Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1160/12/CzP
z 10 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 03 lipca 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 03 września 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 11 września 2012 r.), uzupełnionym w dniu 23 listopada 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy opisana transakcja jest opodatkowana podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce /pytanie oznaczone we wniosku Nr 2/ - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy opisana transakcja jest opodatkowana podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 20 listopada 2012 r. Znak: IBPP4/443-397/12/PK, IBPBI/2/423-1160/12/CzP wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 23 listopada 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe :

Spółka jest podmiotem wchodzącym w skład międzynarodowej grupy zajmującej się produkcją najwyższej jakości materiałów ogniotrwałych. Spółka jest producentem materiałów ogniotrwałych przeznaczonych na rynek hutniczy. W związku z ekspansją na rynki wschodnie, Spółka planuje wprowadzić poniżej przedstawiony model sprzedaży swoich wyrobów jednemu z kontrahentów na Ukrainie. Towary przeznaczone na sprzedaż Spółka będzie transportować na Ukrainę (na podstawie faktur pro-forma). Na tym etapie dostawa nie zostanie jeszcze dokonana, zostanie natomiast przeprowadzona odprawa celna w urzędzie celnym na Ukrainie. Następnie, już po odprawie celnej, towary zostaną przewiezione do magazynu przy zakładzie produkcyjnym kontrahenta, który będzie pobierał towary z magazynu w wybranym przez siebie momencie w zależności od swoich potrzeb. Kontrahent będzie przekazywał Spółce miesięczne zestawienie dokonanych zakupów (raport zużycia), na podstawie którego Spółka wystawi kontrahentowi fakturę za okres miesięczny do 15 dnia następnego miesiąca po miesiącu rozliczeniowym. Prawo do rozporządzania towarem przejdzie na kontrahenta w momencie pobrania przezeń wyrobów z magazynu (wówczas dokonana zostanie dostawa). Zasadnicza obsługa transakcji (m.in. negocjacje cen, przyjmowanie zamówień, wystawianie faktur, usługi pogwarancyjne) będzie wykonywana w Polsce. Działania podejmowane przez Spółkę na Ukrainie ograniczą się więc do dostarczenia towaru do magazynu i udostępnienia go kontrahentowi. Spółka będzie posiadać dokumenty potwierdzające związek pomiędzy wyprodukowanymi towarami (oraz odliczonym przy nabyciu komponentów do produkcji towarów podatkiem naliczonymi), a ich dostawą na Ukrainie - przykładowo będą to dokumenty przewozowe oraz komunikat IE599, wskazujące na wywóz wyprodukowanych towarów na Ukrainę.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko, że przychody Spółki z tytułu opisanej transakcji winny zostać opodatkowane tylko w Polsce (w świetle postanowień Konwencji)? /pytanie oznaczone we wniosku Nr 2/

Zdaniem Spółki, opodatkowanie przychodów uzyskiwanych w związku ze sprzedażą przez magazyn na Ukrainie zależy od ewentualnego faktu rozpoznania na terytorium Ukrainy zakładu danego podatnika. Zgodnie z art. 5 ust. 1 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Kijowie dnia 12 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 63, poz. 269, dalej określana: „Konwencja”), określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Placówka oznacza również miejsce produkcyjne. Art. 5 ust. 4 lit. a) Konwencji wyłącza natomiast z katalogu zakładów placówki, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania albo wydawania dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa. Tym samym należy uznać, że przychody Spółki w związku z omawianą transakcją powinny być opodatkowane wyłącznie w Polsce, ponieważ przechowywanie i wydawanie towarów w magazynie na Ukrainie nie powoduje zgodnie z Konwencją powstania zakładu w tym państwie.

Dodatkowym argumentem potwierdzającym zdanie Spółki, jest okoliczność, że o zakładzie można mówić wyłącznie, jeżeli magazyn oprócz składowania i wydawania towarów służy także do obsługi transakcji. Istotne są tutaj czynność faktyczne, jak zbieranie zamówień, negocjowanie cen, obsługa posprzedażowa itp. (tak przykładowo również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 25 lutego 2010 r. Znak: IPPB5/423-781/09-2/PS). Tymczasem w opisywanym zdarzeniu przyszłym Spółka nie planuje wykonywać czynności związanych z obsługą transakcji z magazynu na Ukrainie. Obsługa transakcji, rozumiana jako np. negocjacje cen, przyjmowanie zamówień, wystawianie faktur, usługi pogwarancyjne, itp. będzie wykonywana z Polski. Funkcją placówki magazynowej na Ukrainie pozostanie natomiast wyłącznie umożliwienie kontrahentom pobierania towarów w dogodnym dla siebie momencie. Taka organizacja magazynu mieści się w zakresie art. 5 ust. 4 lit. a) Konwencji. W konsekwencji Spółka stoi na stanowisku, że z polskiego punktu widzenia nie będzie posiadała zakładu na Ukrainie, a jej dochody uzyskiwane w związku z opisaną transakcją winny podlegać opodatkowaniu w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej „updop”), podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Zgodnie z definicją zakładu zagranicznego, zawartą w art. 4a pkt 11 updop, pojęcie to oznacza:

1. stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
2. plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,
3. osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje,

chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczypospolita Polska, stanowi inaczej.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajduje Konwencja między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Kijowie dnia 12 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 63, poz. 269, dalej określana: „Konwencja”).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Konwencji, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko do takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Oznacza to, że zyski Spółki podlegają opodatkowaniu w Polsce, chyba, że prowadzi ona na terytorium Ukrainy działalność poprzez położony tam zakład; w takim przypadku, Jej zyski w części, w jakiej można je przypisać działalności tego zakładu, mogą być opodatkowane na Ukrainie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Konwencji, określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Placówka oznacza również miejsce produkcyjne.

W myśl art. 5 ust. 2 Konwencji, określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

1. miejsce zarządzania,
2. filię,
3. biuro,
4. zakład fabryczny,
5. warsztat oraz
6. kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania kopalnych zasobów naturalnych.
   
   

Z ogólnej regulacji zawartej w art. 5 ust. 1 i ust. 2 Konwencji wynika, iż dla uznania, że przedsiębiorstwo prowadzi swoją działalność w formie zakładu winny wystąpić łącznie trzy następujące przesłanki:

• istnienie miejsca gdzie działalność jest prowadzona (placówka),
• stały charakter takiej placówki,
• wykonywanie za pośrednictwem placówki działalności gospodarczej, która nie ma przygotowawczego lub pomocniczego charakteru.
  
  

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż w związku z ekspansją na rynki wschodnie, Spółka planuje wprowadzić następujący model sprzedaży swoich wyrobów jednemu z kontrahentów na Ukrainie. Towary przeznaczone na sprzedaż Spółka będzie transportować na Ukrainę (na podstawie faktur pro-forma). Na tym etapie dostawa nie zostanie jeszcze dokonana, zostanie natomiast przeprowadzona odprawa celna w urzędzie celnym na Ukrainie. Następnie, już po odprawie celnej, towary zostaną przewiezione do magazynu przy zakładzie produkcyjnym kontrahenta, który będzie pobierał towary z magazynu w wybranym przez siebie momencie w zależności od swoich potrzeb. Kontrahent będzie przekazywał Spółce miesięczne zestawienie dokonanych zakupów (raport zużycia), na podstawie którego Spółka wystawi kontrahentowi fakturę za okres miesięczny do 15 dnia następnego miesiąca po miesiącu rozliczeniowym. Prawo do rozporządzania towarem przejdzie na kontrahenta w momencie pobrania przezeń wyrobów z magazynu (wówczas dokonana zostanie dostawa). Zasadnicza obsługa transakcji (m.in. negocjacje cen, przyjmowanie zamówień, wystawianie faktur, usługi pogwarancyjne) będzie wykonywana w Polsce. Działania podejmowane przez Spółkę na Ukrainie ograniczą się więc do dostarczenia towaru do magazynu i udostępnienia go kontrahentowi. Spółka będzie posiadać dokumenty potwierdzające związek pomiędzy wyprodukowanymi towarami (oraz odliczonym przy nabyciu komponentów do produkcji towarów podatkiem naliczonymi), a ich dostawą na Ukrainie (przykładowo będą to dokumenty przewozowe oraz komunikat IE599, wskazujące na wywóz wyprodukowanych towarów na Ukrainę).

W myśl art. 5 ust. 4 lit. a Konwencji, bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu nie stanowią zakładu placówki, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania albo wydawania dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa.

Tym samym należy uznać, że czynności, które Spółka zamierza podejmować na terenie Ukrainy nie powodują, zgodnie z Konwencją, powstania zakładu w tym państwie. W związku z tym należy stwierdzić, iż dochody Spółki w związku z omawianymi transakcjami powinny być opodatkowane wyłącznie w Polsce.

Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego od dnia złożenia wniosku o wydanie interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytań dotyczących podatku od towarów i usług orasz podatku od czynności cywilnoprawnych wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.