INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana reprezentowanego przez pełnomocnika przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2010 r. (data wpływu 26 lipca 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 września 2010 r. (data wpływu 20 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek gruntowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek gruntowych. Dnia 20 września 2010 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podatnik będący osoba fizyczną był właścicielem działek gruntów ornych położonych we wsi S. gmina K.: działki o numerze 239/5 (KW 1(…)) jako jedyny właściciel oraz jako współwłaściciel części ułamkowej działki nr 239/10 (KW 3(…)). W planie zagospodarowania przestrzennego pierwsza z działek przeznaczona jest na tereny upraw rolnych (grunty orne), druga określona jest także jako użytki rolne, a pełni funkcje drogi dojazdowej. Umową zawartą w formie aktu notarialnego w dniu 13 lipca 2010 r. dokonał zbycia działki nr 239/5 oraz udziału w części ułamkowej w działce 239/10 na rzecz osób fizycznych (małżeństwa).

Jedno z nabywców jest posiadaczem gospodarstwa rolnego o powierzchni 4,75 ha.

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT.

Dnia 20 września 2010 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie stan faktycznego wskazując, iż Wnioskodawca stał się właścicielem gospodarstwa rolnego (z którego w okresie późniejszym wydzielono przedmiotowe działki) na podstawie umowy przekazania własności gospodarstwa rolnego zawartej w dniu 22 października 1982 r. w Urzędzie Gminy (Miasta i Gminy) . Na rzecz Wnioskodawcy przekazania gospodarstwa dokonali jego rodzice. Celem nabycia gospodarstwa było prowadzenie w nim działalności rolniczej.

Od momentu otrzymania gospodarstwa prowadzona jest tam działalność rolnicza. Ponadto przez cały ten okres Wnioskodawca dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z przedmiotowego gospodarstwa. Jak wyjaśnił jednak Wnioskodawca, nie posiada on statusu rolnika ryczałtowego. Zainteresowany nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej. Wykonuje jedynie działalność rolniczą na posiadanych gruntach.

Wnioskodawca wskazał także, iż opisane we wniosku działki gruntu nie były przez Zainteresowanego udostępniane osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych w najem, dzierżawę, ani użyczenie. Wnioskodawca nie dokonał uzbrojenia wyodrębnionych działek w przyłącza gazowe, ani energetyczne, nie wytyczył także dostępu do drogi. Działki te ze względu na swoje położenia miały wcześniejszy dostęp do drogi.

Ponadto, zgodnie z uchwałą nr X(…) Rady Miejskiej z dnia 16 grudnia 1996 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi S., obie będące przedmiotem sprzedaży działki gruntu przeznaczone są w tym planie na teren upraw rolnych – kierunkowa rezerwa terenu pod istniejące i projektowane ośrodki obsługi produkcji rolnej. Plan na terenach otwartych obrębu poza korytarzem istniejących gazociągów i terenami bezpośrednio sąsiadującymi z linią kolejową, dopuszcza tam lokalizację szklarni, sadów, intensywnych upraw oraz obiektów obsługujących (w tym zabudowy zagrodowej).

Względem opisanych nieruchomości nie wydano uprzednio żadnych indywidualnych decyzji o warunkach zabudowy. W roku 2007 Zainteresowany dokonał sprzedaży trzech działek gruntu wydzielonych z prowadzonego gospodarstwa rolnego. Były to działki rolne, nie przeznaczone pod zabudowę.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku rolnego. Natomiast status podatnika VAT uzyskał w związku ze sprzedażą działek, o których mowa wyżej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy taka transakcja podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, czy jest od niego zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług określa m. in. przepis art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Stosownie do ust. 1 pkt 1 ww. przepisu, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z dyspozycją art. 7 ust. 1 powołanej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, przy czym, na podstawie art. 2 pkt 6 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej. a także grunty.

Podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1, o czym stanowi art. 41 ust. 1 ustawy.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienie od opodatkowania podatkiem od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w cyt. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie. I tak, zdaniem podatnika sprzedaż tych gruntów będzie podlegała zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), który stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

Działki będące przedmiotem sprzedaży spełniają zdaniem Wnioskodawcy warunek tego zwolnienia, jako że stanowią nieruchomość niezabudowaną, nie są terenami budowlanymi, ani nie są przeznaczone pod zabudowę.

