Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1382/12/PP
z 30 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 30 października 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu kalkulacji wysokości dostępnego limitu pomocy publicznej w oparciu o koszty tworzenia nowych miejsc pracy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 października 2012 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu kalkulacji wysokości dostępnego limitu pomocy publicznej w oparciu o koszty tworzenia nowych miejsc pracy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej („SSE”), na podstawie zezwolenia wydanego 11 lipca 2006 r. („Zezwolenie Strefowe”). Spółka korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych („PDOP”), w odniesieniu do dochodów osiąganych w ramach tzw. działalności strefowej, tj. określonej poprzez odpowiednie grupowania statystyczne w treści posiadanego Zezwolenia Strefowego i prowadzonej na terenie SSE.

Przedmiotem działalności Spółki jest wytwarzanie oprogramowania (działalność edycyjna) oraz prowadzenie prac badawczo-rozwojowych, projektowych i wdrożeniowych w zakresie nowoczesnych technologii internetowych, multimedialnych i komunikacyjnych (w tym mobilnych). Wnioskodawca rozpoznaje za koszty kwalifikowane inwestycji, zwiększające limit pomocy publicznej dostępnej dla Spółki w formie zwolnienia podatkowego, dwuletnie koszty pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujące koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników („Koszty pracy”).

Zgodnie z § 10 Rozporządzenia Rady Ministrów z 31 stycznia 2007 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej, do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej. Również zgodnie z obecnie obowiązującym przedsiębiorców strefowych § 8 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. z 2008 r., Nr 232, poz. 1548) do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej.

Tym samym, do Spółki mają zastosowanie przepisy Rozporządzenia Rady Ministrów z 14 września 2004 r. w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej w (Dz. U. z 2004 Nr 220, poz. 2232 ze zm., dalej: „Rozporządzenie o SSE”), w brzmieniu obowiązującym na koniec 2006 r. (wydanego w oparciu o unijne wytyczne w sprawie krajowej pomocy regionalnej z 1998 r.), w tym ówczesna definicja kosztów kwalifikowanych. Stąd w treści niniejszego zapytania Spółka przytacza odpowiednie przepisy i numerację w/w Rozporządzenia.

Dodatkowo, w załączeniu do niniejszego wniosku Spółka dołącza pismo Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (Departament Monitorowania Pomocy Publicznej) z 15 kwietnia 2010 r. o sygn. … skierowane do Zarządu … Specjalnej Strefy Ekonomicznej („Pismo UOKiK”), odnoszące się do analogicznego pytania jakie formułuje Spółka i potwierdzające wskazane w niniejszym wniosku stanowisko Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przyjęty przez Spółkę sposób kalkulacji wysokości dostępnego limitu pomocy publicznej, polegający na comiesięcznym uwzględnianiu określonej, w poniżej przedstawiony sposób, liczby nowo zatrudnionych pracowników i kosztów pracy związanych z tą liczbą, przez okres kolejnych dwudziestu czterech miesięcy odpowiednio dla każdej dodatkowej liczby nowo zatrudnionych pracowników, jest prawidłowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, wolne od podatku są dochody (...) uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia (...), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Tym samym, dla prawidłowego określenia wielkości zobowiązania podatkowego, Spółka zobligowana jest do precyzyjnego określenia dostępnej dla Niej w formie zwolnienia podatkowego puli pomocy publicznej. W przypadku przedsiębiorców korzystających z pomocy publicznej w oparciu o koszty tworzenia nowych miejsc pracy, wielkość wskazanej puli/limitu zwolnienia ustalana jest jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru oraz dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników. W konsekwencji, Spółka zobligowana jest do szczegółowego ustalenia:

(i) liczby nowo zatrudnionych pracowników w związku z inwestycją, oraz

(ii) dwuletnich kosztów pracy z nimi związanych.

Równocześnie jednak, dokonując kalkulacji wskazanego limitu, należy uwzględnić fakt, iż:

1. zatrudnienie w przypadku nowej inwestycji narasta stopniowo, co powoduje, iż dla każdego z miejsc pracy okres upływu dwóch lat naliczania kosztów upływa w innych miesiącach;
2. co do zasady obecna sytuacja gospodarcza jak i specyfika działania firmy informatycznej, wymusza częste zmiany struktury zatrudnienia (zmiana stanowisk, reorganizacja zespołów) a skład osobowy firmy również nie jest stały (rotacja pracowników).
   
