Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1604/12/PC
z 12 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z dnia 03 lipca 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Kółka, przedstawione we wniosku z dnia 07 grudnia 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 13 grudnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• powstania przychodu z tytułu nabycia nieruchomości w drodze zasiedzenia,
• ustalenia, czy zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych uległo przedawnieniu

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 grudnia 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• powstania przychodu z tytułu nabycia nieruchomości w drodze zasiedzenia,
• ustalenia, czy zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych uległo przedawnieniu.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca na mocy postanowienia Sądu z dnia 22 marca 2012 r. nabyło w drodze zasiedzenia działkę o numerze ewidencyjnym 84/171 o powierzchni 0,3968 z dniem 01 października 2005 r. Postanowienie stało się prawomocne w dniu 05 września 2012 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W którym dniu w przedmiotowej sprawie należy rozpoznać moment powstania przychodu: czy w dacie stwierdzenia nabycia przez sąd pierwszej instancji (wyrok deklaratoryjny, który stał się prawomocny w dniu 05 września 2012 r.), czy w dacie wskazanej w postanowieniu, jako data nabycia prawa własności przez zasiedzenie, czyli w dniu 01 października 2005 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisami art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, ze zm.) przychodem z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14 jest w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń. Zatem wartość nieruchomości nabytej przez zasiedzenie należy traktować jako wartość otrzymanej nieodpłatnie rzeczy. Stosownie do art. 12 ust. 5 ww. ustawy, wartość otrzymanych nieodpłatnie rzeczy lub praw określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania. Należy wskazać, iż zobowiązanie podatkowe zgodnie z art. 21 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z dnia 03 lipca 2012 r., poz. 749 ze zm.), powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania. Jednocześnie art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej stanowi, że zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat. Dla właściwej oceny stanu faktycznego konieczne jest ustalenie momentu nabycia tej własności. Skoro przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia „zasiedzenie” w celu prawidłowego określenia togo momentu należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), które regulują tę kwestię. W myśl art. 172 k.c. posiadacz nieruchomości nie będący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od dwudziestu lat jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze. Po upływie trzydziestu lat posiadacz nieruchomości nabywa jej własność, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze.

Z powyższego przepisu wynika, że na skutek zasiedzenia dotychczasowy posiadacz samoistny czyli ten który faktycznie włada rzeczą jak właściciel ex lege nabywa własność na skutek upływu czasu i może żądać, aby stwierdził to sąd w orzeczeniu. Nabycie własności jest tu tzw. nabyciem pierwotnym a orzeczenie sądu ma charakter deklaratoryjny a nie konstytutywny i stanowi podstawę wpisu nowego właściciela do księgi wieczystej. Orzeczenie sądu nie jest warunkiem nabycia prawa własności, nabywa się je bowiem po spełnieniu przesłanek określonych w przepisach kodeksu cywilnego. Orzeczenie sądu stanowi jednak dowód takiego nabycia, na które będzie się można powołać w celu wykazania prawa własności rzeczy. W związku z powyższym należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nabycie własności nieruchomości, nastąpiło z dniem 01 października 2005 r. wobec czego przepisy w zakresie opodatkowania przychodu nie mają zastosowania, ponieważ zobowiązanie podatkowe uległo przedawnieniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisami art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), przychodem z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14 jest w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (…).

Wartość działki nabytej przez zasiedzenie należy traktować jako wartość otrzymanej nieodpłatnie rzeczy. Stosownie do art. 12 ust. 5 ww. ustawy, wartość otrzymanych nieodpłatnie rzeczy lub praw określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

W świetle przedmiotowego stanu faktycznego dla oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie momentu powstania przychodu z tytułu nabycia własności działki w drodze zasiedzenia istotne jest ustalenie momentu nabycia własności. W celu prawidłowego określenia, kiedy następuje nabycie nieruchomości w drodze zasiedzenia należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). W myśl art. 172 k.c. posiadacz nieruchomości nie będący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od dwudziestu lat jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze. Po upływie trzydziestu lat posiadacz nieruchomości nabywa jej własność, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze.

Z powyższego przepisu wynika, że na skutek zasiedzenia dotychczasowy posiadacz samoistny, czyli ten, który faktycznie włada rzeczą jak właściciel ex lege nabywa własność na skutek upływu czasu i może żądać, aby stwierdził to sąd w orzeczeniu. Nabycie własności jest tu tzw. nabyciem pierwotnym, a orzeczenie sądu ma charakter deklaratoryjny i stanowi podstawę wpisu nowego właściciela do księgi wieczystej. Orzeczenie sądu nie jest warunkiem nabycia prawa własności, nabywa się je bowiem po spełnieniu przesłanek określonych w przepisach kodeksu cywilnego. Orzeczenie sądu stanowi jednak dowód takiego nabycia, na który będzie się można powołać w celu wykazania prawa własności rzeczy.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nabycie własności nieruchomości nastąpiło z dniem 01 października 2005 r. wobec czego wartość tej nieruchomości stanowi przychód podatkowy, mający wpływ na dochód Wnioskodawcy za rok podatkowy 2005.

Przechodząc do kwestii przedawnienia zobowiązania podatkowego w pierwszej kolejności należy wskazać, iż zobowiązanie podatkowe, zgodnie z art. 21 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania. Jednocześnie art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej stanowi, że zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

W tym miejscu wskazać należy na zapis art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, iż podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a i przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Skoro zatem, Wnioskodawca był zobowiązany złożyć zeznanie podatkowe o wysokości dochodu (starty) za 2005 r. do końca marca 2006 r. i w tym terminie wpłacić należny podatek, to zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 2005 r., zgodnie z cytowanym art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, co do zasady przedawniło się z upływem 2011 r., o ile nie wystąpiły okoliczności, o których mowa w art. 70 § 2-8 Ordynacji podatkowej (w złożonym wniosku nie wskazało na ich zaistnienie, a zatem przyjęto, iż nie miały one miejsca).

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy z powyższym zastrzeżeniem w zakresie:

• powstania przychodu z tytułu nabycia nieruchomości w drodze zasiedzenia,
• ustalenia, czy zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych uległo przedawnieniu,

uznać zatem należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.