Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/415-1614/12/MW
z 15 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 24 grudnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości po stronie wnioskodawcy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 grudnia 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości po stronie wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W drodze spadku po zmarłym w dniu 23 kwietnia 1993 r. ojcu, wnioskodawca wraz z matką otrzymał udziały w nieruchomości wspólnej w wysokości po 1/6 części każdy. Oprócz wnioskodawcy i jego matki współwłaścicielami nieruchomości w 1/3 części każdy byli Pan N. i Pani S. W skład nieruchomości wspólnej wchodziły działki gruntu o numerach ewidencyjnych: 474, 475 i 508.

Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 16 października 2007 r. zniesiona została współwłasność ww. nieruchomości w ten sposób, że

• Pani S. przyznano na wyłączną własność działkę nr 508 o powierzchni 0,0934 ha,
• Panu N. przyznano na wyłączną własność działkę nr 474 o powierzchni 0,0886 ha,
• wnioskodawcy i jego matce przyznano na współwłasność po 1/2 części każdemu z nich działkę nr 475 o powierzchni 0,0876 ha.
  
  

W dniu 23 października 2012 r. wnioskodawca wraz z matką sprzedał działkę nr 475.

Sporządzona przez rzeczoznawcę majątkowego wycena nieruchomości wykazała, że wartość udziału w nieruchomości nabytej w wyniku zniesienia współwłasności (działka nr 475) jest mniejsza od wartości udziału posiadanego przed zniesieniem współwłasności w nieruchomości wspólnej (działki nr 474, 475 i 508).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy istnieje obowiązek zapłaty podatku dochodowego od sprzedaży nieruchomości (działki nr 475)?

Zdaniem wnioskodawcy, nabycie udziału w prawie do nieruchomości nastąpiło w spadku po zmarłym ojcu. Zgodnie z art. 924 i 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy. Oznacza to, że dniem nabycia przez wnioskodawcę udziału w spadku jest data śmierci ojca, tj. 23 kwietnia 1993 r.

Przychód uzyskany ze sprzedaży udziału nabytego w drodze spadku nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jako że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tego udziału w nieruchomości minęło pięć lat (art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W wyniku zniesienia współwłasności w październiku 2007 r. wnioskodawca z matką otrzymał działkę nr 475, która sprzedana została w październiku 2012 r.

Sporządzona przez rzeczoznawcę majątkowego wycena nieruchomości wykazała, że wartość udziału w nieruchomości nabytej w wyniku zniesienia współwłasności (działka nr 475) jest mniejsza od wartości udziału posiadanego przed zniesieniem współwłasności w nieruchomości wspólnej (działki nr 474, 475 i 508).

Biorąc pod uwagę powyższe fakty oraz opierając się na stanowisku przedstawionym w uzasadnieniu do interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 03 lutego 2009 r. sygn. IBPBII/2/415-54/08/CJS wnioskodawca uważa, że zarówno on jak i jego matka nie powinni płacić podatku dochodowego od sprzedaży nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, iż przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości po stronie wnioskodawcy. Natomiast w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości po stronie matki wnioskodawcy wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis cytowanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że nie płaci się podatku dochodowego jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub ich części lub udziału w nieruchomości upłynęło 5 lat. W związku z tym, jeśli od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub ich części lub udziału w nieruchomości do dnia sprzedaży upłynęło 5 lat, sprzedaż tej nieruchomości nie podlega w ogóle opodatkowaniu.

W myśl powyższego, rozstrzygającym faktem odnośnie ewentualnego opodatkowania odpłatnego zbycia przedmiotowej nieruchomości będzie moment i forma prawna pierwotnego nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w drodze spadku po zmarłym w dniu 23 kwietnia 1993 r. ojcu wnioskodawca wraz z matką otrzymał udział w nieruchomości wspólnej w wysokości po 1/6 części każdy. Oprócz wnioskodawcy i jego matki współwłaścicielami nieruchomości byli Pan N. i Pani S. W skład nieruchomości wspólnej wchodziły działki gruntu o numerach ewidencyjnych: 474, 475 i 508. Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 16 października 2007 r. zniesiona została współwłasność ww. nieruchomości w ten sposób, że Pani S. przyznano na wyłączną własność działkę nr 508 o powierzchni 0,0934 ha, Panu N. przyznano na wyłączną własność działkę nr 474 o powierzchni 0,0886 ha natomiast wnioskodawcy i jego matce przyznano na współwłasność po 1/2 części każdemu z nich działkę nr 475 o powierzchni 0,0876 ha. W dniu 23 października 2012 r. wnioskodawca wraz z matką sprzedał działkę nr 475.

Zgodnie z art. 924 i 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Tak więc dniem nabycia spadku przez wnioskodawcę jest data śmierci ojca, czyli dzień 23 kwietnia 1993 r.

W myśl natomiast art. 195 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, nigdy – o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy.

Zgodnie z art. 210 i nast. Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Zniesienie współwłasności to fizyczny podział rzeczy wspólnej, polegający na przyznaniu każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej rzeczy wspólnej, a wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności. Jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. O tym zaś czy udział uległ powiększeniu nie decyduje subiektywne odczucie dotychczasowego współwłaściciela, lecz obiektywne kryteria odwołujące się do cen rynkowych udziałów przed i po zniesieniu współwłasności.

W przedmiotowej sprawie, jak wskazuje wnioskodawca sporządzona przez rzeczoznawcę majątkowego wycena nieruchomości wykazała, że wartość udziału w nieruchomości nabytej w wyniku zniesienia współwłasności (działka nr 475) jest mniejsza od wartości udziału posiadanego przed zniesieniem współwłasności w nieruchomości wspólnej (działki nr 474, 475 i 508).

Jeżeli zatem w istocie na dzień zniesienia współwłasności wartość udziału 1/2 w nieruchomości otrzymanej w wyniku zniesienia współwłasności (w działce nr 475) była mniejsza niż wartość udziału 1/6 jaki wnioskodawca posiadał we wszystkich nieruchomościach przed zniesieniem współwłasności (w działce nr 474, 475 i 508), to w dacie zniesienia współwłasności w 2007 r. nie doszło do nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż nabycie przez wnioskodawcę udziału w przedmiotowej nieruchomości nastąpiło w 1993 r. w spadku po ojcu, co oznacza, iż pięcioletni termin, określony zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy upłynął z końcem 1998 r. Tym samym sprzedaż przez wnioskodawcę udziału 1/2 w działce w 2012 r. nie stanowiła dla niego w ogóle źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego stanowisko wnioskodawcy uznać należało za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.