   

Stosownie do § 5 ust. 2 Rozporządzenia o SSE, zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy przysługuje, począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie kosztów pracy, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem utrzymania nowo utworzonych miejsc pracy przez okres nie krótszy niż 5 lat. Powyższe oznacza, iż przedsiębiorca, chcąc korzystać z pomocy publicznej w oparciu o koszty pracy, zobligowany jest do utrzymania liczby nowo utworzonych miejsc pracy przez okres 5 lat (lub 3 lat w przypadku małych i średnich przedsiębiorców).

Z kolei definicję pojęcia „nowe miejsca pracy” zawiera § 3 ust. 3 Rozporządzenia o SSE. Zgodnie z jego treścią utworzenie nowych miejsc pracy oznacza przyrost netto miejsc pracy w danym przedsiębiorstwie w związku z realizacją nowej inwestycji w stosunku do średniego zatrudnienia w okresie 6 miesięcy przed dniem uzyskania zezwolenia. Przykładowo, jeżeli spółka będzie chciała skorzystać z pomocy z tytułu utworzenia 40 nowych miejsc pracy, a dotychczasowe zatrudnienie (średnie sprzed dnia uzyskania zezwolenia) wynosiło 5, będzie musiała utrzymać łącznie 45 miejsc pracy.

Powyżej wskazane przepisy prowadzą do konkluzji, iż ustawodawca, nie stworzył normy prawnej zobowiązującej przedsiębiorcę do zatrudniania przez okres 5 lat konkretnych pracowników (np. Jana Nowaka) czy taż utrzymania przez okres 5 lat konkretnych, nowo utworzonych miejsc pracy. W szczególności, zasadne jest twierdzenie, iż przedsiębiorca chcąc skorzystać z pomocy publicznej w oparciu o koszty zatrudnienia zobligowany jest do utworzenia określonej liczby nowych miejsc pracy - przepisy szczegółowo wskazują, które miejsca pracy spełniają ten warunek, oraz do utrzymania przyrostu netto miejsc pracy, który w skrócie liczony jest jako średnioroczne zatrudnienie z dnia uzyskania zezwolenia plus liczba nowych miejsc pracy.

W związku z powyższym, Spółka zobligowana jest do utrzymania łącznej (w całym zakładzie na terenie Strefy niezależnie od działu) liczby miejsc pracy związanych z nową inwestycją przez okres 5 lat (przyrost netto). Nie ma natomiast obowiązku zatrudniania konkretnego pracownika (np. Pana Jana Nowaka) czy też utrzymywania konkretnych stanowisk pracy przez okres 5 lat. W szczególności, Spółka może tworzyć zupełnie nowe stanowiska pracy przy jednoczesnym likwidowaniu innych, utrzymując jednak równocześnie średnioroczny wskazany w Zezwoleniu poziom zatrudnienia. Dopuszczalna jest również rotacja zatrudnienia u przedsiębiorcy strefowego. Analogicznie, również w odniesieniu do zasad kalkulacji dostępnej dla inwestora puli pomocy publicznej w formie zwolnienia podatkowego, brak jest regulacji, które nakładałaby na Spółkę obowiązek uwzględnienia każdorazowo kosztów pracy w drodze szczegółowej alokacji kosztów do konkretnego nowo zatrudnionego pracownika/konkretnego miejsca pracy przez nieprzerwany okres dwóch lat. W szczególności, sposób, w jaki przedsiębiorca korzystający ze wsparcia w oparciu o koszty pracy powinien liczyć dostępny limit pomocy określają następujące przepisy:

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia o SSE, pomoc regionalną udzielaną przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych może stanowić pomoc z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.

Zgodnie z kolei z § 3 ust. 6 Rozporządzenia o SSE, przez nowo zatrudnionych pracowników należy rozumieć liczbę pracowników zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia w związku z realizacją nowej inwestycji, jednak nie później niż w okresie trzech lat od zakończenia inwestycji. Liczba pracowników oznacza pracowników zatrudnionych na pełnych etatach w okresie jednego roku wraz z pracownikami zatrudnionymi na niepełnych etatach oraz pracownikami sezonowym, w przeliczeniu na pełne etaty.

