INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 30 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Po 668/11 – stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2010 r. (data wpływu 12 lipca 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 września 2010 r. (data wpływu 22 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 20 września 2010 r. (data wpływu 22 września 2010 r.) o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego, przeformułowane pytania, własne stanowisko do zadanych pytań oraz o opłatę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wspólnie z mężem posiada nieruchomość rolną. Z nieruchomości tej po zmianie planu zagospodarowania przestrzennego m.in. dla przedmiotowej nieruchomości Zainteresowana wydzieliła kilka działek. Dla pokrycia potrzeb rodziny zmuszona jest sprzedać niektóre z tych działek. Sprzedaż ma mieć charakter czynności jednorazowych (o ile znajdzie się kupiec). Uzyskane ze sprzedaży środki przeznaczone będą na potrzeby rodziny. Z uzyskanych pieniędzy Zainteresowana wraz z mężem nie ma zamiaru kupować innych nieruchomości, a tym bardziej w celu ich dalszej odsprzedaży. Wnioskodawczyni nie jest płatnikiem podatku VAT, a mąż jej prowadzi działalność gospodarczą, ale nie jest to obrót nieruchomościami. Żadna z działek nie wchodzi w skład przedsiębiorstwa (pracowni projektowej) które prowadzi. Wnioskodawczyni zaznaczyła, iż sprzedaż działek ma mieć charakter sporadycznych, pojedynczych czynności. W 2006 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego udzielił Zainteresowanej interpretacji, iż jej stanowisko, że czynność nie podlega podatkowi VAT jest słuszna. Wnioskodawczyni zadaje pytanie w związku z tym, iż doradca podatkowy poddał tę interpretację w wątpliwość.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowana wskazała, iż w roku 2002 i w roku 2004 wspólnie z mężem zakupili z dorobku własnego i kredytów grunty rolne w sąsiedniej gminie o pow. 6,2 ha. Grunty kupili od osób fizycznych. Zamiarem ich była chęć prowadzenia upraw rolnych dla potrzeb własnych rodziny. Zakup ziemi stanowi ich majątek osobisty i nie przeznaczyli go nigdy na prowadzenie jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie jest czynnym, zarejestrowanym płatnikiem podatku VAT. Mąż jej prowadzi działalność gospodarczą (pracownia projektowa) niezwiązaną z uprawą rolniczą i obrotem gruntami. Zainteresowana nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o podatku VAT i nie korzysta ze zwolnień od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku VAT. Na ww. gruntach nie była i nie jest prowadzona działalność gospodarcza. Grunty były i są uprawnione przez Zainteresowaną i jej męża, a produkty z upraw nie były przedmiotem odsprzedaży i nie uzyskiwali z produktów żadnych dochodów. Nie świadczyli i nie świadczą również żadnych usług rolniczych. Grunty te nigdy nie były i nie są udostępnione osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia. W 2005 r. został uchwalony plan zagospodarowania przestrzennego gminy i przedmiotowe grunty znalazły się na obszarze przewidzianym w planie pod zabudowę mieszkalną jednorodzinną. W 2006 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem wydzielili z gruntów 7 działek i dokonali ich sprzedaży bez naliczenia podatku VAT. Na taki sposób sprzedaży uzyskali postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego (pismo z dnia 31 maja 2006 r.). Dochód ze sprzedaży tych działek przeznaczony został na potrzeby ich rodziny.

W roku 2008 i 2009 z części pozostałego gruntu wydzielili kolejnych 13 działek budowlanych. W latach 2008 do 2010 dokonali w charakterze czynności jednorazowych sprzedaży 7 działek. Opierając się na błędnej interpretacji zapisów postanowienia Naczelnika US ww. pisma i niejasnego dla Wnioskodawczyni i jej męża pojęcia rolnika ryczałtowego w ustawie o podatku VAT od sprzedanych 7 działek odprowadzili do Urzędu Skarbowego podatek VAT. Jedyne inne koszty związane ze sprzedażą działek to koszty związane z procedurami geodezyjnymi podziałów i fizycznego wytyczenia granic.

