Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-37/13-4/MC
z 8 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2013 r. (data wpływu 14 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 16 kwietnia 2013 r. (data wpływu 24.04.2013 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zarząd Spółki, będącej Wnioskodawcą, na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej podjął w 2012 r. decyzję o zmianie dotychczasowego oprogramowania finansowo - księgowego i wdrożeniu nowego, zintegrowanego systemu informatycznego służącemu kompleksowemu zarządzaniu procesami księgowymi, magazynowymi, sprzedażą. Spółka nie będzie nabywać licencji na ww. system. Od momentu wdrożenia będzie użytkowała powyższy system na podstawie umowy najmu i ponosiła w związku z tym koszty comiesięcznych opłat. Wszystkie koszty związane z ww. systemem dla potrzeb Spółki, w tym m.in. zakup serwera i innych urządzeń oraz zakup usług obcych w związku z instalacją i wdrożeniem, łącznie z przeniesieniem danych ze starego systemu, wykonanych przez wyspecjalizowaną firmę, Spółka księgowała na koncie „środki trwałe w budowie” i tym samym, nie zaliczała do kosztów uzyskania przychodów. Po wnikliwej analizie przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), Spółka postanowiła dokonać korekty w ten sposób, że wszystkie koszty poniesione w celu wdrożenia nowego, zintegrowanego systemu informatycznego, w tym głównie koszty usług obcych będą stanowić koszty uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia. Natomiast wszystkie koszty związane z zakupem serwera i innych urządzeń w celu zainstalowania systemu w pomieszczeniach Spółki stanowić będą wartość początkową środka trwałego „sieć komputerowa” i od momentu oddania do użytkowania będą podlegały amortyzacji.

Pismem z dnia 16 kwietnia 2013 r. Spółka doprecyzowała stan faktyczny o następujące informacje:

• z umowy najmu, na podstawie której Spółka będzie korzystała z systemu, będzie wynikało, że Spółka nie nabędzie żadnych praw autorskich do użytkowanego na podstawie ww. umowy systemu, w tym nie będzie posiadała praw do odsprzedaży, przekazania do dalszego użytkowania, powielania, kopiowania, modyfikowania itp. Spółka będzie uprawniona jedynie do wykorzystywania powyższego systemu w ramach prowadzenia działalności gospodarczej na cele własne bez możliwości udzielania jakichkolwiek praw do jego używania innym podmiotom,
• w ramach wdrażanego systemu Spółka będzie prowadziła m.in. księgowość firmy, w tym rozliczenia z tytułu podatków z budżetem państwa, do czego zobowiązują ją przepisy prawa podatkowego, sprzedaż, gospodarkę magazynową oraz środki trwałe. Bezspornym jest, że wszystkie te dziedziny są ściśle związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą,
• okres używania zakupionych przez Spółkę serwerów i innych urządzeń na których będzie zainstalowany system będzie dłuższy niż jeden rok,
• wszystkie zakupione urządzenia, tym serwery, czytniki, urządzenia wi - fi, tj. składniki majątku trwałego wchodzące w skład sieci komputerowej, na której zostanie wdrożony i użytkowany system, są użytkowane, jednak z uwagi na ilość generowanych błędów, wolną pracę nie można ich uznać jako kompletne. Po wyeliminowaniu nieprawidłowości zostaną uznane jako kompletne i zdatne do użytku i wprowadzone do ewidencji środków trwałych (zostanie na tą okoliczność podpisany protokół zdawczo - odbiorczy).
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione z tytułu wdrożenia systemu, w tym głównie koszty usług obcych, wykonanych przez wyspecjalizowaną firmę polegających m.in. na instalacji systemu, wdrożeniu, przystosowaniu do potrzeb Spółki, przeniesieniu danych i testowaniu, na który Spółka nie zakupi licencji ani nie nabędzie żadnych innych praw własności i będzie użytkowała ww. system na podstawie umowy najmu, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dniu ich poniesienia?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), wydatki poniesione na wdrożenie nowego, zintegrowanego systemu informatycznego, który nie stanowi i nie będzie stanowił w przyszłości własności Spółki, należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z kolei, z art. 15 ust. 4d wynika, że koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz to, że:

• koszty wdrożenia nie stanowiącej własności podatnika wartości niematerialnej i prawnej, jaką niewątpliwie jest system informatyczny, nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy jako koszty nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów,
• wymienione koszty są poniesione w celu osiągnięcia przychodów,
• żaden przepis ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określa pojęcia „inwestycja w obcą wartość niematerialną i prawną”, a co za tym idzie sposobu jej amortyzacji,

należy uznać, że wszystkie koszty związane z wdrożeniem zintegrowanego systemu informatycznego na potrzeby Spółki należało zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Natomiast urządzenia, na których ww. system został zainstalowany, stanowiące własność Spółki, w chwili przekazania ich do użytkowania jako kompletne i zdatne do użytku będą podlegały amortyzacji, zgodnie z art. 16a ust. 1 przywołanej ustawy.