W związku z powyższym, limit pomocy (bez uwzględnienia efektu dyskonta) oblicza się w oparciu o następujące zmienne:

TABELA - załącznik pdf - s. 5

Intensywność pomocy jest bezpośrednio zależna od lokalizacji projektu i nie jest przedmiotem niniejszego zapytania.

W zakresie drugiej zmiennej (nowo zatrudnieni pracownicy) przepisy Rozporządzenia o SSE (§ 3 ust. 6), w sposób precyzyjny wskazują sposób ustalania liczby nowo zatrudnionych pracowników, czyli liczby pracowników, która może być uwzględniana przy kalkulacji limitu pomocy. Zgodnie z Rozporządzeniem, na niniejszą wartość składają się wyłącznie:

1. pracownicy zatrudnieni po uzyskaniu zezwolenia,
2. pracownicy zatrudnieni w związku z realizacją Inwestycji,
3. pracownicy zatrudnieni nie później niż 3 lata po zakończeniu inwestycji,
4. przy założeniu, iż przyrost netto miejsc pracy utrzymany jest przez minimum 5 lat (lub 3 lata, gdy mowa o MŚP - co wynika z § 5 ust. 2 Rozporządzenia o SSE).
   
   

Dodatkowo, chodzi w tym przypadku wyłącznie o liczbę pracowników w przeliczeniu na etaty w pełnym wymiarze czasu pracy (w przeliczeniu na roczne jednostki robocze).

Jak wskazano na wstępie stanowiska Spółki, co potwierdza też załączone stanowisko UOKIK wyrażone w Piśmie Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (Departament Monitorowania Pomocy Publiczne) z 15 kwietnia 2010 r. skierowane do Zarządu … Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej jako: „pismo UOKiK”), Spółka nie jest zobligowana do utrzymania konkretnych pracowników, jak również konkretnych stanowisk pracy przez wymagany przepisami okres (5 lat). Co więcej, sytuacja gospodarcza i uwarunkowania branży informatycznej, w której Spółka prowadzi działalność, powodują iż wręcz niemożliwym jest utrzymać ten sam stan osobowy i te same stanowiska pracy przez okres przekraczający 1 rok (zwłaszcza w okresie po uzyskaniu Zezwolenia i rozpoczęciu ponoszenia dwuletnich kosztów pracy). Spółka nie ma też środków prawnych, aby wymóc na pracownikach pozostanie w firmie, jeżeli przykładowo, chcą odejść do konkurencji.

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze, że przepisy nie precyzują, jak powinna odbywać się kalkulacja dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, zasadne jest zastosowanie metodologii opartej na wykorzystaniu metody „netto”. Metoda „netto” wykorzystywana jest również m.in. dla celu:

1. określenia wielkości zatrudnienia w przedsiębiorstwie w okresie przed dniem uzyskania zezwolenia strefowego (średnie zatrudnienie w okresie 6 miesięcy poprzedzających dzień wydania zezwolenia),
2. jak zostało wskazane uprzednio: dla celów weryfikacji czy minimalny poziom zatrudnienia został zachowany w trakcie okresu utrzymania nowych miejsc pracy (w przypadku Spółki 31 grudnia 2008 - 31 grudnia 2013), co potwierdza również załączono Pismo UOKiK.
   
   

Taka metodologia polegałaby na ustaleniu łącznej liczby nowo zatrudnianych pracowników (bez względu na rodzaj stanowisk pracy), które Spółka co miesiąc może uwzględnić w kalkulacji limitu pomocy. W szczególności, Spółka ustala, jaką liczbę nowo zatrudnionych pracowników (zgodnie z definicją z § 3 ust. 6 rozporządzenia o SSE) jest w stanie utrzymać przez okres 5 lat i co miesiąc koszty pracy nowo zatrudnionych pracowników maksymalnie w takiej liczbie są uwzględniane w kalkulacji limitu pomocy publicznej. Z drugiej jednak strony, obliczając już dwuletnie koszty pracy przypadające na wskazaną liczbę pracowników, Spółka nie jest zobligowana do tego, aby co miesiąc uwzględniać to samo stanowisko lub tę samą osobę (np. tego samego Jana Nowaka). W konsekwencji, limit pomocy liczony byłby w oparciu o następujące zmienne:

