INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 07.04.2011 r. (data wpływu 14.04.2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28.04.2011 r. (data wpływu 09.05.2011 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 21.04.2011 r. nr IPPP3/443-568/11-2/JF o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14.04.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z tym wezwano do uzupełnienia ww. wniosku pismem z dnia 21.04.2011 r. nr IPPP3/443-568/11-2/JF. Wezwanie doręczono w dniu 27.04.2011 r. Uzupełnienia dokonano w dniu 28.04.2011 r. (data wpływu 09.05.2011 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (Wnioskodawca) prowadzi sprzedaż detaliczną odzieży oraz dodatków odzieżowych m.in. w sieci sklepów B. na terenie Polski. Wnioskodawca jest bezpośrednio powiązany kapitałowo ze spółką norweskiego prawa handlowego V. .

Wśród spółek powiązanych kapitałowo z V. jest również spółka prawa norweskiego P. z siedzibą w Oslo (kontrahent), która jest agencją firmy B. z siedzibą we Włoszech. Jest podmiotem posiadającym licencję i wyłączność autoryzacji na wprowadzanie do obrotu towaru włoskiej firmy B. na rynek polski za wyjątkiem sklepów B. należących bezpośrednio do B. Włochy. Spółka norweska otrzymuje wynagrodzenie prowizyjne od B. uzależnione od wielkości obrotu towarowego w sieci sklepów na terenie Polski. Kontrahent nie jest podmiotem zarejestrowanym w Polsce i w żadnym zakresie nie podlega polskiej jurysdykcji podatkowej.

Z kolei Wnioskodawca jest odpowiedzialny za szereg działań wspierających sprzedaż w sklepach sieci B. , również tych opartych o umowy franczyzowe. Wnioskodawca odpowiada m.in. za wszelkie działania intensyfikujące sprzedaż: kontraktację odzieży, szkolenia oraz sprzedażowe, akcje marketingowe, kontakt z potencjalnymi klientami, organizację dostaw z wyłączeniem magazynowania, layout sklepów, współpracę przy tworzeniu sieci franczyzowej, kontakt ze stylistami, prezentację kolekcji w showroom-ie, kontrolę działalności sklepów wg standardów sieci B. .

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy miejscem opodatkowania usług transgraniczych dotyczących działań wspierających sprzedaż towarów marki B. pomiędzy W. a Wnioskodawcą jest Polska czy Norwegia...

Zdaniem Wnioskodawcy świadczenie usług wspierających sprzedaż nie będzie podlegało opodatkowaniu w Polsce, zaś zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT będzie podmiot norweski.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez odpłatne świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi odpłatnej dostawy towarów, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej (art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT).

W przypadku świadczenia usług dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług kluczowym jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce czy też nie.

Stosownie do zapisów art. 28a - 28o ustawy o podatku od towarów i usług ustawodawca określił miejsce opodatkowania świadczenia usług oraz uszczegółowił definicję podatnika dla tego celu.

Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT wskazano generalnĄ zasadę, że miejscem opodatkowania usług świadczonych na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania. W przypadku natomiast, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności. Z wyłączeniem wyjątków przewidzianych ustawą (art. 28e - art. 28g) zasadą jest zatem stosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia, w którym to nabywca - usługobiorca sam naliczy i odliczy podatek VAT w deklaracji składanej w kraju swojej siedziby.

W art. 28a ustawy o VAT ustawodawca uszczegółowił definicję podatnika dla celów ustalenia miejsca opodatkowania świadczonych usług.

Zgodnie z art. 28a:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   • podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust.6,
   • osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Zgodnie z zapisami ustawy podatnikami - na potrzeby określenia miejsca świadczenia usług - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą niezależnie od tego, w jakim państwie mają siedzibę, w tym również podatnicy podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, oraz osoby prawne niebędące podatnikami, które są zidentyfikowane dla celów podatku od towarów i usług, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze. Podatnikiem będzie zatem również spółka z siedzibą w innym państwie UE, jak również spółka mająca siedzibę poza UE, jeżeli tylko prowadzą one działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja podatnika w żadnym aspekcie nie odwołuje się bowiem do kryterium terytorialności.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie, zdaniem Spółki, miejscem opodatkowania usług w przedstawionej sytuacji będzie terytorium Norwegii.

Natomiast zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem 1 a, 2,4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub w przypadku terytorium państwa trzeciego podatku o podobnym charakterze (art. 106 ust. 2 ustawy).

Faktury powinny zawierać dane określone w § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28.03.2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem (§ 26 ust. 2 rozporządzenia).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m. in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W celu określenia, czy przedmiotowe usługi, które świadczy i zamierza świadczyć Wnioskodawca, podlegają opodatkowaniu w Polsce, należy ustalić miejsce świadczenia tych usług.