Stanowisko Spółki jest zgodne z interpretacją wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPBI/2/423-1135/10/JD z dnia 26-11-2010 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów. Ponadto zaliczenie danego wydatku do kosztów podatkowych uzależnione jest od tego, czy nie mieści się on w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, który zawiera art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Należy przy tym zaznaczyć, że koszty podatkowe ponoszone przez podmiot gospodarczy podzielić można na koszty bezpośrednie i koszty pośrednie. Koszty bezpośrednie obejmują wydatki, które są ściśle (bezpośrednio) związane z konkretnymi przychodami, jakie osiąga podmiot gospodarczy. Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje prawidłowe funkcjonowanie podmiotu gospodarczego.

Stosownie natomiast do art. 16b ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania autorskie lub pokrewne prawa majątkowe oraz licencje – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Definicję pojęcia „licencja” zawiera ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.), zgodnie z którą przez „licencję” należy rozumieć umowę o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowę o korzystanie z utworu, która obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione.

Ponadto, wskazać należy, iż podstawą legalnego korzystania przez dany podmiot z oprogramowania komputerowego jest umowa:

1. zakupu autorskich praw majątkowych do programu komputerowego, w następstwie której nabywca nabywa nieograniczone prawa do korzystania z programu na wszystkich jego polach eksploatacji, zaś zbywca wyzbywa się całości autorskich praw majątkowych,
2. o korzystanie z autorskich praw majątkowych do programu komputerowego, następstwem której korzystający nabywa prawa do eksploatowania tego programu na tych polach eksploatacji, w zakresie których korzystanie - bez zgody właściciela majątkowych praw autorskich do programu - stanowiłoby naruszenie tych praw. Zakres ochrony majątkowych praw autorskich do programu komputerowego wskazuje art. 74 ust. 4 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
   
   

Tak skonstruowane umowy dotyczące oprogramowania komputerowego objęte są powyższą regulacją art. 16b ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i stanowią wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji.

Ponadto, w tym miejscu należy wskazać, iż w przypadku systemów komputerowych, mamy bardzo często do czynienia z procesem ich wdrożenia, aby przedmiotowa wartość niematerialna i prawna nadawała się do gospodarczego wykorzystania. Na proces ten składa się zespół czynności dostosowawczych, takich jak: zaprojektowanie, budowa i wdrożenie oprogramowania, dostarczenie i udzielenie przez wykonawcę licencji na korzystanie z oprogramowania, czy wykonanie migracji danych z wcześniejszego systemu do dostarczonego oprogramowania. Są to niewątpliwie czynności związane z instalacją, wdrożeniem i uruchomieniem systemu komputerowego, umożliwiające jego użytkowanie.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej Zarząd Spółki podjął w 2012 r. decyzję o zmianie dotychczasowego oprogramowania finansowo - księgowego i wdrożeniu nowego, zintegrowanego systemu informatycznego służącemu kompleksowemu zarządzaniu procesami księgowymi, magazynowymi, sprzedażą. Spółka nie będzie nabywać licencji na ww. system. Od momentu wdrożenia będzie użytkowała powyższy system na podstawie umowy najmu i ponosiła w związku z tym koszty comiesięcznych opłat. Spółka poniosła koszty związane z ww. systemem dla potrzeb Spółki, w tym m.in. zakup usług obcych w związku z instalacją i wdrożeniem, łącznie z przeniesieniem danych ze starego systemu, wykonanych przez wyspecjalizowana firmę. Z umowy najmu, na podstawie której Spółka będzie korzystała z systemu, będzie wynikało, że Spółka nie nabędzie żadnych praw autorskich do użytkowanego na podstawie ww. umowy systemu, w tym nie będzie posiadała praw do odsprzedaży, przekazania do dalszego użytkowania, powielania, kopiowania, modyfikowania, itp. Spółka będzie uprawniona jedynie do wykorzystywania powyższego systemu w ramach prowadzenia działalności gospodarczej na cele własne bez możliwości udzielania jakichkolwiek praw do jego używania innym podmiotom.

Odnosząc się do ww. wydatków związanych z wdrożeniem systemu informatycznego, stwierdzić należy, iż w związku z tym, że Spółka nie nabędzie licencji, ani żadnych praw autorskich do tegoż systemu, a przedmiotowe wydatki ponoszone są w celu zabezpieczenia źródła przychodów i nie zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, będą one stanowić koszty uzyskania przychodów, zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Jednakże z uwagi na fakt, iż ich związek z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami nie jest bezpośredni, należy je uznać za pośrednie koszty uzyskania przychodów. Moment ich potrącalności określa art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 15 ust. 4d tej ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Z kolei, art. 15 ust. 4e ww. ustawy stanowi, iż za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Reasumując, wydatki poniesione z tytułu wdrożenia systemu, w tym głównie koszty usług obcych, wykonanych przez wyspecjalizowaną firmę polegających m.in. na instalacji systemu, wdrożeniu, przystosowaniu do potrzeb Spółki, przeniesieniu danych i testowaniu, na który Spółka nie zakupi licencji ani nie nabędzie żadnych innych praw własności i będzie użytkowała ww. system na podstawie umowy najmu, Spółka może – w myśl art. 15 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dniu ich poniesienia.

W odniesieniu do powołanej przez Spółkę interpretacji, stwierdzić należy, że zapadła ona w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.