TABELA - załącznik pdf - s. 5

Równocześnie z uwagi jednak na okoliczność, iż:

(i) wielkość zatrudnienia przyrasta stopniowo, oraz

(ii) możliwa jest rotacja pracowników, koszty kwalifikowane rozpoznawane są przez okres dłuższy niż dwa lata, w trakcie którego to okresu jednak łączna ich wartość odpowiada dwuletnim kosztom pracy nowo zatrudnionych pracowników.

W konsekwencji, dla zapewnienia, iż Spółka nie dokona kalkulacji limitu zwolnienia w wysokości wyższej niż dwuletnie koszty pracy (24 miesięcy) nowo zatrudnionych pracowników, po upływie okresu dwóch lat od rozpoczęcia ponoszenia kosztów pracy (zatrudniania pracowników), Spółka stopniowo zmniejsza liczbę miejsc pracy, których koszty powiększają limit o liczbę nowych miejsc pracy utworzonych dokładnie dwa lata wcześniej.

Mechanizm działania metody netto obrazuje poniższy, hipotetyczny przykład:

1. styczeń 2007 r. - pierwszy koszt kwalifikowany (rozpoczęcie zatrudniania pracowników i tym samym ponoszenia kosztów pracy) - zatrudnienie liczby X nowych pracowników; dla limitu pomocy uwzględniane są koszty pracy nowo zatrudnionych pracowników (spełniające definicję § 3 ust. 6 Rozporządzenia o SSE) poniesione w styczniu 2007 r. w liczbie X,
2. styczeń 2008 r. - osiągnięcie, po stopniowym przyroście, maksymalnej liczby pracowników; koszty pracy, które mogą stanowić podstawę kalkulacji limitu zwolnienia - Y nowo zatrudnionych pracowników; dla limitu pomocy uwzględniamy koszty pracy nowo zatrudnionych pracowników poniesione w styczniu 2008 r. w liczbie Y,
3. w poszczególnych miesiącach począwszy od stycznia 2009 r. do grudnia 2009 r. - podstawę kalkulacji limitu zwolnienia stanowić będą jedynie koszty pracy nowo zatrudnionych pracowników właściwe dla liczby Y miejsc pracy minus liczba miejsc pracy, uwzględnionych w kalkulacji limitu zwolnienia w okresie od stycznia 2007 r. już przez okres dwóch lat. Przykładowo, za styczeń 2009 r. dla limitu pomocy Spółka uwzględnia koszty pracy nowo zatrudnionych pracowników poniesione w styczniu 2009 r. w liczbie Y minus X (liczba nowo zatrudnionych pracowników zatrudnionych w styczniu 2007 r., a zatem liczba uwzględniana w kalkulacji już przez okres ponad 2 lat).
   
   

W konsekwencji, począwszy od stycznia 2010 r. podatnik nie byłby uprawniony do uznania, iż następuje dalszy przyrost kwalifikowanych kosztów zwiększających limit zwolnienia (liczba nowo zatrudnionych pracowników zwiększyła się po raz ostatni w styczniu 2008 r., a zatem liczba zatrudnionych w tym miesiącu (nadwyżka nad poprzednim miesiącem) zostałaby uwzględniona po raz ostatni w grudniu 2009 r.).

Tym samym, koszty kwalifikowane poniesione za okres styczeń 2007 r. - grudzień 2009 r. odpowiadają dwuletnim kosztom pracy Y nowo zatrudnionych pracowników.

Spółka jest świadoma, iż w przypadku wystąpienia miesięcy, kiedy liczba nowo zatrudnionych pracowników w rozumieniu § 3 ust. 6 Rozporządzenia o SSE jest większa niż liczba miejsc pracy, co do których zostanie zachowany warunek określony w § 5 ust. 2 Rozporządzenia (utrzymanie nowo utworzonych miejsc pracy przez okres nie krótszy niż 5 lat), jest ona zobligowana do uwzględnienia kosztów pracy wyłącznie w odniesieniu do liczby nowo zatrudnionych pracowników, co do których zostanie spełniony warunek utrzymania przez okres 5 lat (w przypadku Spółki do 31 grudnia 2013 r.). Dokonanie powyższego „samoograniczenia” powoduje, że w ramach kalkulacji limitu za którykolwiek miesiąc, Spółka nie uwzględni kosztów pracy w wyższej wartości niż jest to dopuszczalne.

