INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2011 r. (data wpływu 4 sierpnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków ponoszonych na wynajem lokalu mieszkalnego, związanych z wykonywaniem działalności gospodarczej poza miejscem zamieszkania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków ponoszonych na wynajem lokalu mieszkalnego, związanych z wykonywaniem działalności gospodarczej poza miejscem zamieszkania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni od dnia 1 stycznia 2008 r. prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na produkcji filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych. Główna siedziba prowadzenia działalności gospodarczej mieści się w X. W dniu 2 marca 2011 r. został utworzony oddział firmy w Y. (wpis do ewidencji działalności gospodarczej został dokonany w dniu 2 marca 2011 r.). W tym celu Wnioskodawczyni wynajęła lokal użytkowy w Y., w którym jest prowadzona działalność. Dodatkowo wynajęła lokal z przeznaczeniem na cele mieszkalne oraz miejsce postojowe w hali garażowej w celu ograniczenia kosztów noclegu oraz kosztów dojazdu do Y. Umowa została zawarta na czas nieokreślony. Prowadzona działalność w Y. ma charakter ciągły i wiąże się z codzienną obecnością w Y. do czasu zakończenia projektów.

Koszty dotyczące lokalu mieszkalnego wraz z opłatami eksploatacyjnymi są zaliczane do kosztów uzyskania przychodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z najmem lokalu mieszkalnego w miejscu prowadzenia oddziału...

Zdaniem Wnioskodawczyni, na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), wydatki związane z najmem mieszkania w Y. (w miejscowości w której jest prowadzony oddział firmy) oraz opłaty eksploatacyjne będą stanowiły koszt uzyskania przychodu.

Miejscem Jej stałego zamieszkania jest X. Mieszkanie w Y. zostało wynajęte ze względu na prowadzenie działalności gospodarczej w oddziale firmy w Y. i wiąże się bezpośrednio z generowaniem przez firmę przychodów - świadczeniem usług dla firm w województwie polegających na realizacji filmów. Lokal ten służy wyłącznie na potrzeby noclegowe w czasie odbywanych podróży służbowych. Wynajem mieszkania w Y. jest racjonalnym ekonomicznie i uzasadnionym wydatkiem, związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą. Poniesiony wydatek ma wiec bezpośredni wpływ na zwiększenie przychodu. Wyżej wymieniony koszt nie jest wymieniony również w katalogu negatywnym, zawartym w art. 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 z późn. zm.)

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy jednak pamiętać o tym, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża podatnika.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• być właściwie udokumentowany.
  
  

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy miejscem zamieszkania Wnioskodawczyni (będącym jednocześnie siedzibą firmy) jest miasto X, a miejscem świadczenia w ramach prowadzonej działalności usług w zakresie produkcji filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych jest także miasto Y, to wydatki jakie będzie ponosić Wnioskodawczyni z tytułu wynajmu i używania lokalu mieszkalnego w miejscu świadczenia tych usług, stosownie do postanowień art. 22 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będą mogły w okresie świadczenia tych usług stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W złożonym wniosku Wnioskodawczyni wykazała związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy ww. wydatkami a uzyskiwaniem przychodów z ww. źródła przychodów oraz racjonalność poniesienia tych wydatków. Przedmiotowe wydatki nie są również wymienione w tzw. negatywnym katalogu kosztów, ujętym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

Zwraca się jednakże uwagę na konieczność właściwego udokumentowania wydatków związanych z pobytem poza miejscem zamieszkania.

Należy również zaznaczyć, że zgromadzone dokumenty dotyczące najmu lokalu mieszkalnego nie mogą się przy tym ograniczać wyłącznie do rachunku wystawionego przez właściciela mieszkania, które będzie wynajmowała Wnioskodawczyni, bądź też innych dokumentów stwierdzających jedynie wysokość poniesionych przez Wnioskodawczynię z tego tytułu wydatków. Niezbędnym jest również posiadanie dowodów, świadczących o wykonanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usługach w okolicach wynajmowanego lokalu mieszkalnego, umożliwiających w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo - skutkowego poniesionych wydatków z uzyskanymi przychodami, a ponadto potwierdzających racjonalność poniesionych wydatków.

Jeżeli więc poniesione wydatki z tytułu najmu oraz używania lokalu mieszkalnego spełniają wszystkie wymienione powyżej warunki, to w myśl art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przestawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.