Zgodnie z uchwałą nr X(…) Rady Miejskiej z 16 grudnia 1996 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi S., obie będące przedmiotem sprzedaży działki gruntu przeznaczone są w tym planie na tereny upraw rolnych – kierunkowa rezerwa terenu pod istniejące i projektowane ośrodki obsługi produkcji rolnej. Plan na terenach otwartych obrębu poza korytarzem istniejących gazociągów i terenami bezpośrednio sąsiadującymi z linią kolejową, dopuszcza tam lokalizację szklarni, sadów, intensywnych upraw oraz obiektów obsługujących (w tym zabudowy zagrodowej).

Grunt ma zatem jednoznacznie charakter rolny – jest w planie zagospodarowania „przeznaczony na tereny upraw rolnych” co oznacza, że nie jest terenem „przeznaczonym pod zabudowę” w rozumieniu cyt. przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a tym bardziej nie jest terenem budowlanym.

Ewentualnie przyszłe wykorzystanie gruntu w sposób dopuszczony w planie zagospodarowania przestrzennego, tj. na lokalizację szklarni, sadu, intensywnej uprawy, czy obiektu obsługującego (w tym zabudowy zagrodowej), a zatem wykorzystanie gruntu ornego na inne dopuszczone w planie zagospodarowania przestrzennego cele rolnicze nie zmienia charakteru gruntów rolnych, a tym samym nie spowoduje to wykroczenia poza zakres zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

W takim wypadku grunty te nadal nie będą stanowić terenów budowlanych, ani przeznaczonych pod zabudowę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług ponieważ nie tracą swojego charakteru (przeznaczenia) rolnego niezależnie od tego, którą z form zagospodarowania dopuszczonych planem wybierze właściciel.

Niezależnie od wyników analizy wpływu ewentualnego wykorzystania gruntu rolnego na dopuszczone planem zagospodarowania przestrzennego cele związane z produkcją rolną należy stwierdzić, że sam fakt dopuszczalności wykorzystania gruntu w określony sposób nie ma wpływu na jego przeznaczenie określone w planie zagospodarowania przestrzennego, czyli przeznaczenie na teren upraw rolnych, których sprzedaż (dostawa) korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca zaznacza również, że Sprzedający w momencie dokonywania transakcji dokonał zbycia gruntów rolnych i nie może na tym etapie zostać obciążony obowiązkiem zapłaty podatku tylko z tego względu, że w przyszłości nabywca może dokonać zmiany zagospodarowania w ramach dopuszczeń wymienionych w planie zagospodarowania.

Jeżeli nawet w przyszłości nabywca gruntów zamierzałby inaczej je zagospodarować, to na etapie sprzedaży nie ma to wpływu na ww. zwolnienie. Sama dopuszczalność innej formy zagospodarowania nie zmienia przeznaczenia gruntu, tym bardziej w tym przypadku, gdzie owe dopuszczalne formy również związane są z użytkowaniem o charakterze rolniczym.

Jak wypowiedział się podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów w odpowiedzi na interpelację poselską nr (…): „O przeznaczeniu danego terenu pod zabudowę bądź każdy inny cel decydują obiektywne kryteria, nie zaś subiektywne przekonanie i zamiar sprzedawcy lub nabywcy takiego terenu. Oznacza to, że zamiar podatnika przeznaczenia terenu rolniczego na inne cele niż rolnicze nie stanowił okoliczności wskazującej na takie właśnie przeznaczenie terenu zwłaszcza, że wykorzystanie terenu rolniczego na inne cele wiąże się z reguły z koniecznością zmiany jego przeznaczenia. (…) dla opodatkowania sprzedaży gruntów rolnych podatkiem od towarów i usług, czy też zwolnienia od tego podatku istotne znaczenie ma konkretny stan faktyczny istniejący w momencie dokonywania sprzedaży”.

Podobne stanowisko prezentują także organy podatkowe w wydawanych indywidualnych interpretacjach. W momencie dokonywania tej sprzedaży sprzedawane działki stanowią grunty orne i zgodnie z planem zagospodarowania są i pozostaną terenami rolnymi. I zdaniem Wnioskodawcy, ten stan ma podstawowe znaczenia dla ustalenia, iż na etapie sprzedaży przedmiotowych gruntów winny być one zwolnione od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik działając w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Wskazać należy, iż definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 ze zm.), czy też w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.). W konsekwencji ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna.