Odnosząc się do wskazanego powyżej hipotetycznego przykładu, Spółka przedstawia poniżej tabelę obrazującą zasady obliczania liczby nowo zatrudnionych pracowników, która brana jest pod uwagę dla celów obliczania dostępnego zwolnienia podatkowego.

TABELA - załącznik pdf - s. 7

Wielkość zwolnienia obliczana jest w poszczególnych miesiącach z uwzględnieniem liczby nowo zatrudnionych (kolumna C powyższej tabeli), oraz kosztów pracy właściwej dla tej liczby w danym miesiącu. Jak Spółka wskazała powyżej, brak jest konieczności uwzględniania każdorazowo tych samych miejsc pracy (tych samych pracowników).

Zastosowanie wskazanej powyżej metodologii pozwala na przejrzystą weryfikację, iż liczba nowo zatrudnionych pracowników (koszty pracy których stanowią podstawę do kalkulacji wielkości zwolnienia podatkowego) nie przekracza liczby miejsc pracy, co do których wypełniony zostanie warunek ich utrzymania przez wymagany przepisami okres (w przypadku Spółki okres do 31 grudnia 2013 r.). Dodatkowo, przyjęcie, iż dla celów obliczenia wielkości dostępnego zwolnienia podatkowego konieczne jest każdorazowe uwzględnianie konkretnych (tych samych) miejsc pracy, prowadziłoby w praktyce do sytuacji, w której inwestor, chcąc uwzględnić wartość dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników (które to uprawnienie przysługuje na mocy wskazanego § 3 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia o SSE), zobligowany byłby jednocześnie do utrzymania konkretnych miejsc pracy/konkretnych pracowników przez wymagany 5-letni okres czasu. Powyższe byłoby niezgodne ze wskazanymi zasadami dotyczącymi zasad weryfikacji czy wypełniony został obowiązek utrzymania nowych miejsc pracy (jak wskazano, istotny jest tu przyrost netto miejsc pracy). Zastosowanie wskazanej metodologii obliczania wielkości dostępnego zwolnienia podatkowego byłoby zgodne z wykładnią wspomnianych przepisów, logiczne oraz umożliwiłoby uniknięcie komplikacji, związanych z rotacją konkretnych pracowników oraz likwidacją poszczególnych stanowisk i tworzeniem w ich miejsce nowych, przed upływem dwuletniego okresu.

Prawidłowość metodologii zaprezentowanej w niniejszym wniosku przez Spółkę została potwierdzona również przez Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów w przywołanym wyżej Piśmie. W związku z brzmieniem przytoczonych przepisów oraz ich interpretacją dokonaną przez UOKiK, Spółka wnioskuje o potwierdzenie prawidłowości wskazanej metodologii obliczania wielkości dostępnego zwolnienia podatkowego.

Dodatkowo pragniemy wskazać, iż zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 8 maja 2007 r. (I SA/Rz 254/07), przepisy Rozporządzenia regulujące szczegółowe kwestie związane z korzystaniem ze zwolnienia z PDOP (w tym kalkulacji limitu pomocy publicznej) stanowią normy prawa podatkowego, do których zastosowanie winny mieć przepisy art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Podobnie uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 21 listopada 2007 r. (III Sa/Wa 1737/07), w którym stwierdził, iż nie można obowiązku udzielania przez organ podatkowy pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego zawężać wyłącznie do ustaw zawierających w tytule pojęcie prawa podatkowego, ponieważ nie tylko w tych ustawach uregulowano elementy, od których zależy opodatkowanie i jego wysokość.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że w zakresie zdarzenia przyszłego wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Do wniosku Spółka dołączyła plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego (np. dokonania szczegółowej analizy zapisów zawartych w dokumentach) w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem podanym we wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.