Zamiar sprzedaży kolejnych działek i ewentualne wydzielenie kolejnych z zamiarem sprzedaży – Wnioskodawczyni wraz z mężem nie planuje: zmian przeznaczenia przedmiotowych gruntów, wykorzystywania ich na działalność gospodarczą, sprzedaży produktów rolnych, dzierżawy lub najmu, zmiany w stosunku do stanu faktycznego opisanego wyżej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przy sprzedaży kolejnych działek zobowiązani będą do odprowadzania podatku VAT z tytułu ich sprzedaży...

Zdaniem Wnioskodawczyni, jako osoba fizyczna sprzedając sporadycznie w formie pojedynczych czynności wydzielone działki z większej nieruchomości nie ma obowiązku odprowadzenia podatku VAT do urzędu skarbowego i wcześniej doliczać go do ceny sprzedaży.

Zainteresowana uważa, że przy sprzedaży kolejnych działek nie będzie ona zobowiązana do zapłaty podatku VAT gdyż:

• nie zmieni się stan prawny i sposób wykorzystywania gruntów,
• powody wymienione przy stanowisku do pytania 1 dla stanu faktycznego, tj.:
• grunty rolne są ich majątkiem osobistym nabytym ze środków własnych,
• nie jest ona czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT,
• nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19,
• nie korzysta ze zwolnień od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3,
• grunty wykorzystuje pod uprawy rolne dla potrzeb własnych rodziny,
• nie dokonuje odsprzedaży produktów rolnych i nie osiąga dochodów z tego tytułu,
• mąż Zainteresowanej nie prowadzi działalności gospodarczej związanej z produkcją rolną i obrotem gruntami,
• Wnioskodawczyni nie świadczy żadnych usług rolniczych,
• nie wydzierżawia i nie podnajmuje posiadanych gruntów,
• możliwość podziału i sprzedaży pozostałych działek budowlanych nastąpiła po uchwaleniu planu zagospodarowania przestrzennego gminy,
• uzyskane dochody ze sprzedaży działek przeznaczone są na potrzeby rodziny i nie są przewidziane na zakup innych gruntów.
  
  

W dniu 6 października 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPP2/443-1074/10-6/AK, w której stwierdził, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2010 r. (data wpływu 12 lipca 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 września 2010 r. (data wpływu 22 września 2010 r.) jest nieprawidłowe.

W interpretacji wskazano, iż sprzedaż przedmiotowych działek będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niekorzystającą ze zwolnienia od podatku VAT. Tym samym Zainteresowana zobowiązana będzie do odprowadzenia podatku VAT z tytułu sprzedaży działek.

Wezwanie do usunięcia naruszenia wniesiono w dniu 25 października 2010 r., zaś odpowiedzi na ww. wezwanie udzielono pismem z dnia 19 listopada 2010 r. nr ILPP2/443/W-145/10-2/SJ, w którym stwierdzono brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W związku z powyższym, Wnioskodawczyni wniosła w dniu 23 grudnia 2010 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu. Po rozpoznaniu sprawy Sąd wydał wyrok w dniu 30 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Po 668/11, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 30 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Po 668/11 – stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z kolei przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W tym miejscu wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika tego podatku.

I tak, w świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Opodatkowanie zatem może dotyczyć tylko tych czynności, co do których spełniony został tak podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania. Wypełnione więc muszą być łącznie dwie przesłanki – wykonana przez podmiot posiadający cechę podatnika czynność ma mieścić się w granicach opodatkowania.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni w roku 2002 i w roku 2004 wspólnie z mężem zakupili z dorobku własnego i kredytów grunty rolne w sąsiedniej gminie o pow. 6,2 ha. Grunty kupili od osób fizycznych. Zamiarem ich była chęć prowadzenia upraw rolnych dla potrzeb własnych rodziny. Zakup ziemi stanowi ich majątek osobisty i nie przeznaczyli go nigdy na prowadzenie jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie jest czynnym, zarejestrowanym płatnikiem podatku VAT. Mąż jej prowadzi działalność gospodarczą (pracownia projektowa) niezwiązaną z uprawą rolniczą i obrotem gruntami. Zainteresowana nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o podatku VAT i nie korzysta ze zwolnień od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku VAT. Na ww. gruntach nie była i nie jest prowadzona działalność gospodarcza. Grunty były i są uprawnione przez Zainteresowaną i jej męża, a produkty z upraw nie były przedmiotem odsprzedaży i nie uzyskiwali z produktów żadnych dochodów. Nie świadczyli i nie świadczą również żadnych usług rolniczych. Grunty te nigdy nie były i nie są udostępnione osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia. W 2005 r. został uchwalony plan zagospodarowania przestrzennego gminy i przedmiotowe grunty znalazły się na obszarze przewidzianym w planie pod zabudowę mieszkalną jednorodzinną. W 2006 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem wydzielili z gruntów 7 działek i dokonali ich sprzedaży bez naliczenia podatku VAT. W roku 2008 i 2009 z części pozostałego gruntu wydzielili kolejnych 13 działek budowlanych. W latach 2008 do 2010 dokonali w charakterze czynności jednorazowych sprzedaży 7 działek. Jedyne koszty związane ze sprzedażą działek to koszty związane z procedurami geodezyjnymi podziałów i fizycznego wytyczenia granic.