Zasady wykładni językowej i funkcjonalnej definicji działalności gospodarczej prowadzą do wniosku, że działalność gospodarczą stanowi nie tylko działalność częstotliwa, czyli stała i powtarzalna, ale także jednorazowa czynność, jeżeli wiąże się z nią zamiar częstotliwości, przy czym wspomniana działalność powinna być wykonywana przez producenta, handlowca, usługodawcę, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika lub wykonującego wolny zawód.

Zgodnie z art. 2 pkt 15, pkt 20 i pkt 21 ustawy o podatku od towarów i usług:

• przez działalność rolniczą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą (…), a także świadczenie usług rolniczych;
• przez produkty rolne rozumie się towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim;
• przez usługi rolnicze rozumie się usługi wymienione w załączniku nr 2 do ustawy.
  
  

Zaznacza się, iż rolnik sprzedający grunt wykorzystywany w działalności rolniczej nie zbywa majątku osobistego, ale majątek składający się na przedsiębiorstwo rolne. Wobec powyższego osoba taka dokonuje sprzedaży majątku związanego z przedmiotową działalnością gospodarczą (działalnością rolniczą) i jest z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług, nie korzystającym ze zwolnienia od podatku, wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Zwolnienie wynikające z cytowanego wyżej przepisu przysługuje jednakże wyłącznie względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane, czy też pod zabudowę.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego (miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego), a w przypadku ich braku inne akty ustanowione przez właściwe organy (studium uwarunkowań oraz decyzja o warunkach zabudowy).

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca był właścicielem działki gruntu o nr 239/5 położonego we wsi S. oraz współwłaścicielem części ułamkowej działki nr 239/10. Działki te – stosownie do Uchwały nr X(…) Rady Miejskiej z dnia 16 grudnia 1996 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi S. – przeznaczone są na tereny upraw rolnych (kierunkowa rezerwa terenu pod istniejące i projektowane ośrodki obsługi produkcji rolnej), dopuszczające jednak budowę szklarni oraz obiekty obsługujące (w tym zabudowę zagrodową). Względem nieruchomości nie wydawano indywidualnych decyzji o warunkach zabudowy. Wnioskodawca dokonał zbycia działki nr 239/5 oraz udziału w działce 239/10 w dniu 13 lipca 2010 r. Zainteresowany nabył nieruchomość w związku z uzyskaniem na podstawie umowy przekazania od rodziców – gospodarstwa rolnego, w celu prowadzenia działalności rolniczej. Od tejże chwili na uzyskanych nieruchomościach prowadzona jest działalność rolnicza, która skutkując uprawą płodów rolnych umożliwiała sprzedaż produktów rolnych. Wnioskodawca nie posiada jednak statusu rolnika ryczałtowego. Przedmiotowe nieruchomości nie były udostępniane osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych w najem, dzierżawę lub użyczenie, a ponadto nie dokonano ich uzbrojenia w przyłącza gazowe lub energetyczne. Wnioskodawca dokonał uprzednio dostawy trzech działek gruntowych w związku, z którą uzyskał status podatnika podatku VAT.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny wskazać należy, iż dostawa działki nr 239/5 oraz udziału w działce nr 239/10 podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w stawce 22%. Powyższe wynika z faktu, iż Wnioskodawca w związku z opisaną dostawą wystąpił w roli podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Przedmiotem dostawy nie był bowiem majątek osobisty, lecz majątek wykorzystywany w działalności gospodarczej (rolniczej). Ponadto do transakcji tej niemożliwe było zastosowanie zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, bowiem grunt ten – choć zakłada się na nim uprawę rolną – przeznaczony został także pod zabudowę zagrodową. Kluczowe zatem – z punktu widzenia przepisów ustawy o podatku od towarów i usług – nie jest to, czy określony we wniosku grunt ma rolny charakter, lecz – jak stanowi treść powołanego przepisu – czy przeznaczono go pod zabudowę. W konsekwencji w stosunku do opisanych działek przedmiotowe zwolnienie nie ma zastosowania.

Reasumując, dostawa działki nr 239/5 i udziału w działce nr 239/10 podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT i nie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.