. 4e-4d ustawy o pdop.

Należy jednocześnie podkreślić, iż wydatki w postaci kosztów finansowych (w tym prowizji i odsetki od zaciągniętych kredytów) będą dla Wnioskodawcy stanowiły koszty uzyskania przychodów po spełnieniu wymogów wynikających z art. 15 ust. 4e-4d i art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a albo pkt 11 ustawy o pdop.

Odnosząc poszczególne wydatki w koszty podatkowe, Wnioskodawca jest zobligowany do uwzględnienia norm ustanowionych w art. 16 ustawy o pdop, a w szczególności należy mieć na uwadze, że w stosunku do odsetek (nie tylko do odsetek od kredytów) w ustawie o pdop, określony został szczególny tryb zaliczenia w koszty uzyskania przychodów.

Z treści art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a ustawy o pdop wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

A contrario kosztami uzyskania przychodów będą zatem skapitalizowane oraz naliczone i zapłacone odsetki od pożyczek czy kredytów. Zatem, spłata kredytu (pożyczki) zaciągniętego na prowadzoną działalność gospodarczą nie stanowi dla podatnika kosztu uzyskania przychodu; kosztem są skapitalizowane oraz naliczone i zapłacone odsetki. Nie będą więc mogły być uznane za koszty uzyskania przychodów odsetki niezapłacone albo odsetki nieskapitalizowane.

Podsumowując powyższe, zauważyć należy, że możliwość zaliczenia zapłaconych odsetek od kredytów do kosztów podatkowych wynika z przepisów art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a oraz art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o pdop, z kolei przepisy art. 15 ust. 4d i ust. 4e tej ustawy przesądzają o dacie, w której wydatki pośrednio związane z przychodami, mogą być zaliczone do kosztów podatkowych.

W świetle powyższych przepisów oraz w oparciu o przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego stwierdzić należy, iż mając na względzie przyjętą przez Spółkę politykę w zakresie rachunkowości, koszty w postaci prowizji od zaciągniętych kredytów bankowych, stanowiące koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, potrącalne są na zasadach wskazanych w art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o pdop, tj. w dacie ich poniesienia, rozumianej jako moment ujęcia kosztu w księgach rachunkowych.

Z kolei koszty w postaci odsetek od kredytów bankowych stanowią koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, które potrącalne są na zasadach wskazanych w art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o pdop, z uwzględnieniem regulacji art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a oraz art. 16 ust. 1 pkt 11 tej ustawy.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe, o ile dzień zapłaty przedmiotowych odsetek i prowizji jest dniem, na który Spółka ujmuje te koszty w księgach rachunkowych (księguje) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dniem, na który ujmuje te koszty na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – j.t. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.