Ogólna reguła dotycząca miejsca świadczenia usług określona została w art. 28b ustawy. I tak, na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n. Stosownie do ust. 2 w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności. Natomiast w przypadku gdy usługobiorca nie posiada siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym zwykle prowadzi on działalność lub w którym ma on miejsce zwykłego pobytu (ust. 3). Z kolei, w przypadku świadczenia usług na rzecz podatników, gdy usługi te przeznaczone są na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych lub członków stowarzyszenia, do określenia miejsca świadczenia stosuje się odpowiednio przepisy art. 28c (ust. 4).

Pozostałe z zastrzeżeń wymienionych w art. 28b ust. 1 uregulowane są w art. 28e, art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j oraz 28n i związane są z rodzajem świadczonej usługi, tj. dotyczą usług związanych z nieruchomościami, usług transportu pasażerów, usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne oraz usług restauracyjnych i cateringowych, usług krótkotrwałego wynajmu środków transportu, oraz usług turystyki. Jednak te szczególne rodzaje usług nie dotyczą rozpatrywanego przypadku, bowiem Wnioskodawca świadczy usługę wsparcia sprzedaży na rzecz kontrahenta norweskiego.

Należy podkreślić, iż wskazany przepis art. 28b ust. 1 ustawy odnosi się wyłącznie do sytuacji, kiedy przedmiotowe usługi są świadczone na rzecz podmiotów będących podatnikami. Dlatego też należy przywołać art. 28a pkt 1 ustawy, na podstawie którego na potrzeby rozdziału określającego miejsce świadczenia przy świadczeniu usług za podatnika rozumie się:

1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
   
   

Powyższa definicja nie uzależnia posiadania statusu podatnika od miejsca wykonywania działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, dlatego też przyjąć należy, iż obejmuje ona swoim zasięgiem również podmioty wykonujące działalność uznawaną za działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Powyższe uregulowania wskazują zatem, iż usługi opodatkowane są w miejscu gdzie nabywca będący podmiotem wykonującym samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności - ma swoją siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności. Wobec tego usługa świadczona w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na rzecz podmiotu z poza terytorium kraju (np. Norwegii) prowadzącego działalność gospodarczą i nieposiadającego na terytorium kraju stałego miejsca prowadzenia działalności nie podlega opodatkowaniu na terytorium kraju.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zamierza świadczyć usługi wsparcia na rzecz kontrahenta z siedzibą w Norwegii, niezarejestrowanego w Polsce dla celów VAT oraz nieposiadającego w kraju stałego miejsca prowadzenia działalności. Działania Spółki dotyczą wsparcia sprzedaży, w szczególności są to: kontraktacja odzieży, szkolenia, akcje marketingowe, kontakt z potencjalnymi klientami, organizacja dostaw z wyłączeniem magazynowania, layout sklepów, współpraca przy tworzeniu sieci franczyzowej, kontakt ze stylistami, prezentacja kolekcji w showroom-ie, kontrola działalności sklepów wg standardów sieci B. . Kontrahent jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą, posiada siedzibę w Oslo, nie posiada jednocześnie siedziby na terytorium Polski i nie podlega polskiej jurysdykcji podatkowej.

W przedstawionych okolicznościach Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi wsparcia na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy - spółki prowadzącej działalność gospodarczą, posiadającej siedzibę na terytorium Norwegii, nieposiadającej na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności.

Dokonując analizy przepisu art. 28b ust. 1 ustawy stwierdzić należy, że zawarte w nich wyłączenia nie będą miały zastosowania w niniejszej sprawie, bowiem charakter świadczonej przez Wnioskodawcę usługi nie pozwala na zakwalifikowanie jej do usług wymienionych w zastrzeżeniach. Miejsce świadczenia przedmiotowych usług należy ustalić więc na podstawie zasady ogólnej, wyrażonej w tym artykule. W konsekwencji miejscem świadczenia tych usług będzie miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności. Zatem stwierdzić należy, że świadczona przez Wnioskodawcę usługa wsparcia sprzedaży na rzecz kontrahenta norweskiego nie będzie opodatkowana na terytorium kraju.

W związku z powyższym Wnioskodawca dla udokumentowania świadczonych usług, winien wystawić fakturę VAT, stosownie do regulacji zawartych w art. 106 ust. 2 ustawy oraz § 26 ust. 1-3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług. (Dz. U. z 2011 r. nr 38, 360). Faktura dokumentująca świadczoną przez Wnioskodawcę usługę nie zawiera stawek i kwot podatku oraz kwot należności wraz z podatkiem.

W związku z powyższym należy stanowisko Wnioskodawcy uznać na prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.