Wnioskodawczyni wraz z mężem nie planuje: zmian przeznaczenia przedmiotowych gruntów, wykorzystywania ich na działalność gospodarczą, sprzedaży produktów rolnych, dzierżawy lub najmu, zmiany w stosunku do stanu faktycznego opisanego wyżej.

W świetle powyższego WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 30 listopada 2011 r., sygn. I SA/Po 668/11 stwierdził, iż „Wynikające z tej sprawy opisane przez podatniczkę okoliczności zdarzenia przyszłego, które będą dotyczyły sprzedaży w odniesieniu do kolejnych działek, w żadnym zakresie nie wskazują, że aktywność skarżącej w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów będzie porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane będzie działała w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jej działalność w tym zakresie przybierze formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. Zbycie natomiast, nawet kilku czy kilkunastu działek budowlanych, powstałych z odłączenia z gospodarstwa rolnego i podziału gruntu rolnego nabytego na cele prywatne i po urzędowej zmianie przeznaczenia tego gruntu (bez udziału zbywcy), nie stanowi per se działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). To wskazuje, że w takim przypadku możemy mieć do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym – niemającym cech działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Podkreślić należy, iż w niniejszej sprawie podatniczce nie towarzyszył przy nabyciu gruntów w 2002 i 2004 r. zamiar sprzedaży, a wręcz odwrotnie – zostały one nabyte na cele prowadzonego gospodarstwa rolnego. Jak wynika z treści wniosku, przekształcenie dotyczyło części nieruchomości i nastąpiło bez woli skarżącej. Podatniczka oświadczyła, że nie zamierza w przyszłości nabywać kolejnych gruntów. Prawidłowe jest wobec tego przyjęcie, że skarżąca tak jak każda osoba fizyczna posiadająca nieruchomość, która wykorzystywana była dla celów prowadzonego gospodarstwa rolnego, w ramach prawidłowego zarządu swoim majątkiem prywatnym, po przekształceniu gruntu na tereny pod zabudowę mieszkalną jednorodzinną, korzystając z okazji sprzeda go w przyszłości. Nie sposób jednak tylko z tego powodu uznać, iż stanie się w odniesieniu do tych transakcji profesjonalnym handlowcem. Ponieważ w niniejszej sprawie zdarzenie przyszłe, nakreślone przez skarżącą, w żadnym przypadku nie wskazuje na takie formy jej aktywności w zbywaniu przedmiotowych działek, które wykraczałyby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności – nie można uznać jej za podatniczkę prowadzącą w tym zakresie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. I i 2 ustawy o VAT, (…).”

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz przedstawione przepisy prawa a także uwzględniając ocenę prawną wyrażoną przez Sąd wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy. Taki opis sprawy nie wskazuje bowiem, iż głównym celem zakupu nieruchomości, a następnie ich częściowego zbycia jest prowadzenie przez Zainteresowaną w sposób profesjonalny działalności gospodarczej, a nie zaspokojenie potrzeb osobistych. Ponadto brak jest takiej formy aktywności Wnioskodawczyni w zbywaniu przedmiotowych działek, które wykraczałyby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Reasumując, sprzedaż przedmiotowych działek będzie czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym Zainteresowana nie będzie zobowiązana do odprowadzenia podatku VAT z tytułu sprzedaży kolejnych działek.

Dodatkowo wskazać należy, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Wobec powyższego, udzielona interpretacja indywidualna jest wiążąca tylko dla Wnioskodawczyni, a nie dla jej małżonka.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji, tj. w dniu 6 października 2010 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.